Morgunblaðið - 02.02.1979, Side 17

16
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. FEBRÚAR 1979
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. FEBRÚAR 1979
17

Utgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
Ritstjórn og afgreiðsla
Auglýsingar
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guómundsson.
Björn Jóhannsson.
Baldvin Jónsson
Aðalstræti 6, sími 10100.
Aðalstræti 6, sími 22480.
Áskriftargjald 2500.00 kr. á mánuði innanlands.
I lausasölu 125 kr. eintakiú.
Ekki að marka
orð hjá krötum
Alþýðuflokkurinn lagði á
það áherzlu fyrir síð-
ustu kosningar að bjóða
fram fjölmiðlafólk af ýmsu
tagi. Þetta hefur sett svip
sinn á orð og gerðir Alþýðu-
flokksins síðan. Allt miðast
við að láta hlutina líta vel
út á prenti, þannig að hægt
sé að slá þeim upp. Hinu er
minni gaumur gefinn, hvort
hægt sé að standa við hin
stóru orðin.
Menn minnast þess,
hversu mikið gekk á í her-
búðum Alþýðuflokksins fyr-
ir afgreiðslu fjárlaga.
Flokksstjórnin var kölluð
saman tvisvar sinnum. í
síðara skiptið til að taka
það aftur, sem samþykkt
hafði verið hið fyrra sinnið.
Níu þingmenn Alþýðu-
flokksins fluttu breytingar-
tillögur við fjárlög, sem þeir
kölluðu grundvallaratriði
stefnu sinnar, einungis til
þess að taka þær aftur áður
en til atkvæðagreiðslu kom.
Þannig mætti lengi telja. Þá
var það m.a. gert að úrslita-
atriði, að skipuð yrði ráð-
herranefnd, sem legði fram
langtímastefnu í efnahags-
málum fyrir 1. febrúar. Það
þótti Alþýðuflokksmönnum
mikill sigur á þeim tíma og
gumuðu af.
Formaður Alþýðuflokks-
ins, Benedikt Gröndal utan-
ríkisráðherra, var staddur
úti í Stokkhólmi um miðjan
janúar. Þá lýsti hann því
yfir á fundi með frétta-
mönnum, að ríkisstjórnin
myndi falla, ef hún hefði
ekki náð samkomulagi um
langtíma áætlun í efna-
hagsmálum fyrir 1. febrúar.
Þetta þóttu stór orð, ef við
þau yrði staðið.
Nú er 1. febrúar liðinn. Af
því tilefni segir Benedikt
Gröndal, að ráðherranefnd-
in hafi gengið frá lagafrum-
varpi um ráðstafanir í efna-
hagsmálum. Hann bætir því
meira að segja við, að þetta
frumvarp muni „negla niður
harða stefnu gegn verðbólg-
unni og herða hagstjórn að
öllu leyti“. Þó liggur fyrir,
að um allmörg atriði hefur
ekki náðst samkomulag, —
„en ráðherranefndin mun
þá skila þeim atriðum frá
sér þannig," segir formaður
Alþýðuflokksins. Nú er
komið annað hljóð í strokk-
inn og undanslátturinn
endurspeglast í hverju orði.
Sannleikurinn er líka sá,
að af hálfu Framsóknar-
flokksins og Alþýðubanda-
lagsins var aldrei gert mik-
ið með dagsetninguna 1.
febrúar, að þá yrði búið að
ganga endanlega frá efna-
hagstillögunum. Hjörleifur
Guttormsson iðnaðarráð-
herra hendir gaman að Al-
þýðuflokknum, þegar hann
segir, að „menn geta ekki
alveg farið eftir skeið-
klukku í þessu efni“ og
tekur fram, að hann viti
ekki enn, „hvort einhvers
staðar er óbrúanlegt bil“.
Og forsætisráðherra gjörir
ekki meira með niðurstöður
ráðherranefndarinnar en
svo, að hann lætur hafa
eftir sér: „Ég tek þeirra
skýrslu og tillögur til
athugunar og reyni trúlega
að sjóða eitthvað upp úr
þeim.“
Benedikt Gröndal sagði
út í Stokkhólmi, að ríkis-
stjórnin væri fallin, ef ekki
næðist samkomulag fyrir 1.
febrúar. Nú liggur fyrir, að
ekkert samkomulag er fyrir
hendi, en ríkisstjórnin sit-
ur. Það sýnir betur en flest
annað, að ekki er orð að
marka hjá krötum.
Kosningaloforð-
ið er ekki ef nt
Alþýðublaðið gerir í gær
stóra fyrirsögn úr því,
að loksins sé „kosningalof-
orð efnt“ þar sem staðið
hafi verið við fyrirheitið
um, að Alþýðuflokkurinn
„mundi beita sér fyrir efl-
ingu atvinnulífsins“.
A þessu ári hefur Alþýðu-
flokkurinn staðið að nýjum
álögum á atvinnureksturinn
sem nemur 1,4 milljörðum í
borgarstjórn og 5,6 millj-
örðum á Alþingi. Svo víðs
fjarri er hann að standa við
kosningaloforðið um „efl-
ingu atvinnulífsins", enda
er samdráttar farið að gæta
í ýmsum greinum þess og
fer vaxandi.

-
AÐKOMAN á slysstaðnum í gær.
Myndirnar voru teknar nokkru
eftir atburðinn en þá hafði fjarað
út. Á miðmyndinni sést hvar bíllinn
hefur farið útaf veginum, í gegnum
girðinguna og hafnað úti i sjónum
milli brúnna. Á myndinni til vinstri
sést bíllinn á hvolfi á stokknum og
á myndinni til hægri sýnir brotalín-
an yfirborð sjávar þegar slysið
varð. Aðeins afturhluti bílsins var
upp úr sjó. Jóhann braut afturrúð-
una eins og sjá má og Kaiaði síðan
meðfram bíltoppnum. Hann gat
losað barnastólinn í annarri tilraun
og náð barninu út á þann hátt. Fór
hann siðan með barnið út sömu leið
og kom því upp á bílinn, þar sem
aðrir hjálparmenn biðu. Þar tók
Árni Brynjólfsson við barninu,
lagði þá á afturöxulinn og blés í það
lífi.
Ljósm. Mbl. Kristján og gg.
Stúlkan hafði verið
nokkrar mínútur á kafí
í ísköldum sjónum
ÞAÐ ÞYKIR ganga kraftaverki
næst að ekki varð alvarlegt slys
um klukkan 11.30 í gærmorgun
þegar Range Rover-bifreið fór
útaf vestari akgrein Hafnar-
fjarðarvegar og hafnaði á hvolfi f
sjónum milli brúnna yfir Kópa-
voginn. Aðfall var þegar þetta
gerðist og stóð aðeins aftari hluti
bílsins upp úr sjónum. í bílnum
var Hrafnhildur Eysteinsdóttir
29 ára gomul, Holtsbúð 36, Garða-
bæ, með dætur sínar tvær, Hrönn
tæpra fjögurra ára og Katrínu
rúmlega eins og hálfs árs. Menn
dreif strax að til hjálpar og tókst
að bjarga þeim mæðgum úr ís-
köldum sjónum litið slösuðum.
Hrönn hafði sopið sjó og jafnaði
sig íljótt en erfiðlegar gekk að ná
Katrfnu litlu, sem var föst í
barnastól í aftursætinu. Tókst
loks að ná henni í þriðju tilraun
og var hún þá búin að vera
nokkrar mínútur í ísköldum sjón-
um. Hún var þá meðvitundarlaus
og hætt að anda en hjálparmönn-
unum tókst að blása í hana lífi.
Þær systur voru fluttar á slysa-
deiid Borgarspitalans og síðan á
gjörgæziudeild. Voru þær furðu
fljótar að ná sér, sérstaklega
Katrín, sem lengur var í sjónum
og bæði var orðin meðvitundar-
laus og mjög köld, lfkamshitinn
kominn niður í um 30 gráður.
Þær systur áttu að dvelja á
gjörgæzludeiidinni í nótt en áttu
að fá að fara af henni í dag.
Að sögn Valdimars Jónssonar
varðstjóra við lögregluna í Kópa-
Valdimar Jónsson varðstjóri.
vogi er talið að Hrafnhildur hafi
misst stjórn á bílnum í hálku, en
hann var á leið suður. Fór hann í
gegnum grindverk og síðan nokk-
urn spöl og loks fram af töluverð-
um halla og endastakkst út i sjó
milli brúnna. Tveir leigubílstjórar
á Bæjarleiðum voru fyrstir til
hjálpar en rétt á eftir þeim komu
til hjálpar tveir menn sem voru á
leið til Hafnarfjarðar og rétt á
eftir komu þeir að, Valdimar og
félagi hans Jóhann S. Marteins-
son, en þeir voru á eftirlitsferð á
Fífuhvammsvegi og flýttu sér á
slysstaðinn þegar þeir veittu því
athygli að eitthvað óvenjulegt var
að gerast. Þessir menn allir áttu
stærstan þátt í velheppnaðri
björgun. Þegar þeir Valdimar og
Jóhann komu á staðinn hafði
tekizt að ná Hrönn út úr bílnum en
Katrín var enn í bílnum reyrð
niður í barnastól. Jóhann stakk sér
þegar útí og í þriðju tilraun tókst
honum að losa barnastólinn með
öxi og komu Katrínu upp úr
helköldum sjónum. Sagði Valdi-
mar að Jóhann hefði þarna unnið
ótvírætt afreksverk. Maður að
nafni Arni Brynjólfsson tók við
barninu og tókst að blása í það lífi,
en það var orðið blátt í framan og
alveg hætt að anda. Árni hafði
lært blástursaðferðina fyrir
nokkrum árum og kom sú kunn-
átta sér nú aldeilis í góðar þarfir.
Það var álit Valdimars og allra
þeirra sem Mbl. ræddi við í gær, að
björgunin mætti teljast krafta-
verk og ótrúlegt að telpurnar tvær,
og þá sérstaklega Katrín, skyldu
ná sér svona fljótt eftir að hafa
verið í sjónum í margar mínútur,
en 10—12 stiga frost var úti þegar
atburðurinn gerðist. Sögðu björg-
unarmennirnir við Mbl. að þeir
hefðu verið allþrekaðir eftir dvöl-
ina í ísköldum sjónum.
Mjög hált var á veginum yfir
brýrnar í gær. Að vanda flykktust
að forvitnir áhorfendur og var
aðgangurinn svo harður að ekið
var á lögreglubíl, sem stóð á
brúnni með blikkandi ljós.
„Engin orö geta
Igst þakklœti okkar
„VIÐ hjónin eigum ekki nógu
sterk orð til að lýsa yfir þakklæti
okkar til þeirra sem stóðu að
þessari undursamlegu björgun,“
sagði Jónas Ragnarsson, faðir
stúlknanna Hrannar og
Katrinar, þegar Mbl. ræddi við
hann í gær.
Jónas var við vinnu þegar at-
burðurinn gerðist en brá auðvitað
skjótt við þegar hann frétti af
honum. „Það var ólýsanleg til-
finning að sjá telpurnar heilar á
húfi á spítalanum og heyra þá litlu
segja „pabbi" um leið og hún sá
mig. Það er kraftaverk að svona
vel skyldi fara og það er að þakka
þeim hugrökku mönnum, sem
hikuðu ekki við að stökkva út í
ískaldan sjóinn til þess að bjarga
dætrum okkar."
Hjónin Hrafnhildur Eysteinsdótt-
ir og Jónas Ragnarsson. Þau eiga
þrjú börn, dæturnar tvær, Hrönn
og Katrínu, og soninn Ragnar
Þórð, 7 ára.
„Aldrei lifað glaðari
stund en þegar ég fann
Ufsmark með baminu ”
Jóhann S. Marteinsson heima í stofu hjá sér í gær. Eins og sjá má
skarst hann á hendi við björgunina. Ljósm. Mbl. Kristján.
„ Telþessa
björgun
kraftaverk”
„ÉG TEL þessa björgun hreint kraftaverk. Það mátti alls ekki tæpara
standa með að ná börnunum,“ sagði Jóhann S. Marteinsson
lögregluþjónn, sem vann það frækilega afrek að kafa eftir yngri
systurinni Katrínu og ná henni út úr bílnum, en hún var föst í
barnastól I aftursæti jeppans. Jóhanni tókst ekki að losa barnið i'
fyrstu tilraun en í annarri tilraun náði hann að höggva á böndin sem
héldu stólnum og ná barninu. Barnið var hætt að anda og var byrjað
að blána en Árna Brynjólfssyni járnsmið í Hafnarfirði tókst að blása
li'fi í það með aðstoð Jóhanns, sem nuddaði litlu stúlkuna á meðan Árni
blés f hana h'fi.
„Við vorum að aka eftir Fífu-
hvammsveginum ég og Valdimar
þegar við veittum því athygli að
eitthvað var um að vera við brýrn-
ar yfir Kópavoginn. Við settum á
fullt og vorum komnir á staðinn
eftir örskotsstund. Þá voru konan
og eldri stúlkan komnar út úr
bílnum. Þegar við komum var
okkur sagt að annað barn væri
ennþá inni í bílnum og fór ég þá
strax úr jakkanum og stakk mér í
sjóinn. Fyrst reyndi ég að fara inn
um framgluggann, þar sem koúan
og barnið höfðu komizt út en þegar
ég var kominn hálfur inn rakst ég í
framsætið og komst ekki lengra.
Ég sneri því við, fékk öxi sem
einhver hafði komið með, braut
stóra rúðu að aftan og fór þar inn.
Ég þreifaði fyrir mér i sjónum og
fann fljótlega barnið, þar sem það
var í barnastól í aftursætinu en ég
gat ekki með nokkru móti losað
það úr stólnum. Ég var alveg
búinn með loft og því fór ég aftur
út um gluggann og sótti öxina. Ég
kafaði strax aftur og einhvern
„BARNIÐ var orðið blátt í
framan þegar ég fékk það í
fangið og hóf á því björgunartil-
raunir og ég var því heldur
svartsýnn á, að mér tækist að
bjarga lífi þess. En þegar ég hafði
blásið um stund. líklega milli 20
og 30 sinnum, varð ég var við að
það byrjaði að anda og rétt á eftir
fór það að gráta í höndunum á
mér. Ég hef aldrei lifað glaðari
stund,“ sagði Árni Brynjólfsson
járnsmiður í Hafnarfirði, sem
blés lífi í yngri systurina,
Katrínu, eftir að henni hafði
verið bjargað úr bílnum.
„Ég og félagi minn Pétur
Einarsson komum þarna að rétt
eftir að atburðurinn hafði gerst.
Konan var þá komin út úr bílnum
og stóð í sjónum og kallaði hástöf-
um á hjálp og sagði að börnin sín
væru föst í bílnum. Við Pétur
stukkum strax út í og óðum að
bílnum og tók sjórinn okkur rúm-
lega í mittishæð. Sjórinn var
helkaldur og við brugðum á það
ráð að fara upp á bílinn og reyna
að opna hann ofan frá. Leigubíl-
stjórinn var þá kominn upp á
Árni Brynjólfsson.
bílinn. En hurðunum varð ekki
hnikað. Á meðan við vorum að
baksa við að opna bílinn náðist
eldri stúlkan út um aðra fram-
rúðuna. Ég tók barnið upp á
bílinn. Nú voru komnir tveir lög-
reglumenn úr Kópavogi og Pétur
og annar lögreglumaðurinn hlúðu
að barninu. Það kom strax gusa
upp úr því enda hafði það greini-
lega sopið sjó en það náði sér fljótt
og var það fljótlega borið í land.
Hinn lögreglumaðurinn, Jóhann
Marteinsson, reyndi að komast inn
í bílinn og honum tókst það loksins
þegar hann hafði brotið aftur-
rúðuna. Hann kom síðan með
yngra barnið út um afturrúðuna
og rétti mér það upp á bílinn. Mér
leist satt að segja ekki á blikuna
því barnið var orðið svo blátt og
hætt að anda. Ég hafði lært hjálp í
viðlögum þegar ég var í slysa-
varnasveitinni Fiskakletti í
Hafnarfirði og þá var okkur sagt
að afar lítil lífsvon væri þegar
hörundslitur væri orðinn svona
blár. Á námskeiðinu hafði ég
einnig lært blástursaðferðina og
ég hóf strax lífgunartilraunir á
barninu. Ég lagði barnið á aftur-
hásinguna og blés svo í vit þess.
Því verður ekki með orðum líst hve
glaður ég varð þegar ég fann
lífsmark með barninu og heyrði
það gráta í fanginu á mér.“
veginn tókst mér að höggva böndin
á stólnum í sundur með öxinni og
ná honum með barninu í. Ég rétti
barnið upp á bílinn og þar tók
Árni Brynjólfsson við því og hóf
strax lífgunartilraunir með blást-
ursaðferðinni og þegar hann hafði
blásið nokkrum sinnum fór barnið
að taka við sér.“
Jóhann slasaðist allnokkuð á
hægri hendi þegar hann braut
afturrúðuna. Skarst hann á
tveimur fingrum, aðallega á löngu-
töng. Gert var að sárum hans á
slysadeildinni í gær og bjóst
Jóhann við því að verða frá vinnu í
einhvern tíma.
„Sjórinn var alveg óskaplega
kaldur en það komst ekkert annað
að í huga manns en bjarga börn-
unum og konunni. Ég tel björgun-
ina hreint kraftaverk og læknarnir
á slysadeild sögðu mér að ekki
hefði mátt tæpara standa með
yngra barnið, sem ég náði út. Ég á
enga ósk heitari en blessuð börnin
nái fullri heilsu aftur eftir þennan
atburð."
„Konan missti stjórn
á bílnum í hálkunni

TVEIR leigubflstjórar á
Bæjarleiðum, Vilhjálmur
Guðbjörnsson og Vilmundur
Guðmundsson. voru fyrstir á
slysstaðinn og veittu mikil-
væga hjálp við björgunina,
einkum þó Vilhjálmur, sem
fyrstur óð út að bílnum
konunni til hjálpar.
„Ég sá þegar óhappið
varð,“ sagði Vilmundur í
spjalli við Mbl. í gær. „Range
Roverinn var á suðurleið og
ætlaði að fara framúr ann-
arri bifreið þegar konan
Vilhjálmur Guðbjörnsson.
missti stjórn á bílnum i
hálkunni og hann fór að
snúast á veginum. Ég fylgdist
með því hverng bíllinn fór
útaf veginum, í gegnum
grindverkið og stakkst síðan í
sjóinn þar sem hann fór á
hvolf.“
Þeir Vilmundur og Vil-
hjálmur, sem var þarna
skammt frá, fórum strax á
slysstaðinn. Vilhjálmur stökk
strax út í og veitti umtals-
verða hjálp við björgunina en
Vilmundur jar til taks á
bakkanum.