Morgunblaðið - 10.08.1978, Síða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. ÁGÚST 1978
„Vonandi tckst Grana að ná beygjunni”
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Litlar fréttír hafa birst í blöðum
um bikarkeppni B.S.I. Útsláttar-
keppni þessi er haldin yfir sumar-
mánuðina og hafa þátttökusveitir
nokkuð frjálsar hendur um spila-
tíma. Spilið í dag kom fyrir þegar
sveit úr Reykjavík skrapp kvöld-
stund til Keflavíkur, hlaut þar
frábærar móttökur, tertur og
fínerí, en fór tii baka með sigurinn
og réttinn til framhalds í keppn-
inni.
Norður gaf, austur-vestur á
hættu.
Norður
S. Á952
H. KDG
T. 10
L. ÁG753
Vestur
S. D104
H.108654
T. 85
L. 1094
Austur
S. K876
H. 2
T. DG7643
L. KD
Verkfail
til blessunar?
„Velvakandi góður.
Fregnir berast um að einn
-- VllUl
K Ssíclss; sFeríh
tækjum skattþegnanna. i-i~-*
útvarpshlustendur fafa^l mU"U
m>s i hinni stóröm. ? ne,ns á
dagskrá, Utt rtr,egu útvarPs-
verkfall. 1 S)v,ni, karar fari í
smámál að bætaaúí>ln|U |?r- hreint
i’örfinni", með , ”J^n,'nga-

verkfal^standa megi Jætta
Wóðinni til blessunar.a,,ra ieng8t’
F.S.Þ.-
Sundrungaridja?
„Á hvern hátt get ég sem
einstaklingur unnið landi mínu og
fósturjörð sem bezt og heillavæn-
legast gagn bæði í nútíð og
framtíð?" Það var Kennedy heit-
inn Bandaríkjaforseti sem lagði
grundvöllinn að því að ofangreind-
ur hugsunarháttur yrði hið ráð-
andi afl meðal bandarísku þjóðar-
innar.
Á sínum hérvistardögum lagði
Kennedy forseti mikla stund á að
rækta þennan hugsunarhátt með
þjóð sinni og flutti margar sköru-
legar hvatningarræður þessari
skoðun sinni til stuðnings. Og
höfðu ræður hans mikil og góð
áhrif og báru góðan ávöxt víða, er
nú á sér stað hvarvetna í banda-
rísku þjóðlífi.
En hvernig horfa þessi mál við
oss íslendingum í dag? Sundr-
ungariðja kommúnista virðist söm
við sig, eftir kosningar eins og
fyrir kosningar, á því er enginn
sjáanlegur munur. Úrræðalausir
eru þeir þegar til alvörunnar
kemur, glamuryrðin ein og lýð-
skrumið glymja þá í eyrum manna
eins og venjulega. Og margir
þrýsti- og öfgahópar þjóðfélagsins
eru sundraðir innbyrðis og láta
hápólitíska ævintýramenn verka-
lýðsforystunnar skikka sig og
skora sitt á hvað að eigin ósk
hverju sinni. Og er alveg undra-
vert hvað Guðmundi J. með sitt
einræðisbrölt og fylgjendum hans
tekst að teygja verkalýðinn út í
mikið foraðsfen ofstopa og vit-
leysu í kröfugjörðum sínum. Það
er eins og hefndarþorstinn einn sé
allsráðandi hjá þessum mönnum
og ekkert komist að annað en
reyna að valda atvinnurekstrinum
sem mestum skaða og skemmdum,
sem takmarkað heilabú þeirra
getur upphugsað hverju sinni í þá
veru að koma í rúst öllum
atvinnuvegum landsmanna. Eins
og nú t.d. blasir við eða blasti við í
Vestmannaeyjum.
Á hverju ætlar þetta blessað
fólk að lifa og á ég þá ekki
eingöngu við Vestmannaeyinga
heldur fólk vítt og breitt um landið
allt. Þegar allt atvinnulíf er komið
í kaldakol fyrir eigin aðgerðir
skammsýnnar verkalýðsforystu.
Þá miklu gestaþraut verða þeir
sjálfir forsprakkarnir áreiðanlega
að leysa fyrr en síðar. Lítið
samræmi virðist vera í sjónarmið-
um þessara hæst galandi ævin-
týramanna verkalýðsins, því þeir
gera sig ánægða með að launaupp-
bót láglaunamannsins nái aðeins 4
þúsund krónum á mánuði þegar
launauppbót hátekjumannsins
nær 90—100 þúsund kr. á mánuði.
Þessi dæmi sýna bezt hvernig
launajöfnunarstefna komma er í
framkvæmd. En Alþýðubanda-
lagsmenn berja alltaf hausnum við
steininn og kyrja alltaf sama
sönginn: Samningana í gildi. Þótt
slíkt sé í æpandi ósamræmi við
réttlætiskennd allra manna nema
þá kommabroddanna sjálfra í
Alþýðubandalaginu.
Og að lokum vil ég þakka Björgu
Einarsdóttur fulltrúa fyrir prýði-
Suður
S. G3
H. Á973
T. ÁK92
L. 862
Á báðum borðum sögðu austur
og vestur alltaf pass en suður varð
sagnhafi í þrem gröndum og
vestur spilaði út tíguláttu. Suður
tók gosann með kóng, spilaði laufi
en þá skildi leiðir.
í öðru tilfellinu lét sagnhafi lágt
lauf frá borðinu og austur tók með
kóng. Hann spilaöi tígli, sem
sagnhafi tók með ás, þótti ástæðu-
laust að svína, og spilaði ákveðinn
laufi á ásinn. Með því gaf hann sér
miklar sigurlíkur. Ætti austur
ekki fleiri lauf var enn tími til að
spila að gosanum en þegar kóngur-
inn kom í var spilið búið og suður
fékk ellefu slagi.
En í hinu tilfellinu ákvað
sagnhafi, sennilega gegn betri
vitund, að láta gosann frá borðinu
þegar hann spilaði laufi í öðrum
slag. Austur fékk slaginn og skipti
í lágan spaða, þristur og vestur
fékk að eiga slaginn á tíuna. Hann
spilaði þá spaðadrottningunni og
sagnhafi gerði aftur skyssu þegar
h;: ana með ás. Sennilega
:;leymt að telja slagi
n hún mátti fá tvo á
'ar vestur fékk á
nn spaða og austur
íétí:. j slagi og vörnin
fimm i a
WP I ■ M ■^b^k |^fc Framhaldssaga eftir Mariu Lang
|\_ | | § ^l I I ll V I í I I Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzka
35
því ótrúlegt að maður geti
vaðið áfram svona á skítugum
skónum og komist upp með að
vera svona hrokafullur og
óþoiandi.
— Og það sem er furðulegra,
sagði Christer — er að Judith
skuli þola að umgangast hann.
beir stóðu báðir á fætur. I
sömu andrá kom Judith Jcrn-
feldt gangandi hin róiegasta
frá klúbbhcrberginu.
— Ég er að íara, sagði hún.
— Takk fyrir í kvöld. Það var
gaman að spjalia við þig
Christer. Gaman að fá tækifæri
til að tala um ... Matta.
9. kafli
Kirsuber
og ást
Óþreytandi og án þcss að
sýna á sér nokkur merki fums
né flýtis hélt Wijk lögreglufor-
ingi áfram að afla upplýsinga
um Matta Sandor sem kannski
hafði fallið fyrir hendi eitur
morðingja. Hann lét takmark-
aða skoðun í ljós á því sem
honum var sagt og lét það ekki
á sig fá þótt ekki bæri öllum
saman.
Þetta átti ckki sízt við um
það til dæmis, að hann fýsti að
fá að vita um afstöðu Matta til
ástarinnar og hinnar fögru
Judith Jernfcldt.
Klemens Klemensson lét sína
skoðun í ljós þegar þeir voru að
drckka kaffið að loknum hin-
um ijúffenga fiskrétti.
— Nei, Matti var ekki einn
af þeim sem var alltaf á eftir
kvenfólki. En aftur á móti voru
stelpurnar vitlausar í HANN.
— Og það átti við hina ýmsu
aldursflokka?
— Já, já. Bæði Lisu og
Hclenu þótti mjög va-nt um
hann, það veiztu. Ilann fékk
líka leyfi til að fá lánaða íbúð
Lisu.
— Og Judith, hversu hrifin
var hún af honum.
— Ilún féll fyrir honum við
fyrstu sýn, sagði Klemens
einarður. — Hún var ástfangin
af honum upp fyrir haus. Hún
var ekki nema átján ára og hún
hengdi sig satt að segja alveg
um hálsinn á honum.
— Hvernig tók hann þvt?
— Matti bar ekki tilfinning-
ar si'nar á torg, svo að það er
ekki gott að átta sig á því.
Ilann SAGÐI ekki ýkja margt.
— Ekki einu sinni við þig?
Nú voruð þið æskuvinir.
— Já, sagði Klemens og
brosti við. — En ég var þremur
árum eldri en hann og mörgum
árum ósvífnari. Þegar ég rakst
á þennan feimna unga dreng,
sem var þegjandalegur og
hlédrægur og brann í skinninu
eftir að heyra mig masa, þá
geturðu bt'ikað að hann fékk
æfinguna í því að þegja og
hlusta. En það var ekki fleiri
biirnum til að dreifa í hænum
og þegar ég kom þangað í júlí
í leyíum mínum fannst honum
hið mesta ævintýri að hitta
mig.
— Matti er ekki sænskt
nafn. Átti hann fólk í Finn-
landi?
— Móðir hans var frá Finn-
landi. Hún vann á ættarsctri
ömmu minnar. Faðirinn var
alla tíð óþekktur, við töluðum
stundum um þær hugmyndir
sem við gcrðum okkur um hann
og Matta fannst gaman að
ímynda sér hann sem ævintýra-
mann sem sigldi um höfin blá
og breið og sneri aldrei heim.
— Var það ástæðan fyrir því
að hann ákvað að fara á sjóinn?
— Það hefur sjálfsagt verið
ein af ásta-ðunum. En okkur
hafði alltaf dreymt um það.
Enda þótt við hefðum sannar-
iega líka komið okkur ásamt
um að láta skrá okkur á sama
skipið.
— Og svo var það sá íeimn-
ari sem fyrr fór út í stóra
heiminn ..,
— Já, og ég hafði ekki