Morgunblaðið - 11.07.1979, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. JÚLÍ1979
atvinna — atvinna — atvinna — atvinna — atvinna — atvinna
Stokkseyri
Umboösmaöur óskast til að annast dreifingu
og innheimtu fyrir Morgunblaöiö á Stokks-
eyri.
Upplýsingar hjá umboösmanni í síma 3314
og hjá afgreiðslunni í Reykjavík, sími 83033.
pttfljOTiMíifoífo
Lagermaður
Innflutnings- og iönaðarfyrirtæki óskar að
ráöa áreiöanlegan og snyrtilegan mann til
lagerstarfa. Eingöngu framtíöarstarf kemur
til greina.
Umsóknir sendist afgr. Mbl. fyrir fötudags-
kvöld merkt: „Lagermaður — 3371“.
Akranes —
Kranastjóri
Kranastjóra vantar strax á bílkrana.
Skóflan h.f.,
Akranesi.
Sími 93-1224.
Tölvuritari
óskast
Óskum eftir aö ráöa tölvuritara helzt vanan.
Um er aö ræöa hálfs dags starf, fyrir eöa eftir
hádegi.
Tilboö skilist inn á augl.deild Mbl. fyrir
mánudag 16. þ.m. merkt: „framtíð — 3374“.
Mælingamaður
Óskum eftir aö ráða nú þegar eða fljótlega
vanan mælingamann til starfa við Hrauneyja-
fossvirkjun.
Upplýsingar um starfiö gefnar í skrifstofu
vorri í íþróttamiöstööinni í Laugardal, sími
81935.
Fossvirki s.f.
Hjúkrunarfræðingur
Hjúkrunarfræöingur óskast nú þegar til
afleysinga í sumar við sjúkrahús á Austur-
landi. Fjölskylduhúsnæöi í boöi.
Umsóknir merktar: „Hjúkrunarfræöingur —
3491“ sendist á augld. Mbl. fyrir 18. júlí.
Starfsfólk
óskast
Dagheimiliö Suöurborg í Breiðholti óskar
eftir aö ráða fóstru eða starfsmann meö
sambærilega menntun á skóladagheimili.
Einnig óskum við eftir aöstoöarfólki í heil og
hálf störf.
Uppl. gefur forstöðukona í síma 73023.
Kaupfélagsstjóri
Kaupfélag Önfirðinga Flateyri óskar að ráöa í
stöðu kaupfélagsstjóra frá og meö 1. sept-
ember n.k.
Skriflegum umsóknum meö uppl. um mennt-
un og fyrri störf skal skila til Kaupfélags
Önfirðinga fyrir 20. júlí n.k.
Nánari uppl. hjá stjórnarformanni í síma
94-7614 og kaupfélagsstjóra í síma 94-7708.
Atvinna
Heildverslun í Sundaborg óskar eftir starfs-
krafti nú þegar. Starfið er fólgiö í alhliða
skrifstofustörfum í bókhaldsdeild fyrirtækis-
ins. Hér er um aö ræða framtíöaratvinnu,
heilsdagsstarf. Hálfsdags gæti einnig komið
til greina.
Umsóknir um starf þetta sendist augl.d. Mbl.
hið fyrsta, og greini umsóknir frá helstu
upplýsingum um aldur, menntun og fyrri störf
umsækjanda.
Tilboö merkist: „Framtíö — 3235“.
Smurstöðin Klöpp
vantar vanan smyrjara. Sími 20130.
Skrifstofa Norrænu ráöherranefndarinnar
óskar eftir aö ráða
ráðunaut
Skrifstofa Norrænu ráöherranefndarinnar
óskar eftir aö ráöa ráðunaut (lögfræðing).
Norræna ráöherranefndin er samstarfs-
vettvangur norrænu ríkisstjórnanna og var
sett á stofn áriö 1971. Samstarfið nær til
flestra sviða þjóðfélagsins, m.a. lagasetning-
ar, iönaðar, orkumála, náttúruverndar,
vinnumarkaös, vinnuaöstæðna, félagsmála-
stefnu, svæöastefnu, neytendamála, fiutn-
ingamála og norrænar aðstoöar viö þróunar-
löndin.
Skrifstofa ráðherranefndarinnar, sem er í
Osló, sér um daglega framkvæmdastjórn
sem fellur undir starfsvettvang ráðherra-
nefndarinnar og annast skýrslugerö, undir-
búning og framkvæmd ákvaröana ráðherra-
nefndarinnar og stofnana þeirra sem undir
hana heyra.
Starf ráðunautarins veröur fjölbreytt og undir
þaö falla aðallega löggjafar- og samhæfing-
armál. Ráðunauturinn veröur, ef þörf krefur,
aö taka aö sér ritarastörf fyrir eina eöa fleiri
norrænar embættismannanefndir, undir-
nefndir o.s.frv.
Skrifstofan óskar eftir hæfum starfskrafti
meö staögóöa lögfræöireynslu og reynslu af
opinberri stjórnun. Nokkur ferðalög á
Noröurlöndum fylgja starfinu.
Ráðningartími er 3—4 ár meö hugsanlegum
möguleikum á framiengingu. Ríkisstarfsmenn
eiga rétt á allt aö 4 ára leyfi frá störfum. Góð
laun eru í boöi.
Umsóknarfrestur er til 1. ágúst 1979. Æski-
legt er aö ráðiö sé í stööuna frá 15. ágúst n.k.
Nánari upplýsingar gefur: Administrasjons-
sjef Per M. Lien, sími (02) 11 10 52,
Skriflegar umsóknir sendist:
Nordisk Ministerráds generaisekretær
Postboks 67353 St. Olav plass, Oslo 1.
Svetlana
segir frá:
Ofsóknir
ógnir
manndráp
Sem sagt, ég var 16 ára, þegar
ég vissi að lát móður minnar var
sjálfsmorð. Hræðileg uppgötvun.
Eg hafði unnað henni heitt, þótt
hún hefði aldrei dekrað við mig
eins og faðir minn hafði gjört,
meðan ég var barn. Allt í einu
sló þeirri hugsun niður hjá mér,
að hann átti sökina. Stjörnu-
hrap. Allt hrunið í rústir.
Ég var alin upp í skilyrðis-
lausri hlýðni og djúpri virðingu
gagnvart honum. Heima, í skól-
anum, úti og inni, alls staðar
heyrði ég aldrei nafn hans nefnt
nema í sambandi við lýsingar-
orðin „mikill", „vitur“ og „frá-
bær“. Hann tók mig langt fram
yfir bræður mína. Fannst ég
vera dugleg í skólanum. Annars
sá ég hann furðu sjaldan hin
síðari ár. En eftir lát móður
minnar sýndi hann mér samt
sem áður umhyggju og ástúð á
sinn hátt. Ég elskaði hann og
virti fram á fullorðinsaldur. En
nú hófust átök gelgjuskeiðsins.
Það leið tæpt ár, unz nýtt áfall
reið yfir. Ég varð 17 ára skóla-
stúlka á vegi manns, sem varð
ástfanginn af mér. Hann var
tuttugu árum eldri en ég. Samt
var þetta gagnkvæmt. Samt var
þetta saklaust og skáldlegt
ævintýri, annað ekki. Við reikuð-
um um götur Moskvu, fórum í
bíó og leikhús. En samt var
líkast því að leynilögreglan
stæði á öndinni af ótta. Og faðir
minn trylltist gjörsamlega. Vin-
ur minn skildi undir eins, að
fyrir hann fullorðinn, þroskaðan
mann gat þetta ekki orðið nein
framtíð og ekkert annað en
rómantískt augnablik. Hann
ákvað því að flytja brott frá
Moskvu fyrir fullt og allt. En
áður en nokkurn gæti grunað og
ætlun hans kæmist í fram-
kvæmd var hann tekinn fastur,
kærður fyrir njósnir og sendur í
útlegð til Siberíu í fimm ár.
Enginn vafi lék á, að þetta voru
ráð föður míns. Og í mínum
augum svo hryllileg harðstjórn,
að ég ætlaði ekki að ná mér eftir
áfallið. Samt var engin leið til
hjálpar. Faðir minn breytti
aldrei sinni ákvörðun.
Þessir tveir atburðir urðu mér
svo örlagaríkir, að sambandi
okkar feðgina var að öllu slitið.
Bilið milli okkar dýpkaði stöðugt
og varð afgrunnur, sem enginn
fékk brúað. Eftir stríðið kom
hann sjaldan í Kremlíbúð sína.
Við saumst ekki oft. Ég var ekki
framar hans elskaða dóttir og
ást mín til hans gufaði upp. Ég
hafði víst aldrei skilið mikið í
hans pólitíska sjónarspili. Ég
dró mig í hlé af hans vegum. En
samt sem einstaklingur. Eðlileg
viðbrögð tveggja mannvera.
Sannleikurinn seitlaði lítt í
gegnum múra Kremlar. En að
baki þessum múrum óx ég upp
eins og jurt í djúpu hamra-
gljúfri, sem þráði birtu og yl, en
nærðist þó til lífs af loftinu.
Þetta hamragil var mitt heimili
og minn heimur. En ég teygði
mig svo hátt sem hugsanlegt
var.
Skólinn, háskólinn veitti mér
lífsloft til að anda að mér. Þar
naut ég lofts og ljóss. Þar eign-
aðist ég og átti vini. En enga
innan múranna. Ég var alltaf
ánægð í nærveru vina. Þeir tóku
mér eins og ég var, en spurðu
ekki um nafn. í þeirra augum
var ég vinkona og skólasystir,
ung stúlka, venjuleg mannvera.
Þau urðu ætíð og verða ávallt
tryggðatröll ævilangt. Bók-
menntir, vísindi. og listir voru
böndin, sem tengdu okkur sam-
an. Foreldrar þeirra, frændur og
vinir voru sett í fangelsi óðar en
nokkurn varði. En það var eins
hjá mér í minni fjölskyldu og
breytti því engu um vináttuna
gagnvart mér eða þeim.
Arið 1940 var faðir einnar
skólasystur minnar handtekinn
og dæmdur til fangavistar. Hún
kom með bréf til mín frá móður
sinni, sem grátbað föður minn
um miskunn honum til handa.
Ég fékk honum bréfið við mið-
degisverðarborðið. Þar var fjöldi
gesta. Og efni brésins rökrætt af
miklum ákafa. Maðurinn hafði
verið sendiherra Sovét í
Mansjúriu og síðar í Japan.
Kraftaverkið gjörðist. Hann var
látinn laus innan fárra daga. En
mér var stranglega bannað að
flytja slík bréf og skömmuð
dögum saman. Þetta atvik sann-
færði mig um, að líf og frelsi
fólks hékk á bláþræði í höndum
míns duttlungafulla föður.
Ég laðaðist mjög að góðu,
vingjarnlegu og gáfuðu fólki. Oft
kom í ljós, að þessar yndislegu
manneskjur voru af Gyðinga-
ættum. Þetta voru tryggir vinir,
áttu fjölþætt áhugamál og stór-
brotnar gáfur og göfugt hjarta-
lag. En faðir minn komst alltaf
að þessu. Sjálfsagt verið njósnað
um mig. Hann varð æstur og
sagði oft: „Bölvaðir Zionistar
hafa sent þennan þrjót á þína
vegu“. Enginn gat breytt þessum
rangvefjum í skoðunum hans.
Gyðingahatrið, sem rénað
hafði fyrst eftir styrjöldina,
breiddist nú út eins og eldur í
sinu.
Arið 1948 varð ég nær vitni að
undirbúnu morði, sem er gott
dæmi um ástandið. Þá var hug-
myndin „heimsborgari" haturs-
verðast af öllu og helzti þyrnir í
augum flokksforystunnar í
Sovét. Fangelsanir á slíku fólki
urðu daglegt athæfi í Moskvu og
raunar alls staðar. Þjóðleikhús
Gyðinga í Moskvu átti að vera
vermireitur fyrir heimsborgara.
Framkvæmdastjórinn þar hét
Solomon Mikhoels, þekktur leik-
ari og frábær persónuleiki.
Hafði ferðast til Bretlands og