Morgunblaðið - 18.11.1984, Side 64

64
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. NÓVEMBER 1984
t
Faöir okkar,
HJÖRLEIFUR GUDMUNDSSON
frá Sólvöllum I önundarfirói,
andaöist mánudaginn 12. nóvember sl. á Hjúkrunarheimillnu
Sunnuhliö, Kópavogi. Minningarathöfn veröur f Fossvogskirkju
mánudaginn 19. nóvember kl. 10.30.
Jarösett veröur i Holti, Önundarfiröi, þriöjudaginn 20. nóvember
kl. 14.00.
Ásdls Hjörleifsdóttir, Finnur Torfi Hjörleifsson,
Hjördls Hjörleifsdóttir, Hringur Hjörleifsson,
Ingíbjörg S. Hjörleifsdóttir, Kristjana H. Steinsland,
örn Hjörteifsson.
t
AOAM MAQNÚS80N,
Bjarkarstfg 2,
Akureyri,
sem lést 12. nóvember veröur jarösunginn frá Akureyrarkirkju
þriöjudaginn þann 20. nóvember kl. 13.30.
Börn hins látna.
t
Eiginkona min, móöir okkar, tengdamóöir og amma,
GYDA GUDMUNDSDÓTTIR,
Furugeröi I,
Reykjavfk,
sem lóst i Borgarspitalanum 13. nóvember veröur jarösungin frá
Fossvogskirkju mánudaginn 19. nóvember kl. 13.30.
Aðalsteinn Guómundsson,
Ragnar Aóalsteinsson, Guörún Guómundsdóttir,
Stefán Aóalsteinsson, Ólöf Haraldsdóttir,
Bjarnþór Aöalsteínsson, Ingibjörg Bernhöft,
Anna L. Aöalsteinsdóttir, Ólafur 8. Guómundsaon,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Sonur minn og bróölr okkar,
GUÐMUNDUR ÁSGRÍMUR BJÖRNSSON
Drápuhlló 48,
veröur jarösunginn frá Frikirkjunni I Reykjavfk mánudaginn 19.
nóvember kl. 10.30.
Fyrir hönd systkina og annarra vandamanna,
Soffia Björnsdóttir.
t
Útför
ÞORLEIFS ÓLAFS GUÐMUNDSSONAR
frá Bjarnarhöfn,
Grssnuhllö 18,
fer fram frá Fossvogskapellu þriöjudaginn 20. nóvember kl. 13.30.
Ólavla Jónsdóttir, Bergþóra Eirfksdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö fráfall eiginmanns mins,
ÓLAFS BYRONS GUÐMUNDSSONAR.
Sigrún Schneider.
Minning:
Guðmundur Ás-
grímur Björnsson
Fsddur 20. nóvember 1950
Dáinn 12. nóvember 1984
Guðmundur Ásgrímur Björns-
son fæddist í Reykjavík 29. nóv-
ember 1950. Foreldrar hans voru
hjónin Björn Grímsson sjómaður
og kona hans Sofffa Björnsdóttir.
Guðmundur nam i Kennaraskól-
anum og lauk þaðan kennaraprófi
1971 og ári síðar stúdentsprófi frá
sama skóla. Að stúdentsprófi
loknu lagði hann fyrir sig lyfja-
fræðinám um skeið en lauk ekki
prófi, en gerðist í þess stað kenn-
ari við gagnfræða- og grunnskól-
ann á Eskifirði, þar sem hann
kenndi einn veitur og síðan fjóra
vetur á Flateyri í Onundarfirði.
Síðustu árin var hann birgðavörð-
ur hjá Lyfjaverslun rfkisins. Guð-
mundur var ókvæntur. Hann varð
bráðkvaddur á heimili sinu að
morgni hins 12. nóvember og fer
jarðarför hans fram á mánudag-
inn.
Fundum okkar Guðmundar bar
fyrst saman fyrir um það bil tutt-
ugu árum, þegar hann fluttist
ásamt foreldrum sfnum og bræðr-
um hingað í Drápuhlíð 48, þar sem
hann átti svo heimili til æviloka.
Alla tíð síðan hefur hann og fólk
hans verið í hópi kunningja minna
og þau kynni vaxið með árunum.
Annars var Guðmundur nokkuð
seintekinn og dulur um sfna hagi,
hlédrægur svo að stundum var um
of og lítt gefinn fyrir að láta á sér
bera, en gat þó verið léttur í máli
og glaður og notið sfn vel, einkum
í fámenni. En dálítið hygg ég að
honum hafi verið erfitt að brjóta
af sér hjúp fálætisins, sem fylgdi
honum oftast. Hann var maður
bókhneigður, las margt og aflaði
sér ágætrar þekkingar á ýmsum
sviðum. Guðmundur var maður
fastlyndur og traustur, sem gekk
til starfa sinna hljóðlátt og
hávaðalaust, hvort heldur í
kennslustofu, sem námsmaður eða
kennari, eða leið hans lá til ann-
arra starfa.
„Er þegar öflgir ungir falla
sem sígi f ægi sól á dagmálum”
kvað Bjarni Thorarensen um vin
sinn sem lést um aldur fram. Guð-
mundur Björnsson hefur nú lokið
göngu sinni. Hún varð skemmri en
við væntum. Banahöggið var
snöggt og kom fyrr en nokkurn
varði og áður en hann fengi lokið
verulegu ævistarfi eða sýnt til
hlítar hvað í honum bjó. Vonir
sem honum voru tengdar rætast
aldrei, því að sól hans seig i ægi á
dagmálum. Þar er okkur skilin
eftir ráðgáta, sem á sér ekkert
svar. En minning um traustan og
geðþekkan drengskaparmann
geymist í huga þeirra sem kynnt-
ust honum.
Við andlát Guðmundar verður
mér þó ekki síður hugsað til móð-
ur hans, systkina og annarra
vandamanna, sem nú eru slegin
sárum harmi, og við Sigrún send-
um góðum nágrönnum innilegustu
samúðarkveðju.
Haraldur Sigurðsson
Haustið 1977 urðu kennara-
skipti á Flateyri. Kennari sem var
búinn að starfa f 15 ár tók sig upp
og fór í búskap. Við sáum eftir
þessum manni og vorum dálftið
kvíðin því að fá nýjan mann f hans
stað. En sá kvfði reyndist ástæðu-
laus, þar sem í starfið réðst Guð-
mundur Ásgrímur Björnsson.
Guðmundur kom frá Reykjavfk.
Hann hafði lokið prófi frá Kenn-
araskóla íslands 1970 og stúd-
entsprófi árið eftir. Einn vetur
kenndi hann á Eskifirði, en að
öðru leyti stundað hin ýmsu störf
til sjós og lands.
Guðmundur var fæddur í
Reykjavík 20. nóvember 1950, son-
ur hjónanna Soffíu Björnsdóttur
og Björns Grímssonar sjómanns.
Hann var 3. í röð 5 systkina.
Þegar Guðmundur kom til Flat-
eyrar fékk hann íbúð f sama húsi
og við. Fljótlega tókst mjög góð
vinátta með okkur. Við hjónin vor-
um að byggja og var Guðmundur
ólatur við að hjálpa okkur. Eftir
að við fluttum eyddi hann flestum
frfstundum sínum hjá okkur. Oft
var glatt á hjalla á kvöldin þegar
hann sat og spilaði við börnin.
Guðmundur var víðlesinn og oft
gátum við rætt tímum saman um
bækur. Hann hafði einnig gaman
af að hlusta á tónlist og var vel að
sér i heimi pop-tónlistar.
Guðmundur var mjög ómann-
blendinn og kynntist fáum á Flat-
eyri utan skólans. En f vinahóp
var hann léttur og skemmtilegur.
Hann hafði ríka kímnigáfu, en gat
líka átt til að vera meinhæðinn.
Guðmundi lét vel að kenna og
virtist sem hann þyrfti lítið fyrir
því að hafa. En hins vegar var
velgengni hans í starfi einmitt
fyrir það, hvað hann skipulagði
vel starf sitt og lagði mikla vinnu
í undirbúning kennslunnar. Börn-
in f fjölskyldunni þakka honum
fyrir allt það sem hann kenndi
þeim bæði heima og í skólanum.
Vorið 1981 tók Guðmundur þá
ákvörðun að flytja aftur til
Reykjavíkur. Fljótlega hóf hann
störf hjá Lyfjaverslun rfkisins,
þar sem hann starfaði til dauða-
dags.
Við kveðjum góðan vin og þökk-
t
Viö þökkum innitega öllum þeim sem veittu okkur margvfslega hjálp
og sýndu okkur samúö og vinarhug viö andlát og útför eiginmanns
mins, fööur okkar, sonar, tengdasonar og bróöur,
S/EVARS SIGURÐSSONAR
bifreiöastjóra,
Brekkubse 35.
Júllana Ruth Sigurösson,
Arndis Valgeröur, Margrét Sigrföur,
Erla Sveinbjög, Bryndfa Ósk,
Margrét Siguröardóttir, Siguröur Steindóraaon,
Sveinbjörg Hermannsdóttir
og systkini hins létna.
t
Þökkum innilega vináttu og hlýhug viö andlát og jaröarför
KRISTINS EINARSSONAR
klasöskerameistara.
Helga Helgadóttir,
Einar Axel Kristinsson, Elsa Hafsteinsdóttir
og börn.
Legsteinar
granít — marmari
Opiö alla daga. ^'lanlt ó.f.
einnig kvöld Unnarbraut 19, Seltjarnarnesi,
og helgar. „ símar 620809 og 72818.
Legsleinar Framleiðum allar stærðir og gerðir af legsteinum. Veitum fúslega upplysingar og ráðgjöf um gerð og val legsteina
8 S.HELGASON HF STEINSMIÐJA SKSJMUVEGI 48 SiMt 76677

um honum fyrir þau ár sem við
nutum samfylgdar hans. Við biðj-
um þess að honum farnist vel í
nýjum heimkynnum. Megi góður
Guð styðja og styrkja móður hans
og systkini í sorg þeirra.
Áslaug og Guöbjörn,
Sigrún Lilja, Bergur
og Gunnhildur,
Flateyri.
Dáinn, horfinn, harmafregn.
Elskulegur bróðir okkar, mágur
og frændi hefur verið kallaður
burt úr þessum heimi aðeins tæp-
lega 34 ára gamall. Þeir sem guð-
irnir elska deyja ungir.
Guðmundur var fæddur í
Reykjavík 29. nóvember 1950.
Hann var þriðji í röð fimm systk-
ina, sonur hjónanna Sigurlaugar
Soffíu Björnsdóttur og Björns
Júlíusar Grímssonar. Björn faðir
hans lést 21. júní 1968 eftir erfiða
sjúkdómslegu og skildi eftir sig
djúpt skarð í samheldna fjöl-
skyldu. Nú hittast þeir feðgar
fyrir hinum megin við móðuna
miklu.
Guðmundur gekk áfram
menntaveginn þrátt fyrir oft
bágborinn hag fjölskyldunnar eft-
ir föðurmissinn. En með eljusemi
og mikilli vinnu tókst það. Hann
lauk kennaraprófi frá Kennara-
skóla íslands 1971 og stúdents-
prófi frá sama skóla ári seinna,
1972. Að stúdentsprófi loknu
kenndi Guðmundur í eitt ár á
Eskifirði en hóf síðan nám í lyfja-
fræði við Háskóla Islands en varð
að hætta námi eftir tvö ár. Eftir
það kenndi Guðmundur við
grunnskóla Flateyrar um fjögurra
ára skeið. En rætur hans voru í
Reykjavík þar sem móðir hans og
systkini voru og þangað lá leið
hans aftur. Hann starfaði síðan
hjá Lyfjaverslun ríkisins til
dauðadags.
Guðmundur var hlédrægur
maður, en þeim sem hann kynntist
var hann góður vinur og ætíð
reiðubúinn til hjálpar þeim sem
þess þurftu með.
Guðmundur var ókvæntur og
barnlaus en systkinabörn hans
voru honum sem hans eigin börn
og hændust þau mjög að honum.
„Tala við Mumma" bað eitt það
yngsta ömmu sína um í sfmann
daginn sem hann dó. Það gat ekki
skilið hvað orðið hafði af honum.
Við viljum þakka Gumma sam-
fylgdina í gegnum árin og allt það
sem hann var okkur. Við huggum
okkur við að hann hvílir nú í örm-
um pabba síns og Guðs almáttugs.
Við biðjum Guð um styrk í þess-
ari miklu sorg og þá sérstaklega
til handa móður hans sem sárast
harmar sonarmissinn.
Hvíl í friði.
„Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjálfr et sama
En orðstírr
deyr aldrigi
hveims sér góðan getr.“
Systkini, systkinabörn
og makar.
■ ‘ 1» I 01 ■
NYJAUNAN fráorion