Morgunblaðið - 28.03.1981, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. MARZ 1981
39
Guðrún Ingvars-
dóttir- Minning
Fædd 17. júní 1901.
Dáin 14. marz 1981.
Hinn 14. marz andaðist að
elliheimilinu Grund amrila okkar
Guðrún Ingvarsdóttir Markar-
skarði.
Hún var fædd 17. júní 1901 að
Framnesi í Ásahreppi. Foreldrar
hennar voru Ingvar Pétur Jónsson
og Katrín Jósepsdóttir og ólst hún
upp hjá foreldrum sínum.
Árið 1927 þann 17. júní giftist
amma Þorsteini Runólfssyni frá
Mykjunesi í Holtum og hófu þau
búskap í Markarskarði það vor.
Þau eignuðust 3 börn; Sigríði sem
dó 11 ára gömul, Ingvar sem býr í
Markarskarði og Ragnheiði sem
býr í Garðabæ.
Hjónaband afa og ömmu var
mjög gott, þau voru samhent og
bjuggu sér hlýlegt heimili.
Árið 1960 andaðist afi en þá
höfðu þau verið í Markarskarði í
33 ár. Flutti amma þá í Kópavog
bjó á heimili okkar og fór að vinna
úti. Þau uppvaxtarár okkar sem
amma var á heimilinu nutum við
leiðbeiningar hennar og ekki taldi
hún eftir sér að snúast í kringum
okkur krakkana.
Amma var einstök kona sem
vildi öllum vel og alltaf tilbúin til
að hjálpa öðrum, hún var mjög
vinnusöm og féll sjaldan verk úr
hendi.
Á elliheimilið Grund fór hún
1966 og var hún þar til dauðadags.
Hugur hennar var oft í heima-
byggðinni hjá syni tengdadóttur
og barnabörnum og þangað fór
hún í heimsókn á sumrin.
Um helgar kom amma oft í
heimsókn til okkar og finnst
okkur mikið vanta síðan hún
andaðist og er okkur söknuður efst
í huga.
Við þökkum ömmu fyrir góð
kynni.
Guð blessi hana.
Þorsteinn, Sigríður og Iljalti.
HÍU SÖNGLÖQ
Ingunnar Bjamaóóttur
fflei píanóundirlelk
eftir Hallgrim Helgason
Níu sönglög
Ingunnar
Bjarnadóttur
ÚT ER komið nótnaheítið Níu
sönglög Ingunnar Bjarnadótt-
ur með pianóundirleik eftir
Iiallgrím Helgason. Útgefandi
er Útgáfufélagið Hraunteigur
en Prentverk Akraness hf.
prentaði.
Sönglög Ingunnar, sem er að
finna í heftinu, eru við ljóð
Jóhannesar úr Kötlum, Arnar
Arnarsonar, Kristjáns frá
Djúpalæk, Böðvars Guðlaugs-
sonar og Federico Garcia Lorca í
þýðingu Magnúsar Ásgeirsson-
ar.
Albert Olafsson
- Minningarorð
Fæddur 12. mars 1960.
Dáinn 16. febrúar 1981.
Mig meira en krossbrá þegar ég
leit í eitt dagblaðanna eftir óveð-
ursnóttina 16. febrúar síðastliðinn
og sá að Albert Ólason var annar
þessara ungu manna sem fórust á
voveiflegan hátt þá skaðræðisnótt.
Mér finnst orð megna sín lítils nú
en samt langar mig að minnast
Alberts heitins með fáeinum orð-
um.
Er ég vann nokkur sumur við
störf í Vestmannaeyjum kynntist
ég Alberti sem einum að hinum
hressu Eyjapeyjum, sem settu
sterkan svip á bæjarlífið þar. En
það var svo ekki fyrr en ég
heimsótti Eyjar á páskunum 1980
að ég kynntist Alberti af ráði, er
ég þáði heimboð hans og Særúnar
sem þá bjuggu saman ásamt
nýfæddum syni þeirra. Núna er
liðið tæpt ár síðan og þar kvödd-
umst við síðast. Kann sumum að
finnast þetta fátækleg kynni af
Alberti en sú var ekki raunin
þessa páskanótt er við sátum að
spjalli fram undir rauðan morgun.
Samræður okkar voru eins og að
finna lykilinn að kistli þeim er
geymir þær andlegu gersemar sem
svo margt fólk fer á mis við í dag;
nefnilega virðingu og tillitssemi
við okkur sjálf og aðra. Með
þennan lykil er enginn fátækur.
Hafi Albert þökk fyrir spjallið.
Að lokum vil ég votta öllum
ættingjum hans, Særúnu og frum-
burðinum og nánum vinum samúð
mína.
„Eg hef skrifað í sjávarsandinn
þó sjái það ekki neinn:
Lífið er draumur drottins
sem dauðinn ræður einn.“
(Davíð Stefánsson.)
Jóna Ingibjörg Jónsdóttir
í dag, 28. mars, fer fram í
Landakirkju í Vestmannaeyjum
minningarathöfn um ungu dreng-
ina tvo sem drukknuðu af vélskip-
inu Heimaey 16. febrúar 1981, þá
Albert Ólason og Guðna Guð-
mundsson.
Hann hefði svo sannarlega get-
að fagnað 21 árs afmæli sínu hann
Albert Ólason frændi okkar, ef
hann hefði fengið að lifa það. En
það var nú eitthvað annað.
í fárviðrinu sem gekk yfir land-
ið 16. febr. sl. strandaði vélbátur-
inn Heimaey Ve I, eftir langt rek
til Þykkvabæjarfjöru. En áður en
strandið varð höfðu ógnir hafsins
kippt tl sín tveim ungum drengj-
um, já, ungir voru þeir svo sannar-
lega, aðeins 20 ára gamlir. Ungir
og hraustir og sterkir. Það er svo
dapurt að hugsa til þess að þessi
ungi frændi okkar skuli horfinn
sjónum. Síðast þegar við sáum
hann, fannst mér hann vera orð-
inn svo stór og sterkur og líka
fallegur. Hann dvaldi kvöldstund
hér í Reykjavík á heimili okkar
fyrir nokkru og þá stund geymum
við en ekki gleymum.
Hún sagði mér hún mamma
hans að sennilega hefði hann nú
ekki verið orðinn mikill sjómaður,
hann væri sennilega ekki búinn
einu sinni að læra að stíga ölduna
sagði hún, enda var ekki víst
ætlunin hjá honum að gerast
sjómaður. Hún sagði mér líka þá,
að tæplega hefði nú verið mikil
hjálp í svo ungum sveini í þessu
fárviðri ofanþilja, en áræðið og
kjarkurinn hjá 20 ára gömlum
manni er ekki mælanlegt. Hann
stóðst vaktina með prýði, þó að
svona færi. Það er víst alveg sama
hve vanur maðurinn er sjó-
mennsku, enginn getur ráðið við
slík ógnaröfl.
Það er svo, að mér finnst, stutt
síðan við ókum með mágkonu
minni og bróður, Gyðu og Óla,
foreldrum Alberts, um Eyjuna
okkar fögru. Litlu krakkarnir
þeirra tóku lagið og sungu Eyja-
söngva. Það var ekki bara sungið
með sínu nefi, þau sungu öll þrjú
systkinin, Kristjana, Albert og
Þórarinn raddað. Ég man að ekki
var laust við að eitthvað af okkar
börnum sýndu, að mér fannst, smá
öfundarglampa í augunum, en það
var ekki alvarlegt. En þetta var
fyrir gosið og mikið vatn hefur til
sjávar runnið síðan.
Albert hafði yndi af hljómlist
og er mér í fersku minni er ég var
stödd heima á Hoffelli og Albert
kom ofan af lofti og spurði hvort
ég vildi ekki koma og sjá hljóm-
flutningstækið hans, sem hann
var nýbúinn að fá, jú, jú, og það
nötraði næstum allt húsið, og því
hærra sem tækið var stillt því
meira brosti hann. Finnst þér
þetta of hátt, varð honum að orði?
Já, það er nú heldur of hátt,
vinurinn, sagði ég. Þá sagðist
hann bara stilla það lægra. Hann
var svo ungur og glaður, allt of
ungur til að vera horfinn, eða það
finnst okkur allavega, kannski
erum við svo eigingjörn.
Gyðu og Óla, foreldrum Alberts,
systkinum hans og litla drengnum
hans sendum við hugheilar vinar-
og samúðarkveðjur.
Við systkinin, fjölskyldur okkar
og amma sendum bænarkveðjur.
Biðjum að sá sem öllu ræður beri
Albert frænda okkar í faðmi sér.
Megi Guð styrkja foreldra hans og
aðra ástvini. Söknuðurinn er mik-
ill og sár.
S.B.
ARALIA
Fatsia japonica
Fatsia kvað vera japanskt nafn og þýða SKÓGAR-
BÚI, en jurt sú sem nú verður um fjallað gengur hér
jafnan undir nafninu ARALÍA eða STOFU-ARALÍA.
Þetta er sígræn jurt, trjákennd, ættuð frá Japan svo
sem kenningarnafn hennar bendir til. Hér á landi
hefur hún verið ræktuð sem stofublóm í áraraðir.
Stofn aralíunnar er sver og blöðin stór, gljáandi og
handskipt, sitja þau þétt á stofninum á löngum
stilkum.
Aralían kann vel við sig í austur- eða vesturglugga,
en best sýnist þó henta henni bjartur staður inni í
stofu þar sem hún verulega getur látið ljós sitt skína
með því að breiða óhindrað úr fögrum gróskumiklum
blöðunum. Annar kostur við slíkan stað er sá að sól
nær þá ekki að skína beint á blöðin en það kemur sér
vel fyrir hana því að í sterku sólskini eiga þau til að
gulna og jafnvel falla af.
Aralían er matfrek mjög og veitir ekki af
vikulegum áburðarskammti yfir vaxtartímann og þá
má heldur ekki spara við hana vökvunina. Fái hún
ekki næga næringu er hún vön að sýna það með
gulleitum blöðum.
Rétt er að skipta um mold árlega, og eru þessi
hlutföll hæfileg: 3 hlutar frjó og góð garðmold, 1 hluti
mómold lítið eitt blönduð grófum sandi.
Svo sem fyrr var sagt þarf að vökva vel yfir
vaxtartímann, en sparlega skal fara með vatnið í
annan tíma því ekki er að efa að ofmikil vetrarvökvun
hefur orðið margri aralíunni að aldurtila.
Aralía er venjulega ræktuð upp af fræi en þó er
mögulegt að fjölga henni með græðlingum. Ums.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Eg er ekkja og á tvö lítil börn. Eg kvíði íyrir því að
ala börnin upp ein, og fjárhagurinn er bágborinn. Eg
tel, að börnin þarfnist mjög kærleika og leiðbeiningar föður.
Biblían kennir, að það sé ekki gott, að maðurinn sé
einsamall, en Guð sagðist ætla að gera honum
meðhjálp. Sá tími kann að koma, að Guð sjái það vera
fyrir beztu, að börnin eignist annan föður og þér
eiginmann. En fram að því gegnið þér einni mestu
ábyrgðarstöðu, sem til er, að vera börnum yðar í senn
móðir og faðir.
Börnin munu leita til yðar um handleiðslu, og
breytni yðar og öll afstaða hefur stöðug áhrif á líf
þeirra. Þér megið ekki vera fljóthuga.
Ef til vill gætuð þér alið börnin yðar upp einsömul,
en betra væri ef þau nytu elsku og samfélags
heilsteypts, kristins föður. Þau þarfnast umhyggju
föður. Þér þarfnizt hjálpar og skilnings góðs eigin-
manns.
Páll postuli sagði: „Guð minn mun uppfylla
sérhverja þörf yðar eftir auðlegð sinni með dýrð fyrir
samfélag yðar við Krist Jesúm". (Fil. 4, 19).