Morgunblaðið - 25.08.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 25. ÁGÚST 1978
Fara í brúðkaupsferð á ný!
Ekki svo afleit hugmynd. — En
með hverri góða mín, spyr ég?
Hvor okkar skyldi nú hafa
fallegri fætur?
Jafnrétti skal þá gilda á þessu
heimili!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Það sem sumum kann að sýnast
erfitt þykir öðrum auðvelt. Sagn-
hafi í spili dagsins myndi senni-
lega oft lenda meðal þeirra síðar-
nefndu.
Austur gaf, allir á hættu.
Norður
S. D93
H. 76
T. ÁK52
L. 7432
Vestur
S. G762
H. 109852
T. -
L. D1096
Austur
S. K85
H. G43
T. G1097
L. G85
Suður
S. Á104
H. ÁKD
T. D8643
L. ÁK
— Eigum við að vera þykjast Rómeó og Júlía?
Frjáls út-
varpsrekstur
Ágæti Velvakandi.
Ég heyrði hér fyrir nokkru af
umræðum um að leyfa frjálsan
útvarpsrekstur hér á landi. Það er
nokkuð síðan að það var og síðan
hefur lítið heyrzt um þetta mál.
Mig langar því til þess að reyna að
vekja máls á þessu að nýju því að
forsendan fyrir alfrjálsu landi
finnst mér vera algjört tjáningar-
frelsi. Ef að við fáum ekki að segja
það sem okkur býr í brjósti þá
erum við hneppt í fjötra sem eru
sízt betri en líkamlegir fjötrar.
Á íslandi er ein útvarpsstöð
rekin af ríkinu og ekki má reka
aðrar stöðvar, að minnsta kosti
verður að sækja um leyfi til þess
en það leyfi hefur ekki verið gefið
neinum ennþá. Ef framtakssamir
einstaklingar koma á fót svo-
nefndum leynistöðvum þá eru þeir
umsvifalaust eltir uppi og tæki
þeirra gerð upptæk. Það er í engu
rangt að verðir laganna geri svo
þar sem þessar stöðvar eru reknar
í leyfisleysi. En af hverju geta
menn ekki fengið leyfi til þess að
reka útvarpsstöðvar á sömu skil-
málum og ríkisútvarpið? Ef þú
hittir útlending og hann fer að
spyrja þig um útvarpið hér, hvað
stöðvarnar séu margar og hvers
konar þær séu, og þú segir honum
að það sé aðeins til ein stöð rekin
af ríkinu rekur hann upp stór augu
og heldur í sömu svipan að Island
sé einræðisríki þar sem þegnarnir
hafa ekki leyfi til þess að koma
skoðunum sínum á framfæri.
Það má vel vera að það séu
engin lög til sem banna einstakl-
ingum að reka útvarpsstöðvar en
það eru þá örugglega engin lög til
heldur sem leyfa þeim að reka
útvarpsstöðvar. Á meðan svo er
finnst mér að almenningur í þessu
landi ætti að heimta það frelsisins
vegna að einstaklingar megi reka
útvarpsstöðvar annars skapast
ekki samkeppni og útvarpið ríkis-
rekna kemst upp með allt og er
þegar farið að gæta þess að þeir
noti sér aðstöðu sína, t.d, í því
hvað dagskráin er léleg en það má
lengi deila um það.
Ég vona að einhver, sem les
þessi orð mín, láti í sér heyra
hvort sem hann er á móti mér eða
sammála. Vilji þjóðarinnar verður
að koma fram í þessum málum
eins og öðrum. Minn vilji er sá að
ríkið gefi einstaklingum færi á að
reyna sig á útvarpsrekstri, þ.e. ef
að einhver Islendingur er svo
framtakssamur að fara út í það.
Með þökkum fyrir birtinguna.
Guðmundur Sigurðsson.
• Meira um
áfengiskaupin
Húsmóðir í vesturbænum.
„Það hefur talsvert verið skrifað
í blöðin (lesendadálkana) um
unglinga og áfengiskaup þeirra og
hefur sitt fundizt hverjum um
þetta mál. Það kann ef til vill að
vera að sumum finnist það vera að
bera í bakkafullan lækinn að bæta
enn einu bréfinu við en ég get bara
ekki orða bundizt. Ég tek undir
með þeim sem fordæma það að
fullorðnir skuli kaupa áfengi
handa unglingum. Það er þrátt
fyrir allt ekki svo gott að stemma
stigu við því óþverraverki nú þar
sem búið er að koma unglingunum
upp á þetta. En með samstilltu
Suður var sagnhafi í sex tíglum
og fékk út hjartatíu. I 2. slag
spilaði hann lágum tígli á ásinn og
þessi afleita lega kom í ljós.
En sagnhafi gafst ekki upp.
Hann tók laufslagina tvo, hjarta-
ásinn og trompaði hjartakónginn í
borðinu. Síðan trompaði hann lauf
á hendinni, tók á tígulkóng og
drottningu en þá voru fjögur spil
eftir á hendi.
Norður
S. D93
H. -
T. -
L. 7
Vestur Austur
S. G76 S. K85
H. - H. -
T. - T. G
L. D L. -
Suður
S. Á104
H. -
T. 8
L. -
I tíguláttuna varð vestur að láta
spaða en þá hafði laufsjöið gert
sitt gagn og var látið frá blindum.
Austur fékk slaginn og var í
leiðindaklemmu. Hann spilaði
lágum spaða. Suður og vestur létu
lágt og nían tók slaginn. Og tólf
slagir voru í húsi þegar suður
spilaði næst drottningunni frá
borðinu.

1/ ■ m* | I §0 rn M tP Framhaldssaga eftir Mariu Lang
| | § U jj | I || \f í V 1 U | Jóhanna Kristjónsdóttir
48
viði og miilihurð tengdi hana
við veitingastaðinn.
Milli glugganna litlu tveggja
hékk olíumálverk af bænum
eftir önnu Ekström sem var
þekkt myndlistarkona í bæn-
um.
— Foss í októberskini. sagði
Christer í viðurkenningar tón.
— Skínandi falleg mynd. Það
er auðvelt að skilja hvers vegna
slegizt er um myndir hennar á
upphoðum. En ég hef áður
dáðzt að þessu málverki —
fyrir mörgum árum. Þá hékk
það á öðrum vegg. Hvernig
komstu yfír það?
— Lisa Billkvist átti það. Ég
var erlendis þegar hún dó, en
hún hafði arfleitt mig að
málverkinu. Við vorum ná-
grannar í Hjorten í mörg ár.
Eg hjó við í eldinn fyrir hana
og bar upp fyrir hana og
útréttaði stundum smálegt
fyrir hana. Við vorum ákaflega
góðir vinir þótt hún væri
fjörtíu og fimm árum eldri en
ég.
— Og þessar þarna?Er þetta
líka erfðagóss?
Christer hafði beint augum
að súluborði sem á stóð fjöldinn
allur af örlitium vínflöskum
með ýmis konar lagi.
— Það má segja...
sagðiKlemens alvörugefinn. —
Ég veit ekki hvort ég erfði þær
beinlínis eða hvort ég tók mér
það bessaleyfi að eigna mér
þær.
— Ég býst við að þetta sé
minisafnið hans Matta Sandor?
— Já, en það voru ekki
þessar flöskur sem hann hafði
á kommóðunni hjá Lisu. Lög-
reglan opnaði þær allar til að
gang úr skugga um hvort í
þeim væri eitur að finna.
— Þær voru sem sagt mein-
lausar?
— Já, jafn meinlausar og
flestir súkkulaðimolarnir hans.
— En hvaðan er þá þetta
flöskusafn tilkomið?
— tlr sjópoka sem Matti
hafði komið með frá Gautaborg
þegar hann kom þjótandi til
Bergslagen á notuðu mótor-
hjóli. Það var eini farangurinn
hans — tannbursti og greiða
og sægur af svona leikfanga-
flöskum. Já, hann var óneitan-
lega furðulegur maður með
eigin hugmyndir!
Christer horfði forvitnislega
á hinar skrautlegu smáflöskur.
Ein var þarna með smaragðar-
grænu curaco, ein með pipar-
mintulíkjör frá Kýpur, brúnn
kakólikjör frá Munc, gulur
eggjalíkjör frá hollenzka fyrir
tækinu Bols, lítil flaska með
Ijósgulum vökva frá Ítalíu.
— Það vantar einn lit, sagði
hann.
— Jamm, viðurkenndi
Klemens. — Það er rétt. Og
veiztu hvers vegna?
— Hafði hann tekið allar
rauðu flöskurnar með sér til
Lisu?
— Já. Þegar hann fékk leyfi
til að búa í fbúðinni hennar,
valdi hann eftirlætisflöskurnar
sínar með — þar í voru allar
rauðu. Hinar setti hann aftur
niður í sjópokann og þær fann
ég ekki fyrr en ég var að flytja
frá Hjorten og tæmdi geymsl-
una á háaioftinu?
— Drakk hann nokkurn
tíma úr þessum flöskum?
— Það kom fyrir. Og þá
alltaf kirsuberjalfkjör. Ég vildi
frekar konfak eða púns sjálfur.
- Og Júdith? Hvað drakk
hún?
— Hún var alltaf með gin í
einhverri sftrónublöndu.
Hann strauk gegnum úfið
hárið og sagði um leið og hann
yppti öxlum.
— Nú drekkur hún af mínu
dýrasta kampavfni ásamt með
hrokafullum forstjóra í milla-
flokknum. Já, það má segja að
sumir hafa breytt um smekk.
— Þú ert heyrilega ckki
ýkja snortinn af Rolle Norell!
— Nei, sagði Klemens Klem-