Morgunblaðið - 18.12.1983, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. DESEMBER 1983
að fljúga með mig suður eftir
skemmtunina, þannig að ég var
nokkuð rólegur yfir þessu framan
af. En eins og oft var í sumar, þá
var grenjandi rigning og slagveð-
ur þetta kvöld og ég sá fram á að
ómar gæti engan veginn flogið í
þessu veðri svo nú voru góð ráð
dýr. Ég fór þá út í að útvega mér
bílaleigubíl, sem hafðist á endan-
um og ég fékk að sleppa rétt áður
en ballið var búið til að ná, enda
varð ég að fara á fjórum og hálf-
um tíma til Reykjavíkur.
Þetta var náttúrulega hrein
ævintýramennska að ætla sér
þetta, í þessu veðri og sjá ekki út
fyrir 'drullu. Svo þegar ég var
kominn í Borgarfjörðinn, eftir að
hafa keyrt eins og brjálæðingur
þarna um nóttina, var ég farinn að
heyra alls konar hljóð í bílnum,
sem ekki áttu að vera, en sá samt
fram á að ef ekkert kæmi fyrir
myndi ég hafa það. Þá kem ég aö
þremur bílum sem lögreglan hafði
stoppað, en það hafði verið mikið
um skemmtanir þessa helgi og
þeir voru svona að kanna ástandið
og fara yfir þetta í rólegheitunum.
Ég auðvitað iða í skinninu með að
komast áfram og rek út hausinn
og segi þeim að ég sé að flýta mér
og sá sem verður fyrir svörum seg-
ir: Já, já, það eru allir að flýta sér.
Og ég segi þá við hann að þetta sé
nú svolítið sérstakt hjá mér.
— Já, já, þeir segja þetta allir,
sagði hann og ég þurfti að bíða
þarna þangað til komið var að
mér. Svo loksins kemur hann til
mín og spyr hvaðan ég sé að koma
og ég segist vera að koma úr Sjall-
anum á Akureyri. — Já, það er
nefnilega það, segir hann ósköp
rólega og lítur á úrið. — Og hvert
ertu að fara?. Ég er að fara til
Grikklands. — Já, þú ert að fara
til Grikklands og ert að koma úr
Sjallanum, segir hann hinn róleg-
asti og horfir með föðurlegum um-
hyggjusvip á þennan þreytulega
VIÐTAL:
SVEINN GUÐJÓNSSON
Rætt við
Bessa Bjarna-
son um Jónas
rithöfund og
lífið í leik-
húsinu
Maður á miðjum aldri, meö alskegg, frekar
sportlega klæddur, bindur trefilinn sinn
viö staur. Fer síðan upp í bílinn sinn og
ekur síðasta spölinn að bústaðnum. Stopp-
ar, fer út og skellir bílhurðinni á eftir sér,
gengur í átt að bústaðnum með ritvél í ann-
arri hendi og Sturlungu undir hinni. Þetta
eru fyrstu kynni okkar af Jónasi rithöfundi
í kvikmyndinni „Skilaboð til Söndru“, sem
byggð er á skáldsögu Jökuls Jakobssonar
og frumsýnd var í Reykjavík nú um helg-
ina. Bessi Bjarnason fer með hlutverk rit-
höfundarins og við höfðum mælt okkur
mót til að spjalla saman um kvikmyndina
og sitthvað fleira af löngum og litríkum
leiklistarferli Bessa. Hann tekur á móti
mér á heimili sínu í Vogunum, maður á
miðjum aldri, með yfirvaraskegg, frekar
sportlega klæddur og gengur á undan, ör-
lítið útskeifur, inn í vinnuherbergi sitt. Á
skrifborðinu liggur handrit af „Góða dát-
anum Svejk“ í leikgerð Bertolt Brechts.
Þegar samtal okkar Bessa gekk
á þrykk út höfðu engir dómar
birst um myndina, en sjálfur
kvaðst Bessi vera þokkalega
ánægður með útkomuna. Ekki
hefði þó blásið byrlega í upphafi
myndatökunnar:
„Þetta kom til ansi seint, að ég
tók að mér hlutverkið. Ég var bú-
inn að ráða mig í Sumargleðina og
það var eiginlega komin upp sú
staða að ég gæti þetta ekki. Eg var
svo stíft bókaður, allar helgar út
um land. Maður var kannski aust-
ur á landi og þurfti svo að vera
mættur í upptöku klukkan átta
morguninn eftir. Þannig að þetta
var ansi strembið og kostaði það
að ég varð að fljúga á nóttunni
eftir skemmtunina, og mæta svo í
vinnuna lítið sofinn eða ósofinn.
Þetta var svona allt sumarið
meira og minna, hver mínúta
skipulögð svo að segja. Það má
kannski segja að þetta hafi háð
mér eitthvað þvi það hefði verið
meira gaman að geta unnið þetta
heill og óskiptur. En ég hef séð
myndina grófklippta og er bara
furðu hress með útkomuna, þrátt
fyrir þessa pressu.
Sem dæmi um hversu tæpt
þetta stóð stundum get ég nefnt
Grikklandsferðina. Þar var teflt
alveg á tæpasta vað. Við vorum að
skemmta í Sumargleðinni norður
á Akureyri og ég átti að vera
mættur í flugvélina til Grikklands
klukkan sex um morguninn. Ég
var búinn að semja við Ómar um
Við höfum
báðir revnt
ýmislegt...

________ jrgt
Jónaa veróur tyrir iaókn eiginkonunnar Eyglóar (Róaa Ingólfadóttir).
X..
Jónat prófar hatapípu.
Sandra og Jónat.
Hvaó var ( kittunnl7