Morgunblaðið - 14.08.1980, Síða 25

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUB44. ÁGÚST 1980 25

smáauglýsingar — smáauglýsingar — smáauglýsingar — smáauglýsingar
Ungur reglusamur
maður
óskar eftir aö taka á ieigu 2—3
herb. íbúö í Hafnarfiröi. Herbergi
meö eldunaraðstööu kæmi til
greina. Tilboö sendist augld.
Mbl. sem fyrst merkt:
.P—4436".
Eyrarbakki —
Stokkseyri
VII kaupa Irtiö hús á Eyrarbakka
eöa Stokkseyri. Má þarfnast
lagfæringa. Tilboö sendist
augld. Mbl. fyrir 22. þ.m. merkt:
.Timburhús—4614“.
Til sölu
Volkswagen rúgbrauö árg. 1975.
Tllboö óskast. Til sýnis aö verk-
stæöi Sláturfélags Suöurlands,
Höföabakka 1.
bamagæzlá
Barngóð kona
f vesturbæ eöa Hlíöahverfi,
óskast til aö gæta 9 mán.
gamallar telpu allan daginn í
vetur. Uppl. í sima 29068.
Viö innheimtum
Höfum bíl sími 53835.
Bifreiðastjórar
Óskum eftir aö ráöa tvo bifreiöa-
stjóra til leiguaksturs.
Bifreiöastöö Steindórs s.f.
sími 11588.
Þórsmörk á föstudagskvöld, gist
í tjöldum i Básum, gönguferóir.
Þórsmörk, einsdagsferö kl. 8 á
sunnudagsmorgun.
Hestaferöir - veiði á Arnar-
vatnsheiöi, örfá sæti laus.
Loömundarfjöróur, 7 dagar,
hefst 18. ág.
Stórurö - Dyrfjöll - Borgarfjörö-
ur, 9 d„ hefst 23. 8.
Grasnland, Eystribyggö, 4,—11.
sept.
Upplýsingar og farseölar á
skrifst. Lækjarg. 6a, s. 14606.
Útivist.
Fíladelfía
Almenn guösþjónusta kl. 20.30.
Herferöin heldur áfram. Undir-
búningur aö samkomum Rolf
Karlson í fullum gangi.
Samkomustjóri Hafliöi Kristins-
son.
Grensáskirkja
Almenn samkoma veröur í Safn-
aöarheimilinu í kvöld kl. 20.30.
Allir hjartanlega velkomnir.
Séra Halldór S. Gröndal.
Samhjálp
Samkoma veröur aö Hverfisgötu
44 í kvöld kl. 20.30. Ræöumaöur
Einar J. Gíslason. Stjórnandi
Jóhann Pálsson. Altír velkomnir.
Samhjálp.
Hjálpræðisherinn
í dag kl. 20.30. Almenn sam-
koma. Allir velkomnir.
FERÐAFELAG
ÍSLANDS
ÖLDUGÖTU3
SÍMAR11796 og 19533.
Helgarferðir
15.—17. ágúst:
1. Þórsmörk — Gist í húsi.
2. Landmannalaugar — Eldgjá.
Gist í húsi.
3. Álftavatn. Álftavatn er á
Fjallabaksleið syöri. Þar er nýtt
sæluhús og aöstaöa mjög góö.
4. Hveravellir. Fariö veröur aó
Beinahól frá Hveravöllum, og
þess minnst aö 200 ár eru liöin
frá för Reynistaöabræöra.
raðauglýsingar — raðauglýsingar — raðauglýsingar
tilboö — útboö
Utboö
Vestmannaeyjabær óskar eftir tilboöum í
byggingu 1. áfanga a, nýs grunnskóla í
Vestmannaeyjum.
Umrædd bygging er um 1070 fm á einni hæö
og kjallari aö hluta. Verkiö nær til jarðvinnu,
uppsteypu og frágangs að utanverðu. Áform-
aö er aö verkinu Ijúki í ágúst á næsta ári.
Útboösgögn veröa afhent frá og meö 14.
þ.m. á bæjarskrifstofum Vestmannaeyja og
teiknistofunni Arkhönn h/f, Óöinsgötu 7,
Reykjavík gegn 50 þús. króna skilatryggingu.
Tilboðin veröa opnuö á bæjarskrifstofunum í
Vestmanneyjum, þriöjudaginn 2. september
kl. 11.00 að viðstöddum þeim bjóðendum
sem þess óska.
Vestmannaeyjum, 11. ágúst 1980
Bæjarstjórinn í Vestmannaeyjum.
tilkynningar
húsnæöi óskast
Ibúar Bessastaðahrepps
í tilefni af áhleypingu vatns á veitukerfi
Hitaveitu Bessastaðahrepps, verður sveitar-
stjórn með opið hús í Álftanesskóla fyrir íbúa
hreppsins laugardaginn 16. ágúst frá kl.
14—17.
Ibúð óskast
Félagsmálastofnun Kópavogs óskar að taka
á leigu 2ja—3ja herb. íbúð.
Uppl. í síma 41570 (innanhúss 58) frá kl.
13—16.30.
ýmislegt
Ath. Óskum
efftir söluturni
á góðum stað.
Upplýsingar sendist Morgunbl. sem fyrst
merkt: „Söluturn — 4437“.
EF ÞAÐ ER FRÉTT-
NÆMTÞÁERÞAÐÍ
MORGUNBLAÐENU

AH.LYSINGA-
SÍMINN. KK:
22480
Minning:
Karl Leifur
Guðmundsson
Karl föðurbróðir minn var
fæddur í Stakkadal, Sléttuhreppi
3. febrúar 1903. hann var sonur
Guðmundar Guðmundssonar
bónda þar og konu hans Sigríðar
Sakaríasdóttur, og var þriðji í
röðinni af átta sonum þeirra.
Hann ólst upp hjá foreldrum
sínum og gekk til þeirra verka sem
þurfti og hann hafði getu til hvort
sem var til sjós eða lands. Meðal
annars þótti hann ágætur fygling-
ur sem ungur maður, en Aðalvík-
ingar þurftu víða að leita fanga og
sóttu björg í bú á hverju vori í
Hælavíkurbjarg.
Innan við tvítugt fór Karl að
stunda sjóróðra frá ísafirði á
vertíðum. Var hann þá iðulega
formaður á smærri bátum bæði
hjá Sameinuðu verslununum og
öðrum. Árið 1923 tók hann minna
vélstjórapróf en þegar bátarnir
tóku að stækka breyttist starfs-
svið hans og hann var sem vél-
stjóri alla tíð sem hann var á
sjónum eftir það.
Milli vertíða bjó Karl fyrst í
Stakkadal og síðar á Látrum. Árið
1934 flutti hann alfarið til ísa-
fjarðar og varð þá fljótlega vél-
stjóri á m/b Gunnbirni, einum
Samvinnufélagsbátanna. Á Gunn-
birni var hann með föður mínum
sem skipstjóra þar til árið 1947, að
hann fór sem vélstjóri á m/b
Hugrúnu sem Einar Guðfinnsson
gerði út til flutninga og starfaði
hjá því fyrirtæki þar til árið 1954.
Eftir það var hann á ýmsum
skipum bæði flutningaskipum og
fiskiskipum. Meðal annars á tog-
aranum Sólborgu frá ísafirði um
þriggja ára skeið.
Arin 1964—68 vann hann sem
vélgæslumaður hjá Síldarverk-
smiðjum ríkisins á Seyðisfirði, en
þegar heilsan fór að bila fyrir
alvöru fékk hann dyravarðarstarf
hjá Breiðagerðisskóla. Hann var
ákaflega þakklátur fyrir það starf
og naut þess að vera með börnun-
um. Og ég veit að börnin hafa ekki
verið svikin af „afa“. Þau hafa
ábyggilega notið glaðværs við-
móts, hvatningar og hlýrra orða ef
eitthvað hefur bjátað á. Árið 1970
varð hann að hætta því starfi
vegna alvarlegs heilsubrests og
var meiri og minni sjúklingur
eftir það.
Þessi framanskráða upptalning
er starfssaga Kalla frænda. Hún
segir lítið um starfsskilyrðin, erf:
iðið og öryggisleysið á sjónum. í
bók sinni „I stillu og stormi“
(Ægisútgáfan 1977) segir Jóhann
J.E. Kúld frá veru sinni á m/b Eir
frá ísafirði. Þetta var 30 lesta
bátur gerður út á línu suður í
Jökuldjúp seinni hluta vetrar
1921. Á þessari vertíð var faðir
minn stýrimaður og Karl mat-
sveinn. Jóhann segir: „Ég hafði
dálítið kynnst sjómönnum af úti-
legubátunum ísfirsku þegar þeir
lögðu upp hjá Alliance veturinn
1919 og vissi þar af leiðandi að
þetta voru hörkumenn sem buðu
öllum erfiðleikum birginn. Nú var
ég hinsvegar sjálfur kominn um
borð í slíkan bát og orðinn vitni að
því, að þetta voru engar skröksög-
ur sem ég hafði heyrt um hin
ótrúlegu vinnubrögð um borð í
ísfirsku útilegubátunum, þar sem
aðeins hinir harðgerðustu héldu
velli, hinir urðu að fara í land eftir
fyrstu sjóferðina." — „Vestfirsku
sjómennirnir unnu þögulir með
jöfnum hraða, á þá virtist hvorki
bíta kuldi né ágjöf. Þá eldraun
sem ég stóð í nú, hana höfðu þeir
yfirunnið fyrir löngu.“ % „En
þessari þolraun var nú lokið, og
mér hafði ekki verið sagt að taka
pokann mjnn og hypja mig í land
þegar til ísafjarðar kom, eins og
algengt var á þeim árum, þegar
reikna varð með ítrustu afköstum
hvers einstaklings í skipshöfninni
og við það var skipshöfnin miðuð,
að allir stæðust þetta mikla álag.“
Og að síðustu. „Þetta voru harð-
gerðir menn með gott hjarta, sem
gerðu miklar kröfur til sjálfs sín
og annarra, vegna þess að aðstæð-
urnar kröfðust þess“.
Karl ólst upp í fátækt og hefur
ugglaust lagt foreldrum sínum til
allt sem hann mátti þegar hann
fór að vinna fyrir peningum. Hann
hefur ásamt bræðrum sínum stutt
við bakið á móður sinni þegar
faðir þeirra féll frá árið 1926 og
hann tók inn á nýstofnað heimili
sitt að Látrum yngsta bróður sinn
sjúkan, þegar móðir þeirra dó árið
1928. En Jóhann yngsti bróðir
Karls bjó til skiptis hjá Karli og
Aðalsteini bræðrum sínum þar til
hann fór á sjúkrahús á ísafirði,
þar sem hann dó árið 1932. Þá
höfðu tveir bræður þeirra farist
með sama báti 19. október 1929.
Nú er aðeins næstyngsti bróðir-
inn, Aðalsteinn á lífi og hann
minnist með þakklæti samveru-
stundanna með bróður sínum,
einkum á æskuárunum þegar allur
strákahópurinn var að prakkarast
saman. Mikil vinátta ríkti ávallt
milli allra bræðranna, og eftir að
faðir minn fluttist suður árið 1957
hittust þeir stundum hjá mér tveir
og þrír saman. Þá rifjuðu þeir upp
gamlar endurminningar stríddu
hver öðrum, gerðu góðlátlega grín
að tilverunni og hlógu eins og
smástrákar. Þessir menn þekktu
ábyrgð sína á sjálfum sér og
sínum, tókust á við erfiðleikana í
þeirri röð sem þeir bárust, en
gerðu sér ekki rellu út af smámun-
um. Lífið var of dýrmætt til þess.
Karl var tvíkvæntur. Með fyrri
konu sinni Brynhildi Snædal Jós-
epsdóttur átti hann þrjú börn
Guðrúnu, Ástríði og Guðmund.
Með seinni konu sinni Margréti
Jónasdóttur, móðursystur minni,
átti hann einn son, Jónas. Öll börn
hans eru gift og Karl átti orðið
stóran hóp barnabarna og barna-
barnabarna. öll fjölskylda hans
var honum ástfólgin en mesta
unun hafði hann ætíð af yngstu
meðlimunum.
Fyrsta glögga minning mín um
Kalla frænda er eftir að hann
flytur til Isafjarðar og býr í
húsinu hjá foreldrum mínum. Sú
minning er ljúf og glöð, þar sem
hann sigur í eldhúsinu ýmist með
litla bróður minn, huggar hann og
svæfir, gantast við litlu systur
mínar og fær tár til að þorna á
litlum kinnum og gefur stóru
frænku sinni, mér, peninga til að
uppfylla óskir sem kostuðu alltof
mikið fé til að foreldrar mínir
gætu sinni þeim. Hann bjó svo á
Isafirði þar til haustið 1949 að
hann flutti með fjölskyldu sína til
Reykjavíkur og þar átti hann
heimili til dauðadags. Alltaf vor-
um við systkynin jafn velkomin
hvar sem hann dvaldist og tvö
systkini mín bjuggu hjá honum
ásamt fjölskyldum sínum sitt árið
hvort.
Alltaf þegar ég kom til Kalla
hin síðari ár, spurði hann um öll
systkini mín, börn þeirra og
barnabörn. Börnin mín og barna-
börn. Hann gladdist af einlægni
yfir öllu sem vel gekk og varð
dapur ef einhversstaðar í þessum
stóra hóp voru erfiðleikar og vildi
ræða hvort ekkert væri hægt að
gera til úrlausnar.
Mér hefur orðið tíðrætt um
glaðværð Kalla frænda og hýrlegt
viðmót, en um innstu tilfinningar
sínar var hann ákaflega dulur
maður. Hann var fastur fyrir,
þrautseigur og æðrulaus. Vildi
vita með sjálfum sér að hann ynni
fyrir hírunni sinni, standa við það
sem hann lofaði og skulda engum
neitt.
Nú á kveðjustund er mér efst í
huga þakklæti fyrir allt sem hann
var mér og fjölskyldu minni fyrir
vestan.
Blessuð sé minning hans.
Guðrún Sæmundsen.