Morgunblaðið - 05.01.1979, Side 23

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 1979
23
Hjónaminning:
Guðrún HaUdórsdóttir
og Sigfús Magnússon
Guðrún Halldórsdóttir
húsmóðir í Hlíðardal var fædd 14.
júlí 1902 en lést hinn 21. desember
1978. Foreldrar hennar voru hjón-
in Ingunn Pálsdótir og Halldór
Bjarnason, Akri, Húnavatnssýslu.
Sigfús Magnússon eiginmaður
Guðrúnar fæddist 22. nóvember
1896 en lést 17. maí 1973. Börn
þeirra eru Magna, Ólafur og Jóna.
Hún iést 26. desember 1962.
Dætur Sigfúsar af fyrra hjóna-
bandi: Guðrún er lést 8. febrúar
1963 og Guðný, sem búsett er
erlendis. Fyrri kona Sigfúsar hét
Guðný Pétursdóttir. Hún dó í
blóma lífsins. Hjónin Guðrún og
Sigfús ólu upp Magnús Gústafsson
og Sigrúnu Gunnarsdóttur, dóttur
Jónu.
Þegar litið er í bók minninganna
og lesnar eru línur liðinna daga og
stunda verða myndirnar greini-
legar eins og veruleiki dagsins sem
við lifum í dag. Nokkur blöðin
viljum við lesa aftur og aftur, eins
og börnin, sem vilja heyra aftur og
aftur sömu söguna. Þar eru ýmis
þáttaskil gleði og sorgar. Við
hverfum inn í hverja mynd og
verðum á ný hluttakendur þess er
var.
Á heimilinu í Hlíðardal stóð
allsnægtaborðið í sínum töfra-
ljóma. Það borð var hverjum til
reiðu sem á þurfti að halda, þar
kom aldrei neinn vandalaus, en ef
þann bar að garði, sem var
allslaus til sálar og líkama var
hann kominn heim og sárin tóku
að gróa. Aðalgræðarinn var
húsmóðirin Guðrún. I arf hafði
hún tekið góða eiginleika frá
foreldrum sínum sem hún svo
þroskaði þannig að úr varð af-
bragðsmaður, sérkennileg töfrandi
kona. Persónuleiki svo staðfastur í
sinni veru að aldrei lét hann
glepjast af glysi tímanna. Aðal-
atriði lífsins voru skýr í huga
hennar og alla tíð unnið að því
marki að varða veginn fyrir unga
og aldna.
Það voru margir er litu vonar-
augum að Hlíðardal, þar á meðal
dýrin. Þar var öllum gert jafn hátt
undir höfði, jafnvel þeim smæstu
af smáum.
Árum saman þá var farið inn í
Hlíðardal að finna fólkið þar, til
að láta liggja vel á sér og njóta
ylsins sem þar var að finna. Við
fórum til að sjá Ingunni frænku
okkar og láta hana blessa okkur og
brýna fyrir okkur vináttu hvers til
annars. Og svo til að vera með
fólkinu öllu. Svo seinna með litlu
börnin til að sýna þeim dýrin sem
áttu heima á þeim bæ og reyna að
lofa þeim að vera manneskjur. Þau
fóru líka í kálgarðinn til systranna
Guðrúnar og Sigríðar til að fá að
sjá hvernig maturinn óx úr
jörðunni og blómin, sóleyjarnar og
fílarnir, uxu í friði við húsvegginn.
Karl Eldar
Minningarorð
Látinn er í Reykjavík vinur
minn Karl Eldar. Eftir langa og
stranga sjúkdómslegu lést hann
hinn 19. desember s.l. Þegar ég
hugsa aftur til þeirra ára sem ég
fékk að njóta vinfengis hans
kemur mér mörg gleðistundin í
huga, ætla ég hér að reifa nokkrar
hugrenninga minna.
Karl Eldar fæddist í Reykjavík
27. september 1918. Hann ólst upp
ásamt systur sinni Stellu M.
Jónsdóttur í skjóli móður sinnar
Auðbjargar Jónsdóttur að Lauga-
vegi 27 hér í borg. Auðbjörg vann
sem straukona og hafði fjölskyld-
an viðurværi sitt af þeirri iðju.
Fátæktin kvaddi oft dyra á
heimilinu og þurftu því systkinin
að byrja brauðstritið snemma.
Ungur að árum eignaðist Karl
flutningabifreið og vann við vöru-
flutninga í nokkur ár. Árið 1949
hóf hann störf hjá Áfangis- og
tóbaksverzlun ríkisins. Lengst af
starfaði hann þar sem bílstjóri en
gerðist síðan lagermaður. Á bíl-
stjóraárum sínum kynntist hann
fjölda fólks og þótti alltaf glaður
og reifur. En starfskrafta hans
naut ekki eins lengi við og menn
hefðu kosið.
Karl var hamingjusamur mað-
ur. Hinn 16. október 1954 kvæntist
hann Jóhönnu Ottósdóttur, þýsk-
ættaðri sómakonu. Hún lifir mann
sinn. Þeim varð tveggja barna
auðið, Ottós Karls og Auðbjargar
Stellu. Áður hafði Karl eignast
son, Gunnar. Öll eru börnin nú
komin á legg. Ottó starfar hjá
Rafmagnsveitu Reykjavíkur,
Stella á Hótel Sögu og Gunnar er
sjómaður í Keflavík.
Árið 1956 fluttu þau Karl og
Jóhanna heimili sitt á Fornhaga
17 hér í borg. Leiddi það til kynna
okkar en ég ólst upp í því sama
húsi. Við börnin í húsinu sóttum
mikið inn á heimili þeirra. Var
okkur tekið þar með hlýju og þótti
ávallt gott að leita þangað. Þarna
áttum við bestu trúnaðarvini
okkar. Þau hjónin voru miklir
barnavinir og höfðu skapað traust
og hlýlegt heimili, enda hefur þar
ætíð verið afar gestkvæmt.
Karl var vel haldinn á vini sína
og átti marga. Hann var þeim
sérstaklega góður sem minna
máttu sín, einnig var hann dýra-
vinur.
Ekki höfðu Karli verið ætluð
mörg ár við góða heilsu. Árið 1973
hófust veikindi hans. I fyrstu voru
batahorfur góðar en á annan veg
lyktaði. Skyndilega hrakaði hon-
um mjög og varð hann nær
rúmfastur vegna lömunar. Vart er
unnt að leggja þyngri byrðar á
einn mann, þó tók Karl þessu af
•karlmennsku. Eftir fimm ára legu
var hann orðinn all þrekaður,
þrátt fyrir einstaka hjúkrun og
fórnfýsi fjölskyldu sinnar. Sjúk-
dómurinn dró Karl til dauða hinn
19. desember s.l.
Eg vil votta ættingjum Karls
öllum dýpstu samúð mína, konu
hans Jóhönnu og háaldraðri móð-
ur, Auðbjörgu, sem sér nú á bak
syni sínum. Óska ég þeim öllum
guðs blessunar.
Sæmundur Þorsteinsson.
Það var eins og sálarfriðurinn og
æðruleysið yrði lengi með okkur
þegar heim var komið. Og það var
farið aftur og aftur. Stundum
fórum við fjögur, tvær fullorðnar
manneskjur og ein lítil, og þá
tókum við með okkur besta vininn
okkar, lítinn ferfætling, sem átti
fólkinu í Hlíðardal líf sitt að
launa.
Sigfús Magnússon stýrimaður,
heimilisfaðir í Hlíðardal, verður
okkur öllum ógleymanlegur vegna
þess elskulega viðmóts er hann
sýndi okkur, heimilisvinum. Það
var karlmannleg rósemi er ein-
kenndi alla hans framkomu.
Systkini Guðrúnar, Ólafur og
Sigríður, bjuggu einnig sínu búi í
Hlíðardal. Þeirra makar voru
Jónína Ásmundsdóttir og Einar
Guðbrandsson. Þessi þrjú heimili
mynduðu eina órofa heild. Sú
mynd mun lifa í hugum okkar alla
tíð.
Fyrir allt hið liðna þökkum við í
dag, ættingjar og vinir. Móðir mín
þakkar vináttu og hjálp þegar hún
stóð með barnahópinn sinn föður-
lausan. Með æðruleysi og rósemi
hugans kveðjum við Guðrúnu
Halldórsdóttir. Blessuð sé minning
hennar. .
Birna Jonsdottir.
I lok aðventu lézt hér í bæ
Guðrún Halldórsdóttir í Hliðar-
dal. I bernsku minni var Hlíðar-
dalur eitt fáeinna húsa við
Kringlumýrarveginn, sem þá voru
í sveitinni dágóðan spöl utan
bæjarins. Þarna var þá viða rekinn
nokkur búskapur og voru garðar
bæjarbúa í næsta nágrenni austan
vatnsgeymisins gamla. Fyrir-
vinnurnar sóttu þó aðallífsbjörg
sína til bæjar og sjávar.
Á þessum tíma bjuggu í Hlíðar-
dal systkinin Guðrún, Sigríður og
Ólafur með fjölskyldum sínum. I
þessu húsi var mannlíf allt fagurt
og gott þar að vera. Hjá Guðrúnu
frænku minni og eiginmanni
hennar, Sigfúsi Magnússyni dvaldi
ég oft langtímum saman og lengi
síðan var ég þar tíður gestur.
Samskipti fjölskyldnanna þriggja
voru einstæð. Þetta var friðarins
og eindrægninnnar hús. Þar var
ekki streitan, en lífið leið sinn
hæga, kyrrláta og glaðværa gang.
Hjónaband Guðrúnar og Sigfúsar
var hið farsælasta. Þau voru mjög
samhent við stjórn heimilisins, og
svo blítt var eðli þeirra, að þau
máttu ekkert aumt sjá. Þannig
laðaðist að heimili þeirra margt
umkomulaust fólk. Sumir dvöldu
þar langtímum saman sem
heimilisfólk án nokkurs endur-
gjalds og þótti húsbændum það
sjálfsagt.
Guðrún í Hlíðardal var mikil
mannkostakona. Hún var gædd
sterkri skaphöfn og var
harðgreind. Hún var ljúflynd og
glettin, velviljuð mönnum og
málleysingjum og hollráð öllum
þeim, sem til hennar leituðu. Allt
veraldarprjál og sýndarmennska
voru henni fjarri skapi. Hún
verður aldrei talin hégóma-
manneskja. Hún var einlægur
dýravinur og lánlaus heimilislaus
dýr annaðist hún sem sín eigin.
Sigfús Magnússon, sem lengi var
stýrimaður og skipstjóri á togur-
um, er nú látinn fyrir fáeinum
árum. Hann var karlmenni, hæg-
látur og greindur, en spaugsamur
og kátur í vinahópi. Allir vildu
hann að vini eiga svo sem eigin-
konu hans. Að honum löðuðust
börn. og hann kunni alltaf frá
mörgu að segja. Hann var drengur
hinn bezti, vakinn og sofinn í að
sjá stóru heimili sínu farborða.
Hann vílaði ekki fyrir sér að stýra
skipi sínu til Englands á mestu
hættutímum stríðsins og gleðiríkir
voru endurfundirnir heima.
Á heimili hjónanna bjó einnig
móðir Guðrúnar, Ingunn Páls-
dóttir, nú löngu látin. Þær mæðg-
ur voru um margt líkar. Ingunni
var dýravernd hjartansmál. Mér
er i fersku minni þegar hún,
öldruð konan, eyddi löngum
stundum í símahringingar, og
tíðar heimsóknir niður í þing til að
telja alþingismenn á að setja
mannúðlegri lög um meðferð dýra.
Hún var mikil og einlæg trúkona
óþreytandi í leit sinni að líkn til
handa öllu, sem lífsanda dró og
. átti undif högg að sækja.
Það er ekki ofmælt, að margir
geti tekið undir orð mín um hin
látnu hjón í Hlíðardal. Á þessum
tímum sjálfshyggjunnar áttu þau
sér fáa líka.
Börnum þeirra, mínum gömlu
leikfélögum, minni elskulegu
Sigríði frænku svo og öllum
aðstandendum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Bjarni Jónsson.
SVAR MITT Q|
EFTIR BILLY GRAHAM aift «rl
Spurning ein hefur verið ofarlega í huga mér upp á
síðkastið. Getur óskilgetið barn komizt inn í guðsríkið? Þetta
hefur valdið mér áhyggjum, vegna þess að maður, sem mér er
kær, fæddist utan hjónabands.
Hvers vegna ekki? Þetta var synd foreldranna, ekki
óskilgetna barnsins. Barnið ber enga ábyrgð eða sök, þó
að það sé óskilgetið.
Biblían segir: „Allir hafa syndgað", og ég finn hvergi í
Nýja testamentinu, að það skipti Guð máli, að því er
varðar hjálpræðið, hversu háttað var fæðingu okkar í
þennan heim.
Sannleikurinn er sá, að Guð lætur sig meir varða
endurfæðingu okkar, eða nýja fæðingu, heldur en komu
okkar í heiminn. í hans augum er ekki til „hefðarfólk".
Ég er viss um, þegar um sáluhjálp okkar hvers um sig er
að ræða, að Guð spyr ekki, hvort forfeður okkar hafi
verið í hópi fyrstu og frægustu landnemanna eða ekki.
Hins vegar brennur honum í mun, að við verðum
„skilgetin börn“ hans fyrir endurlausnarkraft
frelsarans. í rauninni er ekki um nema eitt að ræða.
Jesús sagði: „Enginn getur séð guðsríkið, nema hann
endurfæðist." Þarna eru rætur sannrar ættgöfgi:
Endurfæðingin.
Ég sé, að þér hafið hugarfar Krists, því að þér segið,
að maður, sem fæddur sé utan hjónabands, sé yður
hjartfólginn. Biblían segir: „Guð auðsýnir kærleika sinn
til vor, þar sem Kristur er fyrir oss dáinn, meðan vér
enn vorum í syndum vorum" (Róm. 5,8). Dyrnar standa
því opnar jafnvel foreldrum óskilgetinna barna,
götustúlkum og hórkörlum. En að sjálfsögðu segir hann
við hvern og einn: „Ég sakfelli þig ekki heldur. Far þú,
syndga ekki upp frá þessu" (Jóh. 8,11).
Styrkið og fegríð líkamann a
Ný 4ra vikna námskeið hefjast 8. jan.
FRÚARLEIKFIMI — mýkjandi og styrkjandi.
MEGRUNARLEIKFIMI — vjgtun — mæiing — holl ráó.
SÉRTÍMAR fyrir konur sem vilja léttast um 15 kg eða meira.
Innritun og upplýsingar alla virka daga kl.
13—22 í síma 83295.
Sturtur — Ijós — gufuböð — kaffi — nudd
JúdódeUd Ármanns
Ármúia 32.