Morgunblaðið - 08.04.1982, Blaðsíða 3

og svo var það Chervoletinn. En
seinna bættust við GMC-bílarnir
eða Gemsarnir, sem þóttu ægilega
góðir. Það voru á margan hátt
fullkomnari bílar enda voru þeir á
undan sinni samtíð. Það voru líka
notaðir Ferguson-bílar frá Chrysl-
er en Fordinn og Chervoletinn
voru ódýrastir og mest var af þeim
fyrir stríð.
Árið 1935 fæ ég mér nýjan bíl.
Það var Ford eins og hinn, en
miklu meiri bíll en sá fyrri. Sá
hafði aðeins fjögurra sílindravél
en þessi nýi hafði átta sílindra og
það þótti geipilegur plús í þá
daga.“
Stórir, klunna-
legir kassar
Hvernig var að keyra þessa
bíla?
„Það var hálfgert basl að keyra
þá. Eitthvað annað en núna. Þetta
voru stórir, klunnalegir kassar,
þungir í stýri og bremsurnar voru
lélegar. Þá var ekkert til sem heit-
ir vökvastýri og þaðan af síður
klossabremsur eða vökvabremsur.
Þá voru það teinabremsur, sem oft
vildu gefa sig, og það gekk hægt að
stoppa með þeim. Það var kalt í
gömlu bílunum og maður varð að
klæða sig mjög vel, sérstaklega á
veturna. Þá þekktist ekki að hafa
miðstöð í bílum. Alla vega ekki í
þessum. Þeir voru hastir mjög,
enda vegirnir ekkert til að svífa á.
Bíllinn sem ég keypti 1935 var
svolítið lengri en gekk og gerðist á
þessum árum og ég man að í
tveimur beygjum í Kömbunum
var vegurinn svo þröngur að ég
þurfti að bakka smáspöl upp úr
beygjunum og keyra svo aftur í
þær, svo að afturhlutinn á bílnum
færi ekki út af veginum. Þetta var
sérstaklega erfitt að gera á vet-
urna þegar hált var.“
Þeir hafa verið slæmir vegirnir.
„Vegirnir voru oft ærið lélegir
þá og maður lenti oft í hálfgerðu
slarki á þeim. Upphaflega voru
þeir aðeins fyrir hestvagna, lagðir
um aldamótin, og þeir breyttust
oft í drullusvöð á vorin þegar klaki
fór úr jörðu. Þeir voru oft ekki
nema grjót og ofaníburður og bíl-
arnir sátu oft fastir í drullu og
leðju. Það kom oft fyrir að þurfti
að bera af bílunum þegar þeir
festust og þá hjálpuðu farþegarnir
allir sem einn. Ekkert var mokað
snjó af vegunum á veturna, nema
maður gerði það sjálfur, enda var
það yfirleitt svo í þessum vetrar-
keyrslum að maður reyndi að hafa
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. APRÍL 1982
51
með eins margar skóflur og far-
þegarnir voru. Það þótti sjálfsagt
að allir tækju sér skóflu í hönd og
mokuðu leiðina.“
Engin stórvirk
mokstrartæki
„Ég man að einhverntíma vor-
um við komnir upp á Kambabrún
á suðurleið klukkan sex síðdegis,
en við náðum ekki Skíðaskálanum
í Hveradölum fyrr en klukkan sex
árdegis eða eftir hálfan sólar-
hring. Venjulega tók það hálftíma
að fara þessa leið. Þó var veðrið
ekki svo slæmt til þess að gera,
heldur var það snjómoksturinn
sem tafði. Þá þekktust ekki nein
stórvirk mokstrartæki. En allt
gekk það sæmilega eftir þeim
kröfum sem þá voru gerðar. Þetta
gat verið erfitt á köflum og taf-
samt og það gerðu sér allir ljóst,
sem hlut áttu að máli. Farþegarn-
ir voru fúsir til að rétta hjálpar-
hönd eftir megni ef með þurfti og
enginn kvartaði. Það þótti bara
sjálfsagður hlutur.
Það var mikið ferðast í bílalest-
um á veturna, þegar ferðast var á
annað borð. Það var ekkert frekar
fyrirfram ákveðið heldur var það
þannig að bíll sem hafði farið af
stað um morguninn festist
kannski á heiðinni og svo kom
næsti bíll á eftir nokkru seinna og
stoppaði til að hjálpa og svo næsti
bíll og þannig koll af kolli þar til
nokkrir bílar höfðu myndað lest.
Og það var oft gott að koma á
Kolviðarhól eftir erfiðan túr í kaf-
aldsbyl og neglanda og fá heita
kjetsúpu. Þar var oft mikil traffík
og góð stemmning. Þá voru þau
með veitingastaðinn, Sigurður
Ilaníelsson og Valgerður Þórðar-
dóttir, alveg hreint fyrirtaks
gestgjafar."
Þrír öxlar á vetri
„Já, já, maður lenti í mörgum
byljum en aldrei hef ég legið úti.
Einu sinni skildi ég bílinn eftir á
miðju fjalli, eða Hellisheiði, og
gekk til Hveragerðis í vitlausu
veðri og allir farþegar með nátt-
úrulega. Og þegar vond var færðin
gat orðið úr heilmikil bílalest og
fólksfjöldi. En það var meira um
að maður varð stopp í ófærðinni
en af vondum veðrum."
Svo hafa þeir nú líka bilað, bíl-
arnir, á miðri leið.
„Það voru sérstaklega öxlarnir
sem voru gjarnir á að brotna. Það
þótti undantekning ef ekki brotn-
Koden framleiddi fyrsta L.ita-dýptarmælinn.
Koden kynnir nú fyrsta Lita-radarinn, sem m.a. ritar (plottar) leiö
skipa.
Radarinn er til sýnis
hjá okkar að Grandagarði 9, Reykjavík.
Radiomiðun hf.
KTTA ER DAIHATSU GHARMANT
Daihatsu Charmant LE
fyrir þá sem vandlátir
eru og gera kröfur um
1. flokks búnaö og lúx-
us án þess aö þurfa aö
greiða svimandi hátt
verö.
Kr. 134.800 með ryö-
vörn og fullum benzín-
tanki. Gengi 5. apríl.
DAIHATSUUMBOÐIÐ ÁRMÚLA 23, SÍMI 85870 — 39179