Morgunblaðið - 22.09.1981, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. SEPTEMBER 1981
mmmn
• 1961 Univrtol Pm» Syndicof
3-U
,y,S eigum \/on cx 60 gesfcum
e/gum bara þrja bita a-P köku!
áster...

... ud neita af) frurrka
varalitinn hennar af
vöngum sínum.
TM Reg U S Pa« Off all riflhts raserved
* 1979 Los Angetes Ttmes Syndtcate
HÖGNI HREKKVÍSI
Bókun útvarpsráðs:
„Meint trúnaðarbrot fréttamanna“
Kæri Velvakandi,
í vikunni sem leið var almenn-
ingi gerð kunn athyglisverð bók-
un úr fundargerð útvarpsráðs er
fjórir fulltrúar í ráðinu stóðu að.
Þar segir meðal annars: „Ekki er
því að neita, að þess hefur orðið
vart, að trúnaðarbrot frétta-
manna og formleg tengsl sumra
þeirra við ákveðna stjórnmála-
flokka vekja tortryggni og kalla
á pólitískar deilur eins og dæmin
sanna."
Meint trúnaðarbrot frétta-
manna og önnur tildrög þessarar
bókunar brestur mig löngun og
kunnugleik til að ræða, enda
liggur sannleikurinn þar ekki á
lausu, ef marka má frásagnir
dagblaða. Hitt vil ég ekki láta
hjá líða að þakka fulltrúunum
fjórum fyrir að minna okkur á
það, sem aldrei má gleymast, að
samkvæmt eðli stjórnmála-
baráttunnar ber jafnan að líta
með tortryggni á formleg tengsl
opinberra starfsmanna, þar á
meðal fulltrúa í nefndum og
ráðum, við ákveðna stjórnmála-
flokka. Varanlegasta vígi lýð-
ræðisins — en sem betur fer ekki
eina vígið — er heilbrigð tor-
tryggni borgaranna í garð leið-
toga sinna og annarra, sem þeir
treysta til að fara með umboð
sitt í baráttunni um völdin í
þjóðfélaginu.
Jóhann S. Ilannesson.
Þakkir til Péturs - áminning til útvarpsins:
„Dýrmætar perlur í ljóðum og lögum“
Heiðraði Velvakandi.
Ég og fleiri ónefndir viljum láta
í ljós ánægju og þakklæti til
Péturs Péturssonar þular hjá út-
varpinu. Þakkir fyrir lögin sem
hann velur til útsendingar, þegar
þulur má ráða hvaða óma hann
sendir frá sér á öldum Ijósvakans.
Sannarlega eigum við dýrmætar
perlur í ljóðum og lögum sem öll
þjóðin getur verið stolt af. Því er
þakkarvert að enn eru til menn
sem vilja halda þeim til haga til
flutnings í fjölmiðlum.
Ég óttast mjög, ef svo fer fram
sem horfir, að dómgreind alls
almennings sljóvgist fyrir tónlist
og textum sem henni eru tengdir.
Vel mætti gera þá kröfu til þeirra
sem annast útsendingu útvarps-
efni í tali og tónum, að ekki væri
allt bull og þvættingur sent til
hlustenda með tilheyrandi öskri
og hávaða, sem ekkert á skylt við
söng eða Ijóðagerð. Því vil ég
endurtaka þakkir mínar til þeirra
sem koma á framfæri þeim und-
urfallegu lögum og ljóðum sem
meistarar okkar lífs og liðnir hafa
eftir látið þessari þjóð, og sem
fyrr segir — við megum öll vera
stolt af.
Pétur þulur, haltu áfram að
syngja meðan sólin skín.
Guðfinna Hannesdóttir,
Hveragerði.
Þessir hringdu . . .
G. Árnadóttir hringdi og bað
Velvakanda að leita höfundar að
kvæði sem hún kann hrafl úr — og
eins að ef einhver kynni kvæðið
allt þá léti sá Velvakanda vita, því
gaman væri að rifja upp hvernig
það væri í heild. Sagðist hún hafa
lært kvæðið í æsku en mundi ekki
hvort það var í blaði eða bók, eða
hvort það gekk bara manna á milli
eins og var algengt að vel ort ljóð
gerðu hér áður fyrr
Tíu milljarðar
gkróna — er það
ekki nóg?
Sigurður Gíslason hringdi.
„í bréfi sem Velvakandi birti
hinn 18. þ.m. er athyglisvert bréf
sem ber yfirskriftina: „Hve fjöl-
menn skyldi „hirðin" verða í hinni
nýju „Hliðskjálf“?“ sagði hann.
„Skötuhjú" — „hjónakorn"
— „pakk"
V. Jónsdóttir hringdi og fann að
því hvernig farið er að nota orðið
„skötuhjú". Sagðist hún hafa rekið
sig á það hér í Morgunblaðinu að
orð þetta væri haft um ágætisfólk,
og væri rétt eins og blaðamenn
gerðu sér ekki allir grein fyrir að
þetta orð hefur niðrandi
merkingu. „Það hefur eiginlega
sömu merkingu og orðið „pakk“ —
þess vegna cr ákaflega leiðinlegt
að sjá það notað um gott fólk,“
sagði V. Jónsdóttir. „Ég er síður
en svo á móti því að þetta orð sé
notað — en orð verður að nota
rétt, það er grundvallaratriði.“
Þá ræddi V. Jónsdóttir einnig
um orðið hjónakorn. Sagði hún að
svipaða sögu væri um það að segja
— það hefði neikvæða merkingu
en nú væri farið að nota það um
bezta fólk. Taldi V. Jónsdóttir
slíka notkun orðsins „hjónakorn"
til lýta, ef ekki alranga.
Það sem G. Árnadóttir man úr
kvæðinu er eitthvað á þessa leið:
P'ögur þótti llrefna á heiði
heillrar sýslu meyja val,
sýnd en ckki gefin veiði
hafnaði mörgum myndarhal.
Engin vissi hennar huga
hláturskast var skrítin fluga
er vitnaði hvcr sem valdi í dal(?).
(Hér vantar mikið í en í næsta
erindi kemur faðir Hrefnu og
segir henni að sjálfur sýslumaður-
inn sé kominn til að biðja hennar.)
Sýslumaðurinn sjálfur góði
sést hann hér með ásýnd rjóða
og vill nú hreint hún verði sín.
(Síðasta erindið er eitthvað á
þessa leið og yrkir höfundurinn
þar í orðastað Hrefnu.)
Ég er gefin sekum svcini
sjálfir geymið þér hann í stcini
leyndan þar mcð lýsi ég.
Þegar þér hann lausan látið
leggjum vér .á hrattans fjall.
hljótt skal beðið. heitt skal grátið
því seint mun kvölda í kærleiks höll.
„Þar komu fram nokkrar upplýs-
ingar um mannafla Ríkisútvarps-
ins. Mjög fróðlegt er að skoða
hvernig mannafla og fjárhag
stofnunarinnar er háttað en um
það má fá nákvæmar upplýsingar
í Hagtíðindum og fjárlögum við-
komandi árs.
Samkvæmt Hagtíðindum eru
slysatryggðar vinnuvikur hjá
Ríkisútvarpinu alls 16.124 fyrir
vinnuárið 1979. Nú eru vinnuvikur
52 á ári og ef maður deilir með
þrirri tölu upp í 16.124 þá fær
maður 310 — eða 310 heils árs
störf við Ríkisútvarpið. Þegar litið
er á þetta finnst kannski mörgum
nóg um hversu mikið starfslið
þarf til að reka þessi fyrirtæki,
sjónvarp og hljóðvarp.
Vilji maður glöggva sig á hversu
mikið fjármagn þessar stofnanir
draga til sín frá fólkinu í landinu
er hægt að finna það með því að
athuga fjárlögin. Samkvæmt fjár-
lögum 1981 er sjónvarpinu einu
áætlaðar 60.543 millj. kr. (rúml. 6
milljarðar gamalla króna). Hljóð-