Morgunblaðið - 04.11.1977, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. NÖVEMBER 1977
Sigríður J. Halldórs-
dóttir — Minningarorð
Fætld :S. oklóbor 1921.
Dáin 30. október 1977.
Sijíriður Jakobína hél hún fullu
nafni ok fæddisl að Rauðafelli
undir Eyjafjöllum 3. októhcr
1921. Foreldiai' hennar voru
hjónin Elin Sij'urðardóttir ojí
Haildór .Jón Einai sson verkstjóri,
hæði ættuð frá Rauðafelli.
Á fyrsta aidursári fluttisl Sij>-
riður með foreldrum sínum til
Vestmannaeyja þar sem þau sett-
ust að ojí áttu fyrslu árin heima i
húsinu Höfðal)iekku. Síðar
byjíjíði Halldór hús á Skólavejíi 25
ojí átti þai’ heima með fjölskyidu
sinni þanjjað til Elín lést árið
1966.
Þau hjónin, Elin ojí Halldór,
eijínuðust tvö börn eftir að þau
settust að í Vestmannaeyjum:
Einai' f. 192.3 oj> Súsiinnu f. 1929
ojj'ólst Sij'ríður upp með þeim í
foreldrahúsum fram yfir ferminjj-
araldur. Á þessum árum þurfti
Halldór atvinnu sinnar vejjna að
halda vertíðarmenn ojj sjá þoim
fyrir húsnæði, fæði ojj þjónustu-
bröf'ðum. Var þá jafnan annriki
mikið ojí kom f-ljótt til kasta Sij>-
ríðar að rétta hjálparhönd, föður
sinum við oilt oj< annað sem við-
kom útvejjinum oj< móður sinni
við Jaeimilisstörfin oj< íeyndist
hún bi'átt þeim vanda vaxin.
Þetta voru j<öð ár systkinunum
sem uxu úr xrasi oj> nutu þau i
ríkum mæli hlýju oj< umönnunai'
foreldranna oj< þess öi'yjíjjis sem
fiott heimili veitir, enda var efna-
haj'urinn sæmilej'ur á þess tíma
mælikvarða.
Að barnaskölanámi loknu fór
Sij'riður að vinna fyrir sér eins oj<
títt var um unj'linj'a á þeim tíma,
oj< kom henni vel það vej'anesti
sem heimilið hafði búið henni
m.a. iðni, vandvirkni os sam-
viskusemi. Var hún þá nokkur
sumui' í kaupavinnu en að vetrin-
um stundaði hún ýmis störf á
heimaslóðum auk þess sem hún
naut lilsajjnar í falasaumi. Þessi
unj'linj'sár starfaði vSigríður með
skapur starfrækli í Vestmanna-
eyjum.
Fyrir réttum 35 árum, h. 31.
okt. 1942, j'iftisl Sigríður Ingi-
bergi Sæmundssyni lögreglu-
manni, ættuðum úr Biskups-
tungum. 1 nokkur ár voru þau
búsett í Reykjavík en fluttust síð-
an í Köpavog, fyrst að Melgerði 9
og síðar Hrauntungu 27, en Ingi-
bergur hefur verið yfirlögreglu-
þjönn í Kópavogi f^á ái inu 1966.
Um það leyti sem Sigríður og
Ingibergur stofnuðu heimili voru
systkini hennar að hleypa heim-
draganum og áttu þá jafnan at-
hvarf hjá þeim hjónum enda var
mjög kært með þeim systkinun-
um alla tíð. Halldór faðir Sigríðar
lifði síðustu æviárin á heimili
þeirra Ingibergs og naut aðhlynn-
ingar hjónanna í fyllsta máta.
Sigríður og Ingibergur eignuð-
ust þrjú börn: Elín Dóra fæddist
1943, hún er gift Hai aldi L. Har-
aldssyni flugvirkja og eiga þau
tvo drengi; Örn Sævar flugvirki f.
1947, kvæntur Guðlaugu Óskars-
dóttur, þau eiga þrjá syni; Jón
Kristinn f. 1958, nemándi í Vél-
skóla Islands, ókvajntur í for-
eldrahúsum.
Sigríður var sérstaklega aðlað-
andi kona enda vinmörg og trygg.
Hlýtt og fijálslegt viðmót, létt
lund og græskulaus kimni voru
mjög ríkir þættir í fari hennar og
ekki þurfti langa viðkynningu til
þess að kynnast fleiii áberandi
eðliskostum hennar svo sem fórn-
fýsi og gjafmildi.
Verkhraði og vinnugleði var
henni ríkulega í blóð borin,
vinnusemin var takmarkalaus svo
aldrei féll henni verk úr hendi
enda bar heimilið þess glöggan
vott. Heimilisstörfin léku í hönd-
um hennar og var það sarna hvort
heldur hún lagði hönd aó matar-
gerð, hannyrðum eða hverju öðru
sem heimilinu kom við.
Gestkvæmt var jafnan á heimili
Sigríðar og Ingibergs enda kunnu
þau bæði vel þeirrar listar að taka
á móti gestum og sinna þeint. Um
skeíð vann Sigríður utan heintilis-
ins ýmist við framreiðslustörf eða
saumaskap og ávann sér á þeim
vettvangí traust og vinsældir sám-
starfsfólks síns sem annarsstaðar.
Sigríður tók talsverðan þátt í
félagsstörfum og á því sviði vann
hún m.a. gott starf í þágu Kvenfé-
lags Kópavogs og átti þar um
margra ára skeið sæti í stjórn
Líknarsjóðs Áslaugar Maaek. Þá
stóð hún einnig við hlið eigin-
ntanns síns við störf hans í Lions-
klúbb Kópavogs og lagði þar ærið
starf af mörkum.
Fyrir fáeinum árum eignuðust
þau hjónin og börn þeiria skika
af ylræktarlandi nærri bernsku-
stöðvum Ingibergs. Þar hugðust
þau jafnvel setjast að síðar meir
og var undiibúningur þegar haf-
inn. Þessu ntáli sýndi Sigríður
engu minni áhuga en eiginmaður
hennar og dvöldu þau hjón þar
eystra við ræktunarstörf hverja
stund sent heilsa hennar og önnur
atvik ieyfðu. Var Sigríður óþreyt-
+
Móðir okkar og systir
FJÓLA GUNNARSDÓTTIR
Sólvallagötu 38,
Keflavík
lést í Landspítalanum 2 nóvem-
ber ,
Gunnhildur, Jóhann Þór og
Ragna Gunnarsdóttir.
KFUK og sönu í kór sein sá félaM-s-
Konan mín. +
ÁSTA ÁRSÆLSDÓTTIR
frá Fögrubrekku, Vestmannaeyjum
er látin.
Ágúst Helgason
Þorfinnsgötu 6.
Bróðir okkar
GEORG JÚLÍUSSON,
frá Keflavík,
andaðist á Borgarspítalanum, mánudagsmorgun 31 október
Hann verður jarðsunginn laugardaginn 5 nóvember nk frá Keflavikur-
kirkju, athöfnin hefst kl 1 4 (2 e h )
Fyrir hönd systkinanna. , ,
Einar Juliusson.
Faðir okkar. +
GÍSLI JÓNSSON.
útvegsbóndi,
verður jarðsungmn frá Landakirkju, Vestmannaeyjum. laugardagmn 5
nóvember kl 1 4
Systkinin frá Arnarhóli.
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð við andlát og útför
ÁSTU SIGRÚNAR VIGFÚSDÓTTUR.
frá Ólafsvík.
Sérstakar þakkir til allra sem hjúkruðu henm á Grensásdeild Borgarspít-
alans
Guðrún Guðnadóttir, Gunnlaugur Jónsson,
Bergur Guðnason, Kolbrún Jónsdóttir,
Ragna Guðnadóttir,
Sævar Sæbjörnsson, Hulda Gunnarsdóttir,
Magnús Guðjónsson.
+
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður og afa
SIGURBJORNS JÓSEPSSONAR.
verzlunarmanns.
Brekkubraut 5, Keflavik.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Keflavikurspitala fyrir frábæra
hjúkrun og umönnun i veikíndum hans
Kristin Sigurbjörnsdóttir, Þorsteinn H. Þorsteinsson,
Fjóla Sigurbjörnsdóttir, Gunnar Sveinsson
Axel Sigurbjörnsson,
Margeir Sigurbjörnsson,
og barnabörn.
andi að koma sér upp hvérskyns
gróðri og þá fyrst og fremst trjá-
plöntum, mesta unun hafði hún af
því að ala plönturnar upp af fræi
og náði á því sviði ótrúlega góðum
árangri enda lét hún sér annt um
þessi fösturbörn sín sem döfnuðu
svo vel að með ólikindum var.
Sjúkdómsferill Sigriðar var
orðinn æði langur og strangur og
þyngdist eftir því sem árin liðu og
gegndi furðu hve lengi hún gat
varist áföllunm án þess að bugast.
Fyrir tæpum tveim árum varð
hún fyrir þvi óhappi að meiðast á
baki og þurfti að ganga undir
uppskurð. Þá sýndi hún mikinn
kjark eins og endranær, fannst
ekki taka því að tala um slikt hvað
þá að heyrðist frá henni æðruorð.
Fyrir nokkrum vikum varð hún
fyrir alvarlegu sjúkdómsáfalli og
kom þá brátt í ljós að hverju
stefndi. Striðið var erfitt en hún
tók þvi með einstökum kjarki uns
yfir lauk.
Með þessum kveðjuorðum
þökkum við hjónin ótal ánægju-
stundir og frábæra gestrisni sem
við höfum notið á heimili Sigríðar
og Ingibergs, einnig alla þá vel-
vild sem þau og börn þeirra hafa
sýnt okkur frá fyrstu kynnum.
Samfylgd á ógleymanlegurn ferð-
um um byggð og óbyggð þökkum
við líka af heilum hug.
Ingibergi og aðstandendum öll-
um vottum við dýpstu sarnúð og
biðjum Guð að blessa þau og
styrkja í sorg þeirra og söknuði.
Ágústa Björnsdóttir.
Ber er hver að baki
nema sér bróður eigi.
Þetta orðtak getum við Einar
bróðir minn tekið okkur í munn
er við kveðjum eldri systur okkar
í dag. Þá systur er reyndist okkur
sem önnur móðir er við fórum úr
foreldrahúsum. Sú systir var
ávalt reiðubúin að leysa allan
okkar vanda með ótrúlegri fórn-
fýsi, gjafmildi og einstakri hjarta-
hlýju.
Klökk drjúpum við höfði og
þökkum Guði fyrir góða systur og
kveðjum hana með þökk fyrir allt
og allt.
Sunna.
Ein af þeim tilviljunum, sem
meiru ræður um hamingju manna
en menn gera sér í fljótu bragði
grein fyrir. er sú. hvers konar
samferðarmönnum maður lendir
með, leikfélögum. skólafélögum.
starfsfélögum. og nábýlisfólki.
Ein af þeim tilviljunum, sem hafa
orðið mér og mínu fólki til happa
á liðnu æviskeiði. eru þeir ná-
grannar, sem fyrir voru, er við
settumst að í Kópavogi fyrir rúm-
um tveimur áratugum. Við sett-
umst að í bæjarhverfi sem var
orðið dálitið gróið eftir því sem
verið gat í því unga samfélagi.
sem Kópavogur þá var.
Strax tókst góður kunnings-
skapur okkar við næstu nágranna
í 6—8 húsum báðu megin götunn-
ar okkar.
Allar áttu þessar fjölskyldur
það sameiginlegt, að þær áttu
börn innan við fermingaraldur.
Ekki leið á löngu þar til okkar
börn voru inni á gafli á heimilum
nágrannanna og þeirra börn inni
á gafli hjá okkur, þó að eldri
kynslóðin færi séivöllu hægar um
kynningu. Meðal þeirra góðu ná-
granna, sem tóku mé og nlínum
með kostum og kynjum, þegar við
lókum okkur bólfestu við götuna
þeirra, voru þau hjónin Ingiberg-
ur Sæmundsson og Sigríður J.
Halldórsdóttir, sem kvödd er
hinztu kveðju I dag. Ég vann sjálf-
ur mikið á þeim árum. en eitt af
því fyrsta sem ég tók eftir í fari
andbýlinga minna, var vinnusemi
Framhald á bls 18.
Kveðja:
ÁRNI DA VÍÐSSON
F. 6. mars 1961
D. 28. október 1977.
Við kveðjum í dag ástkæran
bróður minn, frænda og mág,
Árna Davíðsson, aðeins sextán
ára gamlan.
Það er svo margs að minnast og
sárt til þess að hugsa að árin yrðu
ekki fleiri, en örlögum sínum fær
enginn ráðið, og hans hefur verið
óskað annars staðar. Hann Árni
bróðir var listrænn og hafði mikla
unun af að skera út í tré og hafði
lagt stund á það i tómstundum
sínum undanfarið. Hann var allt-
af svo ákveðinn og traustur og
kom það svo skýrt fram nú i haust
er hann hætti f menntaskólanum
eftir aðeins mánaðarsetu og hugð-
ist fara i iðnnám, þar sem hann
fann sig ekki í hinu.
Nú á litil frænka hans ekki oft-
ar eftir að fá Ádda sinn til að
koma og passa sig, lesa og leika
með sér, en til þess var hann
boðinn og búinn hvenær sem til
hans var -leitað, eins og bræóur
mínir allir.
Þökkum við honum hér allar
ánægjustundirnar og biðjum al-
góðan Guð að vernda hann og
blessa.
Ilildur, Gunni, og Kata litla.
Sjaldan eða aldrei hefur mér
brugðið meira en aðfararnótt
laugardagsins 29. þ.m. er hringt
var til mín frá slysadeild Borgar-
spítalans og mér tilkynnt að slys
hefði orðið, með þeim afleiðing-
um að ungur frændi minn, Arni
Daviðsson, hefði látist.
Margir eiga um sárt að binda
vegna umferðarslysa á þessu ári
1977. Árni Davíðsson var sonur
Þórunnar Hermannsdóttir (syst-
ur minnar) og Davíðs Guðbergs-
sonar, bifvélavirkja.
Hann fæddist hér í Reykjavik 6.
mars 1961 og var því aðeins 16 ára
er hann lést. Hann ólst upp með
foreldrum sínum og fjórum syst-
kinum, utan þess er hann var í
sveit á sumrum, m.a. í Laxárdal i
Húnavatnssýslu.
Árni var ágætis námsmaður og
gekk vel i skóla. Hann las mikið
af bókum utan námsbóka og undi
sér mikið við lestur. Hann var
heimakær og vildi heldur dvelja
heima við lestur en fara á ein-
hvern skemmtistað. Árni var
fremur dulur við fyrstu kynni, en
gat verið kíminn og skemmtilegur
eftir þvi sem kynnin urðu betri.
Árni hafði mjög gaman af
ferðalögum, og ferðaðist þá gjarn-
an með föður sínum, ef því varð
við komió. Hann fór með mér,
pabba sínum og fl. ættingjum um
Hornstrandir á liðnu sumri. Þá sá
ég best hvað duglegur hann var
orðinn, alla gönguleiðina var
hann fyrstur ásamt Baldri bróður
sinum og kunningja þeirra á sama
aldri.
Bræðurnir Árni og Baldur voru
mjög samrýmdir, Baldur tveimur
árum yngri. Þannig hafði Árni
oftast forystu um leiki og það sem
gert var sér til dægrastyttingar.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég og fjölskylda mín kveðja
Árna og þakka allar samveru-
stundirnar. Við vitum að hann er
kominn til guðs, sem gaf hann og
liður eflaust vel.
Dódó min og Davið. Ykkur
ásamt börnum ykkar vottum við
okkar dýpstu samúð og biðjum
guð um styrk ykkur til handa, við
svo snögg umskipti, sem orðið
hafa með fjölskyldu ykkar.
Friðrik Hermannsson
og fjölskylda
Glaðheimum 24.