Morgunblaðið - 03.03.1984, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. MARS 1984
37
Gíslasyni, sjómanni, sem nú er
látinn, hún býr í Keflavík; Mar-
teinn Brynjólfur, vélvirki og vél-
stjóri, giftur Guðfinnu Jónsdóttur,
þau búa í Ytri-Njarðvík; Guðrún
Sigríður, gift Jóni A. Valdimars-
syni, vélvirkja og kennara, þau
búa í Keflavík; María, hún dó á
fyrsta ári; Friðrik Hafsteinn, vél-
stjóri, giftur Kristínu Ástu
(Stellu) Friðriksdóttur, þau búa í
Reykjavík; Gunnlaugur Kjartan,
vélstjóri og útgerðarmaður, giftur
Erlu Sigurjónsdóttur, þau búa í
Keflavík. Fyrir hjónabandið eign-
aðist Sigurður dóttur, hún hét Osk
Sigurrós, hún er látin, hún var gift
Sigurði Ágústssyni, vélstjóra,
hann býr í Hafnarfirði.
Sigurður og Guðbjörg bjuggu á
ýmsum stöðum í Keflavík þar til
árið 1942 að þau byggðu húsið
Austurgötu 19 í Keflavík. Þar áttu
þau heima upp frá því meðan bæði
lifðu og Sigurður áfram meðan
heilsa og sjón leyfðu. Það var mik-
ill samgangur og samhjálp milli
heimilanna í Garðshorni. Þegar
börnin giftust og stofnuðu eigin
heimili héldu þau vel saman.
Ennfremur voru miklir kærleikar
milli Guðbjargar og systkina
hennar. Guðbjörg og Sigurður
voru gestrisin og glaðvær, það var
því mikill gestagangur hjá þeim
alla tíð.
Þegar börn þeirra og barnabörn
hófu búskap, lögðu þau mikið á sig
við að hjálpa þeim og styrkja. A
Austurgötunni voru oftast nær ein
og tvær fjölskyldur barna og
barnabarna til húsa. Ekkert var
talið eftir, hvorki fyrirhöfn né
fjármunir.
Þegar uppeldi barnanna var lok-
ið og þau farin úr föðurhúsum,
gátu þau snúið að ýmsum áhuga-
málum og hugðarefnum. Eitt af
því sem þau tóku sér fyrir hendur
var að skoða landið. Þau ferðuðust
vítt og breitt um landið, skoðuðu
áhugaverða staði og kynntust
fólki. Þau létu sér ekki nægja að
þjóta eftir aðalvegunum á milli
höfuðbóla, þau þræddu sveitaveg-
ina langt inn til dala og á ystu nes.
Ennfremur létu þau eftir sér að
ferðast til annarra landa, þau fóru
eina ferð til sólarlanda og árið
1975 fóru þau til Bandaríkjanna
til að heimsækja dótturdóttur,
bróðurdóttur og systurdóttur Sig-
urðar. I þeirri ferð fóru þau yfir
þver Bandaríkin og komu víða við.
Guðbjörg dó 8. janúar 1980. Sig-
urður syrgði hana mikið, en bar
harm sinn vel. Eftir það fór heils-
unni hnignandi. Fyrir um það bil
þrem árum missti hann sjónina að
mestu og gat þá ekki lengur séð
um sig sjálfur. Fyrst eftir það var
hann heima á Austurgötu 19 í um-
sjá Björns Marteinssonar, sonar-
sonar síns og Maríu konu hans.
Síðar var hann til skiptis hjá Guð-
rúnu dóttur sinni og Marteini syni
sínum. Síðasta hálfa annað árið
var hann eingöngu hjá Marteini
og konu hans, Guðfinnu, að Klapp-
arstíg 4 í Njarðvík. Þar andaðist
hann í svefni aðfaranótt 21. þ.m.
Um Sigurð og þau hjón væri
hægt að skrifa margt og mikið.
Þau lifðu og störfuðu þann tíma
sem þjóðin vann sig upp úr ör-
birgð í bjargálnir, í það sem hún
er nú. Þau lögðu sitt af mörkum.
Ég undirritaður átti því láni að
fagna að verða tengdasonur þeirra
Sigurðar og Guðbjargar. Ég hef
ríka ástæðu til að þakka þeim
fyrir samfylgdina og allt sem þau
hafa gert fyrir mig, börn mín og
barnabörn.
Guð blessi minningu þeirra.
J.A.V.
( dag, laugardaginn 3. mars,
verður jarðsunginn frá Keflavík-
urkirkju Sigurður Sigurðsson vél-
stjóri, en hann lést á heimili sonar
síns, Marteins, á Klapparstíg 4,
Njarðvíkurbæ, þann 21. febr. sl., á
áttugasta og níunda aldursári.
Sigurður átti lengst af heima á
Austurgötu 19 í Keflavík, en eftir
að hann missti konu sína, Guð-
björgu Brynjólfsdóttur, sem lést
1980, var hann að mestu hjá Mart-
eini syni sínum og tengdadóttur,
Guðfinnu, til dauðadags.
Sigurður heitinn var sonur Sig-
urðar Gíslasonar í Garðshorni í
Keflavík, járnsmiðs og vélstjóra,
og konu hans Guðrúnar Þórar-
insdóttur, en börn þeirra urðu sjö
talsins.
f Iðnaðarmannatali Suðurnesja
er kafli sem ber yfirskriftina
„Vélaöld hefst á Suðurnesjum".
Þar segir m.a.: „Vélaöld hefst í at-
vinnulífi Suðurnesja með tilkomu
fyrstu vélbátanna. Það var Sig-
urður Gíslason, járnsmiður í
Garðshorni í Keflavík, sem ráðinn
var vélamaður á mb. Júlíusi, og
þar með varð hann fyrsti vélstjóri
og vélaviðgerðarmaður í Kefla-
vík.“ í sömu bók er kafli sem ber
yfirskriftina „Vélamenn og
járnsmiðir." Þar segir m.a.: „Af
Sigurði Gíslasyni, fyrsta véla-
manninum í Keflavík, er þar að
segja, að synir hans Gísli, Sigurð-
ur og Þórður og Þórarinn Brynj-
ólfsson, fóstursonur hans, nutu
allir tilsagnar föður síns í sérgrein
hans og urðu vélamenn og járn-
smiðir." Því má svo bæta við, að
synir þessara bræðra urðu flestir
vélstjórar og/eða vélsmiðir. Sig-
urður heitinn byrjar starfsferil
sinn sem sjómaður, fyrst sem há-
seti í tvö ár en síðan sem vélstjóri
í hartnær þrjátíu ár á fiskiskip-
um.
Aðeins sextán ára er Sigurði
falin vélstjórn á bát sem gerður
var út frá Skagaströnd. Á árunum
1915 til 1920 stundar hann sjó-
mennsku á sumrin á Austfjörðum
eins og algengt var þá, að menn af
suðvesturlandinu væru á sumar-
vertíð fyrir Austurlandi.
1921 verða kaflaskipti í lífi Sig-
urðar. Þá kvæntist hann æsku-
vinkonu sinni, Guðbjörgu Brynj-
ólfsdóttur, ættaðri úr Hraungerð-
ishreppi, sem hann kynntist þegar
hann var þar í sveit ungur dreng-
ur. Til Vestmannaeyja flytja hin
ungu hjón um 1923. Þar tekur Sig-
urður vélstjórapróf og þar búa þau
í um tvö ár, að þau flytja aftur til
Keflavíkur.
Sigurður hafði allan tímann
sem sjómaður verið þjakaður af
sjóveiki, auk þess sem hugur hans
hafði oft dvalið við þá hugmynd að
gerast bóndi í sveit. Verður það
því úr í kringum 1936 að þau hjón
kaupa jörðina Glóru í Hraungerð-
ishreppi í Flóa og búa þar næstu
þrjú árin, að Sigurður sá að
sveitastörfin myndu ekki eiga við
sig. Flytja þau þá aftur til Kefla-
víkur og réðst hann til starfa í
Hraðfrystihúsinu Jökli hf. sem
vélstjóri og starfar hann þar til
1975 að fyrirtækið hætti störfum.
Sigurður og Guðbjörg eignuðust
sex börn, skulu þau nú talin í ald-
ursröð. ólöf Lilja, giftist Davíð
Gíslasyni sem látinn er fyrir
nokkrum árum. Marteinn Brynj-
ólfur, vélstjóri, kvæntur Guðfinnu
Jónsdóttur, Guðrún Sigríður, gift
Jóni A. Valdimarssyni, vélvirkja
og kennara. María, en hún lést að-
eins fárra vikna gömul. Gunnlaug-
ur Kjartan vélstjóri og útgerðar-
maður, kvæntur Erlu Sigurjóns-
dóttur og Friðrik Hafsteinn vél-
stjóri, kvæntur Kristínu Ástu
Friðriksdóttur. Þá eignaðist Sig-
urður dóttur fyrir hjónaband, Ósk
Sigurrós, sem látin er fyrir fáum
árum. Hún eignaðist tvo syni,
Kristin sem búsettur er í Hafnar-
firði og Ágúst sem búsettur er í
Ólafsvík. Börn, barnabörn og
barnabarnabörn Sigurðar og Guð-
bjargar eru nú orðin yfir sextíu
talsins.
Sigurður er kvæntur og orðinn
heimilisfaðir sjö manna fjölskyldu
þegar kreppan mikla skellur á í
kringum og upp úr 1930. Það
þurfti því dugnað og úrræðasemi
til að framfleyta stórri fjölskyldu,
en þar sem annars staðar brást
hann ekki. Hann þótti farsæll í
starfi, duglegur, útsjónarsamur og
húsbóndahollur.
Sigurður var mikið náttúru-
barn, elskaði lífið og landið og allt
sem íslenskt var. Bifreiðar eru
ekki orðnar almenningseign fyrr
en á síðari hluta sjötta áratugar-
ins, en þar fylgdi Sigurður tíðar-
andanum og eignaðist sína fólks-
bifreið þá orðinn fullorðinn. Því
minnist ég á þetta sem í dag er
talið mjög sjálfsagt að menn eigi
sína eigin bifreið, að þegar hring-
vegurinn er opnaður um miðjan
áttunda áratuginn verða hann og
kona hans með þeim fyrstu sem
fara hringveginn, þá orðin hátt í
áttræð. En sem meira var að þau
völdu sér ekki auðveldasta ferða-
mátann heldur kusu að vera í og
með náttúrunni, tóku því með sér
nesti og tjald og komu ekki í hús
allt ferðalagið. Því get ég þessa
hér, að mér finnst þetta lýsa svo
vel lífsviðhorfi þessara þá öldnu
hjóna, samheldni þeirra og ást
sem hlýtur að hafa verið ríkjandi í
allri þeirra sambúð.
Sigurður er einn af stofnendum
Vélstjórafélags Keflavíkur (nú
Vélstjórafélag Suðurnesja) og var
virkur félagi þar í áratugi. Á árs-
hátíð félagsins 1971 var hann
gerður heiðursfélagi ásamt fleir-
um sem höfðu verið í fylkingar-
brjósti við stofnun félagsins í
janúar 1938. Þá mæddi á honum
ekki síður en öðrum þeim sem þar
stóðu fremstir, því ekki voru
vinnuveitendur alveg tilbúnir að
samþykkja samtökin, en félagið
hlaut viðurkenningu vinnuveit-
enda og þar með hófst sókn þeirra
félaga til að ná fram bættum kjör-
um til handa vélstjórastéttinni á
Suðurnesjum.
Ég, sem þessar linur rita,
kynntist Sigurði heitnum upp úr
1960 þegar ég hóf störf sem vél-
stjóri í Hraðfrystistöð Keflavíkur
hf. Kom ég þá inn í það starf alls -
óvanur frystivélum. Naut ég þá
tilsagnar Sigurðar og sonar hans
Hafsteins sem þá starfaði sem vél-
stjóri í Hraðfrystihúsinu Atlantor
hf. í Keflavík.
Eftir að ég hóf störf hjá Vél-
stjórafélagi Suðurnesja kynntist
ég Sigurði og sonum hans betur,
en hann og þrír synir hans voru þá
félagar þar. Sigurður var mikill
gæfumaður í lífi sínu. Hann eign-
aðist dásamlegan lífsförunaut þar
sem Guðbjörg heitin var. Hann
eignaðist börn sem voru honum
gleðigjafi sem sjaldan eða aldrei
bar skugga á, duglegt og umfram
allt elskulegt fólk í allri umgengni
og viðkynningu sem og tengda-
börnin. Sjálfur var Sigurður ljúf-
mannlegur í viðmóti og þægilegur
öllum sem urðu honum samferða í
starfi og leik.
Eftir að Guðbjörg andaðist 1980
dvaldi Sigurður heitinn að mestu
á heimili Marteins og Guðfinnu
tengdadóttur sinnar. Þar naut
hann bestu umönnunar sem hægt
er að veita, umönnunar sem veitt
var af ríkulegri manngæsku og
elsku. Ég trúi því að Marteinn og
Guðfinna muni uppskera ríkulega
í fyllingu tímans þá umhyggju
sem þau hafa sýnt foreldrum og
foreldri.
Að lokum sendi ég öllum ætt-
ingjum og vandamönnum mínar
bestu kveðjur. Ég er þess fullviss
að Sigurður skilur eftir sig góðar
minningar í hugum barna, tengda-
barna og barnabarna sem og öll-
um er honum kynntust, það er
mikils virði um leið og ég veit að
hann hefur átt góða heimkomu.
Guð blessi minningu hans.
Jón Kr. Olsen
Lútuö hjónarúm, efnismikil og sterk, kr.
27.800 meö dýnum og náttboröum.
H. 65, br. 95, d. 33 — h 65, br. 51, d. 33.
Lútuö speglasett, 2 breiddir, kr. 7.670 — kr.
3.085.
V