Morgunblaðið - 20.05.1982, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. MAÍ1982
51
arstjórnarflokks sjálfstæð-
ismanna, ekki gefa mig nóg að fé-
lagsstarfinu innan flokksins. Ég
ber mikla virðingu fyrir samtök-
um sjálfstæðiskvenna og hef
áhuga á félagsmálum, en kemst
einfaldlega ekki yfir meira um
þessar mundir en að sinna náminu
og heimilinu. Mér finnst að heim-
ilið eigi að vera kjölfestan í þjóð-
félaginu. Sérstaklega er það áríð-
andi að fjölskyldan sé samhent,
þegar heimilisfaðirinn er í eril-
sömu starfi. Dagurinn hjá mér fer
að mestu í námið, svo ég verð að
neita mér um þá ánægju að sækja
fundi á kvöldum, því annars gæti
ég ekki haldið heimili með þeim
hætti sem ég tel nauðsynlegt.
Maímánuður er prófmánuður í
Háskóla íslands og Ástríður
gengst undir fimm próf í hjúkrun-
arfræðinni í þessum mánuði. Hún
á eftir að taka þrjú þeirra og eitt
er á sjálfan kosningadaginn. Ást-
ríður á því ekki margar frístundir
þessa dagana.
Það er ekki einu sinni að mér
gefist tóm til að lesa, segir hún,
nema helst námsbækurnar.
Er ekki mikið ónæði að síman-
um á þessu heimili?
Síminn hringir oft, segir Ástríð-
ur. Það er iðulegt að ókunnugt fólk
hringir og talar þá við mig, ef
Davíð er ekki heima. Mér hefur
aldrei fundist ónæði að slíkum
hringingum. Mér finnst þær sýna í
hversu náinni snertingu borgar-
fulltrúi getur verið við borgarbúa.
Fólk er ákaflega elskulegt þegar
það hringir og kurteist. Ég hef
mikla ánægju af þessum óvana-
legu tengslum við fólk út í bæ og
nú á ég orðið kunningjafólk, sem
ég þekki einungis í gegnum síma!
Davíð segir konu sinni að hann
fari á fund hjá slökkviliðsmönnum
klukkan sjö. Þeir slökkviliðsmenn
höfðu beðið hann að mæta á þess-
um tíma, því þá eru vaktaskipti í
Slökkvistöðinni. Ég spyr Davíð um
andrúmsloftið á vinnustaða-
fundum.
Það er prýðilegt, segir hann.
Fólk er frjálslegt og spyr ákveðið.
Sums staðar gengur mönnum erf-
iðlega að bera fram fyrstu spurn-
inguna, að brjóta ísinn, en yfir-
leitt hafa þeir verið mjög ánægju-
legir þessir fundir. Ég var í fyrst-
unni hálf smeykur við að ráðast
inná fólk á matmálstímum, því
það er í erfiðri vinnu og kærir sig
kannski ekki um að vera truflað í
stuttum matartíma. En reyndin er
sú, að mönnum finnast þessir
fundir hin ágætasta tilbreyting.
Og ég held að þeir vegi þungt í
kosningabaráttunni. Ég hef haft
mikið gagn af þessum fundum og
einnig gaman, þó þeir geti verið
strangir stundum. Fyrir tveimur
árum tók ég mér vikufri til slíkra
fundahalda og heilsaði uppá fólk á
17 vinnustöðum. Það var erfitt. Ég
léttist um ein 6—7 kíló á þessari
viku og Ástríður vonaði að ég yrði
áfram á vinnustaðafundum ...
Hér grípur Þorsteinn Davíðsson
inni og segir snjallt:
Það er semsé hollt megrunar-
ráð, að fara á vinnustaðafundi!
Undirbúningur
Davíð Oddsson, formaður borg-
arstjórnarflokks sjálfstæð-
ismanna, er fæddur í Reykjavík
árið 1948. Hann er sonur Ingi-
bjargar Lúðvíksdóttur og Odds
Ólafssonar barnalæknis, en ólst
upp með móður sinni og bróður
hjá afa sínum og ömmu á Selfossi,
Ástu Jónsdóttur og Lúðvík D.
Norðdal, sem var héraðslæknir
þar. Sex vetra flyst hann til
Reykjavíkur og hefur átt þar
heima alla tíð síðan. En hvenær
tók að vakna með honum póli-
tískur áhugi?
Ég hef nú haft áhuga á pólitík
frá því ég var krakki, segir Davíð.
Skyldmenni mín í uppvextinum
fylgdust með pólitík, útvarpsum-
ræðum og öðru slíku og töluðu
mikið um pólitík. Það síaðist því
eitt og annað inní mig, strákinn,
en enginn af mínu fólki tók samt
virkan þátt í pólitísku starfi. Það
var heldur ekki útlit fyrir það
framan af, að ég gerði það. Þegar
ég kom í menntaskóla skipti ég
mér fremur lítið af pólitík, en tók
þátt í félagslífinu á öðrum
grundvelli. Þó voru í gangi miklar
pólitískar umræður á þeim árum
og harðar deilur í þjóðlífinu. Mikil
ólga var víða erlendis, Viet-
namsstríðið stóð yfir og stúdenta-
óeirðir í Evrópu. En ég gaf mig að
leiklist á menntaskólaárunum í
MR og starfaði í Herranótt, og var
svo kosinn Inspector Scolae. Það
var sagt að vinstri menn hefðu
sameinast um mig, en hægri menn
stutt Þorvald Gylfason, hagfræð-
ing. í þessu starfi innan skólafé-
lagsins lenti ég brátt uppá kant
við suma þá sem studdu mig í
embættið, því þeir vildu fara að
ráðskast með mig og það urðu al-
ger vinslit. Þeir voru mjög vinstri
sinnaðir, en margir hinna, sem
börðust gegn mér i kosningunum,
urðu seinna miklir vinir mínir og
félagar, menn eins og Geir Haarde
og Kjartan Gunnarsson. Þegar ég
hóf svo lögfræðinám í Háskólan-
um tók ég þátt í stúdenta-
pólitíkinni undir merki Vöku.
Á stúdentaárunum vasaðist ég í
ýmsu: starfaði í tvö ár sem leik-
húsritari hjá Leikfélagi Reykja-
víkur, sá um útvarpsþætti og
fleira þesslegt, sem margir kann-
ast kannski við. Þá starfaði ég sem
þingfréttaritari Morgunblaðsins
um skeið og einnig útvarpsins og
var síðan starfsmaður Almenna
bókafélagsins veturinn 1975.
Lögfræðiprófinu lauk ég árið 1976
og gerðist þá skrifstofustjóri
Sjúkrasamiags Reykjavíkur og
forstjóri þess tveimur árum síðar,
þegar sá öndvegismaður Gunnar
J. Möller lét af störfum. Sjúkra-
samlagið er stórt fyrirtæki í tölum
talið. Veltan er mikil. Árs-
reikningurinn fyrir árið 1981
hljóðaði uppá 217 milljónir ný-
króna. Sjúkrasamlagið er góð
stofnun með afbragðs góðu starfs-
fólki, en reyndar er það ekki borg-
arstofnun, eins og margir halda,
heldur ríkis-.
Borgarfulltrúi
Það var árið 1974 sem ég tók
þátt í prófkjöri Sjálfstæðisflokks-
ins til borgarstjórnarkosninga það
ár. Ég hafði unnið að framboði
Markúsar Arnar Antonssonar
ásamt fleirum, og einn daginn
kom það til tals í okkar hópi að
það væri nauðsynlegt að enn yngri
menn tækju þátt í prófkjörinu. Á
endanum var það ég sem sló til og
lenti þegar til kom í tíunda sæti,
sem verður að teljast ágætur
árangur. Það voru tveir læknar í
áttunda og níunda sæti og annar
þeirra, Ulfar Þórðarson, vildi
gjarnan færa sig til. Kjörnefnd
fannst þá ástæða til að yngja enn
frekar upp í röðum efstu manna
listans og skaut mér á milli þeirra
Páls Gíslasonar og Úlfars í niunda
sætið. Síðan vannst þetta sæti í
kosningunum 1974 og ég var kom-
inn í borgarstjórn. Ég hef nú verið
borgarfulltrúi í átta ár, þar af
borgarráðsmaður í tvö ár og það
hefur verið mér mikill skóli.
Borgarmálin áttu strax við mig
og stjórnmálabaráttan yfirleitt.
En hún getur oft verið kúnstug
pólitíkin. Þegar ég var kjörinn
formaður borgarstjórnarflokksins
og andstæðingarnir tóku að velta
því fyrir sér að kosningarnar færu
að einhverju leyti að snúast um
mína persónu, þá var það búið til
að ég væri trúður og leikari, nán-
ast grinisti og óhæfur til alvar-
legra verka. Þá var vitnað í Matt-
hildarþættina í útvarpi og leik-
ritagerð mina. Uppá síðkastið sé
ég hins vegar á blöðum andstæð-
inganna að ég er orðinn mikill
„einræðissinni" og „æstur leiftur-
sóknarmaður". Það var hæglætis-
legur skrifstofumaður hjá Hús-
næðismálastjórn sem fann þetta
út í Alþýðublaðinu að ég væri
„æstur leiftursóknarmaður".
Svona gengur það til í pólitíkinni
ef andstæðingarnir eru óprúttnir.
Til forystu
Þegar Birgir ísleifur ákvað að
helga sig þjóðmálum urðu miklar
umræður í flokknum, hver tæki
við af honum sem formaður borg-
arstjórnarflokksins. Birgir fór
strax að kanna þetta mál, því hon-
um var ljóst að nýr maður yrði að
fá nokkurt tækifæri áður en geng-
ið yrði til kosninga. Hann ræddi
við fjölda sjálfstæðismanna og
leitaði eftir áliti þeirra hver væri
besta lausnin í þessu máli, svo
TORK
POLER-TORK:
istoðinn fyrir
tvistinn
og tuskurnar
Polér-Tork er mjúkur og sterkur
klútur, sem nota má til
alls konar þurrkunar. Þú getur losað
þig við tvistinn og tuskurnar, — og
um leið við ló og trefjar,
sem oftast sjást eftir afþurrkun með
tvisti eðagrisju.
Með Polér -Tork þurrkar þú af
borðinu, strýkur óhreinindi
af gólfinu, burstar skóna, fægir
silfrið, bónar og snýtir þér.
Á hverri rúllu eru 32 metrar, sem
samsvara u.þ.b. því magni af tvisti
sem sést á myndinni.
Polér-Tork fæst á bensínstöðvum og víðar.
asiaco tiF
Vesturgðtu 2. Sími 26733. P.O Box 826.101 Reykiavik