Morgunblaðið - 19.08.1979, Page 2

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. ÁGÚST 1979
Þorgils fer augsýnilega hjá sér
við tilhugsunina. „Ég veit ekki,
ég hef nú alltaf mestan áhuga á
öllu er viðkemur veðri, eins
myndi ég vilja hafa alþýðutón-
list, falleg lög og nóg af
fræðsluþáttum."
— Ég tók eftir að þú sagðist
eiga allar eldhúsdagsumræður
á böndum. Ertu pólitískur?
„Nei, ég tel það löst á hverjum
manni að vera svartur pólitíkus.
Það er gott til í öllum mönnum,
sama hvar þeir eru í pólitík. En
ég hlusta mikið og mynda mér
skoðanir á mönnum eftir því
hvernig þeir flytja sitt mál. í
gegnum árin hef ég nú haldið
mest upp á sjálfstæðismenn og
framsóknarmenn. Ólafur B.
Thors — hann var frábær ræðu-
maður, eins Bjarni Benedikts-
son. Já, það er gaman að ná í
spólu með þeim á og hlusta. Af
framsóknarmönnum hélt ég nú
alltaf mest upp á Hermann,
hann var prúður ræðumaður. Ég
hlusta líka oft á Magnús á Mel.
Það var synd að missa hann í
bankann."
„ Yljar manni um
hjartað að taka fram
gamla spóluu
— Hlustið þið oft á gamlar
upptökur?
„Já, það yljar manni um hjart-
að að taka fram gamla spólu og
hlusta. Það færir mann nær
fortíðinni og auðveldar upprifj-
un.“
— Skrifar þú enn niður
veðurfréttirnar, þó þú getir
notað tæknina?
„Já, ég hef gaman af því. Ég
skrifa einnig viðtöl við veður-
fræðinga, þau sem mér finnst
skipta máli.“
Þorgils er auðheyrilega veður-
glöggur maður og eins man hann
veðurlýsingar langt aftur. Það
kom sérstakur ánægjusvipur á
andlit hans, er hann rifjaði upp
annað slagið í viðtalinu veðrið
fyrrum. Er ég spurði hann um
veðrið þetta sumar svaraði hann:
„Þetta sumar hefur verið ágætt.
Við erum búin að hafa 15 daga
samfleytt hér suðvestanlands
þurra núna, þannig að við meg-
um búast við bleytu úr þessu.
Sumarið 1964 var mjög gott, þá
höfðum við 15 daga þurra í ágúst
og aðra 15 í september — það er
besta sumar sem við höfum lengi
fengið. 1946 var líka gott sumar
og 1960 — þvílíkt sumar. Það var
dásamlegt sumar!
— En hvað með vorið, nú var
maímánuður mjög kaldur?
„Já, maímánuður mældist sá
kaldasti á öldinni. En það er ekki
alveg að marka það. Það var
einnig kalt í m aí 1949 og jafnvel
kaldara en nú, þó meðalhiti hafi
mælst einu stigi ofar við það sem
var núna. Það sem gerði maí-
mánuð 1949 verri en hann var í
vor, að mínu mati, var stöðugt
rok og færri góðir dagar inni á
milli. Núna fengum við nokkra
góða daga í maí, þó heildar-
myndin sé slæm.
Mér líkar alltaf vel við vorin
og vorverkin." Og Þorgils leyfir
okkur að heyra vísu, sem hann
samdi eitt sinn um vorverkin:
„Oft eru störtin elskuleg
aldrei skai þeim gleyma.
Allan biessa farinn veg
vítt um heima og geima. “
Aldrei verið við
kvenmenn kenndir
— frjálsir og óháðir
— Hvernig gengur búskap-
urinn hjá ykkur bræðrum. Er-
uð þið með stórt bú hérna?
„Við erum uppaldir á Þorgils-
stöðum, jörðinni hérna fyrir
neðan. Við fórum nokkra vetur á
vetrarvertíðar í Hafnarfirði og
komum þannig vel undir okkur
fótunum. Þá keyptum við jörð-
ina hérna, Efri Hrísar, og einnig
traktor, herfi og plóg, og höfum
getað ræktað mikið upp. Þetta er
orðin dágóð jarðeign, var áður
Þorgils sýnirokkur hérdagbókina sína.Þettabindi var númer 22,Éins og sjá má skrifar hann listavel og tjáði
hann okkur, að faðir sinn hefði kennt sér að draga til stafs.
' <' ■'éý.-K
1

Þorgils tekurhér úteina spóluna í safninu.en safnið telur á milli 450-460 spólur. Hann sagði skrásetninguna
auðvelt verk, svo væri tækninni fyrir að þakka.
þrjár jarðir. Við höfum aldrei
verið við kvenmenn kenndir og
erum frjálsir og óháðir.
Við höldum 15 nautgripi og á
annað hundrað kindur, einnig 5
hesta. Þetta er ekki meira en
svo, að við ráðum vel við búskap-
inn, þó við séum einir. Við höfum
stundum fengið ungling til að-
stoðar yfir sumartímann og á
vetrum hef ég sótt vinnu í
frystihús í Ólafsvík." Við erum
báðir hneigðir fyrir búskap og
ólumst upp í fátækt, en meðan
við getum sinnt okkar hugðar-
efnum og höfum í okkur og á, þá
erum við ánægðir.
— Hvað finnst þér um ís-
lenzkan landbúnað og stefnu
ríkisstjórnarinnar í þeim mál-
um?
„Þessi stefna er að mínu áliti í
þá átt að taka of stórt stökk og
það aftur á bak. Þetta kemur
ekki heim og saman, sannaðu til.
Það mætti draga úr framleiðsl-
unni, en það verður ekki gert á
þennan hátt.“
Þorgils sýndi okkur spólusafn-
ið og dagbókina. Hermann var
þá einnig kominn úr búverkum
og sagðist hann geta tekið undir
allt sem Þorgils hefði sagt okk-
ur. Voru þeir bræður augsýni-
lega mjög samrýndir. Hermann
sagðist einnig hafa fengist við að
skrifa dagbók, en ekki eins
„Þvílíkt sumar — það
var dásamlegt sumar“
sagði Þorgils um sum-
arið 1960.
reglubundið og Þorgils. Ekki
vantar einn einasta dag í dag-
bókarfærslur Þorgils í þessi 45
ár.
Þorgils sagði að honum þætti
mjög vænt um dagbókina. Þegar
hún var 42 ára þá orti ég
„Oft í dagbók litið fæ
liðnu þar að sinna,
sem að yijar sí og æ
sætleik verka minna.
Hiutur hennar er og smár
hérna innan veggja,
er hann hefur þetta ár
fjörtfu og tveggja.“
Býr sjálfur
til blekið
— Hvert er aðalinnihald
bókarinnar?
„Það er númer eitt veðurlýs-
ingar, skýjafar o.fl. Einnig skrái
ég hvað við gerum, búskapar-
hætti, afkomu og margt fleira.
Ég uppgötvaði að venjulegt blek
máist af með tímanum, svo nú
bý ég til blekið, sem ég nota,
sjálfur. Ég kaupi blekblýanta og
leysi þá upp í vatni. Þá fæ ég
ekta blek — gott blek. Dagbók-
arbindin eru nú orðin eitthvað á
milli 20-30.“
— En hvað ætlið þið svo að
gera við bækurnar og böndin?
Hafið þið hugleitt hvað verður
um þetta mikla safn að ykkur
gengnum?
„Ég vildi nú að þetta yrði
varðveitt” sagði Þorgils, „sér-
staklega dagbókin. Ég hef verið
að hugleiða hvort eitthvert safn-
ið hefði ekki áhuga á að taka
Viðtal:
Fríða Proppé
Myndir:
Matthías Pétursson
hana til geymslu. Við sjáum nú
til, en ég hef hugleitt þetta. Ég
hef verið að dunda við það upp á
síðkastið og lesa dagbókina inn á
bönd, þá get ég hlustað á hana,
þegar sjónina brestur og aðrir
notið góðs af, ef þeir vilja.“
— Ég spurði þá bræður í
lokin hvort þeir læsu mikið og
hvort þeir fengju dagblöðin.
Höfum aldrei
komist í blöðin
„Jú, við lesum nokkuð", sagði
Hermann og Þorgils bætti við:
„Við lesum alltaf Moggann. Við
vorum einu sinni áskrifendur, en
þegar áskriftarverðið var orðið
of hátt, að okkar mati, þá hætt-
um við og kaupum hann núna í
félagi við mann í Ólafsvík. Við
fáum alltaf Moggann og lesum.
En við höfum aldrei komist
sjálfir í blöðin."
Er bræðurnir kvöddu úti á
hlaði, brosti Þorgils sínu hóg-
væra brosi og sagði lágt: „Mér
þykir nú vænt um, fyrst við
fáum að koma í blaði, að það