Morgunblaðið - 28.10.1984, Síða 16

80
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. OKTÓBER 1984
KrLstján Ólafsson á Dalvík:
„Safnað
Hefur komið upp byggða-
safni á eigin spýtur
etta er einhver árátta
sem maður fær og losnar
ekki við, sagði Kristján
Ólafsson á Dalvík sem hefur í
fimmtán ár safnað gömlum
munum úr byggðarlagi Dalvíkur
og nágrennis, og á nú orðið all
álitlegt safn. Við bönkuðum upp
á og fengum að skoða safnið,
sem inniheldur á bilinu 950 til
1000 muni. Það vakti athygli
blaðamanns að munirnir voru
allir í röð og reglu, snyrtilega
uppraðaðir og hreinir, rétt eins
og komið væri á opinbert safn.
Hvaðan hefurðu aðallega
fengið þessa muni?
Hlutirnir eru nánast allir frá
Dalvík og úr Svarfaðardalnum.
Það má segja að þrjú heimili séu
aðal uppistaðan og það eru býlin
Yira-Holt, Ytra-Hvarf og Melar
í Svarfaðardal. Fólk er að gauka
þessu að manni af því það veit að
maður er að safna þessu og svo
vegna þess að það veit að hlut-
irnir fara ekki úr safninu heldur
verða hér jafnvel þó ég flytji og
byggðasafn verði ekki komið
formlega á fót. Munirnir eru nú
á bilinu frá 950 til 1000 og allir
eru þeir skrásettir þar sem ég
færi inn allt það sem ég veit um
hvern hlut, eins og til hvers
hann var notaður, og hverjum
hann tilheyrði. Þetta húsnæði er
orðið allt of lítið og ég er með
bílskúr úti í bæ sem er fullur af
stærri munum og senn kemur að
því að ég þarf að leigja viðbót-
arhúsnæði. Eins og þú sérð þá er
kjallarinn fullur af þessu og
garðurinn líka og enn eru munir
sem ég kem hvergi inn. Ég er t.d.
nýbúinn að fá hluti sem eru um
100 og eru ekki komnir á skrá.
Draumurinn er auðvitað að
Dalvík fái sitt eigið byggðasafn
og það kemur að því. Spurningin
er hvenær. Að sjálfsögðu myndu
munirnir hérna fara beint þang-
að.
Kristján Ólafsson, fulltrúi kaupfélagsstjóra á sjávarntvegssviði, safnar
einnig frímerkjum.
Kristján hefur um 15 ára skeið
safnað gömlum munum úr byggð-
arlaginu og hefur komið upp miklu
og vel hirtu safni með u.þ.b. 1000
munum.
Er ekki mikil vinna að standa
í þessu?
Jú, það er óhætt að segja það.
Það þarf að útbúa spjaldskrá yf-
ir munina og skrásetja þá. Ef
þeir eru illa farnir þarf að lag-
færa þá þó ég breyti engu og láti
þá vera í upprunalegu formi. Það
þarf að þrífa og þurrka af og
konan mín hefur nú hlaupið und-
ir bagga með mér hvað það
snertir. Það vantar fleiri klukku-
stundir í sólarhringinn ef ég ætti
að geta sinnt þessu eins og ég
vildi.
Kaupirðu sjálfur eitthvað af
munum?
Nei, alls ekki. Ég held að fólk
ætlist ekki til greiðslu, því þó ég
sé að safna þessu kemur þetta
safn til með að tilheyra Dalvík-
ingum í framtíðinni. Þó ég
ágirnist vissa hluti þá reyni ég
aldrei að sníkja þá eða bjóða
borgun. Fólk kemur og býður
mér hlutina. Þetta væri kannski
öðruvisi ef ég væri ekki að safna
þessu svona persónulega, þ.e.a.s.
ef ég væri kannski að safna fyrir
byggðasafn Dalvíkur.
Hefurðu söfnunaráráttu á
fleiri sviðum?
Já, ég er nú hræddur um það.
Eins og ég sagði áðan er ég hald-
inn, þessari söfnunaráráttu og
auk þess að safna þessum mun-
um safna ég frímerkjum, bókum
og tímaritum. Þetta er í raun-
inni ekkert verra en að vera að
horfa á myndbönd hálfu og heilu
kvöldin og ég tel þetta vera
miklu heilbrigðara. Fólk verður
að hafa einhver áhugamál og
sérstaklega er fólk lætur af
störfum er nauðsynlegt að hafa
eitthvað að hverfa til. í fyrra
stofnuðum við tíu félagar hérna
félag safnara sem við köllum
„AKKA“félagið en menn akka
samkvæmt skilgreiningu orða-
bókar einhverju saman og þann-
ig er nafnið tilkomið. í félaginu
safna meðlimir einhverju eins og
jólakortum, frímerkjum o.s.frv.
• Við hittumst, vinnum að sýning-
um, héldum fyrir skömmu frí-
merkjasýningu sem stóð í þrjá
daga, miðlum fróðleik og tölum
um áhugamálið að safna. Þetta
er skemmtilegur félagsskapur.
Annars er þetta tímafrekt að
safna svona og maður verður að
gæta sín að fara ekki að safna
fleiru sem oft vill verða freist-
andi.
Er almenningi leyft að koma
og skoða hérna hjá þér í kjallar-
anum?
Já, já, og hér koma iðulega
ferðamenn og fá að skoða. Það
eru allir velkomnir hingað til að
líta á þetta svo framarlega sem
húsrúm leyfir, sagði Kristján að
lokum. GRG
Það er ekki aðeins kjallari heimilis hans sem er fullur af gömhim hlutum heldur
er garðurinn hans undirlagður líka. Á myndinni má sji gamla kolavigt.
Morgunblaðið/ Friðþjófur
Ef lesendur blaðsins eiga leið um Dalvík þi er þeim að sögn Kristjins velkomið að Ifta i safnið.