Morgunblaðið - 11.05.1979, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. MAÍ1979
Nóg að gera hjá Óskari stýrimanni við að
Vel í petta net, bæði Þorskur og ufsi, og pví nóg að gera í úrgreiðslunni. draga af spilinu.
Myndir og texti: Sigurgeir Jónasson
Ég varðist með því að segja, að
þessar trossur hefðu allar verið
legðar áður en ég kom um borð og
að netin væru orðin svo helvíti
léleg. Bíðið bara næsta róðuro,
því þá verður fyrst að marka,
hvort ég er fiskifæla.
Sigurjón hafði gaman af og
sagði mér bara að vera rólegur,
því við fengjum eitthvert kropp í
seinni trossunni, allavega ufsa.
Já, hann vissi alveg hvað hann
sagði, því að nokkuð jafnt var í
þær síðustu, milli 500—600 í
trossu, blandað til helminga
þorskur og ufsi. I eitt og eitt net
alveg bunkað.
Góðir neistar í glefsum,
strákarnir sungu við dráttinn og
juku hraðann. Það var góð sam-
vinna og fín stemning hjá
strákunum. Matti vélstjóri söng
rokkið og „bítið“ hærra en vélin
hafði. Sigurjón alltaf á sínum
stað í glugganum og aldrei eitt
einasta styggðaryrði.
Mikill floti
á miðunum
Ég fékk allgott myndaefni,
þegar beztu netin komu bunkuð.
Á þessu svæði var nú kominn
mikill floti. Ekki bara bátar,
heldur einnig skip. Það var öllu
líkara að verið væri á loðnu-
miðum, því flestir þeir stóru
yfirbyggðu, sem voru á loðnu, en
fengu leyfi á, net, voru komnir
með netin þarna.
Bátar víða að, t.d. frá
Hornafirði, Keflavík, Reykjavík
og víðar.
Við það að þarna voru komnir
svo margir bátar var heldur
minni von, að allir fengju mikið
og var það því enn eitt svar mitt
til strákanna, þegar verst gekk.
Seinni partinn eða undir kvöld
var búið að draga og þá var
snæddur kvöldverður, tvö ofn-
steikt læri með öllu tilheyrandi.
Hann var sannarlega snaggara-
legur að gera veizlumat, hann
Ægir! Mér fannst hann alltaf
vera úti á dekki, í úrgreiðslunni.
Hvað um það, maturinn var
góður og honum gerð hraustleg
skil, svo vonlegt var eftir langan
og mikinn dag.
Að máltíð lokinni var aðeins
horft á sjónvarpsfréttir, en að
þeim loknum var tekið upp mikið
mannlífskarp. Bar margt á góma,
s.s. vinnutími, vinnuaðstaða,
skipting tekna landfólks óg
sjómanna, helgarfríin, þorsk-
veiðibann og aðrar takmarkanir í
sambandi við veiðar o.m.m.fl.
Heitt varð í umræðum og voru
menn ekki alveg á eitt sáttir.
Sigurjón skipstjóri stundun
nærri einn í sumum málaflokk-
um. Undir niðri held ég að hann
hafi í byrjun vitað hvar mátti fá
fjörið af stað og í stríðni haldið
áfram til að hleypa verulega lífi í
þetta karp. Þannig gekk á annan
klukkutíma, gleymdist bæði
þreyta og svefnleysi, og enn var
dagsverki ekki lokið til fulls, eftir
var að leysa af og steina niður ný
net.
Langur
vinnudagur
Stýrimaðurinn stóð við stýrið
og sigldi heim á leið, meðan
Sigurjón skipstjóri hélt uppi
sinni vörn í borðsalnum, en nú
snaraðist hann upp í brú.
Strákarnir aftur í gallana og enn
var haldið áfram við óunnin verk.
Hann er langur vinnudagurinn til
sjós og meira en langur, stanz-
laus erfiðisvinna og vosbúð við
allar aðstæður, misgóðar. Þeir
eiga svo sannarlega það sem þeir
afla og þá án nokkurs saman-
burðar við neitt! Þetta er vart
öðru líkt!
Mér til gamans tók ég tíma á
eina trossu. I henni voru um 350
fiskar, og hún öll greið og klár.
Frá því baujan var tekin og búið
að leggja aftur, liðu aðeins 55
mínútur, reyndar lagt á sama!
Þetta hefur verið 12—13 neta
trossa. þannig var gangurinn, ef
allt var greitt og engar festur, en
ef mikið meira var í hafðist
tæpast undan í úrgreiðslunni og
þá aðeins lengur verið með tross-
una.
Þeir eru ellefu á, þekkja hver
annan og hvers annars verk,
vinna skemmtilega samhent,
enda væri varla hægt að afgreiða
svona afla dag eftir dag og vertíð
eftir vertíð, ef ekki væri röskur
og samhentur mannskapur og
Sigurjón á Þórunni búinn að vera
aflahæstur hér margar síðustu
vertíðar. Tæpast aðrir orðið það
oftar nema þá Binni í Gröf.
Ekki legt
við Bauju
Heimsiglingin gekk vel, rólegt
lens og komnir í land kl. 03.00
Aflinn tæp 35 tonn, dregið einu
sinni. Stákarnir allsæmilega
sáttir við mig, a.m.k. kom ég til
baka aftur, þó að einn hafi haft á
orði í fyrstu: „Leggja honum við
bauju og skilja hann eftir"!! Nei,
strákarnir voru heldur betur
hinir ágætustu eins og sjá má,
þeir flökuðu ýsurnar úr síðustu
trossu handa mér, sem frysti-
kistan og maginn síðan geyma.
Kalli pól á eftirlitsferð á
bryggjunni og ekki stóð á því, að
hann keyrði okkur heim, sem í
land fórum, hinir sváfu áfram til
kl. 07, þegar byrjað yrði að landa.
Bærinn svaf í næturkyrðinni.
Góð og gagnleg sjóferð á enda. Ég
þakka þeim öllum á Þórunni
Sveinsdóttur, óska þeim nú enn
frekar góðs afla.
Nú, ég má til með að láta það
fylgja svona í lokin, að aflinn í
næsta túr var rúmlega 70 tonn,
svo að ég hef bjargað mér frá að
vera algjör fiskifæla!
Nú er eins og endranær, Sigur-
jón í miklu stuði, svo ég falast
eftir plássi með honum, en tók
það um leið nokkra áhættu bæði
fyrir mig og hann. Ég mátti
fyrirfram vita, að eðg fengi að
heyra það ef ekki fiskaðist í
þessum túr, og svo hitt að þeir á
Þórunni voru orðnir vel hæstir af
Eyjabátum og ekki vildi ég verða
til þess að draga svo úr, að þeir
þyrftu að óttast toppinn.
Ég lagði auðvitað allt mitt
traust á fiskiklóna Sigurjón og
lagði í hann með þeim alls
óhræddur og það var líka óhætt.
Þeir höfðu komið rétt fyrir
hádegi með tæp 70 tonn.
Smáhvíld seinnihluta dagsins, en
kl. 21.00 skyldi haldið út og ég
mætti til skips með minn venju-
lega farangur, myndavélar og
filmur auk hlífðarfata.
Þeir voru flestir um borð og
hinir sem voru heima komu
þarna um leið. Ægir kokkkur
búinn að hella á könnuna. Kaffi
og smáspjall í borðsalnum, en þá
kemur skiptjóri og úr því er
ekkert verið að drolla. Hann veit
að tíminn er kominn, spyr: Allir
um borð? Gengið er úr skugga um
það, þó svo það hafi nú verið
næsta öruggt, er litið fram í.
Auðvitað allir komnir á til-
skildum tíma og þá er sleppt og
siglt úr höfn. Nú eru þeir með
netin fyrir austan Eyjar og hefur
svo verið næstum alla vertíðina
nema rétt fyrstu dagana sem þeir
voru vestan við Reykjanes, en á
því tímabili gekk fremur rólega
enda tíðin erfið.
Vetrarvertíöin í Vestmannaeyjum hefur veriö
mun skárri hér en síðustu tvær á undan a.m.k.,
en þær voru líka verulega lélegar, svo aö
athafnalífiö allt viö höfnina og sjósókn hefur
veriö aö mun eðlilegra, fjörugra og bjartara. Ekki
alveg sama óvissan og kvíöinn eins og þegar illa
fiskast. Mikil vinna og dágott fiskirí dregur einatt
fleiri inn í hringiðuna. Gott fiskirí hefur ákveðið
aödráttarafl, og þegar á aö láta aö vilja sínum
meö aö fara í róöur og mynda þann gula og sjá
góöa skipshöfn afreiða hann, þá kemur aö því aö
velja réttan bát eins og aö veöja á réttan hest.
Þaö er kannski ekki svo ýkja erfitt meö valið, því
aö hvern róðurinn af öörum hefur aflaskipiö
Þórunn Sveinsdóttir veriö meö 40—70 tonn eftir
eina og tvær lagnir.