Morgunblaðið - 18.04.1982, Page 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. APRÍL 1982
þýsku myndinni Burgschaft fur
ein Jahr (Skilorðsbundið árs-
frelsi). Var Katrín vel að birnin-
um komin, en því miður var mynd-
in ekki verðug leiks hennar.
Silfurbirni fyrir bestan leik
karls var að þessu sinni skipt til
helminga. Betri helminginn hlaut
Svíinn Stellan Skarsgaard fyrir
frábæran leik í Den enfáldiga
mördaren (Einfaldi morðinginn)
eftir landa hans Hans Alfredson,
þann sem leikstýrði myndinni
Ágget ár löst fyrir sjö árum. Ein-
faldi morðinginn kom skemmti-
lega á óvart. Höfuðpersóna mynd-
arinnar er morðinginn sjálfur sem
flestir myndu kalla vitgrannan
enda uppnefndur fávitinn. Fávit-
inn er eftir dauða móður sinnar
settur niður á herragarð stór-
bónda nokkurs sem verr er inn-
rættur en gengur og gerist. Vist-
arvera fávitans er auður bás í fjósi
og kostur hans ruður einar.
Það er best að taka strax fram
að myndin er ekki gerð á sænska
vandamálavísu þótt hér sé til um-
fjöllunar hvernig troðið er á vesl-
ings vitleysingjanum. Alfredson
hefur geysinæmt auga fyrir hinu
fáránlega og hlálega í fari manns-
ins og er hver persóna mjög heil-
steypt og margþáttuð. En myndin
er fyndin, já hún er á stundum
geysifyndin.
Verri helmingur karlleikara-
verðlaunanna áskotnaðist Michel
Piccoli. Pierre Granier-Deferre
leikstýrði myndinni Une Etrange
Affaire (Skrýtið mál) þar sem
Piccoli leikur forstjóra auglýs-
ingafélags sem ekki er vandur að
meðulum. Starfsmenn hans fórna
ást, konu, börnum, vinum, póker
og jafnvel Yvette ömmu. Hvaða
ástæðu hafa menn til að fórna
velheppnuðu lífi fyrir nýjan yfir-
mann sinn? Eftir að hafa séð
myndina get ég fullvissað allflesta
um að svarið er ekki forvitnilegt.
Fyrir framúrskarandi öndvegis-
afrek einstaklings var verðlaunað-
ur með silfurbirni Ungverjinn
Zoltán Fábri. Auk þess sem hann
leikstýrði mynd sinni Requiem
skráði hann einnig að henni hand-
rit eftir skáldsögu Istváns Örkény.
Veiting bangsa þessa til Fábris
átti rætur sínar að rekja til und-
arlegrar hrifningar á handriti
hans sem lítið er í spunnið. En
kannski má hugsa sem svo, að inn-
anum haug nöturlegra mynda hafi
dómendur fyrir örvæntingar sakir
ákveðið að einu gilti hvaða ómynd
hreppti hvaða bangsa.
Þrjár myndir heiðraðar
Þó kem ég nú fyrst að þeirri
viðurkenningu hátíðarinnar sem
var öldungis forkastanleg og nán-
ast hneykslanleg og mega bangs-
arnir hrósa happi að hafa ekki
verið bendlaðir við þær þrjár
myndir sem hlutu lofsamleg um-
mæli dómnefndar.
Tvær þessara mynda voru
heiðraðar fyrir heiðarlega tilraun
til að glíma við aðkallandi þjóðfé-
lagsvandamál.
Önnur var framlag Bandaríkj-
anna til keppninnar, sem að venju
var mynd reiðubúin að þeysa á al-
mennar sýningar strax að frum-
sýningu lokinni og bara frumsýnd
á hátíðinni í auglýsingaskyni.
Þetta er mynd Sidney Pollacks,
Absence of Malice. Sidney þessi
hefur gert ýmsar ágætar myndir
og mætti þar til taka They Shoot
Horses Don’t They, en einnig hef-
ur hann gert ýmsar vondar mynd-
ir eins og The Way We Were,
Three Days of the Condor og þá
nýjustu sem nefnd var að ofan.
Absence of Malice (Fjarvera
óvildar) er enn ein blaðamennsku-
myndin, heitir á þýsku reyndar
Æsifregnablaðakonan, og fer
Sally Fields með hlutverk blaða-
konunnar, en Paul Newman leikur
fórnarlamb óprúttinnar blaða-
mennsku hennar. Það verður
fljótlega lýðum ljóst, að þrátt
fyrir tengsl föður Mikjáls Gall-
agher við undirheima, er Mikjáll
sjálfur saklaus sem engill. Hann
kynnist blaðakonunni og þau fella
hugi saman.
Þá bætist í myndina ríkisráðin
leynilögga sem ákveður að nota
skötuhjúin sem tálbeitu til að
lokka úr grenjum sínum hina
raunverulegu bófa, en blaðakonan
Megan og Mikjáll Gallagher selja
sig dýrt og eru ákveðin í að berjast
til síðasta blóðdropa.
Það má vera að aðstandendur
myndarinnar hafi af stað farið
með einurð, en útkoman er ekki
nema sæmileg afþreying.
Hin myndin sem heiðruð var
fyrir tímabæra gagnrýni á maðk-
að samfélag er áströlsk og ef hún
telst þjóðfélagsádeila, þá er Disn-
ey einhver snarpasti, skarpasti,
magnaðasti og beittasti kvik-
myndagerðarmaður sem uppi hef-
ur verið hérna megin Múndíu-
fjalla.
Ráðlegg ég mönnum eindregið
að vara sig á mynd þessari sem
ber það auvirðilega nafn The Kill-
ing of Angel Street (Víg Engla-
stígs) Ieikstjóri Donald Crombie
og það sver ég, bæði við hlyninn og
gæsina, að maður þessi ætti að
dæmast úr leik, hvar sem til hans
næst. Myndinni fylgir andleg löm-
un og fyrir þá sem þrauka mynd-
argerpið á enda, gæti skaðinn orð-
ið varanlegur.
Svo virðist sem leikstjórinn hafi
aldrei séð neitt sem nálægt því
gæti komist að kallast bíómynd,
slíkt er fúskið og kunnáttuleysið.
Þetta er mynd sem fyllir mann
réttlátri reiði gagnvart þeim
skepnuskap, sem óhjákvæmilega
þarf til að gera svona mann-
skemmandi sorp.
Saxófón-
leikarinn
friðlausi
í Subway
Kiders.
Úr myndinni Einfaldi morðinginn — fyrir leik sinn í henni fékk Svíinn
Stellan Skarsgaard hálfan silfurbjörn.
Þriðja myndin var heiðruð fyrir
sálfræðilegt innsæi og er sovésk.
Ber hún heitið Muzhyki (Mann-
fólk) og er gerð af Iskra Babitsch.
Nenni ég ekki að eyða orðum í þá
mynd og tel aukinheldur heilla-
vænlegast að þetta verði látið
nægja af þessari vafasömu keppni.
Margt er brallað
Hátíðin samanstóð ekki ein-
vörðungu af títtnefndri keppni.
Heyrði einnig til hennar viðamik-
ið samansafn nýrra og nýlegra
mynda hvaðanæva að úr hinum
stóra heimi og er ljóst að margt er
brallað þar bæði í kvikmyndalist
og öðru.
Það yrði helst til plássfrekt að
fjalla rækilega um þennan þátt
hátíðarinnar þannig að stiklað
verði á stóru.
Vakti þarna einna mesta at-
hygli Bandaríkjamaðurinn Amos
Poe, sem nefndur hefur verið
Skeggávaidi nýbylgjumanna í
Nýju Jórvík. Voru sýndar eftir
hann þrjár myndir, The Foreign-
er, sem sýnir firringu íbúa niður-
suðudósarinnar Nýju Jórvíkur
gegnum útlending sem þangað
kemur í leit að griðastað.
Önnur mynd þríleiks Poe nefn-
ist Unmade Beds (Óumbúin rúm).
Einhver lét þau orð falla um
myndina að hún væri leitin að
Evrópu í Ameríku. Látum þau orð
liggja á milli hluta, en eitt er öld-
ungis víst; kappinn sækir mikið til
Godard, sértaklega myndar hans
A Bout de Souffle, en fellur þó
Amos Poe
— nýbylgjumaður frá Nýju Jórvík.
ekki í þá gildru að bera of mikla
virðingu fyrir fyrirmynd sinni.
Þriðji og feitasti biti trílógíunn-
ar er myndin Subway Riders. I
þeirri mynd leggst allt á eitt til að
árangurinn verði frábær. Kvik-
myndatakan er sú kynnglmagnað-
asta sem sést hefur um langt skeið
og mætti að ósekju gera nafn konu
þeirrar sem stjórnar kvikmynda-
vélunum að minnisatriði: Johanna
Heer.
Tónlist öll í myndinni er með
afbrigðum góð, enda flytjendur
engir aukvisar. Fremstur í flokki
er Robert Fripp og einnig Ivan
Kral, John Lurie og Lounge Liz-
ards-flokkurinn.
Myndin fjallar um saxafónleik-
ara sem ekki fær frið til að blása í
vistarveru sinni vegna grannanna.
Heldur hann því á mannfáa staði
og leikur af fingrum fram af því-
líkri snilld að unun er á að hlýða.
ÚRVAL býður besta verðið
• Bestu gistinguna • Ðestu kjörin
0

22.april 18.mai 25.mai 8.|únl 15.júni 29.júnf J ií.júii 20.júlí 27.júli 10 agust 17.águst 31.agust 7.sept | 21.sept 28 sept 12 okt
27dagar 1og3vikur 2vikur 1og3vikur 2vikur 1og3vikur 2vikur 1og3vikur 2vikur 1og3vikur 2vikur 1og3vikur 2vikur 1og3vikur 2vikur 3vikur
URVAL
við Austurvöll 0 26900

25. maí 15.júní 6.júlí F 27. júlí j 17. águst 7. sept. ~j 28. sept.
2og3vikur 2og3vikur 2og3vikur 2og3vikur 2og3vikur 2og3vikur 2og3vikur