Morgunblaðið - 29.10.1978, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. OKTÓBER 1978
23
Rússar kynnu aö vera með ein-
hverjar kúnstir, en þar sem hvergi
fannst brak úr þessum flaugum
eða nein ummerki eftir þær
ákváðu sænsk stjórnvöld, að þess-
ar sýnir fjölda fólks hlytu að hafa
verið missýning eða hillingar. Ari
síðar fór alda slíkra sýna yfir
Bandaríkin og síðan hefur vanga-
veltum um þessi fyrirbæri ekki
linnt.
Líklega hefur mesta bylgja af
þessu tagi gengið yfir í Frakklandi
árið 1954, en þá sá fjöldi Frakka
fljúgandi fyrirbæri og fréttir
bárust af lendingum þeirra og að
sést hefði til áhafna þeirra. Þetta
var rækilega' kannað af fremsta
sérfræðingi Frakka á þessu sviði,
Aimé Michel, sem ritaði bækur um
þessar athuganir sínar.
• Papeo-málid
í Brasilíu
Rómanska Ameríka er þó sá
hluti jarðarinnar þar sem flestar
frásagnir um fljúgandi fyrirbæri
eru skráðar, og Brasilía hefur þar
forystuna, líklega vegna víðáttu
landsins. Þar kom upp dularfulit
mál af þessu tagi fyrir fáeinum
árum, og er eitt af fáum og
tiltölulega áreiðanlegum dæmum
um beina spertingu jarðarbúa við
þetta óþekkta fyrirbæri, þar sem
það er stutt sönnunum. Þetta atvik
hófst með því, að um kl. 3 að nóttu
til 22. maí 1973 var Onilson
Papero, 41 árs bókavörður, kvænt-
ur maður og tveggja barna faðir á
leið til heimilis síns í Catanduva.
Hann hafði hleypt puttaferðalangi
úr bíl sínum fáeina kílómetra
norður af bænum. Það rigndi og
Papero ók á um 70 km hraða.
Utvarpið var á og í þeim svifum,
sem hann nálgaðist hæð eina, varð
hann þess var, að það fór að draga
niður í útvarpinu. Hann reyndi að
stilla það árangurslaust en í sömu
andrá byrjaði bifreið hans að
ganga óreglulega, svo að hann
varð að skipta niður í annan gír til
að ná honum upp á ný.
Um leið og hann gerði þetta leit
hann aftur og sá þá skæran bláan
ljóshring, um 20 sm að þvermáli
inni í bílnum. Ljósið fær hægt yfir
mælaborðið, yfir sætið, læsta
skjalatösku hans, bílgólfið og
fætur hans. Meðan ljósið lék við
mælaborðið virtist Papero eins og
hann gæti séð í gegnum ljósið í
vélina. Undrandi á þessu öllu fór
Papero strax að leita „eðlilegra"
skýringa á fyrirbærinu og datt
heizt í hug að tunglið ætti sök á
þessum undarlega ljósagangi þar
tik hann mundi að það var
dimmviðri og alls ekki sást til
tunglsins.
Þegar hann var í þessum hug-
leiðingum varð hann allt í einu var
við alskært blálýsandi ljósmagn
kom æðandi á móti honum niður
hæðina sem hann var að aka upp.
Papero hélt þegar að þarna hlyti
að vera vöruflutningabíll á ferð,
hann vék strax út á vegarbrúnina
og leiftraði bílljósum sínum til
Þarna eru nokkur dæmi
um lögun fljúgandi furðu-
hluta, sem sést hafa á
liðnum árum.
aðvörunar. Ljósið hélt á hinn
bóginn rakleitt áfram, svo að
Papero bjóst við árekstri, þreif af
sér gleraugun og beygði sig niður í
sætinu, meðan hann reyndi að
skýla höfðinu með höndum og
fótum.
I þessari stellingu var hann
stutta stund en þegar hann gerði
sér grein fyrir að vöruflutninga-
bíliinn hafði ekki ekið hjá leit
hann upp og sá þá óðar hvar
hlutur hékk í loftinu um tíu metra
fyrir ofan hann og fimmtán metra
frá honum. Þetta hlýtur að vera
þyrla að lenda, hugsaði Papero
með sjálfum sér. Hann fór að
finna til mikils hita og andarteppu
— hann þarfnaðist frísks lofts.
Hann opnaði dyrnar og sté út, en
það var allt eins heitt úti fyrir og
inni í bílnum, og þessi sama
tilfinning að hann fengi ekki
nægilegt loft.
Papero leit upp aftur og heyrði
einkennilegt suð. Það var á þessari
stundu að hann gerði sér grein
fyrir að hann horfði ekki á þyrlu
heldur hlut sem helzt líktist
tveimur súpudiskum, sem lagðir
voru voru saman á hvolfi, um 7
metrar á þykkt og 11 metrar á
breidd. Hluturinn virtist öskugrár
en Papero gat ekki greint frekari
einkenni á skrokknum. Allt svæðið
í kring var upplýst en Papero gerði
sér ekki grein fyrir hvaðan ljósið
stafaði. Meðan hann virti fyrir sér
hlutinn var eins og hluturinn
afhjúpaðist gagnsæju efni og við
það hvarf þessi tilfinning um hita
óg loftleysi. Um leið og þetta
gerðist kom eins konar „pípa“
niður úr botni hlutarins og teygði
sig í átt að jörðinni.
Skyndilega laust niður þeirri
hugsun hjá Papero að verið væri
að ræna honum. Hann fylltist
skelfingu og byrjaði að hlaupa
burtu frá hlutnum inn í skóginn.
Hann hafði hlaupið um 50 metra
þegar honum fannst eins og
eitthvað héldi sér föstum. Það var
eins og hann hefði verið snaraður
og hann gerði örvæntingarfullar
tilraunir til að losna úr þessum
viðjum með þiv að fálma með
höndunum aftur fyrir bak sér en
þar var ekkert áþreifanlegt að
finna.
Hann leit við og horfði í átt að
bifreið sinni. Blár pípulaga ljós-
geisli um sjö þumlungar að
þvermáli kom frá botni hlutarins.
Þegar ljósið umlék bifreið Paperos
varð hún eins og gagnsæ. Hann
segist hafa getað séð sjálfa vélina,
sætin og alla einstaka hluti
bílsins. Papero missti jafnvægið.
Fráleitar hugsanir sóttu að hon-
um, honum fannst sem verið væri
að bræða bifreiðina og hann ekki
einu sinni búinn að borga hana að
fullu. Svo féll hann í öngvit.
Hann lá þarna á votri jörðinni í
allri rigningunni þegar tvö ung-
menni fundu hann og bílinn með
ljósin tendruð og hurðina opna um
það bil tveimur klukkustundum
síðar. Þau gerðu yfirvöldum að-
vart og Papero var þegar fluttur í
sjúkrahús. Við athugun kom í ljós
að taska Paperos hafði verið opnuð
og innihald hennar, ýmis skjöl og
persónulegir munir voru á tjái og
tundri við bílinn en engu hafði
verið stolið. Bifreið hans gekk eins
og ekkert hefði komið fyrir.
Engin sár fundust á Papero við
læknisskoðun, svo að hann fékk að
fara heim síðdegis næsta dag. Um
það leyti fór Papero að finna til
einkennilegs kláða á bakinu og
maganum og næsta dag byrjaði
húðin þar sem kláðinn kom fram
að breytast í óreglulega, fjólubláa
depla sem ekki verkjaði þó í. Síðar
uröu þessir deplar gulleitari og
líktust meir venjulegu mari.
Papero var sendur til sérfræðinga
til að fara í rækilega lækiiisskoð-
un, en ekkert fannst sem skýrt
gæti tilkomu þessara bletta. Geð-
læknar fundu ekkert athugavert
við geðheilsu hans heldur, en síðar
mun Papero hafa gengist undir
dáleiðslu í von um að hann gæti
greint frá því hvað fyrir hann bar
meðan hann var meðvitundarlaus,
en ekki hefur verið gert opinbert
hvað út úr þeirri meðferð kom.
Enda þótt reynsla Paperos sé í
hæsta máta óvenjuleg og sérstök
er hún þó um margt lýsandi dæmi
um þau atvik um heim allan þar
sem um hefur verið að ræða „beina
snertingu" (close encounter — eins
og það heitir á máli sérfræðinga,
sbr. kvikmyndina) og má á ýmsan
hátt jafna saman við hið fræga
atvik, sem kennt er við Barney og
Betty Hill og gerðist í Banda-
ríkjunum 1961. Þessu atviki hefur
verið ítarlega lýst í Morgunblað-
inu (18. janúar 1976) en það var
með þeim hætti að Hill-hjónin
voru á leið úr ferðalagi þégar þau
óku fram á fljúgandi fyrirbæri.
Þau fylgdust með því góða stund
en hluturinn veitti þeim að því er
virðist eins konar fyrirsát, því að
skyndilega stóð geimfar framan
við bifreið þeirra og mannverur
gengu til móts við þau. Hjónin
vissu næst af sér þar sem þau voru
akandi í bifreið sinni um 35 km frá
þeim stað er þeim var veitt þessi
fyrirsát. Hugsunin um það sem
gerst hafði ásótti þau svo að loks
leituðu þau til sálfræðings. Hann
fékk þau til að segja sér með
dáleiðslu hvað gerst hefði í
millitíðinni, en samkvæmt frásögn
þeirra höfðu geimverurnar farið
með þau um borð í geimfarið og
gert á þeim margvislegar athugan-
ir. Geimverur þessar voru vinsam-
legar og reyndu að skýra út fyrir
þeim hjónum hvaðan þær væru.
• Skipzt á kveöjum
í Nýju Gíneu
Þekktasta og ein einkennileg-
asta lýsingin á lendingum furðu-
hlutanna er þó frá Nýju Gíneu og
gerðist það atvik 1959 í Boinani.
Vitni að því voru séra William
Gill, aðstoðarmenn hans og allir
nemendur trúboðsskólans, alls 27
manns. Séra Gill og íbúar þessa
Mér er ómögu-
legt að útiloka
geimför frá
öðrum hnöttum
— segir Ingimar K. Svein-
björnsson flugstjóri
„Veyna minnar eiyin reynslu
o<j annarra fluymanna, bϚi
íslenzkra oy erlendra, er mér
ómöyuleyt ad lítiloka ad hinyað
komi yeimför frá öðrum hnött-
um,“ sayði Inyimar K. Svein-
björnsson fluysfjóri í samtali við
Mbl. .Sjdlfur hef éy tvisvar
sinnum fenyið fljúyandi furður-
hlut inn d radar í innanlands-
fluyi oy éy veit um tvö önnur slík
dæmi. Einniy veit éy að fluy-
menn á Boeiny-þotu töldu siy sjá
fljúyandi disk oy var sú sýn
staðfest af fleiri fluymönnum, oy
loks hef éy sjálfur hlustað á
samtöl fluymanna sem sdu
fljúyandi furðuhlut yfir
íslandi
Inyimar sayði svo frá sinni
eiyin reynslu: „Við vorum að
koma frd Akureyri til Reykja-
vikur i myrkri oy yóðu veðri.
einhverjy hluti í loftinu oy þótt
eftir þvi hafi verið yenyið hefur
enyin viðhlitandi skýriny feny-
izt á />essum fyrirbriyðum. Hitt
er svo aftur annað mál að éy á
báyt með að trúa því að þarna
hafi verið um að ræða slík
ferliki, sem við Idsum út úr
rödurunum. Það sem kom d
móti mér i Skayafirðinum var i
radarnum eins oy að Akrafjallið
væri þar á ferð. En éy er
sannfœrður um að þetta vom
hlutir úr málmi en imynda mér
að sendinyin frá þeim hafi verið
svo sterk að í radar hafi þeir
yetað sýnzt miklu stærri en þeir
raunveruleya vorv. “
Um hin dæmin sayðist Inyi-
mar svo frd: ,f>að var eitt sinn,
þeyar önnur Boeiny-þotan okkar
var að koma til íslands, að
fluymennirnir kvdðust sjd ein-
Ingimar
K. Svein-
björnsson
Bandaríska geimferðastofnunin á töluvert safn mynda af
óþekktum furðuhlutum sem teknar hafa verið í geimferðum.
Og þessi mynd er sýnir einn slíkan hlut var tekin 12. nóvember
1966 í ferð Gemini XII.
Þetta var í janúar 1977. Þeyar
við vorum yfir Skayafirði kem-
ur inn d radarinn eins oy
eitthvert ferlíki komi d móti
okkur yfir Arnarvatnsheiði.
Mér reiknaðist til að hraðinn d
þessum hlut væri 3500—3600
mílurd klukkustund, en hraðinn
rí Fokker er um 250 mílur. I
radarnum sd éy þennan hlut
fyrst í 80 mílna fjarlæyð oy
/>eyar við mættumst fannst mér
hannfara alvey rétt hjd okkur.
Síðara skiptið var svo í vor.
Éy var þrí staddur yfir Skeiðar-
drsandi að deyi til. Þd kemur
sams kynar hlutur inn d radar-
inn. Hann kom aldrei nær en í
1,0—50 mílur, þanniy að við
sáum ekkert bemm auyum, en
þessi hlutur fór þvert á okkar
stefnu.“
Um hin dæmin tvö sayði
Inyimar: ,Bæði atvikin yerðust
um svipað leyti oyfyrra tilvikið
sem éy yreindi frá dðan.
í fyrra skiptið var fluyvélin d
leið norður oy sáu fluymennirn-
ir þd í radarnum samskonar
fyrirbriyði oy éy. Þetta var í
myrkri. Þessi hlutur fórfram úr
fluyvélinni hœyra meyin oy
fluystjórinn fylydi honum í
radarnum norður fyrir land. í
hinu tilvikinu var fluyvél að
koma til Reykjavíkur oy sdu
fluymennirnir þá í radarnum
sams konar hlut oy við hinir oy
samkvæmt radarnum var hlut-
urinn beintfyrir framan þd yfir
Faxaflóa. I öll þessi skitpi var
yeypileya mikil ferð d þessum
hlutum.
Éy vil taka það fram, að það
var haft samband við framleið-
endur radartækjanna veyna
þessa en /teir útilokuðu að um
einhverja bilun yœti verið að
ræða í tækjunum enda urðum
við fluymennirnir ekki varir við
slíkt.
Éy hef enya tní d því að
radarnir Ijúyi. Þeir hafa séð
hvern fljúyandi hlut, sem þeir
yœtu ekki yefið neina skýrinyu
á, en helzt væri þetta eins oy
fljúyandi diskur. Fluymenn
annarra fluyvéla komu þd inn i
dæmið oy staðfestn það að þeir
sæju það sama oy íslenzku
fluymennirnir.
Svo var það einhvern timann
á siðasta ári að éy heyrði d tal
tveyyja erlendra fluymanna yfir
Islandi. Éyheyrði annan þeirra
seyja: .Hann fór nrílæyt þessif
oy siðan bað hann hinn fluy-
stjórann að koma yfir rí aðra
bylyju. Éy brcytti um bylyju oy
heyrði þd Jluystjórana tala um
fljúyandi disk oy hajði hann
farið mjöy nrílæyt annarri vél-
inni.“
„Við fluymenn sjdum lika eins
oy aðrir fullt af sérkennileyum
Ijósfyrirbriyðum," bætir Inyi-
mar við. .Maryt af />essu á sér
sínar eðlileyu skýrinyar, en
þcyar allt er tint saman, sem
vísindamenn hafa yetað skýrt,
þd er það drjúyur hluti eftir, að
það er ekki hæyt að liorfa fram
hjrí honum.
Sjálfúr sd éy einu sinni, þeyar
éy var að klifra upp úr Eyjafirð-
inum, Ijósfyrirbriyði austur yfir
Mývatnssveit, sem var d miklu
meiri hraða en svo að þar yæti
verið um aðra fluyvél að ræða.
Éy hef ekki ennþd fenyið
viðhlitandi skýrinyu á þvi, sem
þarna var dferð."

h «u«u «
1» HU*.