Morgunblaðið - 29.11.1979, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. NÓVEMBER 1979
Geir Hallgrímsson á fundinum i Sjálfstæðishúsinu i Njarðvík
Vegna verðbólgunnar búum við
nú við 15—20% verri lífskjör en
ella. Og verði hún ekki kveðin
niður eiga lífskjörin eftir að
versna til muna. Það er von okkar,
að landsmenn séu reiðubúnir til að
leggja mikið á sig í sex til níu
mánuði, kannski 12, til að ná
verðbólgunni niður.
Því skyldum við ekki getað náð
verðbólgunni niður til jafns við
það sem er í Vestur-Þýskalandi og
Sviss. Við gætum jafnvel talið það
gott að ná henni niður á það stig
sem hún er í Bandaríkjunum og
Bretlandi, tveimur af okkar helstu
viðskiptalöndum. Það er aðeins
eitt ráð við þeirri öfugþróun, sem
verið hefur að undanförnu, og það
er að ráða niðurlögum verðbólg-
unnar."
Formaður Sjálfstæðisflokksins
kom víða við í ræðu sinni og skýrði
í einstökum atriðum hver stefna
Sjálfstæðisflokksins í hinum
ýmsu málum væri. Hann skýrði
hvernig ríkisútgjöldin yrðu skorin
niður um 35 milljarða króna frá
frumvarpi Tómasar Árnasonar
Geir Hallgrímsson á fundi í Njarðvík:
Kosningaréttur á að vera hinn sami
- hvar sem menn búa á landinu
Matthias Á. Mathiesen fyrrv. alþingimaður og Albert K. Sanders
fundarstjóri slá á létta strengi.
„Gamlar, troðnar slóðir
duga ekki lengur gegn
verðbólgunni. Það stefnir
allt í kollsteypu verði ekki
alveg breytt um vinnu-
brögð. Við stöndum
frammi fyrir mikilli geng-
islækkun annars vegar eða
öru gengissigi hins vegar
ef haldið verður áfram á
sömu braut. Það dugar
ekki og þess vegna boðum
við sjálfstæðismenn nú
leiftursókn gegn verðbólg-
unni. Við einir höfum
kjark til að lýsa ástandinu
í þjóðfélaginu eins og það
er við viðskilnað þriðju
vinstri stjórnarinnar á
tveimur áratugum.“ Þann-
ig mæltist Geir Hall-
grímssyni formanni Sjálf-
stæðisflokksins á fundi í
Sjálfstæðishúsinu í Ytri-
Njarðvík í fyrrakvöld er
hann ræddi stefnu Sjálf-
stæðisflokksins í efna-
hagsmálum vegna kosn-
inganna sem framundan
eru.
„Við höfum oft verið spurðir að
því á fundum sem þessum og á
vinnustöðum af hverju við höfum
ekki farið þær leiðir, sem við
boðum þegar við vorum í stjórn.
Því er til að svara, að það er
einmitt reynsla okkar frá þessum
árum sem segir okkur að nauðsyn-
legt er að ráðast á vandann með
leiftursókn.
Það er ætlun okkar að hið
opinbera gangi á undan með góðu
fordæmi og spari, en við teljum að
unnt sé að færa ríkisútgjöldin i
niður um 35 milljarða.
fyrrverandi fjármálaráðherra.
Einnig hvaða stefna yrði tekin í
útlána— og vaxtamálum ef Sjálf-
stæðisflokkurinn myndaði stjórn
að kosningum loknum, hver af-
staða hans væri til kaup— og
kjarasamninga, fiskverðsákvarð-
ana og hverjar umbætur yrðu
gerðar í skattamálum.
„Við höfum ekki fast land undir
fótum né mælikvarða til að meta
verk okkar. Verðbólgan hefur
hrint okkur út í efnahagslega
upplausn. Hún hefur einnig valdið
siðferðilegri upplausn, sem er öllu
verri, þar sem slík upplausn getur
nagað að rótum lýðveldisins þann-
ig að það falli. Sjálfstæðisflokkur-
inn vill sporna við þessari efna-
hagslegu og þjóðfélagslegu upp-
lausn og við verðum að sigrast á
henni innan sex mánaða, í mesta
lagi tólf.“
Margir fundarmenn urðu til að
stíga í pontu og varpa fram
spurningum er Geir Hallgrímsson
hafði lokið ræðu sinni. Einnig
ávarpaði Matthías Á. Matthiesen,
fyrrverandi alþingismaður og
efsti maður lista Sjálfstæðis-
flokksins í Reykjaneskjördæmi,
fundarmenn.
Eyþór Þórðarson spurði hverjar
þær fórnir yrðu sem landsmenn
yrðu að færa vegna leiftursóknar-
innar gegn verðbólgu. Hann sagð-
ist vona, að þær yrðu ekki í formi
nýrra skatta. Hann sagði enn-
fremur, að fyrr yrðu landsmenn
að athuga sinn gang en ríkisbákn-
ið hefði hremmt þá.
Karvel Ögmundsson sagði að
afkoma fyrirtækja væri afkoma
allra sem við þau ynnu og hvatti
formann Sjálfstæðisflokksins til
að beita sér fyrir því, að fyrir-
tækjum á Suðurnesjum, sem flest
ættu við ramman reip að draga,
yrði veitt fyrirgreiðsla svo þau
stöðvuðust ekki. Hann nefndi
einnig kjördæmamálið og sagði að
íbúum í Reykjaneskjördæmi væri
boðið upp á hróplegt misrétti þar
sem atkvæði þeirra væru fimmfalt
veigaminni en atkvæði ýmissa
landsmanna.
Páll Axelsson spurði Geir Hall-
grímsson hvort ekki væru að hans
dómi brostnar forsendur fyrir
núverandi hávaxtastefnu og hvort
hægt væri að reka hávaxtapólitík
án þess að koma verðbólgunni
niður.
Eyþór Þórðarson
Karvel ögmundsson
Halldór Ibsen
Björgvin Lúthersson
Jóhannes Kristjánsson
Garðar Magnússon