Morgunblaðið - 15.10.1983, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. OKTÓBER 1983
27
Sigurður Mikaels-
son — Minning
Fæddur 26. september 1956
Dáinn 7. október 1983
Hinn 7. október sl. lést í Borg-
arspítalanum í Reykjavík frændi
okkar, Sigurður Mikaelsson frá
Seyðisfirði, eftir stranga baráttu
við veikindi sín.
Sigurður fæddist í Reykjavík 26.
september 1956 og var hann næst-
elstur í hópi fimm systkina. Barn-
ungur fluttist hann til Seyðis-
fjarðar ásamt foreldrum og eldri
systur. Þar bjó hann það sem
hann átti eftir ólifað.
Við systkinin ólumst upp með
honum og systkinum hans á Seyð-
isfirði og voru það ánægjuleg og
skemmtileg ár. Ekki skildu leiðir
þó eftir að við fluttumst suður, því
samband okkar systkinanna við
Sigga og fjölskyldu hans hélst
alltaf náið, þótt leiðin væri löng á
milli heimkynnanna.
Siggi var mikill dugnaðarmaður
og var alla tíð vinsæll í vinahópi.
Bílar og það sem þeim viðkemur
var aðaláhugamál hans og það eru
ófáir bílarnir sem hann snerti á
Seyðisfirði, enda var hann fram-
úrskarandi verkmaður á því sviði.
Siggi var alltaf glaðlegur og
þægilegur í viðmóti og jafnvel eft-
ir að veikindi hans tóku að hrjá
hann, skorti hann aldrei von og
bjartsýni og tók örlögum sínum á
aðdáunarverðan hátt.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við kveðja látinn frænda og
vin og biðjum góðan guð að blessa
minningu hans og styrkja fjöl-
skyldu hans alla í sorg þeirra og
söknuði.
Þú Guðs míns lífs, ég loka augum mínum.
1 líknarmildum föðurörmum þínum.
Og hvíli sætt þótt hverfi sólin bjarta.
Ég halla mér að þínu föðurhjarta.
Æ, tak nú Drottinn föður og móður mína
í mildiríka náðarverndan þína,
og ættlið mitt og ættjörð virstu geyma
og engu þínu minnsta barni gleyma.
(M. Joeh.)
Frændsystkinin
frá Selfossi
samband hans og Skúlínu er deildi
kjörum með honum eftir það og
þar til yfir lauk og má söknuður
hennar vera mikill. Nú í haust
hófu þeir feðgarnir Mikael, Siggi,
Siffi og Óli rekstur söltunarstöðv-
ar heima á Seyðisfirði og er sárt
til þess að vita að Siggi fær ekki
að taka þátt í því að sjá þetta verk
sitt vaxa og dafna en eflaust er
honum ætlað annað og meira hlut-
verk annars staðar, en án þess að
mér væri kunnugt um trúarskoð-
anir Sigga var hann nokkuð
sannfærður um annað tilverustig
að þessu loknu og eflaust skýrir
það hversu æðrulaus hann var
fram til síðasta dags. Nú þegar
Siggi er ekki með okkur lengur lif-
ir hann í hugum okkar allra og
greypist þar. Ykkur, Skúlína, Jón
Valur, Mikki, Lilja, Siffi, Óli,
Anna, Valla og ættingjum öllum
votta ég samúð mína og bið ykkur
styrks þess er okkur æðri er.
Lifi minningin um góðan dreng.
Óttarr Magni Jóhannsson
Vinur minn Siggi Mikka lést að
morgni föstudagsins 7. október
1983 aðeins 27 ára gamall. Er ég
hér minnist Seyðfirðingsins Sigga
Mikka kemur upp atvik tengt
meistara Bob Marley. Fyrstu
óbeinu kynni mín af Sigga Mikka
voru einmitt tengd meistaranum
frá Jamaica. I veðurblíðunni
sumardaginn fyrsta 1978 hafði
Siggi Mikka parkerað bíl sínum
rétt við minnisvarðann um Otto
Wathne. Siggi og nokkrir hressir
Seyðfirðingar höfðu lagt sig í
grasið, nutu sólarinnar og hlust-
uðu á meistarann. Seinna þennan
fyrsta sumardag voru Siggi og fé-
lagar á planinu fyrir framan
Herðubreið og hlustuðu á hljóm-
sveitina Stemmu skemmta Seyð-
firðingum. Á planinu framan við
Herðubreið man ég, að ég spurði
vinnufélaga að því, hver þessi
náungi væri sem keyrði um á stór-
um amerískum kagga og virtist
vera mjög áberandi meðal unga
fólksins á Seyðisfirði. Einmitt
þennan fagra vordag fékk ég að
vita að þetta væri sjálfur Siggi
Mikka.
Síðan þetta gerðist eru nú liðin
rúm fimm ár og ég átti eftir að
kynnast Sigga Mikka og störfum
hans á Seyðisfirði.
Sigurður Mikaelsson var fæddur
26. september 1956, sonur hjón-
anna Mikaels Jónssonar múrara-
meistara og Lilju Ólafsdóttur.
Siggi Mikka var annar i röð fimm
systkina. Systkini Sigga heitins
eru Anna, Sigfinnur, ólafur og
Valborg og eru þau öll búsett á
Seyðisfirði.
Siggi Mikka var einn af þessum
altmulig-mönnum og vann hann
að mestu við réttingar og spraut-
un, auk annarra viðgerða á bílum.
Siggi Mikka hafði mikið dálæti á
amerískum bílum og virtist vita
allt um þá, einnig var hann einn af
þekktari bílstjórum á Austfjörð-
um, og minnist ég þess varla að
hafa kynnst færari bílstjóra.
Hrein unun var að sjá hversu leik-
inn hann var að keyra í þæfings-
færð og í fljúgandi hálku. Minn-
isstæð er mér ferð er ég fór með
honum frá Egilsstöðum til Seyð-
isfjarðar; Fjarðarheiði var þá nær
eitt svell en Siggi virtist ekki eiga
í hinum minnstu vandræðum með
keyrsluna þó hann væri ekki á
keðjum.
Siggi Mikka var með aðstöðu
fyrir starfsemi sína úti á Strönd,
þar gerði hann upp bíla, þannig að
hin mestu hræ urðu að glæsilegum
bílum. Síðasti bíllinn sem Siggi
gerði upp var Pontiac, sem hann
keypti í Reykjavík í vor. Siggi
Mikka sagðist stefna á að verða
búinn með hann fyrir verslunar-
mannahelgi, og þrátt fyrir veik-
indi sín tókst honum þetta, og
minnist ég þess hversu ánægður
hann var með bílinn þegar hann
sýndi mér hann í Atlavík um
verslunarmannahelgi. Siggi ásamt
bræðrum sínum og föður hafði
stofnað fyrirtækið Strandarsíld,
og var ætlunin að gera upp að-
stöðu úti á Strönd til móttöku á
síld á þessu hausti. Sigga heitnum
auðnaðist lítt að taka þátt í þeirri
uppbyggingu, en hann sá draum-
inn rætast, þó hann sæi ekki
fyrstu síldina koma til söltunar.
Sjúkrasaga Sigga heitins spann-
aði tæpt ár og minnist ég þess, er
hann kom til rannsóknar um mán-
aðamótin janúar/febrúar í ár. Þá
heimsótti hann undirritaðan á
fjórðu hæð Borgarspítalans. Þá
eins og alltaf áður var stutt í
spaugið hjá Sigga. Ég vil þakka
Sigga mínum fyrir þær samveru-
stundir er ég átti með honum á A7
í sameiginlegri glímu okkar við
sjúkdóm þann, sem nú hefur sigr-
að hann eins og gamla goðið hans,
Bob Marley.
Ég vil votta foreldrum Sigga,
systkinum, ungri unnustu, Skúlu,
ásamt ungum syni, Jóni Vali í
Sandgerði, mína dýpstu samúð.
Fari hann í guðs friði.
Siguröur Atli
Kveðjuorð:
Guðrún Pálína
Guðmundsdóttir
í gær, föstudaginn 14. október,
var borin til hinstu hvílu í Foss-
vogskapellu amma okkar, Guðrún
Pálína Guðmundsdóttir, Lokastíg
6, Reykjavík. Hún andaðist í
Landakotsspítala laugardaginn 8.
október eftir þriggja ára sjúk-
dómslegu. Viljum við þakka
starfsfólkinu á deild 3B fyrir frá-
bæra umönnun.
Amma gekk að eiga Tryggva
Gunnar Júní Gunnarsson árið
1919 og eignuðust þau tólf börn og
misstu tvö á unga aldri. Snemma
réðust þau í að byggja hið stóra
reisulega hús á Lokastíg 6. Þangað
fannst öllum gott að koma enda
urðu vinirnir margir.
Amma missti ástkæran eigin-
mann sinn, Tryggva afa, fyrir sex-
tán árum, 19. október 1967.
Ömmu okkar munum við minn-
ast með hlýhug. Hún sem alltaf
var svo blíð og góð við alla. Við
minnumst hennar ætíð sem gef-
anda, kærleika og ástúðar. ömmu
okkar þökkum við fyrir allt og allt.
Hvíli hún í friði.
»Nú dagur þverr og nálgast nótt,
til náða sem að kveður drótt,
ó, faðir ljóss og alls, sem er,
gef öllum frið og hvíld í þér.“
Barnabörnin: Reynir, Krist-
jana. Erla, Lilja, Óli og Dagný.
Það vill oft verða á skilnaðar-
stundu, þegar skiljast leiðir vina
og vandamanna að orð verða lítils
megnug og þögnin áhrifaríkari og
sterkari, þegar minningar hugans
sækja að manni. I dag verður
kvaddur hinstu kveðju Sigurður
Mikaelsson frá Seyðisfirði. Hann
lést í Reykjavík 7. október síðast-
liðinn eftir stranga og harða
sjúkdómslegu og það syrtir að í
huga okkar allra er Sigga þekkt-
um og vorum samferða hans
stutta lífshlaupi.
Ég er þegar litið er yfir farinn
veg þakklátur og glaður að hafa
þekkt hann frá barnæsku og deilt
kjörum með honum, en á uppvaxt-
arárum okkar á Seyðisfirði voru
mikil umsvif þar vegna athafna
síldarflotans þar og í þessu hrærð-
umst við af lífi og sál, oftast fimm
saman, Siffi og Oli, bræður Sigga,
og svo Orri bróðir, og eins og svo
oft vill verða hjá litlum drengjum
voru skoðanirnar oft skiptar um
aðferðir og leiðir í lífsbaráttu
okkar en mottóið þó alltaf „einn
fyrir alla og allir fyrir einn“ og
var þá sama hvort deilt var inn-
byrðis um skiptingu ágóðans af
flöskusölu dagsins eða útávið
vegna strákapara okkar þann dag-
inn.
Siggi varð snemma mikill bíla-
dellustrákur og varð það til þess
að leggja grunninn að stuttri en
drjúgri starfsæfi en hann fór ung-
ur að starfa við bílaviðgerðir og
allt er viðkom bílum var honum
hugleikið og það varð til þess að
hann setti snemma á fót sitt eigið
réttinga- og bílasprautunarverk-
stæði og var oft gaman að sjá
hversu vel tókst til hjá honum í
þeim efnum og voru þeir ekki ófáir
bílarnir er hann fór höndum um.
Árið 1974 eignaðist Siggi son sinn,
Jón Val, sem var augasteinn hans
og yndi frá þeirri stundu, en Siggi
var strákur barngóður mjög svo
eftirtektarvert var. Sama ár hófst
KJÖTBORÐIÐ VEKUR ATHYGLI
Opiö kl. 10—4
laugardaga
E
EUROCARD
Vörumarkaðurinn hl.
EÐISTORG111