Morgunblaðið - 08.04.1979, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. APRÍL 1979
VtK>
MORödKí-
KAFFINU
-----Og ég sem geng í svefni?
Hræddur? — Nei, vinur. Mér er
nóg að loka augunum og hugsa
um væntanlegan skattseðil!
Mamma. — Má ég fá ísinn hans
pabba?
Hvað ertu að kvarta. — Þú ert
einasti úlfaldinn með þrjá
hnúða!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í Póllandi hefur bridge náð
miklum vinsældum og á sfðustu
árum hefur landslið þeirra oft
komist í fremstu röð í alþjóða-
keppnum. Öðru máli gegnir með
önnur Iþnd Austur-Evrópu en þó
er spilið á uppleið í Ungverja-
landi en bæði þessi lönd halda
fjölmennar alþjóðakeppnir ár-
lega.
Spilið í dag kom fyrir í slíkri
keppni í Ungverjalandi og einn af
landsliðsmönnum Pólverja var í
sæti suðurs. Norður gaf, aust-
ur-vestur á hættu.
Norður
S. 943
H. D543
T. 864
L. G102
COSPER
„í gær var hún máske
brún þessi böðuls hönd...”
Þrír tugir ára eru nú liðnir frá
því er íslendingar gengu í Atl-
antshafsbandalagið. Sú ákvörðun
Alþingis var tekin 30. mars 1949.
ALlt frá þeim tíma hefur verið
tryggður góður friður í allri
Vestur-Evrópu og mun Atlants-
hafsbandalagið eiga mestan þátt í
því. Sovétríkin hafa ekki sölsað
undir járnhæl sinn ný lönd á þessu
30 ára tímabili og verður það að
teljast mikill og góður árangur.
Því miður eru þessi árásaröfl þó
enn til staðar hér á landi í
kommúnistakjarna Alþýðubanda-
lagsins. Það lýsti sér best á
síðastliðnu ári er þessi sami
kommakjarni fyrirskipaði á alger-
lega ólöglegan og ólýðræðislegan
hátt bann á helstu útflutningsvör-
ur landsmanna, svo sem allan fisk
og fiskafurðir.
En þessum kommaþrýstihópum
fannst ekki nóg að gert með því að
setja útflutningsbann á fiskinn,
heldur settu þeir líka bann á allan
olíuinnflutning til landsins svo að
við stöðvun lá alls skipaflotans.
Nei, þessir skemmdarvargar voru
ekki að hugsa um þjóðarhag,
heldur um það á hvern hátt þeir
gætu valdið þjóðarheildinni mestu
tjóni. Þarna kemur sami hugsun-
arháttur fram og hjá þeim ólánsp
örulýð sem réðst með grjótkasti að
Alþingishúsinu 30. mars 1949 til
að reyna að hindra það að Alþingi
fengi eðlilegan starfsfrið til að
koma málum sínu fram.
Já, öll þessi bönn skæruliðahóp-
anna á síðastliðnu ári ollu þjóð-
arheildinni margmilljóna tjóni
með ofbeldi sínu og ólöglegum
yfirgangi. Því miður reyndist
ríkisvaldið alltof veikt til að mæta
þessum árásaröflum og svara þeim
á viðeigandi hátt. En þegar lögleg
stjórnvöld verða að víkja fyrir
Vestur
S. KG7
H. KG106
T. 102
L. 7653
Austur
S. 10
H. Á9872
T. D97
L. KD84
Suður
S. ÁD8652
H. -
T. ÁKG53
L. Á9
Norður Auxtur Suður Vestur
pass 1 Hjarta Dohl 3 Hjörtu
patw pass 4 Spaðar Dobl
pa.su pasK pass
Vestur spilaði út hjartagosa,
sem sagnhafi trompaði.
Til að tíu slagir yrðu sennilegir
virtist tígulsvíning þurfa að takast
en til þess þurfti sagnhafi að
komast inn í borðið. Með tilliti til
dobls vesturs voru trompin líklegri
til að skiptast 3—1 fremur en 2—2
og suður ákvað, að besti möguleik-
inn til aö búa til innkomuna væri
að austur ætti einmitt G eða 10
einspil í trompinu. En blankt spil
mátti gera gagnslaust með því að
spila drottningunni.
Suður spilaði því spaðadrottn-
ingunni í slag nr. tvö og vestur tók
með kóng, spilaði aftur hjarta,
trompaði og aftur spilaði suður
trompi undan ásnum. Þar með
varð nían innkoman, sem þurfti og
þægileg skipting tíglanna gaf þá
tiu slagi.
■ ■ ^m ■ ____ _ _ ■■ Eftir Ellen og Bent Hendel
Hverfi skelfingarinnar----------
18
legar sem þær höfðu verið.
Þessar samræður rétt áður en
hann flutti að heiman. Hún
hafði reynt að tala um fyrir
honum. En árangurslaust.
Hann var bergnuminn af þess-
ari gæs í verksmiðjunni.
„En þá skaltu ekki vera að
hafa fyrir því að koma skríð-
andi til mín þegar hin byrjar
að fara í taugarnar á þér,“
hafði hún sagt. „Ef þú ferð frá
mér verðug ökki aftur snúið.“
Stig hafði horft á hana, eins og
annars hugar. nún náði ekki
minnsta sambandi við hann,
hvað þá heldur að orð hennar
hefðu einhver áhrif á hann.
Hann hafði aðeins hugann við
þessa kvensnift. Solvej hafði
gengið fram í eldhúsið og skeilt
dyrunum á eftir sér. Hún hafði
sest niður við borðið og grátið
beisklega. Hvers vegna haíði
hún þurft að eignast svona
mann — hún sem var bæði
snotur og vel vaxin. Og samt
fór þessi eiginmannsnefna frá
henni. Og vegna annarrar.
Hvers vegna gátu svo aðrar
konur lifað farsælu lífi. Til
dæmis Lis. Og Dorrit. Og Ing-
er. „Ég hata ykkur allar.“
Hrópið vakti hana. Hún horfði
ráðvillt í kringum sig, lagði
aftur bókina og setti hana á
borðið. Slökkti á lampanum.
6. kafli
Hann var hræddur. Ilánn
vissi hvað hann hafði gert.
Vissi það svo að það stóð hon-
um ljóslifandi fyrir sjónum.
Með þessum tveimur höndum
— hann Jyfti þeim upp og
horfði á þær með samblandi af
undrun og hryllingi — með
þessum höndum hafði hann
rekið í hana hnifinn. Hafði gert
það aftur og aftur og líkami
hennar hafði litast rauður. Á
eftir þegar æði hans var runnið
af honum hafði hann verið
örmagna eins og eftir stórátök.-
Og nú var hann hræddur.
Ekki beinlínis við afleiðingarn-
ar. Það yrði í meira lagi skrítið
ef nokkrum dytti í hug að
gruna einmitt hann um
græsku. Nei — það sem gerði
hann skelfdan var hugsunin
um næsta fund hans við unga
fagra konu. Ilann vissi að hann
myndi gera það aftur. Rekinn
áfram af einhverju voðalegu
afli sem hann Vissi að ekkert
gæti stöðvað. \t
Bo Elmer tók bl^ðið úr ritvél-
inni og starði á það án sýnilegr-
ar hrifningar. Þetta var ekki
nógu sterkt hjá honum „sam-
bland af undrun og hryllingi",
það var ekki nógu vel orðað. Og
reyndar var öll lýsingin hálf-
máttleysisleg. Hún sagði ekki
neitt um þennan dýrslega tryll-
ing sem rak morðingjann
áfram — og sprengdi af honum
allar viðjar.
— Maturinn er tilbúinn.
Kirsten stóð í dyrunum og
horfði spyrjandi á hann. Ilann
reis þreytulega upp og gekk á
eftir henni fram í eldhúsið þar
sem Lars hafði þegar ráðizt aí
áfergju á kjötbollurnar.
— Ég er með höfuðverk svo
að ég ætla að fara að sofa þegar
sjónvarpsfréttirnar cru búnar,
tilkynnti Kirsten þegar þau
stóðu upp frá borðum nokkru
seinna. \
Seinna um kvöldið fór að snjóa. i
Stórar flygsur svifu til jarðar
og mynduðu eins og möttul yfir
malbikið.
Janne, kona kennarans, var
alein heima með Henriettu sem
svaf í rimlarúminu sínu. Kenn-
arinn var á fundi í skólanum.
Janne sat í stól og las og
hálfdottaði þegar dyrabjallan
hringdi. Hún hrökk upp með
andfælum. Leit á armbandsúr-
ið. Hrukkaði ennið. Reis hik-
andi á fætur. Var Finn kominn
heim. Og aí hverju notaði hann
ekki lyklana?