Morgunblaðið - 04.09.1983, Side 28

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. SEPTEMBER 1983
Varmo-
snjóbræðslurörin
Varmo-snjóbræðslurörin fást hjá okkur. Komiö í veg
fyrir hálkuslysin meö því aö nýta affallsvatniö.
Varmo-snjóbræðslurörin eru íslensk úrvalsframleiösla.
VATNSVIRKINN/if
ÁRMÚLI 21 • REYKJAVlK • » 86455
Sjötugur:
Gísli Pálmason
Já, þvílíkir tímar! Strákurinn
Gísli sjötugur og Elli kerling gýt-
ur til hans augunum, skömmustu-
leg á svipinn yfir því að hafa ekki
einu sinni komið á hann bragði,
þaðan af síður að henni hafi auðn-
azt að sjá hann drepa niður hné.
Þannig er Gísli. Margur sá, sem
enn er ekki kominn á sjöunda ára-
tuginn, hlýtur að roðna fyrir
þróttleysi sitt og skort á allri getu,
j)egar hann lítur Gísla; jafnvel ef-
ast um það, sem augu hans sjá.
Þetta byggist að sjálfsögðu á því
boðorði, sem Gísli hefur haft í
heiðri alla ævi — að lifa lífinu
lifandi. Sérhverja stund og andar-
tak, sem Guð, pyngjan og þórs-
hamrar leyfa.
Og staðreyndin talar sinu máli.
Gísli Pálmason fæddist 4. sept.
1913, að Mið-Samtúni, Glæsibæj-
arhreppi í Kræklingahlíð, og er
því Eyfirðingur með pompi og
pragt. Þar ólst hann upp þau árin
sem Akureyringar keyptu sér
bolsíur í kramarhúsi á tyllidögum
og yfirstéttin gekk um á svartgljá-
andi blankskóm í háhvítum leggj-
arböndum og bauð tómthúsatyll-
um góðan dag á dönsku, en kvaddi
svo sveit sína og sýslu í þann
mund er við Reykvíkingar hófum
að grafa okkar hitaveituskurði. Þá
fluttist hann hingað og lagði fram
aðstoð sína til þess að borgarbúar
mættu njóta notalegrar hlýju í
sínum híbýlum; gætu aukið á vel-
líðan sína með því að fara í heitt
bað, og fá sér skömmtunarkaffi,
eða jafnvel toddy-sopa á myrkum
kvöldum eftir leiða daga stríðs og
hörmunga.
Þegar svo að því kom að bjarga
heimsfriðnum, lagði Gísli þar
einnig sitt af mörkum, og vann á
Keflavíkurflugvelli í nokkur ár.
En hvað um það, heimsfriðurinn
lafir enn og hitaveitan líka.
Og ekki verða raktar allar leiðir,
í stuttri afmælisgrein, sem Gfsli
hefur kannað. Ef nokkur maður er
fæddur með flökkueðli, sem á
fínna máli kallast „bóhemiska"
eða ferðaþrá, þá er það hann. Þeir
eru fáir staðirnir í Evrópu, þar
sem fætur Gisla hafa ekki markað
spor, og sunnan Miðjarðarhafsins
er hann heimagangur. Það hafa
menn fyrir satt, að á gangstétta-
veitingastöðum í Kafró hafi hon-
um reynzt það átakalaust að
sannfæra Araba um ágæti vina
sinna, Gyðinganna; brugðið sér
síðan yfir landamærin, fengið sér
tesopa með Gyðingum í Jerúsalem
og fortalið Jæim að elskulegri
nágranna en Arabana geti þeir
ekki fengið, jafnvel þótt öll Sah-
ara-eyðimörkin væri þeim gefin.
Hinum hérvillulega Gaddafi væri
sæmd að ræða málin við Gfsla,
RENAULT BÍLL FRAMTÍÐARINNAR
Renault 9 var valinn
bíll ársins 1982 í Evrópu
og bíll ársins 1983 í U.S.A.
Við ættum að geta treyst fulltrúum 52 bíla-
blaða til að velja rétt.
Besta trygging sem þú getur fengið fyrir
vali góðs bíls- og hagkvæmri fjárfestingu
á tímum sparnaðar.
Renault 9 er ódýr „stór bíll“ sem eyðir
ótrúlega litlu. Það þarf ekki að hugsa það
mál lengi til að finna svarið. . .
Renault 9 er bíllinn fyrir þig.
Verðfrákr.: 253.000.-
W.T
KRISTINN GUÐNASON HF.
SUÐURLANDSBRAUT 20, SÍMI 86633
gi i.... mmxm
það yrði Gaddafi örlagarík gjöf al-
heimi til blessunar.
Fullyrða og ólygnir að betri
ferðafélaga en Gísla sé vart að
finna, og sjálfur veit ég að öllu
meiri heimsmann er naumast
unnt að hafa við hlið sér f góðum
félagsskap, og gildir þá einu hvort
setið er yfir veigum f kristalsglös-
um í dýrustu næturklúbbum
Lundúna eða grænum Hoff í krús
f Kjöbenhavn að morgni dags.
Og ekki gleymir Gísli æsku-
stöðvum sfnum. Fer hann f Eyja-
fjörðinn eins oft og tími vinnst til,
meðal annars til að þakka örlaga-
gyðju sinni lífsgjöfina. Bókelskur
er Gfsli f meira lagi, vfðlesinn f
þjóðlegum fræðum; dulspeki og
mannlýsingar eru honum sem
blóðgjafi, og er þó litið nefnt af
öllu, sem hann les. Og svo er hann
bókmargur, að það safn er ekki í
metrum talið heldur veggjum al-
þökktum hátt og lágt. Og slikur
bókamaður er hann f raun og
sannleika, að engin bók fer ólesin í
hillu eða óbundin í skinn. Snyrti-
menni er hann f klæðaburði og
allri umgengni, og oft hef ég reynt
að geta mér til hver væri sú
huldukona, sem fer með sópi og
klút á hinu fagra og vel búna
heimili hans.
Og vinmargur er Gísli, en vill
sjálfur velja sína postula, og væri
mér það þjáningarlaust að vera
einn af þeim. Þá hefur hann alltaf
verið frændrækinn, og fátt mun
það frændfólk hans, er ekki vænt-
ir hans í kaffi á sunnudögum. Þá
oftar en ekki tekur Gísli fram
reiðhjól sitt á slíka vinafundi, og
lætur sé fátt um finnast þótt þing-
mannaleið sé framundan. Margt
er ósagt, en einu vil ég sízt gleyma
— þeirri stund, sem ég tel forsjón-
ina hafa verið mér innan handar
við að komast í kynni við þann
góða dreng, sem Gísli heitir
Pálmason. Það var í annarri viku
vetrar fyrir tæpum 29 árum, að
við stigum, samhliða að kalla, yfir
nýjan þröskuld veitingahússins
Nausts; hann ráðinn sem birgða-
vörður, ég sem þjónn. Mér fannst
maðurinn í fyrstu dulur, jafnvel
þrár, en skipti fljótlega um skoð-
un, og sá að hann var þæði einarð-
ur og hreinskilinn. Undrar það
engan, sem til þekkir.
I full 29 ár hefur Gísli starfað
sem kjallarameistari í Naustinu
og hvert eitt andartak unnið af
einstakri samvizkusemi. Ekki er
enn upp runninn eða til viðar
genginn sá dagur, að Gísli hafi
ekki mætt til vinnu sinnar, og
mættu aðrir honum yngri líta á
það sem fordæmi. Dáður er Gísli
af samstarfsfólki öllu og að vonum
vel metinn af húsbændum sínum.
Má því heimfæra þar sem hann er
orðskviðinn: „Það heppnast hverj-
um, sem hann er borinn til.“ Ann-
ar orðskviður kemur mér í hug,
þegar Gísla er minnzt: “Ekki fell-
ur tré við fyrsta högg.“ Allir inn-
viðir í Nausti eru kjörviðir, viðir
og aftur viðir, og svo naglar, eftir
því sem við á. En hafa má það
eftir mér, að hvern þann morgun,
sem Gísli gengur þar inn um dyr,
þá er eins og allir viðir hússins
andi að sér fersku lofti og teygi úr
sér svo í brakar.
Já, það er unnt að bjóða gæða-
dreng góðan dag án orða.
Fágætur er vinur góður. Gísli —
hafðu þökk mína fyrir vináttu
þína og drengskap, og megi æskan
fylgja þér alla tíð.
Símon Sigurjónsson