Morgunblaðið - 17.05.1984, Blaðsíða 42

42
ÍAM .VI flUBAOirrMMI'? OIOA.IHKUOHOV
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. MAÍ 1984
Sigurgeir Guðmunds-
son fv. skólastjóri
Sigurgeir vai skólastjóri Iðn-
skólans í Hafnarfirði á árunum
1957 til 1976. Við samstarfsmenn
hans minnumst hans sem ötuls og
vandvirks skólastjóra, sem lagði
metnað sinn í að mennta og fræða
verðandi iðnaðarmenn og efla vit-
und þeirra um mikilvægi starfs-
ins, ástundunar og skyldurækni.
Sigurgeir var ötull brautryðjandi í
starfi skólans og lagði sig fram
um, að þar yrði stofnað til verk-
náms. Árið 1974 rættist draumur
hans er verknámsdeild í málm-
iðnum var stofnuð við skólann og
síðar verknámsdeiid tréiðna.
Þegar Sigurgeir tók við skóla-
stjórastarfinu var skólinn á tíma-
mótum. Honum var þá breytt úr
kvöldskóla í dagskóla.
Fyrstu árin var skólinn í bóka-
safnshúsinu við Mjósund eða til
1972. Nemendum fjölgaði þótt
húsnæðið væri lítið og þröngt. En
þrátt fyrir þrengslin var rúmt um
hugsun og starf og munu margir
iðnaðarmenn minnast hlýlega
skólavistar sinnar þar og þess
samstarfsanda, sem ríkti.
Það var ósk Sigurgeirs að byggt
yrði myndarlega yfir starfsemi
skólans. Til að svo mætti verða fór
hann víða um lönd til að kynna sér
skóla- og verknámsbyggingar.
Með reynsluna og þekkinguna að
bakhjarli teiknaði hann skólahús
fyrir Iðnskólann. Því miður reis
byggingin aldrei þótt grunnurinn
hefði verið lagður og steyptur.
Sigurgeir mótaði starf skólans í
sinni tíð. Hann setti í öndvegi
vandað starf, skyldurækni og virð-
ingu fyrir faginu. Skólinn hefur
uppskorið af starfi hans og býr að
þeirri gerð er Sigurgeir mótaði.
Við fráfall Sigurgeirs er horfinn
litríkur persónuleiki, sem lengi
mun minnst. Sigurgeir hefur kvatt
jarðvistina og lagt inn á nýja leið.
í þeirri ferð fylgja honum kveðjur
og óskir um farsæld og um leið
vottum við konu hans, börnum og
barnabörnum samúð okkar svo og
öðrum aðstandendum hans.
Samstarfsmenn við
Iðnskólann í Hafnarfirði.
í dag kveðjum við Sigurgeir
Guðmundsson, forstjóra St. Jós-
efsspítala í Hafnarfirði. Mig lang-
ar til að kveðja þann mæta mann
og þakka fyrir samstarfið og sam-
fylgdina með nokkrum orðum.
Kynni okkar Sigurgeirs hófust
fyrir um 15 árum, er ég starfaði í
Hellisgerði, þá unglingur. í byrjun
sumars bar ég óttablandna virð-
ingu fyrir þessum mæta manni.
Hann kom mér sem unglingi
þannig fyrir sjónir. Hann var
ákveðinn í fasi, svipmikill, bar
ætíð dökk gleraugu og hafði
hljómmikla og sterka rödd. En er
ég kynntist honum betur er líða
tók á sumarið, komst ég að raun
um að þessi ótti var ástæðulaus,
þetta var aðeins yfirbragðið. Hinn
innri maður var að vísu þéttur I
lund en tilfinninganæmur og átti
stórt hjarta. Hann hafði næmt
auga fyrir umhverfinu og fyrir-
bærum náttúrunnar og staldraði
oft við þar sem aðrir gengu fram-
hjá.
í byrjun árs 1977 urðum við Sig-
urgeir nánir samstarfsmenn, er ég
hóf störf hjá St. Jósefssystrum. Þá
hafði Sigurgeir tekið við starfi
forstöðumanns St. Jósefsspítala
árið áður. Þetta voru mikil tíma-
mótaár í sögu spítalans, uppbygg-
ing hröð og reyndi mikið á hæfni
þess er hélt um stjórntaumana.
Þeir fóru vel í hendi Sigurgeirs
Guðmundssonar. Hann var dygg-
ur þjónn St. Jósefssystra og verð-
skuldaði traust þeirra, en þær fólu
honum alfarið stjórnina haustið
1978, er þær fluttust burt og
" hættu störfum á spítalanum.
Hann sinnti þessu starfi af mikilli
fórnfýsi og má segja að starfið
hafi átt hug hans allan og hjarta.
Sigurgeir gat verið harður við
aðra en gerði líka miklar kröfur til
sjálfs sín og þrátt fyrir veikindi er
steðjuðu að fyrir nær fjórum ár-
um unni hann sér aldrei hvíldar.
Hann var trúr og tryggur systrun-
um og barðist fyrir hagsmunum
þeirra og spítalans fram á síðasta
dag.
I huga mér á ég margar góðar
minningar um þennan mæta
mann, sem við nú kveðjum. Marg-
ar góðar samverustundir áttum
við Sigurgeir. Ekki sjaldan bað
hann mig að koma inn á skrifstofu
sína og þar var margt rætt í bróð-
erni og átti ég því láni að fagna að
njóta trúnaðartrausts hans. Hann
var góðum gáfum gæddur í ríkum
mæli og var hann mér góður kenn-
ari. Þrátt fyrir mikinn aldursmun
á okkur var hann mér sannur vin-
ur.
Komið er að kveðjustundu, en
þá er oft tregt um orð, svo er einn-
ig nú. Hafi hann þökk fyrir allt og
allt.
Kristín mín, ég sendi þér og
fjölskyldu þinni innilegar samúð-
arkveðjur.
Valgerður
I dag, fimmtudaginn 17. maí, kl.
15.00 er Sigurgeir Guðmundsson,
fyrrum skólastjóri Iðnskóla Hafn-
arfjarðar, til moldar borinn frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði.
Þar sér bærinn á bak öndveg-
ismanni, góðum dreng og sönnum
Hafnfirðingi. Hér ól hann allan
sinn aldur og Firðinum sínum
unni hann hugástum og vann hon-
um allt það gagn sem hann mátti.
Hann átti líka til slíkra að telja,
því að móðir hans var Jóna Krist-
jánsdóttir, bónda á Hliðsnesi í
Bessastaðahreppi, og faðir hans
Guðmundur trésmíðameistari og
framkvæmdastj. Einarssonar
bónda á Auðnum á Vatnsleysu-
strönd, en Guðmundur var einn af
aðalhvatamönnum og frumherjum
málfundafélagsins Magna I Hafn-
arfirði, sem stóð að stofnun Hell-
isgerðis á sinni tíð, ræktun þar og
uppbyggingu þessa víðkunna
skrúðgarðs.
Sigurgeir fetaði I þessu efni I
fótspor föður síns, var mikill
Magnamaður, var þar í forustu-
sveit og formaður um skeið. — Fé-
lag þetta, Magni, var um langt
árabil með öflugustu menningar-
félögum Hafnarfjarðarbæjar og
lét margt gott af sér leiða, en hæst
reis vegur félagsins með stofnun,
uppbyggingu og ræktun Hellis-
gerðis. Guðmundur Einarsson,
faðir Sigurgeirs, hafði átt hug-
myndina að þessum sérstæða og
fagra skrúðgarði. Ásamt öðrum
Magnamönnum iét Sigurgeir í for-
mannstíð sinni og reyndar alla tíð
sér mjög annt um viðhald og við-
gang Hellisgerðis. — Eftir for-
mennsku sína í Magna var hann I
stjórn Hellisgerðis frá 1959.
Sigurgeir Guðmundsson stund-
aði fjölþætt nám í æsku, hann var
jafnvígur á marga hluti, bóklega
og verklega og afbragð í öllu því
sem hann tók sér fyrir hendur. —
Linjuskap og meðalmennsku átti
hann bágt með að þola. Sjálfur var
hann þeirrar gerðar að bregðast í
engu því sem honum var trúað til.
Öll hin fjölþættu verkefni sem
honum voru falin leysti hann vel
og drengilega af hendi. Og ótal-
mörg voru þau verkefni, sem hon-
um hafði verið treyst fyrir — og í
samræmi við þá fjölbreytilegu
menntun, sem hann hlaut ungur:
Trésmíðanám í Hafnarf., bygg-
ingafræðinám í Svíþjóð og Sam-
vinnuskólanám. Lengst starfaði
hann að byggingarmálum og
kennslu í þeim fræðum við Iðn-
skóla Hafnarfjarðar frá 1944—’57,
en skólastjóri þess skóla var hann
frá 1957-76. Iðnskóli Hafnar-
fjarðar hafði ætíð verið talinn
góður skóli, en ekki varð vegur
hans minni við það, að Sigurgeir
tók þar við stjórn. f hans höndum
hélt skólinn áfram að vera traust
stofnun og vaxandi að gæðum og
áliti. Stjórn Sigurgeirs á skólan-
um var örugg. Sumum fannst
hann harður húsbóndi, en öllum
kom saman um, að hann væri
dugmikill stjórnandi og réttsýnn.
Þá er vert að minnast þess að
hann lét sér mjög annt um móð-
urmálskennsluna í skóla sínum.
Hann unni tungunni og bók-
menntum þjóðarinnar af öllu
hjarta og lét sér mjög umhugað að
vekja nemendur sína til meðvit-
undar um þá ómetanlegu fjársjóði,
sem tungan hefur að geyma, þar
sem eru bókmenntirnar, fornar og
Bridge
Arnór Ragnarsson
Bridgedeild
Skagfirdinga
Þriðjudaginn 15. maí hófst
sumarspilamennska hjá deild-
inni. Spilað var í tveim 12 para
riðlum. Hæstu skor hlutu:
A-riðill:
Jón Viðar Jónmundsson —
Sveinbjörn Eyjólfsson 213
Högni Torfason —
Steingrímur Jónasson 189
Björn Hermannsson —
Lárus Hermannsson 187
Guðmundur Thorsteinsson —
Guðmundur Ásmundsson 169
B-riðill:
Bjarni Pétursson —
Ragnar Björnsson 187
Sigmar Jónsson —
Vilhjálmur Einarsson 186
Jóhannes Sigurðsson —
Sveinn Þorvaldsson 182
Ármann Lárusson —
Sveinn Sigurgeirsson 178
Spilað er I Drangey, Síðumúla
35. Keppni hefst klukkan 19.30
stundvíslega.
Bridgefélag kvenna
Hraðsveitakeppni félagsins
lauk mánudaginn 14. maí og þar
með vetrarstarfsemi félagsins.
Sigurvegari varð sveit Gróu
Eiðsdóttur, með henni í sveitinni
voru Júlíus Snorrason, Valgerð-
ur Eiríksdóttir og Sigurður Sig-
urjónsson. Stigahæstar voru eft-
irtaldar sveitir:
Gróa Eiðsdóttir 2225
Sigríður Ingibergsdóttir 2166
Guðrún Jörgensen 2163
Kristjana Steingrímsdóttir 2161
Alda Hansen 2155
Árnína Guðlaugsdóttir 2149
Guðrún Bergsdóttir 2079
Gunnþórunn Erlingsdóttir 2074
Aldís Schram 2048
Hreyfíll — BSR
Bæjarleiðir
Sveit Mikaels Gabrlelssonar
sigraði I Board a Match-keppn-
inni eftir skemmtilega keppni en
Iokastaðan varð þessi:
Sveit;
Mikaels Gabríelssonaí 193
Guðmundar Magnússonar 192
Cyrusar Hjartarsonar 192
Antons Guðjónssonar 190
Bjarnleifs Bjarnleifssonar 189
Flosa Ólafssonar 184
Þórðar Elíassonar 149
Gísla Sigurtryggvasonar 147
Steingríms Aðalsteinssonar 145
Með Mikael spiluðu í sveitinni
Tómas Sigurðsson, Jón Heiðar
Magnússon og Kristinn Einars-
son.
nýjar. Sjálfur var hann ekki ein-
ungis víðlesinn heldur og vel les-
inn I þessum fræðum, eldri sem
yngri, og þegar sá gállinn var á
honum, kallaði hann gjarnan
nemendur saman til þess að flytja
þeim bókmenntalegar hugvekjur.
Hann var afbragðs vel máli farinn
og hafði styrka og hljómmikla
rödd, sem lét skýrt og vel í eyra
svo að unun var á að hlýða. Fáa
þekki ég sem fóru betur með I
heyranda hljóði kvæði Arnar Arn-
arsonar og annarra góðskálda en
Sigurgeir Guðmundsson. Annars
var það svo um Sigurgeir, að hann
var ekki einasta unnandi ljóðlistar
og annarra fagurbókmennta held-
ur var hvers konar list honum
hugleikin, einkum þó myndlistin.
Hafnfirskir myndlistarmenn áttu
góðan hauk í horni þar sem hann
var. Þótti það á sinni tíð góður
menningarviðburður I Hafnar-
firði, þegar hann opnaði skóla
sinn, Iðnskólann, og bauð hann
hafnfirzkum myndlistarmönnum
til sýningarhalds á verkum sínum.
Nutu ýmsir myndlistarmenn utan
bæjar góðs af þessu framtaki
hans, þegar þeim var boðið að
sýna sjálfstætt eða vera með í
samsýningum Hafnfirðinganna.
— Margar slíkar sýningar áttu sér
stað í Iðnskólanum í stjórnartíð
Sigurgeirs og voru þær sem fersk-
ur og hressandi blær í annars
viðburðalitlu umhverfi á lista-
sviði.
Auk kennslu og skólastjórnar
við Iðnskóla Hafnarfjarðar hafði
Sigurgeir lagt gjörva hönd á
margt annað og setið í margvís-
legum nefndum um lengri eða
skemmri tíma. Var starfsmaður
hjá trésmiðjunni Dverg í Hafnar-
firði í nokkur ár; hjá húsameist-
ara ríkisins 1946—’48; teiknistofu
landbúnaðarins 1948—’58; í bygg-
ingarnefnd Hafnarfj. 1953—’58; í
skipulagsnefnd Hafnarfj. frá 1957,
form. frá 1961; í Svæðisskipu-
lagsnefnd Rvíkur frá 1964; í stjórn
Sambands iðnskóla á íslandi frá
1957; í stjórn Iðnskólaútgáfunnar
frá 1957 o.fl.
Hann var um langt árabil ráð-
gjafi systranna við St. Jósepsspít-
ala í Hafnarfirði i öllu er laut að
viðhaldi og byggingarmálum spít-
alans og stjórnaði framkvæmdum
þar hin síðustu ár. Bar hann mjög
hag spítalans fyrir brjósti og vann
honum allt það gagn sem hann
mátti og sýndi í því mikla fórn-
fýsi. — Tryggð hans við þetta
verkefni og óeigingjarnt starf í
spítalans þágu hefur verið ómet-
anlegt þessari góðu líknarstofnun.
Trygglyndi Sigurgeirs var
viðbrugðið. Það þekkja vinir hans
bezt og hafa reynt hann svo, að
trúverðugri vin og traustari hafi
þeir ekki átt. Lund hans var stór
og geðið ríkt. Ekki olli það samt
vinslitum. Ef honum fannst að
góðum málstað vegið, hann fyrir
borð borinn eða honum spillt, gat
hann orðið sár og bitur, talaði þá
tæpitungulaust og vandaði þeim
ekki kveðjurnar, sem að óþurftar-
verkinu stóðu. Ef honum sjálfum
fannst sem hann hefði verið skor-
inorður og hvassyrtur um skör
fram var það honum engin ofraun
að brjóta odd af oflæti sínu og
rétta fram sáttarhönd. Þetta er
ekki á færi margra en aðeins
þeirra, sem hafnir eru yfir meðal-
mennskuna, — og það var Sigur-
geir, í engu var hann meðalmaður.
Hvar sem hann fór vakti hann at-
hygli fyrir höfðinglegt yfirbragð
og fágaða framkomu. Strax við
fyrstu kynni vakti hann traust.
Hann var ekki allra. Gat verið
seintekinn, en reyndist æ betur
eftir því sem kynni við hann urðu
lengri og varanlegri. Þegar vinir
hans þurftu á aðstoð og hjálp að
halda, kom glöggt I ljós hvílíkt
tryggðatröll hann var. Þá lagði
hann ekki liðsinni sitt fram með
semingi eða af hálfum huga held-
ur gaf sig heilan og óskiptan við
að leysa vandann. í þessu sem
öðru birtist hversu staðfastur
hann var, fastlyndur, og vandur að
virðingu sinni.
í einkalífi sínu var Sigurgeir
gæfumaður. Hann var kvæntur
yndislegri konu, Kristínu Magn-
úsdóttur bakarameistara í Hafn-
arfirði Böðvarssonar. Bjó hún
manni sínum og börnum, Bárði og
Auði, einkar fagurt og myndarlegt
heimili á Sunnuvegi 4 í Hafnar-
firði. Þau hjón voru mjög samhent
og áhugamál þeirra af líkum toga.
Hún unni listum eins og hann og
prýða heimili þeirra fögur lista-
verk margra hinna eldri meistara
íslenzkra í málaralist sem og ým-
issa þeirra yngri. Heimili þeirra
er sannkallað menningarheimili.
Á því heimili hefur oft verið
gestkvæmt, enda hjónin með af-
brigðum gestrisin og góð heim að
sækja. Minningarnar um hinar
góðu og notalegu stundir á heimili
þeirra hjóna munu um aldur og
ævi ylja vinum þeirra um hjarta-
rætur.
Mikill sjónarsviptir er að Sigur-
geir og sárt að sjá á bak góðum
vini, en sárastur harmur er þó
kveðinn að Kristínu, eiginkonu
hans og börnum þeirra, Bárði
lækni og Auði og drengjunum
ungu, Halldóri og Sigurgeiri, sem
báðir voru augasteinar og eftir-
læti afa síns. Öll eiga þau okkar
dýpstu samúð. Sigurgeiri Guð-
mundssyni þökkum við, vinir
hans, hin góðu og elskulegu kynni,
órofa vináttu og biðjum honum
guðs blessunar um alla eilífð.
Þorgeir Ibsen
Amalía Björns-
dóttir — Kveöja
Amalía Björnsdóttir lést að
morgni dags þann 3. maí í sjúkra-
húsi Egilsstaða, 92 ára að aldri. Þó
brottför fólks á hennar aldri megi
teljast eðlileg, setur mann hljóðan
þegar einhver svo nákominn á í
hlut.
Amalía fæddist 21. des. 1891 á
Vaði í Skriðdal. Hún var dóttir
hjónanna Björns ívarssonar og
Ingibjargar Bjarnadóttur. Hún
var glaðlynd kona og gáfuð með
afbrigðum, vinnusöm og búin góð-
um mannkostum.
Maður Amalíu hét Einar Jóns-
son frá Vallaneshjáleigu en hann
lést árið 1975. Þau bjuggu mynd-
arbúi í Geitdal og var gestkvæmt
hjá þeim hjónunum enda gestrisn-
in einstök.
Átta ára að aldri kom ég fyrst
að Geitdal og. var ég þar í 10 ár.
Þar var gott að vera, enda voru
þau barngóð og hjartahlý og eru
margar góðar minningar bundnar
við dvöl mína þar. Þeim hjónum á
ég margt að þakka fyrir þá alúð og
hugulsemi sem þau sýndu mér þau
ár er ég dvaldist hjá þeim.
Þessi tími var mér dýrmætt
veganesti I lífinu enda voru þau
hjónin fyrirmynd annarra í hví-
vetna.
Ég votta aðstandendum og vin-
um Amalíu mína innilegustu sam-
úð.
Blessuð sé minning hennar.
Hjalti Örnólfsson