Morgunblaðið - 07.03.1984, Qupperneq 29

29
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. MARS 1984
Besti kokkurinn í Solvang er
Tony frá íslandi, um þaö voru
flestir sammála. Hann starfar
á Danish Inn Restaurant.
í Long Beach-höfn hvíla sam-
an tvö undur lofts og lagar,
breska farþegaskipiö Queen
Mary og risaflugvélin Spruce
Goose, sem auökýfingurinn
Howard Huges lét smíöa í síö-
ustu heimsstyrjöld.
fékk hún mildingu á dómi, og er
nú gift fangaverði sínum, eins og
lesendum Morgunblaðsins er
væntanlega kunnugt.
Skriðuföllin eru líka stór
Við höfðum hugsað okkur að
keyra strandveginn norður til
Monterey, enda liggur vegurinn
milli San Simeon og Monterey um
einn fegursta hluta Kaliforníu, en
vegurinn var þá lokaður vegna
skriðufalla. En skriðuföllin í Am-
eríku eru eins og annað þar, stór í
sniðum og var gert ráð fyrir að
það tæki a.m.k. 3 mánuði að opna
veginn aftur og er þó varla unnið
þar með haka og skóflu.
Þaö fór vel á meö Gísla og mávinum á veitingastofunni í
Fishermans Wharf í Montery.
Við höfðum notið leiðsagnar
Willi Campell frá ferðamálaráði
Solvangs. Með henni skoðuðum við
hestabúgarð, kúrekaþorp og vín-
ekrur, þar sem ég smakkaði besta
hvítvín sem ég hef bragðað um
ævina, Sauvignon Blanc 1981 frá
Firestone Vineyard.
Solvang er í Santa Ynez-dal.
Skammt þaðan uppi í fjöllunum er
búgarður Reagan-fjölskyldunnar.
Um siðustu páska mætti forseta-
fjölskyldan til guðsþjónustu í
þorpskirkjunni í næsta þorpi við
Solvang. Kirkjan er um 100 ára
gömul og virtist ekki rúma nema
50—100 manns. Ég velti því fyrir
mér hvar allir öryggisverðirnir
hefðu komist fyrir meðal þorpsbú-
anna sem mættir voru til mess-
unnar. Santa Ynez-dal mætti helst
líkja við paradís á jörð hvað veð-
urfar snertir. Hitinn er jafn og
ekki of mikill, andrúmsloftið til-
tölulega ómengað, á daginn er sól-
skin og örlítil gola, en á nóttunni
stjörnuskin og logn.
Hearst-kastali
Við ókum strandveginn frá Sol-
vang áleiðis til San Francisco og
næsti viðkomustaður var kastali
William Randholph Hearst á t.indi
La Cuesta Encantada (Encan-
tada-hæðin). Kastalinn er byggð-
ur í spænsk-márískum stll. bygg-
ing kastalans hófst 1919, en við
dauða Hearst 1951 taldi hann sig
ekki hafa lokið byggingunni.
Hann átti víst nóga aurana
maðurinn sá, enda erfingi olíu-
linda og silfurnáma og 275.000
ekra lands í San Simeon við
Kyrrahafsströndina, sem karl fað-
ir hans hafði keypt af tveim Mexi-
könum. Gamli maðurinn notaði
landið sem sumarbústað fyrir sig
og fjölskyldu sína, hann kom ár-
lega siglandi frá Los Angeles til
að eyða þar sumarleyfinu og bjó
þá í tjöldum. En Villi litli vildi
betri bústað en tjöldin, þess vegna
var hann í 30 ár að koma sér fyrir
í svo stóru húsi, að nú eru seldar
þrenns konar skipulagðar hóp-
ferðir um húsakynnin fyrir ferða-
fólk. Við Gísli fórum bara í eina
ferðina og þótti okkur það alveg
nóg, en einungis listmunir innan
dyra eru metnir á 50 milljónir
dala. Hann lét eftir sig eignir að
upphæð 400 milljónir dala og má
það teljast gott, því hann erfði
einungis 40 milljónir eftir karl
föður sinn. Annars var William
Randolph Hearst frægastur fyrir
blaðaeign sína, en hann átti 31
dagblað í 17 borgum auk fjölda
tímarita og útvarpsstöðva. Það
var sonardóttir hans, Patricia,
sem varð mannræningjum að bráð
fyrir mörgum árum, en var síðar
handtekin við bankarán og fang-
elsuð, en sökum góðrar hegðunar
Monterey og Ægis-
gata Steinbecks
Við komum til Monterey síðla
kvölds og fengum inni á móteli við
ströndina. Morguninn eftir ók ég
út að Cannery Road (Ægisgötu
Steinbecks) og ætlaði að drekka í
mig andrúmsloft þessa staðar sem
ég minntist frá æskudögunum,
þegar ég las Ægisgötu af mikilli
hrifningu. En nú er hún Snorra-
búð stekkur, ekkert eftir nema
grunnplötur sardínuverksmiðj-
anna, að undanskilinni einni, sem
breytt hefur verið í túristaversl-
anir. Niðri við sjóinn er að hefjast
bygging á 1200 herbergja lúxus-
hóteli í stað gestahússins hennar
Rósu. Höllin Hliðskjálf sést hvergi
og góðmennið Li kaupmaður er
genginn á vit feðra sinna fyrir
löngu. Tveir ungir piltar í frosk-
búningum voru komnir í stað
Doxa og aðstoðarmanna hans við
að tína krabba og önnur sjávardýr
í Stóra-Lóni.
Við Gísli borðuðum hádegisverð
í Fisherman’s Wharf, en þar hefur
tekist að halda alveg stórkostlegri
sjávarplássstemmningu, en héld-
um svo áleiðis til San Francisco og
komum þangað að áliðnum degi.
Allra manna uppáhalds borg
„Everybody’s Favorite City“
kalla innfæddir San Francisco.
Það er líklega rétthermi. Eftir að
hafa heimsótt þessa borg tvisvar,
.er hún sú borg, sem mig mundi
mest langa til að sjá aftur. Það er
erfitt að útskýra hvers vegna, það
er svo margt sem gerir hana
ómótstæðilega. Rudyard Kipling
sagði einhvern tímann að versti
ókosturinn við San Francisco væri
að þurfa að yfirgefa hana.
En því miður varð tíminn í
borginni styttri en ég hefði viljað.
Einhver mistök höfðu orðið í bók-
unum, eða ég misskilið eitthvað,
svo ég var degi seinna á ferðinni
en áætlað hafði verið. Fyrir bragð-
ið var búið að fella niður aðstoð
ferðamálaráðs á staðnum, svo ég
varð að láta nægja þekkingu mína
úr fyrri ferðinni og upplýsinga-
bæklinga sem útbúnir höfðu verið
fyrir mig. Við fengum inni á Sav-
Önnur grein
oy-hóteli á ágætum stað milli
Chinatown og Japantown. Við not-
uðum kvöldið til að aka yfir
Gullna hliðið á hinni margfrægu
Golden Gate-brú, en hún tengir
San Francisco við Marin-hérað og
norðurhluta Kaliforníu. við ókum
síðan um Richmont og Berkeley og
til baka yfir Oakland-brúna, en
hún er ein af lengstu brúm í
heimi, alls 13,3 km í tveim höfum,
sem skipt er af eyju í miðjum San
Francisco-flóanum, en jarðgöng
eru í gegnum eyjuna. Brúarhafið
dygði til þess að brúa alla firðina í
ísafjarðardjúpi til samans, svo
nærtækt dæmi sé tekið.
Kvöld á ölstofunni
Kvöldinu eyddi ég á ölstofu Sav-
oy-hótels. Gamaldags, en ákaflega
notalegri stofu, enda voru gestirn-
ir langflestir fastagestir sem töl-
uðust við sem aldavinir. Mér út-
lendingnum var þó vel tekið í þess-
um sérstæða hópi, þar sem flestir
vissu að Island væri til. Don hafði
haft þar viðdvöl á stríðsárunum,
og lét vel af. Hann var á leið til
Murmansk á Liberty skipi, en
vélin brotnaði undan Reykjanesi.
Skipið lá svo í Reykjavík í 2—3
mánuði, en var svo sent til Banda-
ríkjanna aftur. Hann taldi sig eiga
biluninni líf sitt að launa, því
langflest skipin í Murmansk-
skipalestunum voru skotin niður
og yfirleitt fórst meginhluti
áhafnanna. Hann var nú umbrots-
maður hjá dagblaði í San Franc-
isco og orti ljóð í frístundum. í
tilefni kvöldsins orti hann orða-
leiksljóð á japönsku og ensku, sem
hann gaf mér, en það er nú glatað.
Charlie, vinur hans, var ákaflega
langt niðri. Hann trúði mér fyrir
því. að hann væri „gay“ (kynvillt-
ur) og nýlega hefði slitnað uppúr
ástarsambandi sem hafði varað í
nokkur ár. Þar sem hann var kom-
inn nokkuð til ára sinna og auk
þess ekki mjög glæsilegur, var
skiljanlegt að hann óttaðist ein-
veruna og vináttuskortinn. Gail
var greinilega öllum kær þarna.
Hún sagðist vera búin að búa í 3
ár í borginni. Sagðist hafa verið
send þangað af fyrirtæki sínu úr
Miðríkjunum. Seinna kom þó í
ljós, að hún vann á bar neðar í
götunni og bauð hún mér í kaffi, ef
ég ætti leið framhjá síðla nætur.
Ég á kaffið ennþá inni, því næsta
morgun vorum við feðgarnir „on
the road again".
Vigga er meðal íbúanna
Við ókum Lombard Street (kró-
tóttasta stræti í heimi), í gegnum
Chinatown um strandgötuna „The
Embarcadero" og „Fisherman’s
Wharf“. Á leiðinni suður úr borg-
inni rifjuðum við upp það helsta
sem við ekki sáum. Nýlistasafnið
er löngu orðið hemsfrægt. „Cable
Cars“ eru vagnar sem dregnir eru
um göturnar af strengjum sem
liggja undir götunum. Þessi sér-
kennilegu farartæki eru ekki í
gangi í ár vegna gagngerra við-
gerða á kerfinu. Alcatraz, fangels-
ið illræmda, er á samnefndri eyju
úti á flóanum. í borginni eru um
2600 matsölustaðir þar sem hægt
er að fá rétti úr öllum heimsins
hornum. Á leið suður úr borginni
förum við framhjá sædýrasafninu
þar sem háhyrningurinn Vigga
skemmtir gestum. Ég hef grun um
að hún heiti í höfuð þjóðhöfðingja
landsins sem hún kom frá.
Þegar San Francisco hlaut nafn
sitt 1847 var hún aðeins fárra
manna bær. En árið eftir fannst
gull 140 mílur austan borgarinnar
og þar með hófst gullæðið. Á árinu
1849 fjölgaði íbúunum um 40.000.
Síðan hefur borgin verið í mjög
örum vexti.
Við beygðum af þjóðvegi 101 við
Foster City og ókum San Mateo-
brú þar sem hún liggur yfir sunn-
anverðan San Francisco-flóann.
Brúin er um 15 km löng. Síðan
ókum við austur á hraðbraut 5 og
ætluðum að vera í Long Beach
fyrir kvöldið.
Frh.
Lestunar-
áætlun
Skip Sambandsins
munu ferma til íslands
á næstunni sem hér
segir:
HULL/GOOLE:
Jan 19/3
Jan 2/4
Jan 16/4
ROTTERDAM:
Jan 20/3
Jan 3/4
Jan 17/4
ANTWERPEN:
Jan 8/3
Jan 21/3
Jan 4/4
Jan 18/4
HAMBORG:
Jan 9/3
Jan 23/3
Jan 6/4
Jan 20/4
HELSINKI/TURKU:
Mælifell 21/3
Hvassafell 28/3
LARVIK:
Francop 12/3
Francop 26/3
Francop 9/4
Francop 23/4
GAUTABORG:
Francop 13/3
Francop 27/3
Francop 10/4
Francop 24/4
KAUPMANNAHÖFN:
Francop ........ 14/3
Francop ........ 28/3
Francop ...... 11/4
Francop ........ 25/4
SVENDBORG:
Francop ........ 15/3
Francop ........ 29/3
Francop ........ 12/4
Francop ........ 26/4
ÁRHUS:
Francop ........ 16/3
Francop ........ 30/3
Francop ........ 13/4
Francop ........ 27/4
FALKENBERG:
Helgafell ...... 15/3
Mælifell ....... 24/3
GLOUCESTER MASS.:
Jökulfell ...... 13/3
Skaftafell ..... 27/3
HALIFAX, KANADA:
Skaftafell ..... 28/3

SKIPADEILD
SAMBANDSINS
Sambandshúsinu
Pósth. 180 121 Reykjavík
Sími 28200 Telex 2101
Fréttirfmi fvrstu hendi!