Morgunblaðið - 10.01.1978, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 10. JANUAR 1978

S I '
MORÖdk- v .
KAFP/NU ‘
f _______N 0Jj
-4v;^
eP-5_-
GRANI göslari
Fröken Júlfa, hvað var I spraut-
unni, sem þér gáfuð forstjóran-
um?
Þetta er maðurinn, sem sagði að margt virtist sameiginlegt
með mér og skóf lukjaftinum!
Ekki hreyfa þig, þetta er eina
Slysaárið mikla?
„Ársins 1977 verður sennilega
lengi minnst sem mikils slysaárs,
kannski slysaársins mikla, þegar
fram líða stundir, því á árinu fór-
ust fleiri Islendingar en oft áður.
Að því er mér hefur skilizt voru
umferðarslysin einna tíðust, en
einnig fórust margir af öðrum
slysförum, drukknuðu eða af öðr-
um ástæðum.
Ég sagði að ársins yrði lengi
minnst sem mikils slysaárs. En er
En þetta var svo sem ekki aðal-
umræðuefnið. Flest eru slysin í
umferðinni og það eru hrikalegar
tölur, sem þar er að finna um
slasað og látið fólk. Er.þetta á
öllum aldri. Spyrja má hvort
þetta sé ekki alltof hár tollur, sem
greiddur er á þennan hátt sem
gjald fyrir umferðina. Að margir
tugir landsmanna skuli farast f
umferðarslysum er alltof mikið
og sjálfsagt er það ekki minna
hlutfall en hjá öðrum þjóðum og
Umsjón: P6H Bergsson
í vikulegri úrspilsþraut hafa
austur og vestur alltaf sagt pass
en austur gaf og allir á hættu.
Norður
S. D109
H. Á76
T. Á32
L. ÁK62
Suður
S. ÁKG854
H. KD43
T. 7
L. 53
Suður er sagnhafi í sjö spöðum.
Útspil laufdrottning. Úrspilaáætl-
un?
Við sjáum strax, að ef hjörtun
skiptast 3—3 er spilið einfalt.
Éinnig nægir að trompin liggi
2—2. Svo er hugsanlegt að trompa
fjórða hjartað séu fjögur hjörtu
og þrjú tromp á sömu hendi.
Til er fjórði möguleikinn og
hann er bestur. Hann felst í að
spila svokallaðan „öfugan blind-
an“. Þá eru tapslagir blinds
trompaðir á hendinni og þannig
búið til afkast um leið og tromp-
slögunum er fjölgað.
í þessu spili ætti þetta að ganga
vel séu trompin fjögur ekki öll á
sömu hendi og laufin liggi ekki
ver en 5—2. Fyrsta slaginn tökum
við á laufás. Síðan laufkóngur og
þriðja laufið trompað með áttu.
Þegar við spilum lágu trompi á
níu blinds eru báðir með og þá er
vitað, að spilið vinnst.
NOKÐIR
S. D109
H. Á76
T. A32
L. ÁK62
COSPER
Ertu viss um að við séum f réttri stúku?
það nú víst? Eru ekki allir búnir
að gleyma þvi nú þegar f byrjun
janúar, hversu margir fórust, og
hverjar hörmungar hafa dunið yf-
ir margar fjölskyldur? Þessar
slysafréttir eru hörmulegar, en
gleyma ekki flestir þeim nokkr-
um dögum seinna? Ég held að svo
sé í mjög mörgum tilvikum.
Hjálpsemi við náungann varir
ekki nema í nokkra daga, síðan er
hún á bak og burt.
kannski meira. Hvernig má koma
í veg fyrir þennan háa toll? Lög-
regluyfirvöld reyna að benda okk-
ur á ýmsa vankanta í umferðar-
menningu okkar og gera allt sem
þau geta til að reyna að koma í
veg fyrir slys, og margir fara eftir
þessum ábendingum. Umferðar-
ráð og fleiri aðilar koma einnig
hér við sögu og hefur ráðið unnið
gott starf á undanförnum árum.
Spurningin er kannski hér eins
VESTUR
S. 7
H. (.982
T. K10965
L. IX, 4
AUSTUR
S. 632
H. 105
T. D<* 84
L. 10987
SUÐUR
S. AKG854
H. KD43
T. 7
L. 53
Síðasta laufið trompum við með
ás, förum inn á tígulás, trompum
tígul með kóngnum og spilum
spaðafimmi á tiu blinds. Þriðja
tígulinn trompum við með gosa,
síðasta trompinu á hendinni.
Hjartaásinn er innkoma á blindan
til aó taka á spaðadrottningu en í
hana látum við hjarta af hend-
inni. Unnið spil.
HÚS MÁLVERKANNA
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
42
götu ... missti kjarkinn ... út á
þjóðveginn... út á þriðju
hliðargötuna.
Hann var að verða örvinglað-
ur.
Fullkomið morð framið og
svo gat hann ekki losað sig við
líkið af því hann var svo log-
andi hræddur við að stansa á
skökkum stað. Af því að hann
vissi að einhver af þessum veg-
um var rangur, en bara ekki
hver. Einhver gæti komið þeg-
ar sízt skyldí.
Hann reyndi að ná valdi yfir
sér. Ok aftur á bak á Ktinn
hiiðarveg þar sem hvergi sá til
húsa. Slökkti á Ijósunum og
fálmaði sig áfram f myrkrinu.
Hann þurrkaði vandlega af
sprautunni og þrýsti henni sfð-
an í hægri hönd hennar. Hann
hafði fekið eftir því að hún
hafði notað hægri höndina þeg-
ar hún sprautaði sig. Hann
hafði einnig reynt að setja
hana f svipaðar stellingar og
hún hafði setið t heima
skömmu áður.
Ef hann hefði nú bara haft
vasaljós en hann varð að láta
duga að kveikja á einni eld-
spýtu... þetta var aldeilis frá-
bært handverk. Og þó. Bíllyk-
illinn. Hún var ekki með
hanska, svo að kannski yrði
leitað að fingraförum, svo að
hann þurrkaði vandlega af
stýri og lykli. Svo þrýsti hann
höndum hennar að stýrinu og
um lykilinn. Það hlyti að duga.
Það var engu Ifkara cn hann
hefði verið f gufubaði þegar
hann var búinn að þessu, en þá
var hann Ifka alveg viss um að
sér hefðu ekki orðið á nein mis-
tök.
17. kafli
Birgitte tók töskuna upp af
stólnum. Hún hafði ekki tekið
effir henni áður.
Ánnaðhvort Emma Dahlgren
eða Susie höfðu haft hana með-
ferðis.
Ef svo væri myndu þær sjálf-
sagt koma og vit ja hennar og þá
yrði hún enn á ný fyrir truflun
við vinnu sfna.
Hún opnaði töskuna og sá
ökuskfrteinið. Áuðvitað var það
Susíear taska og þar með var
hætta á að fjöldi manns kæmi
askvaðandi og eyðilegði kvöldið
fyrir henni, þvf að Susie kom
sjaldnast ein sfns liðs.
Áf tvennu illu gat hún auð-
vitað valið það sjálfsagðasta og
skotist uppeftir með töskuna.
Ef hún tæki bflinn myndi þetta
ekki tefja hana ýkja mikið og
þar með var málið afgreitt og
út úr heiminum.
Hún fór í kápuna og lagði af
stað.
Það var Emma Dahlgren sem
opnaði fyrir henni, myndugleg
f fasi og bauð henni innfyrir og
hlustaði ekki á að hún hafði
afþakkað. Þvf sat hún nú f stóru
dagstofunni og dreypti á viskí
og Emma Dahlgren var að
bryðja hnetur eins og fyrri dag-
inn.
— Eíginlega hefði ég þurft
að flýta mér heim að vinna ...
— Ég veit það ... ég veit Ifka
að stofan hérna gæli gefið þér
innblástur.
— Hún hæfír nú ekki alls-
kostar sem ljósmyndastofa.
Birgitte brosti kurteislega.
— Ég hélt ég hefði sagt yður
að sögusviðið á að vera á ljós-
myndastofu.
— Ef ég skildi yður rétt var
það stofan sem gaf yður
ákveðnar hugmyndir.
Emma Dahlgren horfði fast á
hana.
— Getið þér ekki sagt mér
hvað það er ...
Birgitte leit f kringum sig.
Hún skynjaði að þessi furðu-
lega kona óskaði eftir þvf f al-
vöru að hún horfði i kringum
sig, en í huganum var hún kom-
ín aftur f bókina sfna. Ljós-
myndastofan átti að vera á ris-
hæð ... með gamla skröltandi
lyftu og skakkar tröppur...
helzt á Strikinu eða f Breiðgötu
f Kaupmannahöfn.
— Ég get ekki séð annað en
að þetta er falleg stofa.
Hún horfði í kringum sig og
vissi að henni var alvara með
orðum sínum. Notalega búin
húsgögnum svo að þrátt fyrir
stærðina var hún heimilisleg.