Morgunblaðið - 29.08.1982, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. ÁGÚST 1982
Blikur á lofti í Arabaríkjunum
eftir ósigur PLO í Líbanon
Brottflutningur skæruliða PLO frá Vestur-Beirút og
Líbanon stendur nú sem hæst en hann hófst laugar-
daginn 21. ágúst sl. eins og kunnugt er. Þeir munu
dreifast um flestöll Arabaríkin og seinna munu fjöl-
skyldur þeirra og adrir ættingjar, allt að 100.000
manns, fylgja í kjölfarið. Ekki fer á milli mála, að PLO
hefur beðið hernaðarlegan ósigur fyrir ísraelum en
hvort hann er upphafið að siðferðilegri og pólitískri
Stjórnir Araba-
ríkjanna kvíðafullar
Ósigur PLO mun á næstunni
fyrst og fremst draga dilk á eftir
sér fyrir Arabaríkin sjálf, þau,
sem nú hafa nauðug viljug skotið
skjólshúsi yfir skæruliðana. Þótt
það megi heita opinber trúarjátn-
ing allra ríkisstjórna í Araba-
heiminum, að allt skuli lagt í sðl-
urnar fyrir málstað Palestínu-
manna, er sannleikurinn sá, að
þær hafa meira en nóg á sinni
könnu heima fyrir og kvíða afleið-
ingunum af nærveru PLO-manna.
Framvindan í Miðausturlöndum
mun markast af því hvort verður
ofan á, tiltölulega hófsöm stefna
Yassir Arafats, sem beinist að því
að afla PLO viðurkenningar á al-
þjóðavettvangi, eða hvort Palest-
ínumenn grípa til þess í örvænt-
ingu sinni að hefna harma sinna á
gestgjöfunum sjálfum, sem þeim
finnst hafa brugðist sér margsinn-
is og nú síðast í Beirút.
„Verra en 1948“
Þótt skæruliðar PLO, sem nú er
verið að flytja frá Líbanon, beri
höfuðið hátt og séu hinir vígreif-
ustu, hefur vonleysið tekið sér
bólstað í brósti margra annarra,
kannski í fyrsta sinn. „Þetta er
verra en 1948,“ er haft eftir Pal-
estínumanni nokkrum, blaða-
manni, sem lét að því liggja að
hann hygðist nú reyna að komast
til Bandaríkjanna. „Þá vorum við
svo mikil börn að halda, að brátt
kæmumst við heim aftur fyrir
hjálp hinna sigursælu, arabísku
herja, en nú vitum við betur. Nú
vitum við nákvæmlega á hverju
við eigum von.“
I augum þessa manns hefur
brottflutningurinn gert að engu
þá trú, að palestínska þjóðin geti
sjálf haft hönd í bagga með örlög-
um sínum eða knúið aðrar Araba-
þjóðir til að rétta henni hjálpar-
hönd. Palestínumönnum er það nú
löngu Ijóst, að Arabaþjóðunum er
ekkert heilagt þegar um það er að
ræða að lúta í lægra haldi fyrir
ísraelum. Saudi-Arabar ætla sér
ekki að nota olíuauðinn þeim til
hjálpar, Sýrlendingar gera hvað
þeir geta til að forðast stríð við
ísraela og Camp David-samkomu-
lagið er orðið að hornsteini í utan-
ríkisstefnu Egypta.
Vonlaus barátta
Af þessum ástæðum fyrst og
fremst skildist PLO-mönnunum í
Beirút, að baráttan var vonlaus.
Að það væri betra að koma her-
mönnum þessarar kynslóðar und-
an heilum á húfi en fórna þeim
fyrir þá næstu.
PLÖ-samtökin urðu að gefast
upp í Beirút án þess að fá því
framgengt, sem þau gerðu sér þó
góðar vonir um á vissu stigi í
samningaviðræðunum, sem sé að
Bandaríkjamenn viðurkenndu, að
vonir manna um réttlátan frið í
Miðausturlöndum byggðust á því
að Palestínumenn fengju sitt eigið
ríki. Þeim ríkisstjórnum Araba-
ríkjanna, sem reyndu að ná þessu
fram, Saudi-Aröbum, Sýrlending-
um og Egyptum, mistókst það og
hvers vegna skyldu þær þá reyna
það nú, þegar PLO hefur svo gott
sem verið leyst upp og hvorki Ar-
abaríkjunum né umheiminum
stafar lengur hætta af þeim?
„Eftir 34 ár,“ segir blaðamaður-
inn, sem fyrr var vitnað í, „erum
við aftur komnir upp á náð og
miskunn Arabaríkjanna. Það
verður kannski tekið á móti okkur
sem hetjum í Damaskus en að því
búnu verður okkur ekið beint í
búðirnar. Með öðrum orðum í
„fangelsi“.“
Arafat mun brosa
breitt en ,..
Hvað sem þessu líður eru leið-
togar PLO, í orði kveðnu a.m.k.,
ekki svartsýnir á framtíðina. Þeir
líta á það sem siðferðilegan og
pólitískan sigur að hafa komist úr
greipum óvinarins, sem stefndi að
því að uppræta þá endanlega. Ef
PLO ætlar sér hins vegar að ganga
á lagið og fylgja eftir þessum
sigurgöngu þeirra, eins og sumir halda, getur
framtíðin ein skorið úr um. PLO hefur að vísu heitið
því að halda áfram baráttunni fyrir ríki Palestínu-
manna, en þegar á það er litið, að liðsmenn þeirra eru
dreifðir um allar trissur, frá Líbýu 1 vestri til
Omans í austri, frá Sýrlandi í norðri og til Súdans í
suðri, er erfitt að ímynda sér, að samtökin geti orðið
Israelum skeinuhætt í náinni framtíð.
A 7
LIBANON
347,100
LIBYA
, 23,000
A FLÖTTAMANNA-
^BÚOIR 2 BANKA- STARFSEM! OG VIOSKIPTI
Jf OPINBER I| ÞJÓNUSTA rn PROFESSIONS
m oUu- 9 i ÖMENNTAO
VINNSLA VINNUAFL
PALESTINUMENN
í DREIFINGUNNI
Palestinumenn eru ekki bara skæruliöar PLO-
samtakanna. öll þjóöin telur um 4,4 milljónlr og
hefur síðan í styrjöldum Israela og Araba 1948 og .
1967 veriö dreifö um ðll Arabaríkln og raunarf
víöar (102.000 í Bandarikjunum og 136.300 ann-'
ars staöar). Palestínumenn eru margir hverjir vel1 ’
menntaöir og hafa þvi gerst umsvifamiklir í versl-g
un og vlöskiptum og öörum störfum í sínum nýju
' heimkynnum.
„sigri“, verða þau fyrst og fremst
að gera það í Árabaheiminum.
Á yfirborðinu mun Arafat verða
jafn kurteis og fyrr og kyssa bæði
kónga og forseta af sama innileik
og áður. En hann mun einnig færa
sér í nyt þá auknu virðingu, sem
nú er borin fyrir honum. „Stjórn-
endur í Arabaríkjunum," er haft
eftir öðrum palestínskum blaða-
manni, „voru að vona að Israelar
myndu ná honum svo að þeir
m, rtmrnwmmr
, .itswpnr
Skæruliðar kvaddir í Vestur-Beirút. Þeir eru hinir vígreifustu þrátt fyrir ósigurinn, en hvert geta þeir beint byssum
sínum víðsfjarri sjálfum óvininum, ísraelum?