Morgunblaðið - 24.07.1983, Blaðsíða 28

72
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. JÚLÍ 1983
__________________ _______________z±____
^ þetta. ef ekJci óioglegl \JerkfcxLL • \Jib f
erum -^'klLuJckOS-turd^ rmtorMéí.
ást er...
.. .ad taka á móti
honum með
brennandi kossi.
TM Rec U.S. Pal 0».—all rtflhts reserved
61983 Loe Angetoe Times Syndicate
Þú hlýtur að vera nýr járningamað-
ur?
HÖGNI HREKKVÍSI
,HVAP EG S\JO ANJNAP í méTTUtA?"
Lýsandi vitar
Sigurður Þorkelsson skrifar:
„Spegilsléttur Pollurinn skildi á
milli okkar og Akureyrar, en fyrir
ofan í hlíðinni, sem við sigldum
meðfram, blasti við Vaðlaskógur.
Úr fjörunni var gengið upp í
brekkurnar og á melbrún í skógin-
um, þar sem ekki hafði verið
plantað, var kastað mæðinni.
Við litum til Akureyrar. Bát-
arnir, sem höfðu flutt okkur, gár-
uðu hafflötinn á leið heim og
skildu eftir óvænta og ánægjulega
endurminningu í upphafi ferðar.
Þeir sem stóðu hér fyrir áratug-
um og plöntuðu þessum trjám,
hafa sjálfsagt getað séð í hugan-
um hvernig það væri að líta að
heiman og til Vaðlaheiðar og
gleðjast yfir græna skógarband-
inu, sem mildaði landslagið fyrir
ofan hafflötinn, en í dag njótum
við öll í veruleikanum þessarar
draumsýnar.
Theodore Roosevelt, Banda-
ríkjaforseti, sem var einn af upp-
hafsmönnum að þjóðgörðum og
náttúruverndarsvæðum Banda-
ríkjanna, átti sér einkunnarorð:
Qui Plantavit Curabit — „Sá sem
plantar, hann mun hlúa að.“ Þegar
við lítum yfir pollinn til skógarins,
koma þeir í hugann, sem plöntuðu
og hlúðu að.
Það hafði verið grisjað í lerki-
reitnum, sem óx við melbrúnina,
og trén sem felld voru, höfðu legið
vetrarlangt þar sem við stóðum.
Fræ höfðu fallið af þessum stofn-
um og ný kynslóð var að leggja
undir sig melinn.
Á þessum bjarta haustdegi
liðna ársins varð Vaðlaskógur
okkur skógræktarmönnum eins og
lýsandi viti. Einn ljósgjafinn í
viðbót til hvatningar og þeirrar
vissu að best hlúum við að landinu
okkar og komandi kynslóðum með
því að klæða það í græna kápu
skógarins. Og í skjóli skógarins
finnum við, hvað hann er okkur
jákvæður — jákvæður eins og sól-
Við munum koma aftur
KJS. skrifar 18. júlí:
„Velvakandi!
Við brugðum okkur upp í Ár-
bæjarsafn sl. sunnudag og áttum
þar góðan dag.
Þegar við komum (kl. 14) var
gönguferð um Elliðaárdalinn að
hefjast og skelltum við okkur með.
Leiðsögumaðurinn benti okkur á
markverða staði á leiðinni og allir
sýndust skemmta sér vel, einnig
3ja ára stúlka sem var með í för.
Þessar gönguferðir á vegum safns-
ins og umhverfismálaráðs er þarft
framtak, því þrátt fyrir áralanga
búsetu okkar hér í Reykjavík
höfðum við aldrei farið þarna um
fyrr.
Þegar við komum til baka var
blásaraoktett að hefja leik sinn og
hinkruðum við því við. Fannst
okkur mjög gaman, en verst var,
að þeir þurftu að flytja sig inn
vegna kulda og fóru þá í Eimreið-
arskemmuna. Þar hefur verið
komið fyrir kaffisölu og létum við
freistast. Á eftir skoðuðum við
safnið og fórum í ansi skemmti-
legan (en kannski helst til langan)
ratleik.
Fyrr en varði var klukkan orðin
8 og við fórum heim, ánægðar með
góðan og ódýran dag (aðgöngu-
miði í safnið kostar 40 kr. og var
innifalið gönguferðin og tónleik-
arnir. Kaffið og tertusneið kost-
uðu 55 krónur fyrir manninn.)
Við munum koma aftur, þótt
ekki væri nema til að hlusta á
Kolbein Bjarnason flautuleikara,
sem okkur var sagt að mundi spila
nk. sunnudag."