Morgunblaðið - 31.03.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 31. MARZ 1978
VlH>
MORödlV
KAFFINU

(0

~~2i
r~x'
-///
GRANI göslari
BarstóII með öryjfgisbelti? — Ja, því ekki það?
Manninum mi'num þykir
kjóllinn fulldjarfur!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í einum leikja nýlokinnar
riðlakeppni íslandsmóts í sveit-
um kom varnarspilari auga á
skemmtilega vörn gegn kast-
þriing. sem ha*tta var á. að félagi
hans lenti í. En í þessu tilfelli
þurftu báðir aðilar að vera með
á nótunum.
Vestur hættu. gaf, austur-vestur Norður S. 983 H. 3 T. D10763 L. DG106
Vestur Austur
S. 2 S. KD
H. 982 H. ÁKDG4
T. Á862 T. K9
L. 98752 L. ÁK43 Suður S. ÁG107654 H. 10765 T. G4 L. -
Vona bara að einhver úti á götunni verði ekki
á undan mér að lumbra á honum!
Vilja þær
stöðuhækkanir?
Jafnréttismálin eru oft til um-
ræðu, þeim skýtur upp öðru hvoru
og má segja að þau séu eitt af
meiriháttar hitamálum, eiginlega-
sífellt hitamál. Eitt er það atriði
sem oftast er e.t.v. rætt í þeim
efnum, en það er um þátttöku
kvenna í atvinnulífinu og hvers
konar stöður þær fá á vinnumark-
aðinum:
„Hvernig er það með konur sem
vinna úti, vilja þær gerast alls
konar stjórar og forstöðukonur ef
þeim býðst það á sínum vinnu-
stað? Mig langar mjög til að varpa
þessari spurningu fram og fá um
hana umræður kvenna, sem vinna
úti og auðvitað annarra.
Tilefnið er eiginlega nýleg könn-
un, sem BHM stóð fyrir, en þar
kom m.a. fram að konur töldi að
karlar hækkuðu frekar í stöðum,
þ.e. að þeim væri frekar gefinn
kostur á eða a.m.k. fengju þeir
frekar stöður deildarstjóra, yfir-
kennara, skólastjóra og annarra
forstöðumanna. f könnuninni voru
spurðar yfir 100 háskólamenntað-
ar konur sem vinna utan heimilis
og verður að ég held, að taka
nokkuð mikið mark á þessari
könnun, því háskólamenntaðar
konur, sem vinna utan heimilis,
eru e.t.v. ekki svo ýkja margar.
En mér er sem sagt spurn hvort
það sé rétt og almennt álit kvenna
að þær vilji taka að sér ábyrgðar-
stöður bjóðist þeim þær. Stað-
reyndin er óumdeilanleg að mun
fleiri karlar gegna þessum „stjórn-
ar“ — störfum eða stjórnunar-
störfum, en ég vil að það sé
athugað og grafizt fyrir um það
hvers vegna þetta er svo. Það er
of einfalt að segja þetta er svona,
en athuga ekki hvers vegna.
Annað athyglisvert atriði kom
fram í könnuninni, en það var að
verði barn foreldra, sem bæði
vinna úti, veikt, þá er það oftar
konan sem tekur frí í vinnunni og
hjúkrar barninu. Þó töldu nærri
30% að jafnt væri á komið með
foreldrum í þessu efni. Um 9%
töldu að karlinn tæki sér oftar frí.
Ég held að það sé frekar í þessum
málum, sem konur geti farið fram
á frekara jafnrétti og unnið að því
hver á sínu heimili. Það liggur við
að margir séu orðnir leiðir á mjög
miklu tali um jafnrétti, en ég held
að allir styðji alla umræðu um
Jafnrétti sé hún rökræn og mál-
efnaleg, en ekki karp um einskis-
verð smáatriði, eins og ég tel t.d.
oft vera varðandi kyngreiningu í
starfsauglýsingum
Kona.“
Sjálfsagt er það rétt sem fram
kemur hér að framan, að menn séu
margir hálfþreyttir á jafnréttis-
tali, en. þó er ekki úr vegi að
Vestur Noróur Austur Suður
pass pass 1 L 2 S
pass 3 S 4 II pass
pass 5 II I S allir pass. dohl pass
Opnunin lýsti sterkri hendi og
fórnarsagnir n-s voru góðar. En
vestur stóðst ekki freistinguna.
Sagði 5 H, hæpin ákvörðun, sem
reyndist vel.
Ut kom spaðaás en síðan skipti
suður í tígulfjarka. Eina rétta
vörnin. Austur tók slaginn, tók
fjórum sinnum tromp en norður
lét tvo tígla og einn spaða. Síðan
laufás og lágt lauf. Nú var allt
tilbúið fyrir kastþröngina. En
norður gat komið í veg fyrir hana
með því að spila tígli. I stað þess
spilaði hann spaða þar sem hann
taldi austur hafa átt tígulkónginn
einspil. Austur tók því á spaða-
drottninguna og í síðasta trompið
lét hann lauf frá borði. Norður átti
þá fjögur spil á hendi, lauf DIO og
tígul D10, og sama var hvað hann
lýt. Ellefti slagurinn var tryggður,
annaðhvort á tíguláttu eða lauf-
fjarka.
Það var leitt að norður skyldi
ekki fylgja eftir glæsilegri vörn
félaga síns. Hann mátti vita, að
austur átti tvo tígla í upphafi.
Annars hefði hann trompað spaða-
háspil í Wlindum og látið lauf af
hendinni í tígulásinn.
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaga eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
10
kannski að skoða hann til að
skýra frá því hvort þetta væri
örugglega hann ...
— Móðir yðar og móðursyst-
ur gerðu það. En ef yður
langar til.
— Nei. ég fæ tækifæri til
þess stðar.
— Enn eitt. ungfrú
Monique. Hefur nokkurn
tímann gerzt. svo þér munið
eftir. að faðir yðar væri í
brúnum skóm þegar þér hittuð
hann inni í borginni?
Hún svaraði ckki strax. Hún
virtist reyna að vinna tíma.
— Brúnum skóm?
— Eða gulum eða hvernig
sem er. nema ekki svörtum?
— Ég man ekki eítir því.
— Hafið þér aldrci séð hann
með rautt hálsbindi?
- Nei.
— Er langt síðan þér fóruð
í bíó?
— Nei, í gærkvöldi.
— í París?
— Nei. í Juvisy.
— Jæja. ég ætla ekki að tefja
yður iengur. Ég vænti þess þér
náið lest fljótlega ...
— Það fer lest eftir hálftíma
eða svo.
Hún leit á armbandsúrið og
reis upp en stóð svo eins og á
báðum áttum. Loks sagði húni
— Sælir.
— Sælar og þakka yður
fyrir ungfrú Thouret.
Maigret fylgdi henni til dyra
og lokaði á eftir henni.
2. KAPITULI
GAMLA PIPARJÓNKAN
MEÐ STÓRA NEFIÐ
Án þess að gera sér gjörla
grein fyrir hvers vegna hafði
Maigret alltaf haft dálæti á
breiðgötunum sem liggja á
milli Place de la RepubJique og
Rue Montmartre, Það var líka
f grennd við hans eigið hverfi.
Á Boulevard Bonne Novelle í
nokkur hundruð metra fjar
lægð frá undirganginum þar
sem Louis Thoret hafði verið
myrtur var kvikmyndahúsið
sem hann fór oft í með konu
sinni. Og beint á móti var
veitingahús sem hann sótti í að
fara á þegar þannig stóð á.
Göturnar sem lágu nær
óperunni voru bjartari og
glæstari. Milli Porte Saint
Martin og Place de la
Republique varð þetta að hálf
dimrnri. mjórri götu þar sem
lífið ólgaði og streymdi eins og
í fljóti og það lá við hann
svimaði stundum að reika
þarna um.
Hann hafði farið heiman frá
sér um hálf níuleytið í
grámyglulegri morgunskím-
unni, sem var ekki eins rök en
svalari en verið hafði deginum
áður. Ilann hafði gengið rösk-
lega til þess hluta af Rue de
Bondy sem liggur að brcið-
götunum. eða þar scm þær
skerast. Eftir því sem frú
Thouret hafði sagt var það þar
sem eiginmaður hennar haíði
unnið lífsstarf sitt, í fyrirtæki
Kaplans og Zanin hvar sem
hann hafði verið aðstoðarfor-
stjóri fram til síns síðasta dags.
Húsið var ákaflega ilia Ieikið
af veðri og vindum. Hann sá á
þreytulegu skilti að í húsinu
var söðlasmiður. vélritunar
skóli, nuddkona og lögfræðing-
ur. Húsvörðurinn sem var
kvenmaður og bjó á neðstu
hæðinni var að lesa sundur
póstinn þegar hann bar að
garði.
— Kaplan og Zanin? spurði
hann.
— í næsta mánuði verða
liðin þrjú ár siðan það fyrir-
tæki var lagt niður.
— Bjugguð þér hérna þá?
— I desember á þessu ári hef
ég búið hér í tuttugu og sex ár.
— Þá hafið þér þekkt Louis
Thourct?
— Það væri nú annaðhvort!
Hvað skyldi hafa orðið af
honum? Eg held það sé komið
hálft ár sfðan hann leit inn til
að heimsækja mig.
— Hann er dáinn.
Ilún snögghætti verki sínu.
— Ilann sem var svo frískur.
Hvað kom fyrir. Sjálfsagt