Morgunblaðið - 19.01.1982, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. JANÚAR 1982
41
Blönduvirkjun
má ekki fresta
Það er ekki að efa að deilurnar
um Blönduvirkjun undanfarið
hafa vakið þjóðarathygli, en þó
eðlilega og sér í lagi hjá þeim, sem
búsetu eiga í nærliggjandi héruð-
um. Margir munu og finnast hér í
þéttbýlinu, sem eiga sína ættar-
stöð og rætur að rekja til þeirra
byggða bæði í Húnavatns- og
Skagafjarðarsýslum, sem virkjun
Blöndu snertir sérstaklega, og láta
sig varða heill og velferð þessara
byggða.
Það er mín skoðun að Blöndu-
virkjun sé eitt mesta velferðar-
mál, sem íbúar á Norðurlandi
vestra hafa staðið frammi fyrir,
og eiga nú og verða að leiða til
framgangs og sigurs. Það hefur
oftsinnis verið sýnt og sannað
undanfarið að aukin orkufram-
leiðsla þjóðarinnar er ein líkleg-
asta leiðin til að færa henni aukna
velmegun og öryggi, sem og gjöra
land okkar betra og byggilegra.
Þeir, sem nú sýnast í alvöru
andæfa Blönduvirkjun, verða að
skilja hlutina í réttu samhengi
Þessir hringdu . . .
Hestur en
ekki líf
Guðmundur Stefánsson og Sig-
urður Pétursson höfðu samband
við Velvakanda vegna orðskýr-
ingar í vísnaþætti J.G.J. í síð-
ustu Lesbók á orðinu „goti“ sem
kom fyrir í vísu Valdemars K.
Benónýssonar til hins lands-
kunna hestamanns, Asgeirs frá
Gottorps. Vísan er svona:
'.NjóUu longi gola góds,
l»óóra drrnjya, víns fljóds,
þýóra strengja, lags og Ijóds,
lukkugengis, þreks og móós.
Á eftir vísunni standa þessi
orð: „Ætli „gota góðs“ merki
ekki „lífsins“.“ — Þarna er um
misskilning að ræða, sögðu þeir
Guðmundur og Sigurður, —
þetta orð, „goti“, merkir „hest-
ur“, og er gamalt skáldskapar-
heiti. — Það hefði líka vSriö
með ólílf^v.íum, sagði Sigurður,
að sjá vísu frá þessum kunna
Vatnsnesingi, til hins mikla
hestamanns, þar sem ekki væri
minnst á hest eða hesta-
mennsku meðal lystisemda lífs-
ins.
Slysahætta
í Laugardalslaug
Kona, sem stundar Laugar-
dalslaugina, hringdi og sagði að
litlu hefði mátt muna sl. sunnu-
dag, að maður hennar, sem er
útlendingur, hefði stórslasað
sig, er hann stakk sér í laugina.
Maðurinn er nærsýnn og veitti
því ekki athygli að laugin var
ekki nema hálffull.
Kvartaði konan undan því að
athygli gesta væri ekki nægi-
lega vakin á því, hvernig ástatt
væri. Sér hefði verið sagt að
verið væri að tæma laugina.
Þegar svo stæði á væri miklu
hreinlegra að loka henni alveg
en eiga á hættu að einhver slas-
aðist.
eins og t.d. að iðnaður og hann
sem fjölbreyttastur hlýtur að vera
það, sem koma skal, — engu síður
út á landsbyggðinni, bæði í þétt-
býlisstöðunum og í sjálfum sveit-
unum. Fullvíst má telja að land-
búnaður getur vel tengst marg-
þættum iðnaði, þótt talinn yrði
sem smáiðnaður. Óþarft ætti
raunar að vera að minna á, að for-
senda allrar atvinnuþróunar, sem
og aukinna atvinnutækifæra í
sambandi við iðnað, er að orkan sé
fyrir hendi. Það er því ljóst, að
verði Blönduvirkjun að veruleika,
veltur að verulegu leyti á heima-
mönnum, að þeim takist jafnhliða
að leggja grunn að og koma á
laggirnar sem fjölbreyttustum og
þróttmestum iðnaði, sem vissu-
lega má takast með bjartsýni og
dugnaði, sem einatt sýnist fyrir
hendi, ef einstaklingarnir fá svig-
rúm og frelsi.
Andófsmenn Blönduvirkjunar
hafa einkum í sambandi við besta
virkjunarkostinn gert mikið úr
landsspjöllum vegna þess að gróð-
ur fari undir vatn og þá verði um
leið röskun á lífríki, sem er að vísu
rétt, en hafa ber þó í huga í þessu
sambandi, að nýtt lífríki getur
aftur þróast þótt í vatni sé og engu
Kæri Velvakandi!
Mig langar til að stinga niður
penna végna fundarins á vegum
kvenréttindafélagsins með Vitu
Andersen í Norræna húsinu á
dögunum. Ég verð að játa að ég
þekkti ekkert til rithöfundarins
þegar ég fór á fundinn, og gat því
ekki lagt neinn dóm á þau ritverk
sem hafa komið frá hennar
hendi.
En það út af fyrir sig að þýð-
ingin á bókinni „Vertu sæt og
haltu kjafti" skyldi hafa verið
kostuð af Norræna þýðingar-
sjóðnum ætti að trvggja nokkur
træðj, J" aö ég geti ekki fellt mig
við titilinn, en látum það liggja á
milli hluta.
Hitt þykir mér verra ef sú er
raunin að almannafé sé ráðstaf-
að til að láta dönsku klámbylgj-
una ríða yfir íslenskt samfélag!
Ég hélt satt að segja að sú tíska
væri afdönkuð þar í landi og
Danir sjálfir löngu orðnir leiðir á
„porno“, þó að enn kunni þeir að
flytja eitthvað út af slíku til van-
þróaðra þjóða.
Og sjálfir eigum við íslend-
ingar ýmsa með rithöfundar-
nafni sem hafa ekki látið sitt eft-
ir liggja, svo að við erum nú ekk-
ert sérstaklega vannærð á því
sviði.
Já, fólk má eiga sitt klám fyrir
mér, en mér finnst vafasamt
fyrir kvennahreyfinguna í heild
að taka það upp á sína arma, þó
að sumar konur haldi að það sé
eitthvert frjálsræðistákn að geta
klæmst eins og sjóari, líkt og
sagt var í gamla daga.
Sumir fræðimenn benda á að
klám sé oft merki menningar-
legrar hnignunar og því sé ekki
síðra að fjölbreytni, en það líf sem
hefst við á þurru landi. í annan
stað má benda á varðandi gras-
lendi það, er fer undir vatn á
virkjunarsvæðinu, að þegar er
fyrir hendi í landinu reynsla og
þekking til að rækta upp á tiltölu-
lega mjög skömmum tíma gróð-
ursnauð landssvæði, sem henta
engu síður sem beitilönd, en það
svæði, sem þarna kann að fara
undir vatn.
Að lokum má öllum vera ljóst
að verði Biönduvirkjun ekki að
veruleika nú í þessari lotu, má bú-
ast við að málið verði saltað fram
yfir næstu aldamót.
Brynjólfur Þorbjarnarson
við öðru að búast en að það dafni
vel núna þegar stoðir borgara-
legrar menningar eru að svigna
undir velferðarþjóðfélaginu, og
sumir sjá sér kannski leik á borði
að gera sem mest úr kláminu til
að sanna fyrir sér og öðrum að
borgaraleg menning eigi sér ekki
viðreisnar von.
En því fer víðs fjarri að svo sé.
Vestræn menning er enn svo
auðug og hefur svo miklu að
miðla þjóðum og fólki af rnariii-
úðarbrunnj sííium að hún svign-
ar ekki þó að ýmsir reyni að naga
og narta að rótum hennar.
Á umræddum fundi hafði ég
því miður ekki einurð í mér til að
klappa dr. Gunnlaugi lof í lófa
þegar hann í lok fundarins bar
upp nokkrar spurningar til Vitu
Andersen, og það var vegna þess
að þá var ég ekki kunnug bók
hennar, en nú hef ég lesið verkið
og er á sama máli og doktorinn
að fjármagni þýðingaréjóðsins sé
betur varið en til þess að útmála
úr dönsku lýsingar á kynfærum
karlmanna og kvenna með
prumpi og öðru slíku sem sumu
fólki þykir mikið sælgæti en öðr-
um smekkleysa og nánast sóða-
skapur á almannafæri. Um
smekk manna verður náttúrlega
aldrei deilt, og enn er víst til fullt
af fólki sem þykir viðrekstur
óskaplega fyndinn, en hann átti
víst ekki að vera fyndinn hjá
Vitu, því þar átti kona í ástríðu-
miklum atlotum hlut að máli, svo
að ég vitni nánast beint í bókina,
þó að mér sé það óljúft, og verð
því að signera bréfið með upp-
hafsstöfum mínum að sinni.
Með þökkum fyrir birtinguna.
S.J.
„Vertu sæt
og haltu kjafti“
Danskt klám kostað af
Norræna þýðingarsjóðnum?
N.
N.
S
Ljósaperur v
Sterkar og §
endingargóðar $2
SEGULL HF. Nýlendugötu 26 00
Einkaumboð á íslandi
E
Þetta er einn af þessum fallegu hlutum sem
oft vantar til aö fullkomna útlit skemmtilegr-
ar stofu. Hornhillan gefur mikla möguleika.
Stílhrein hönnun sem fellur vel aö þeim hús-
gögnum sem fyrir eru í stofunn. Efni mass-
ívur viöur.
Kr. 395.-
Verslunin opin
kl. 12—18
Póstsendum
samdægurs
Sími 45300
Auðbrekku 44-46 Kópavogi. Sími 45300
SAUÐFJÁRMERKI
Bændur, sauðfjáræktarfélög,
búnaðarfélög
Sauðfjármerkin frá Reykjalundi eru framleidd í
samráði við bændur og sauðfjárveikivarmr rík-
isms. Me^kin eru íramleidd eftir samræmdu
litakerfi og áprentuð með bæjar-. hrepps- og
sýslunúrreri annars vegar en raðnúmerum að
óskum bænda hins vegar
Skriflegar pantanir þarf að gera með góðum
ryrirvara tii að tryggja afgreiðslu fyrir
sauðburð
REYKJALUNDUR
Söludeild -270 VARMÁ
Mosfellssveit.