Morgunblaðið - 20.05.1982, Blaðsíða 4

52
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. MAt 1982
Það getur
oltíð á þér
það mætti áfram ríkja eindrægni og sátt
í borgarstjórnarflokknum. Samtöl Birgis
ísleifs leiddu það í ljós að við Ólafur B.
Thors vorum líklegustu kandidatarnir.
Albert Guðmundsson var þá í forseta-
framboði og auk þess þingmaður, eins og
Birgir. Þegar Ólafur B. Thors lét það svo
út ganga að hann vildi helga sig sínu
fyrirtæki, þá stóð ég raunverulega einn
eftir á sviðinu af hálfu flokksins. Það var
samþykkt samhljóða að ég gegndi for-
mennsku í borgarstjórnarflokknum
a.m.k. út kjörtímabilið. Þetta var mikið
traust sem samflokksmenn mínir sýndu
mér, því ég var yngsti maðurinn í borg-
arstjórnarflokknum. Seinna fór fram
prófkjör sem hefði getað haft áhrif á
þessa ákvörðun. Ef ég hefði komið illa
útúr því, þá hefðu sjálfstæðismenn talið
það vísbendingu um að ekki væri ráðlegt
að tefla mér fram sem efsta manni list-
ans við borgarstjórnarkosningarnar. En
prófkjörið reyndist staðfesta fyrri
ákvarðanir og allan tímann hefur ríkt
eindrægni innan borgarstjórnarflokks-
ins, þó það hefði mátt búast við öðru svo,
sem oft vill verða í stjórnmálum, þegar
skipt er um forystu. Eg tók sæti Birgis
ísleifs í borgarráði, en borgarráðsmaður
er í lykilstöðu til þess að fylgjast með
málefnum borgarinnar og hefur það ver-
ið mér mikill styrkur að sitja í borgar-
ráði síðustu tvö árin.
Kosningabaráttan
Ýmsum finnst, Davíð, sem kosninga-
baráttan hafi verið fremur róleg, þó mik-
ið sé í húfi.
Það er rétt að hún er ef til vill ekki
eins harðvítug og oft áður og ekki eins
mikið persónulegt skítkast, en að öðru
leyti er baráttan nú að mörgu leyti
markvissari en hún hefur áður verið, ef
skrif Þórarins Þórarinssonar eru undan-
skilin. Hann lifir enn á Jónasar tíman-
um, svo honum er kannski vorkunn. Mér
finnst meira um vert að kosningabarátt-
an sé markviss, en hávaðasöm. Flokkarn-
ir hafa lagt geysilega vinnu í þessa kosn-
ingabaráttu og við sjálfstæðismenn höf-
um gefið út blöð og bæklinga í ríkari
mæli en áður. Þá höfum við sótt fjölda
vinnustaðafunda, en það gerðum við ekki
fyrir kosningarnar 1978. Það þarf að
koma því til skila til kjósenda, með ró-
legum og ákveðnum hætti, um hvað er
raunverulega kosið. Það er kosið um
trausta stjórn eða óreiðustjórn. Kosn-
ingabaráttan nú er að því leyti frábrugð-
in þeim fyrri, að nú getur enginn látið
blekkjast. Samanburðurinn liggur glögg-
ur fyrir. En það má enginn liggja á liði
sínu. Minnumst kosninganna 1978, þegar
andvaraleysi kostaði Reykjavíkurborg
fjögurra ára óstjórn á flestum sviðum.
Borgarbúar verða allir sem einn, að
leggjast á eitt til þess að forða þeirri
ógæfu, að við upplifum önnur slík fjögur
ár. Þeir verða að átta sig á því, að nái
Sjálfstæðisflokkurinn ekki meirihluta í
komandi kosningum, þá verður stefnt að
fjögurra flokka vinstri stjórn í Reykja-
vík, með ennþá meiri vitleysu heldur en
nú er, sem þó er ekki lítil.
í fyrsta skipti hafa borgarbúar raun-
verulegan samanburð á verkum sjálf-
stæðismanna og verkum vinstri manna.
Áður stóðu verk okkar annars vegar, en
loforðaskógur vinstri manna hins vegar.
Nú á enginn að geta látið blekkjast. Nú
sjá menn það svart á hvítu að borginni
var farsællega stjórnað af sjálfstæðis-
mönnum, að sjálfstæðismenn gátu rekið
borgina með lágum gjöldum. Vinstri
menn byrjuðu á því í upphafi valdaferils
síns að hækka öll gjöld, alla skatta. Hvar
sem þá bar niður, þá lögðu þeir auknar
álögur á einstaklinga og fyrirtæki — og
nú verða þeir að enda valdaferil sinn með
því að taka 40 milljón króna lán til þess
að halda borginni gangandi fram yfir
kosningar. Fjárhagsstaða borgarinnar er
svo alvarleg að embættismenn segja að
það verði að stokka allt upp strax eftir
kosningar. Þetta eru uggvænlegar horfur
og enginn borgarbúi getur látið sér
standa á sama.
Skattalækkanir
Sjálfstæðisflokkurinn boðar skatta-
lækkanir en á sama tíma hefur borgin
aldrei staðið jafn illa fjárhagslega.
Hvernig hyggist þið koma við skatta-
lækkunum, þegar svo er í pottinn búið?
Það er auðvitað fyrst og fremst með
aukinni hagkvæmni í öllum rekstri borg-
arinnar, sem gefur Sjálfstæðisflokknum
svigrúm til að stjórna borginni með
lægri gjöldum, en vinstri flokkarnir. Það
er óþolandi, eins og nú er, að Reykvík-
ingar búi við langtum hærri fasteigna-
gjöld og skattaálögur en íbúar í ná-
grannabyggðunum. Sjálfstæðismenn
stjórnuðu borginni í 50 ár með minni
fjármunum en vinstri meirihlutinn og
það getur enginn bent á dæmi þess að
þjónustan við borgarbúa hafi aukist á
síðustu fjórum árum með stóraukinni
gjaldheimtu vinstri manna. Nei, óreiðan
og sukkið hefur jafnvel leitt til enn lak-
ari þjónustu. Sjálfstæðisflokkurinn, með
þá stefnu á oddinum að fara varlega i
tekjuöflun, hefur sýnt það í 50 ár að því
fylgir hagkvæmni í rekstri — en þegar
menn hafa ekki þá stefnu að beita fyllsta
aðhaldi í rekstri, þá fer illa. Það er í
mörg horn að líta. Bæjarútgerðin var til
dæmis rekin með 18 milljón króna tapi á
síðasta ári, á meðan önnur fyrirtæki,
sem fá enga fjármagnsfyrirgreiðslu,
verða að spjara sig uppá eigin spýtur.
Átján milljón króna tap Bæjarútgerðar-
innar sem Borgarsjóður varð að greiða,
færi langt með að vega upp á móti þeirri
lækkun á fasteignagjöldum sem við boð-
um. Það er því í mörg horn að líta í
borgarrekstrinum: milljón sóað hér og
milljón sóað þar í glundroða vinstri
meirihlutans. Þá skulum við minnast
þess, að vinstri meirihlutinn heldur því
fram að það séu til peningar í borgar-
sjóði fyrir Rauðavatnsskipulaginu og sú
sjálfsagða ákvörðun ein, að færa aðal-
skipulagið niður að strönd myndi þá
„Þeir stjórnuðu illa þrír
— ekki stjórna þeir betur fjórir!“
spara 50—60 milljónir króna í útgjöld-
um.
Heill atvinnulífsins
Hvað hyggst Sjálfstæðisflokkurinn
gera til þess að bæta stöðu atvinnulífsins
í Reykjavík?
Ef Sjálfstæðisflokkurinn nær meiri-
hluta verður okkar fyrsta verk að söðla
um í skipulagsmálum. Með þvi að hverfa
að skipulaginu með ströndinni munum
við skapa heilbrigðan grunn fyrir þróun
atvinnulífsins í borginni. En jafnframt
munum við stemma stigu við skattpín-
ingu fyrirtækja. Með skattpíningu er
verið að slátra mjólkurkúnni í stað þess
að mjólka hana. Við höfum ekki gert ráð
fyrir því að Reykjavíkurborg beiti sér
fyrir uppbyggingu einhverrar sérstakrar
framleiðslugreinar. Það er eðlilegasta
þróun í atvinnulífinu að menn fái tæki-
færi til þess að stofna rétt fyrirtæki á
réttum tíma og það er skylda borgaryf-
irvalda að búa í haginn fyrir þessa
þróun. Borgin verður að skapa atvinnu-
vegunum skilyrði til vaxtar og viðgangs.'
Atvinnuvegirnir munu sjá um að hafa
nóg framboð af atvinnu í Reykjavík, ef
borgin stendur ekki í vegi fyrirtækjanna
og hrúgar ekki á þau fjarstæðukenndum
sköttum og reglugerðum. Það er kúnst-
ugt að heyra það af vörum manna, að
vinstri meirihlutinn hafi stöðvað fyrir-
tækjaflótta frá Reykjavík. Hvað skyldi
hann hafa gert til þess? Á fjórum árum
hefur vinstri meirihlutinn einungis aug-
lýst eina lóð undir atvinnustarfsemi í
borginni. Aðeins eina og henni er ekki
búið að úthluta. Það er lóð undir gróð-
urhús í Ártúnsholti. Þetta er eina við-
leitni vinstri meirihlutans til atvinnu-
uppbyggingar í Reykjavík. Það er vissu-
lega makalaust að heyra menn fullyrða
það framan í almenning án þess að
blikna, að vinstri meirihlutinn hafi
stöðvað fyrirtækjaflótta frá Reykjavík.
Halda menn að tuga prósenta hækkun
aðstöðugjalda sé til þess f allin, eða 47%
hækkun fasteignagjalda umfram verð-
bólgu eða lóðaskortur o.s.frv.
Sjálfstæðismenn létu gera mikla út-
tekt á stöðu atvinnuveganna í borginni á
árunum 1976—1978. í framhaldi af því
voru samþykktar viðamiklar tillögur um
áætlanir til að búa í haginn fyrir at-
vinnureksturinn. Þar býður atvinnu-
málastefna Reykjavíkurborgar eftir því
að Sjálfstæðismenn taki aftur við valda-
taumum og snúi við blaðinu, svo atvinnu-
lífið í borginni megi þróast með heil-
brigðum hætti.
FERÐASKRIFSTOFA, Iönaðarhúsinu Hallveigarsligl. Símar 28388 og28580