Morgunblaðið - 29.01.1978, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. JANUAR 1978
Við búðarborðið
A kaupmanninn rétt við búðarborðið
svo brosfögur horfði Stína.
,,Ég ætlaði bara að kaupa klæði
i kjól á brúðuna mina."
,,Og hvaða lit viltu, Ijúfan, sagði 'ann
á litlu brúðuna þina?"
,,Ó, auðvitað rauðan, já, ósköp rauðan,"
með ákafa svaraði Stína.
Kaupmaður fór og klippti klæðið.
„Hvað kostar það?" spurði Stína.
„Einn koss," hann svaraði, „kostar klæðið
i kjól á brúðuna þina."
j búðinni glumdi við gleðihlátur
þá glaðlega svaraði Stína:
„Hún mamma kemur i bæinn bráðum
og borgar skuldina mína."
Barna
•••
I>órir S.

Hún skammaðist
sín fyrir móður sína
Kona nokkur hafði dag
einn verið i bæjarferð. Þeg
ar hún kom heim stóð
heimili hennar i björtu báli.
Einn nágrannanna kom
með fjögur elstu börn
hennar. Þeim hafði verið
bjargað.
„En hvar er litla systir?"
hrópaði móðirin. Hún hafði
gleymst. Hún lá i rúmi sinu
i brennandi húsinu.
„Ó, barnið mitt, barnið
mitt!" hrópaði móðirin og
hljóp inn i húsið. Fljótlega
kom hún út aftur með barn-
ið á handleggnum. Þvi var
borgið, en sjálf hafði hún
Töfrar
Getur þú lyft flösku með
sog-strái? Það hljómar hálf
ankannanlega, en ekkert er
ómögulegt, ef aðferðin er á
hreinu. Stráið er beygt eins
og myndin sýnir, og stungið
varlega ofan í flöskuna. Þar
opnast það síðan. lVIeð hak-
inu á stráinu er síðan hægt
að lyfta henni.
Annað tögrabragð: Ahorf-
endum er sýnd uppblásin
blaðra. Síðan er títuprjóni
stungið í blöðruna. Allir
halda fyrir eyrun, en nálin
situr föst og blaðran spring-
ur ekki. Furðulegt! Skýring:
Blaðran er hlásin upp fyrir
sýninguna og á hana límdur
kross með glæru Ifmbandi.
Títuprjóninum er síðan
stungið varlega í límbandið,
og þá gerist ekkert með
blöðruna.
brennst hræðilega, einkum
í andliti. Lengi var hún í
lífshættu vegna brunasár-
anna, en loks fór henni að
batna. En á andlitinu bar
hún Ijót merki eftir sárin,
og þau ör mundi hún aldrei
losna við.
Margrét litla stúlkan
hennar, varð stór og falleg
ung stúlka. Og dag einn var
henni boðið í samkvæmi
með móður sinni. Hún stóð
á tali við nokkrar aðrar ung-
ar stúlkur, sem ræddu sitt
af hverju. Allt í einu sagði
ein þeirra við Margréti:
„Nei, sérðu konuna með
Ijótu örin. Ég hef nú aldrei
séð ófríðari manneskju.
Þekkir þú hana?"
Margrét roðnaði. Ætti
hún að segja það? í augna-
bliks örvæntingu barðist
hún við blandnar tilfinning
ar, og toguðust á í henni
tepruskapur og kærleikur
til móðurinnar. Hún svaraði
loks:
„Nei, ég þekki hana
ekki."
En hún gleymdi þessu
atviki aldrei. Það nagaði
hana stöðugt, að hún
skyldi ekki hafa kannast við
mömmu, sem hætti lífi sinu
hennar vegna og bar þess
vegna hin Ijótu merki.
«28
76. ,74 •78
82 •83
,7S 80 » . •84
. • 86
74
88 * 93
•24
86
.94
96

Með því að draga strik milli talnanna í réttri röð
kemur fram vera, sem passar inn í myndina.
Sumar tölurnar standa mjög þétt, svo að þú
verður aö gæta þess að villast ekki á þeim.
Ertu nokkuð hissa á því þó að maðurinn á
myndinni setji upp hræðslusvip?