Morgunblaðið - 28.04.1979, Síða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. APRIL 1979
Fimm rækjubátar
skiluðu 350 tonnum
Tiltölulega snjólétt hefur verið
hér á þessum vetri og hreppsbúar
goldið minni einangrunar sam-
göngulega séð en oft endranær.
Fimm rækjubátar voru gerðir út
héðan á vetrinum, en vertíð lauk
25. mars. Alls var landað á
Drangsnesi 350 tonnum af rækju
að þessu sinni. Stærri og smærri
bátar bíða nú tækifæris að hefja
grásleppuveiðar af fullum krafti,
en þrálátt íshrafl á Steingríms-
firði hefur hamlað veiðum til
þessa, að frátöldum fáeinum
tilraunum með tilheyrandi
skakkaföllum í sambandi við
veiðarfæri.
Ekkert samkomuhús er á
Drangsnesi, og hefur svo verið um
nokkur ár. Er ástand þetta
rammur dragbítur á sérhverri
félagsstarfsemi í þorpinu. Reynt
hefur verið að leysa vandann að
nokkru með hagnýtingu grunn-
skólabyggingarinnar á Drangs-
nesi, en þar er þó hængur á með
ýmsum hætti. Undir sama þaki og
skólinn er einnig Drangsnes-
kapella, og eru menn síður en svo á
eitt sáttir um það, hversu frjáls-
lega megi hagnýta skólahúsnæðið
vegna nálægðar þessa helgidóms,
og enda jafnvel þótt honum væri
ekki til að dreifa. Er sá skoðana-
munur ekki nýr af nálinni, hann á
sér lífseigar rætur aftur í liðna tíð.
Þessu til viðbótar kemur svo það,
að Drangsnesskóli var kominn í
mikla niðurníðslu fyrir nokkrum
árum og fara nú fram árlegar
endurbætur á húsinu, eftir því,
sem fjárhagur hrekkur til, en þó er
þar langt í land ennþá.
Þorrablót í frystihúsi
Á líðandi vetri var gripið til þess
ráðs að halda þorrablót Drangs-
Fréttabréf
frá
Drangsnesi
17. apríl 1979
legt er að eitthvað af þessu yrði
undir sama þaki og væntanlegt
samkomuhús, en um það hefur
ekkert verið ákveðið enn.
Tvö einbýlishús voru reist á
Drangsnesi á sl. ári á vegum
sveitarfélagsins og seld einstakl-
ingum. Þar að auki voru reist tvö
einbýlishús á vegum einstaklinga,
annað því nær fullgert en hitt
fokhelt. Þá er nýtt verslunarhús
Kaupfélags Steingrímsfjarðar á
Drangsnesi í þann mund að
komast í gagnið.
Brýnustu verkefni á vegum
sveitarfélagsins auk endurbóta
Drangsnesskóla, sem áður getur,
eru skipulagning Drangsneskaup-
túns og bygging gatna-, vatns-
veitu- og holræsakerfis. Kostnaður
við þessar framkvæmdir er slíkur,
miðað við smæð sveitarfélagsins,
að vart þarf að gera því skóna, að
önnur verkefni komist að á næst-
unni, sem neinu nemi, auk hinna
almennu rekstrarþátta sérhvers
sveitarfélags.
Símamál
Ekki verður skilist svo við
Drangsnes, að ekki sé minnst á
eitt stærsta vandamálið þar um
þessar mundir, vandamál, sem
íbúarnir hafa þó lítil tök á önnur
en þau að halda stöðugt á loft
bænaskrá framan í kerfinu, en án
I árangurs til þessa. Þetta er
bæjum í Kaldrananeshreppi betri
símaþjónustu, þar sem Hólma-
víkurstöðin er með miklu lengri
daglegan þjónustutíma, verður því
vart neitað, að þetta hafi með
vissum hætti verið tvíeggjað og
jafnvel óbeinlínis á kostnað
Drangsnesinga, með því að
Drangsnesstöðin situr eftir með
minna þjónustusvæði og þar með
lakari stöðu í sókninni til tækni-
legrar þróunar í símamálum.
Staða símamála á Drangsnesi,
sem telur nú á annað hundrað íbúa
og er í örum hlutfallslegum vexti,
er í stuttu máli þessi: Handvirkur
sími. Símstöð í þröngu húsnæði
opin 9—12 f.h. og 3—6 e.h. Stöðin
hefur einungis eina línu til að fara
í gegnum Hólmavíkurstöðina með
alla þjónustu út fyrir kauptúnið.
Hefur þetta í för með sér verulega
bið og tafir á álagstímum.
„Dauði tíminnu
Framan greint ástand símamála
kemur öllum símnotendum í
Drangsnesi í koll meira eða minna,
en verst kemur þetta niður á
verslun og sveitarstjórn, sem
vegna umsvifa og sambandsþarfar
við umheiminn líða stórlega fyrir
þetta ástand, m.a. vegna dauða
tímans 12—3, en viss elíment í
kerfinu eru hreinlega ekki sam-
bandshæf utan þessa tíma. Eina
verulega atvinnufyrirtækið á
staðnum, hraðfrystihúsið, nýtur
þess við ríkjandi aðstæður, að
framkvæmdastjórinn situr á
Hólmavík, og verður það vissulega
að teljast svo til eini kosturinn við
það, að að framkvæmdastjórinn
skuli ekki búa hér heima á
Drangsnesi.
Krafa Drangsnesinga er að
sjálfsögðu sjálfvirkur sími sem
Frá Drangsncsi
nesinga í Hraðfrystihúsi Drangs-
ness hf. Með tjöldum og öðrum
tilfæringum reyndist þetta
mögulegt, en að sjálfsögðu er hér
ekki um neina framtíðarlausn á
samkomuhúsmálum þorpsbúa að
ræða.
En húsnæðishrak varðandi
félagslega aðstöðu á Drangsnesi
segir víðar til sín en í sambandi
við samkomuhús. Tilfinnanlega
vantar húsnæði fyrir heilsugæslu,
bókasafn, sveitarstjórnarskrif-
stofu, brunavarnir o.fl. Hugsan-
ástandið í símamálum. Allir
sveitabæir í Kaldrananeshreppi að
tveimur undanskildum voru fyrir
rúmum áratug iagðir undir sím-
stöðina á Hólmavík í stað þess að
láta þá heyra áfram undir sím-
stöðina á Drangsnesi, sem er í
sama sveitarfélagi. Eftir stendur
Drangsnes með eigin stöð ásamt
bæjunum tveimur.
Enda þótt meiningin með fram-
an greindri breytingu hafi að
líkindum verið sú að létta á
Drangsnesstöðinni og veita sveita-
allra fyrst og ekki síðar en 1980.
Með hliðsjón af því, að sjálfvirka
kerfið hefur fyrir löngu teygt sig
til Hólmavíkur, er erfitt að sjá,
hvernig staðið verði gegn þessari
kröfu með nokkurri sanngirni.
Auk þeirra byggingafram-
kvæmda á Drangsnesi, sem áður
1 er getið, voru byggð peningshús og
fóðurgeymslur á nokkrum bæjum í
Kaldrananeshreppi s.l. sumar og
auk þess íbúðarhús í Odda í
Bjarnarfirði.
ÞHE
Moulinier leikur listir sínar á frönsku vikunni.
Fréttir úr
frönsku eldhúsi
í sambandi við frönsku vikuna, sem hefur staðið undanfarið.
var m.a. fenginn franskur matreiðslumaður, Jean Jaques
Moulinier, til að kynna okkur íslendingum matargerðarlist
heimalands síns. Það var ekki alveg ófróðlegt að fregna, hvað um
væri að vera í franskri matargerðarlist og hvernig starfað væri á
frönsku veitingahúsi.
Moulinier fræddi okkur á því, að
á síðustu 10 árum hafi komið fram
matargerðarmenn, sem boða nýja
stefnu í matargerðarlist. Þessi
stefna hefur verið kölluð hin nýja
matargerðarlist, eða „la nouvelle
cuisine", til aðgreiningar frá eldri
stefnu, sem kallast hámatargerð-
arlist, eða „la grande cuisine".
Þessir nýju spámenn leggja
mikla áherzlu á góð hráefni, nýtt
grænmeti, en alls ekki niðursoðið
eða fryst, nýtt kjöt og nýjan fisk,
en ekki neitt úr frystinum. Suðu-
tíminn á síðan að vera eins stuttur
og hægt er. Grænmetið á enn að
vera stinnt eftir suðu, eða eins og
ítalir segja um soðið spaghetti, „al
dente, þ.e. að það veiti tönnunum
viðnám. Fiskurinn á rétt að ná því
að hvítna og hlaupa saman, og má
gjarnan vera rósrauður við beinið.
Kjötið á sömuleiðis að vera hæfi-
lega steikt, svo það þorni ekki. Ef
sósur eru hafðar með kjöti, eru
þær gerðar úr kjötsafanum, ásamt
svolitlu af vatni eða víni og svo
smjöri eða rjóma til að þykkja
hann. Ekki er laust við að kín-
verskur og japanskur matargerð-
arandi svífi þarna yfir vötnunum,
því í þessum löndum hefur einföld
matreiðsla lengi tíðkazt. Einföld
matreiðsla þýðir þó ekki endilega
einfaldan mat. Þetta er það sem
helzt er uppi á teningum hjá
frönskum matargerðarmönnum
nú, og reyndar hefur þessi stefna
víðar skotið upp kollinum, enda
eru Frakkar áhrifamiklir í matar-
tízkunni rétt eins og í fata-
tízkunni
f IIJARTA PARÍSAR
Moulinier er yfirmatreiðslu-
maður í Chez Edgard, sem stendur
við Champs Elysées, og er því í
hjarta Parísar. í hádeginu kemur
mikið af verzlunar- og skrifstofu-
fólki úr nágrenninu í mat, en á
kvöldin fólk tengt sjónvarpi og
blöðum. I eldhúsinu vinna samtals
24 eldasveinar, sem skiptast í tvo
12 manna hópa, sem vinna fyrri og
seinni hluta dagsins. Þarna er
unnið frá því kl. 7 á morgnana og
þar til kl. 2 eftir miðnætti, eins og
gjarnan á þarlendum veitingahús-
um. Auk eldasveina eru svo þjón-
ar, uppþvottamenn og aðrir, svo
samtals er starfsliðið um 50
manns.
Moulinier kaupir sjálfur inn
kjöt og fisk 2—3 sinnum i viku, en
annars er keypt inn á hverjum
degi. Grænmetið er sent á hverj-
um morgni frá öruggum kaup-
manni. Kjöt- og fiskmarkaðurinn
liggur nú í úthverfi Parísar. Þar
eru viðskiptin fjörug síðla nætur
og snemma morguns. Innkaupa-
ferðin stendur frá því klukkan 2
eftir miðnætti til kl. 7 um morg-
uninn.
Matseðillinn er breytilegur frá
degi til dags, allt eftir því hvað
fæst í það og það skiptið. Hann er
lauslega ákveðinn kvöldið áður og
síðan gengið frá honum endanlega
um morguninn, þegar innkaupin
eru til lykta leidd. Eftir innkaupin
á markaðnum hringir Moulinier í
veitingahúsið og segir, hvað hafi
verið keypt, svo hægt sé að undir-
búa matinn. Þegar hann kemur
svo um 10 leytið er endanlega
gengið frá matseðlinum. Á mat-
seðlinum eru um 20 réttir, auk
eftirrétta, þar af um 11 fiskréttir.
Á veitingahúsum er ekkert til-
tökumál, þó vinnutíminn sé 10—12
klst. á dag,
LÁGMARKSVERÐ
Auðvitað eru veitingastaðir
misdýrir í París eins og annars
staðar. I hádeginu er ekki óal-
gengt, að fólk fái sér einn rétt, og
flest veitingahús, sem liggja t.d. í
verzlunar- og skrifstofuhverfum
bjóða upp á vel útilátinn aðalrétt
á hóflegu verði. Það er gagnlegt
fyrir ferðalanga í París að vita, að
frönsk, veitingahús eru skyldug til
að bjóða upp á fullkomna máltíð,
þ.e. forrétt, aðalrétt og eftirrétt,
ásamt glasi af borðvíni, á ákveðnu
lágmarksverði. Veitingahúsin
ákveða sjálf, hvað er á slíkum
matseðli, sem kallast „menu
declaré". Og auðvitað er ekki
heimilt að senda eftir niðursuðu-
dós úr næstu búð og hita innihald-
ið upp handa þeim sem pantar
slíkan matseðil. Á Shez Edgard
kostar slík máltíð t.d. 38 fr., eða
um 2700 kr. Þessi matseðill, sem
við getum kallað visitölumatseðil,
á að vera í öllum veitingahúsum
án tillits til verðlags þar. En
veitingahúsin eru ekkert að flíka
þessu, svo það verður iðulega að
spyrja sérstaklega eftir þessum
matseðli. Moulinier benti á að
þetta ættu íslenzkir ferðalangar
að hafa í huga, þegar þeir heim-
sækja Frakkland. S.D.