Morgunblaðið - 27.11.1977, Blaðsíða 7

Nýjar sendingar
Hagstætt verð
ARMULA 1A. Matvörud. S. 86-111.
Húsgagnad S 86-11 2. Vefnaðarvörud. S. 86-1 13
Heimilistækjad. S. 86-11 7.
££ •m.'Té&toX’.Siy m. m,. w
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. NÓVEMBER 1977
Svipmyndir
á svipstundu
Svipmyndir í hvert skírteini
Svipmyndir sf.
Hverfisgötu 18 ■ Gegnt Þjóóleikhúsinu
Aðalfundur
sundfélagsins Ægis verður að Hótel Esju mánu-
daginn 28. nóv. næstkomandi kl 20:30.
Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.
Vorum að fá nokkur ensk og amerisk
BILLIARDBORÐ
Gísli Jónsson & Co. h.f.
Sundaborg Simi 86644
EFÞAÐERFRÉTT-
NÆMTÞÁERÞAÐÍ
MORGUNBLAÐENU
HUGVEKJA
eftir séra
JÓN AUÐUNS
Fyrir meira en 2600 árum
flutti Jesaja þjóð sinni spá-
dómsorð um komu mikils
mannkynsfræðara. Þau eru
gyd I spádómsbók hans og
fylgir þessum helgidegi,
fyrsta sunnudegi í aðvetnu.
Þá hafðí um langan aldur
Asarja, eða Ússia verið kon-
ungar Júda. 1 6 ára gamall
hafði hann verið kjörinn til
konungsdóms og reyndist
ágætur leiðtogi Gyðinga í 40
ár. Blómaskeið mikið hófst,
velsæld kom i stað fátæ'ktar,
silfur og gull streymdu inn i
landið og óvinum var með
valdi haldið i skefjum.
Þjóðin var hamingjusöm,
en gleði var ekki einráð i allra
húsum. í höll konungs, sem
þjóðin átti velgengnina mest
að þakka, rikti sorg. Á
fagnaðardögum fékk þjóðin
ekki að sjá konung sinn.
Þegar sigursæld i hernaði var
fagnað, sást konungurinn
ekki. Hann var holdsveikur
Sá hræðilegi sjúkdómur dró
hann 56 ára gamlan loks til
dauða.
Árið sem holdsveiki kon-
ungurinn dó, sá æskumaður-
inn Jesaja, sem siðar varð
einn af mikilmennum þjóðar-
innar, fyrstu spádómssýn
sína. Hann boðaði það liknar-
ráð Guðs, að leiða fram guð-
menni, ekki Guð heldur
mann, er megnugur yrði
þess að bæta manna mein,
leiðtoga mikinn, er eigi færi
með háreysti, eins og höfð-
ingja væri siður, leiðtoga er
eigi
Fornar spár
og fyrirheit
yrði strangur dómari hinna
veiku, eigi myndi brjóta hinn
brákaða reyr, heldur boða
réttinn með trúfesti, opna hin
blindu augu, leysa úr
dyflissu þá, sem í myrkri
sitja, og úr varðhaldi þá, sem
eru í fjötrum. Þá myndi ríkja
hamingja meðal manna, þá
væri kominn sá, sem væri
lýða og kynslóða Ijós.
Spádómssýn Jesaja kom
sem svar við þrá, sem var
ekki ný heldur hafði búið
með mönnum kynslóð eftir
kynslóð. Ekki aðeins með
Gyðingum, heldur í öðrum
trúarbrögðum fornþjóðanna
má finna þrá fornaldarheims-
ins eftir guðmenni, hinum
mikla lausnara, og víða má i
eldfornum helgiritum finna
bendingar og spádóma um
komu þessa mikla lausnara.
Einn fegursta spádóminn
flutti Jesaja Amosson, sem
Guð kallaði til starfsins árið,
sem holdsveiki konungurinn
Asarja dó.
Sagan sýnir, að þráin eftir
komandi lausnara varð sterk-
ust á þrengingatímum, þegar
ytri hættur héldust í hendur
við innri þjóðfélagsmein,
trúin kulnaði, eldur hugsjóna
féll í fölskva og fólkið hrapaði
niðurí helkalda heimshyggju
og nautnalíf, — þá varð það,
einkum þá, að upp blossuðu
vonir, þrár beztu manna eftir
lausnara, leiðtoga, sem guð-
legum mætti væri gæddur og
vizku. Komu hans boðar
J^saja í spádómsorðunum,
sem fylgja 1. sunnudegi í
aðventu, þegar kirkjan boðar
komu Krists til mannanna og
flytur fyrsta andblæ jólanna.
Komu mannkynslausnar-
ans boðar hin ævaforna spá:
Yfir honum mun hvila andí
Guðs og kraftur til að flytja
ranglátri kynslóð réttinn Um
hatursfulla kynslóð mun
hann fara mjúkum höndum.
Dapraðan hörkveik mun
hann ekki slökkva en reisa
hinn brákaða reyr. Svikulum
lýð mun hann þjóna með
trúfesti. Úrvarðhaldi leiða
þjóð, sem fyllt hefur landið
dyflissum Ljós mun hann
verða þeim, sem í myrkri
sitja.
Árin liðu og spámaðurinn
lauk sinu fagraon þó sorg-
fyllta lifi. En hefur þessi spá-
dómur rætzt? Var hann nokk-
uð annað en imynduð
draumsýn, glitrandi blekk-
ingavefur, fánýt en dauða-
dæmd von?
Frumkristnin, þeirsemsáu
Krist lifa, sáu hann deyja og
sáu hann rísa upp, urðu
sannfærðir þess, að i honum
hefði þessi draumur kynslóð-
anna orðið að veruleika og
með svo undursamlegum
hætti, að af tæki allar efa-
semdir. Og þó hafði allt þetta
að ytra hætti gerzt með meiri
einfaldleika en fornar spár
höfðu fyrirsagt. Frá afskekkt-
um smá-bæ eða auðnum
óbyggða hafði hann óvænt
komið fram þessi maður,
sem gerði fegurstu vonir kyn-
slóðanna um guðmenni að
veruleika. Það sem guðs-
menn og sjáendur hafði
fegurst dreymt, þekktu
vottarnir i persónu hans. Það
sem um hinn komandi
Messias hafði fegurst verið
spáð, sáu þeir rætast i unga
manninum frá Nasaret, og
þó gaf rangsnúin kynslóð
honum aðeins þrjú starfsár,
unz hún leiddi hann á kross.
En frumvottarnir vissu, að
þar lauk ekki lifi hans, þeir
vissu að hann var ekki farinn,
og nú boðar kirkja hans, sem
aldrei hefur orðið honum
verðugt starfstæki á jörðu og
misskilur og mistúlkar enn i
dag margt sem hann kenndi,
nú boðar hún mér og þér, að
hann sé i nánd. Þráum við
hann? Hann kom og hefur
verið boðaður um viða veröld
í 1 9 aldir. Þurfum við að þrá
hann eins og fornaldar-
heimurinn þráði og enginn
hafði þó ennþá séð?
Menn þrá hann, beztu
mennirnir held ég þrái hann
heitast. Þeir sem æðstar eiga
vonir, þeirsem hæstu sýnir
sjá, þeir sem með sér ala
dýrasta drauma, þrá hann,
hvort sem þeir vita það eða
ekki og hverju nafni, sem
þeir nefna hæsta markmið
drauma sinna og vona. Þeg-
ar blóðaldan hrundi heit um
álfu og álfur i fyrri heims-
styrjöldinni kvað eitt af
skáldunum (E.H. Kvaran) til
Krists:
,,Kom, þó að við aðhyll-
umst þrjózku og tál,
þá þráir þig, Kristur, hver
einasta sál,
frá sólskini suðlægra landa
til næðinga nyrztu stranda".
Getur þú lesið eða sungið,
án þess hjarta þitt hrærist,
aðventusálminn fagra, sem
annað skáld (Helgi Hálfd
lektor) kvað áður:
„Gjör dyrnar breiðar,
hliðið hátt,
þú, Herrans kristni,
fagna mátt,
því kóngur dýrðar kemur hér
og kýs að eiga dvöl
hjá þér".
Ólíkir menn um skoðun og
trúarskilning, en mætast í
einni von, við eina fótskör.
Getum við orðið samferða
þangað, þú og ég?