Morgunblaðið - 01.06.1985, Síða 42

MORGUNBLAÐIÖ, LAUGARDAGUR 'l. JÚNÍ 1985
Jón Erlingur Guð-
mundsson — Minning
Faeddur I. ágúst 1899
Dáinn 27. maí 1985
Á skilnaðar- og saknaðarstund
langar mig til að minnast tengda-
föður míns með nokkrum þakkar-
orðum.
Erlingur fæddist þann 1. ágúst
1899 að Fjalli á Skeiðum. Foreldr-
ar hans voru þau Guðmundur
Ófeigsson, bóndi Fjalli og Guðríð-
ur Erlingsdóttir frá Stóru-Mörk,
kona hans. Erlingur var einn
þriggja systkina. önnur systra
hans var Sigríður, lengi húsfreyja
í Núpstúni í Hrunamannahreppi,
hún lést 1980. Hin systirin, Vil-
borg, sem ein er eftir á lífi af þeim
systkinum, býr að Sörlaskjóli 14 í
Reykjavík.
Erlingur ólst upp í foreldrahús-
um, lengst af í Fjalli á Skeiðum,
en einnig bæði í Laugarási og á
Iðu í Biskupstungum.
Árið 1924 flyst hann ásamt for-
eldrum sínum að Galtastöðum í
Flóa, en foreldrar hans bjuggu þar
til ársins 1932, er þau létu af bú-
skap.
Þann 8. júlí 1928 giftist Erling-
ur unnustu sinni af næsta bæ,
Guðlaugu Jónsdóttur frá Syðra-
Velli. Þau taka síðan að fullu við
búskap á Galtastöðum árið 1932
og búa þar til ársins 1935. Þau
eignuðust sex börn. Fyrsta barn
þeirra dó í fæðingu, annað á 1. ári,
en fjögur komust til fullorðinsára.
Þau eru: Guðmundur, býr í Banda-
ríkjunum, Arndís, húsfreyja að
Galtastöðum, Sigurjón, búsettur á
Selfossi og Árni, einnig búsettur á
Selfossi.
Eftir að þau Erlingur og Guð-
laug hættu búskap voru þau áfram
á Galtastöðum í skjóli dóttur og
tengdasonar er þar tóku við búi.
Síðustu árin dvaldi Erlingur um
skeið að Ási í Hveragerði, síðan á
Elliheimilinu Grund í Reykjavík,
en nú síðast á langlegudeild
Sjúkrahúss Suðurlands, Ljósheim-
um á Selfossi, frá því sú stofnun
tók til starfa í ársbyrjun 1984.
Guðlaug kona hans lést 1981.
Þannig er hinn ytri rammi um
ævi tengdaföður míns. Hann elst
upp við sveitastörf þeirrar tíðar, á
yngri árum vann hann einnig um
tíma við gerð Skeiðaáveitunnar,
var auk þess sjómaður á Suður-
nesjum, og um skeið verkamaður í
Hafnarfirði. Byrjar síðan eigin
búskap á mestu kreppuárum þess-
arar aldar, og býr fram til þess
tíma að farið er að rofa til í af-
komu bænda með aukinni ræktun
og betri húsa- og vélakosti.
t
Dóttir mín,
JESA KARLSDÓTTIR ÁRDAL,
andaöist í Stokkhólmi timmtudaginn 30. maí.
Sigríöur Ögmundsdóttir.
Móöir okkar,
er látin.
t
HILDUR JÓNSDÓTTIR,
hannyröakennari,
Guöríöur Helgadóttir Hilmar S. Petersen.
\
I
1
í
I
f
í
í
h
Ý
f
)
i
!
'
-T*
1
t
Móöir okkar og tengdamóðir,
RAGNHEIÐUR EINARSDÓTTIR,
Hrafnistu 1 Hafnarfirói,
áöur Brekkugötu 16, Hafnarfiröi,
lóst 30. maí. V
Börn og tengdabörn.
t
SIGRÚN BJARNADÓTTIR,
Bergþórugötu 31,
sem lést af slysförum þann 26. maí veröur jarösungin miövikudag-
inn 5. júní kl. 15.00 frá Fossvogskirkju.
Svala Pálsdóttir, Bjarni Matthíasson,
Kristinn Bjarnason.
t
Faöir okkar,
VALDIMAR LÚÐVÍKSSON
frá Fáskrúósfiröi,
sem andaöist 26. maí sl. veröur jarösunginn frá Þjóökirkjunni i
Hafnarfiröi þriöjudaginn 4. júni nk. kl. 15.00.
Börn hins látna.

* v
A
É
t
Móöurbróöir okkar,
GUDMUNDUR GUÐMUNDSSON,
áöur bóndi á Kambi í Holtum,
Giljalandi 30,
Reykjavik,
andaðist á öldrunardeild Landspítalans fimmtudaginn 30. maí.
Þórgunnur Þorgrímsdóttir,
Guömundur Óskarsson.
á Fjalli á Skeiðum fyrsta dag ág-
ústmánaðar árið 1899.
Foreldrar Erlings voru Guð-
mundur ófeigsson, bóndi í Fjalli
og Guðríður Erlingsdóttir frá
Stórumörk, systir Þorsteins Erl-
ingssonar, skálds.
Erlingur var því af merkum
ættum kominn.
Erlingur ólst upp í foreldrahús-
um ásamt systrum sínum tveim,
Sigríði, sem lengi bjó í Núpstúni í
Hreppum, en er nú látin fyrir
nokkrum árum, og Vilborgu sem
búsett er í Sörlaskjóli 14 í Reykja-
vík.
Foreldrar Erlings fluttu um
stund frá Fjalli að Iðu á Skeiðum
og Laugarási í Biskupstungum.
Árið 1924 flytja þau að Galtastöð-
um í Gaulverjabæjarhreppi og
búa þar til ársins 1932. Þau létust
bæði tæpum áratug síðar.
Árið 1928 kvæntist Erlingur
Guðlaugu Jónsdóttur frá Syðra-
Velli í sömu sveit. Þau tóku við búi
á Galtastöðum þegar foreldrar
Erlings brugðu búi og bjuggu þar
til ársins 1955.
Börn þeirra Erlings og Guðlaug-
ar urðu 6 talsins. Tvö þeirra
misstu þau í frumbernsku. Hin
eru Guðmundur, búsettur í Banda-
ríkjunum, kvæntur Wirginiu Erl-
ingsson, Arndís, gift Brynjólfi
Guðmundssyni og búa þau á
Galtastöðum, Sigurjón, múrara-
meistari á Selfossi, kvæntur Guð-
laugu Sigurðardóttur, og Árni,
kennari á Selfossi, giftur Sigríði
Sæland, og afkomendahópurinn
hefur vaxið því nú eru barna-
barnabörnin orðin 11 talsins.
Konu sína missti Erlingur árið
1981.
Ég, sem þessar línur rita, varð
þeirrar gæfu aðnjótandi að vera
sendur, þá barn að aldri, til
sumardvalar að Galtastöðum árið
eftir að foreldrar Erlings fluttu
þangað. En dvölin varð lengri en
til stóð í fyrstu, því þarna ólst ég
upp fram yfir fermingu og ætla
ég, að vandfundnir séu betri fóst-
urforeldrar, en þau Guðríður og
Guðmundur voru.
Heimilið á Galtastöðum var
hollur dvalarstaður fyrir ungl-
inga. Þar ríkti stöðugt prúð-
mennska, hógværð og drenglyndi,
að ógleymdri þeirri þrotlausu um-
hyggju, sem mér var sýnd á þessu
fyrirmyndarheimili.
Fjölskyldan var samhent við
bústörfin og fyrir kom að börnin
unnu utan heimilis á vetrum, eins
og þá tíðkaðist, til aðstoðar for-
eldrum og víst veitti ekki af á
þessum erfiðu árum.
Á sínum yngri árum var Erling-
ur harður af sér og enginn eftir-
bátur annarra að þreki og þraut-
seigju. Ég minnist vetrarferða
hans með þeim landskunna ferða-
garpi Sturlu á Fljótshólum suður
til Reykjavíkur með búvörur á
sleðum og jafnvel baki, ef létta
þurfti sleða, þegar fannkyngi og
hríðarbyljir herjuðu á Hellisheiði.
Þá var Érlingur ekki að varpa
sinni byrði á herðar annarra, enda
venja hans í lífinu frekar að létta
undir en íþyngja meðan kraftar
leyfðu.
Ég minnist líka atviks, eins af
mörgum skemmtilegum með Ella,
eins og hann var jafnan kallaður á
Galtastöðum. Unnið var að gerð
skurða víða um láglendið vegna
Flóaáveitunnar. Þá var að mestu
grafið með handverkfærum og því
oft margt manna að verki á sama
stað og legið við í tjöldum.
f vikulok var venjan, að krakkar
af bæjunum kæmu með hesta til
heimferðar. Var þá oft glatt á
hjalla og menn hressir. I einni
heimferðinni ákváðu yngri menn-
irnir að nú skyldi tekist á við
aflraunasteininn í tröðunum á
Hamri og ekki drógu þeir eldri úr.
Fóru sumir mikinn í átökunum
við steininn, sem var erfiður til
taks og bifaðist lítt, var þó margur
vaskur drengurinn þarna að verki.
Elli, sem lítt hafði sig í frammi,
eins og jafnan, lét tilleiðast um
síðir að reyna við steininn og lauk
þeirri viðureign með ótvíræðum
sigri Erlings.
Því var viðbrugðið hvað Erling-
ur lét sér annt um að hirða og
fóðra vel allan sinn búpening,
v enda ekki öðru vanur úr foreldra-
húsum.
Erlingur var góðum gáfum
gæddur, Ijóðelskur svo af bar og
hvatti börn sín og fleiri til að lesa
og læra ljóð góðskáldanna okkar.
Hann kunni mikið af kvæðum
og lausavísum, sem hann safnaði
hin síðari ár. Hann hafði gott
minni og hreinn hafsjór af þjóð-
legum fróðleik.
Kyrrð og ró samverustundanna
með Erlingi, eftir að um hægðist
hjá honum, og það sem hann hafði
jafnan fram að færa var mann-
bætandi. Fyrir það og annað
þakka ég og votta, ásamt konu
minni, aðstandendum samúð
okkar.
F. Hraundal
Sigríður Guðmunds-
dóttir — Minning
Árið 1955 hófust kynni mín og
þeirra hjóna Erlings og Guðlaug-
ar. Kom ég þá ung að árum að
Galtastöðum, sem unnusta Sigur-
jóns, sonar þeirra. Mér var strax
tekið sem þeirra dóttur og bar
aldrei skugga á þau kynni.
Erlingur tengdafaðir minn var
einn þeirra manna, sem ekki bár-
ust mikið á, hlýr en fáskiptinn.
Hann var mikill Ijóðaunnandi og
kunni góð skil á kvæðum gömlu
þjóðskáldanna. Oft mælti hann
fyrir munni sér ýmis erindi og
hendingar, ekki síst úr kvæðum
móðurbróður síns Þorsteins Erl-
ingssonar, sem hann hafði sér-
stakt dálæti á. „Það var fallegur
maður,“ sagði hann eitt sinn, en
hann mundi Þorstein vel.
Erlingur sagði mér þá sögu eitt
sinn er þau systkinin í Fjalli voru
í foreldrahúsum, ung að árum, bar
þar bóksala að garði. Var hann
með nýútkomin ljóðmæli Hannes-
ar Hafstein. Þau systkinin langaði
mjög til að eignast bókina en fjár-
ráð voru lítil. Með því að þau lögðu
öll saman fram aleigu sína í pen-
ingum tókst þeim að kaupa bók-
ina. Þetta segir sína sögu um
áhugamál þeirra systkina.
Passíusálma Hallgríms Pét-
urssonar hafði hann ætíð við hönd
sér og fylgir sú bók honum í
hinstu hvíluna, þar sem hann
hafði sjálfur kosið sér stað, á
bakka þess fljóts sem hann fædd-
ist við — „í von um að ég heyri
þunga sigursönginn hennar Hvít-
ár, ég hefi lifað svo margar glaðar
stundið á bökkum hennar" — eins
og hann komst sjálfur að orði.
Erlingur verður jarðsunginn frá
Selfosskirkju þann 1. júní og jarð-
settur við hlið konu sinnar í Sel-
fosskirkjugarði.
Ég vil því að leiðarlokum þakka
honum og þeim hjónum báðum
fyrir mig og mín börn, sem mátu
afa sinn og ömmu mikils.
Blessuð sé minning þeirra
sæmdarhjóna Erlings og Guðlaug-
ar.
Gulla
„Þú ert hljóður þrðstur minn,
þjér eru góðar horfnar bögur;
fyrr jég óðinn þekkti þinn,
þá voru ljóðin mörg og fögur."
Þessar ljóðlínur góðskáldsins
Þorsteins Erlingssonar komu upp
í huga minn þegar mér barst and-
látsfregn góðvinar míns og vel-
gjörðarmanns Erlings Guðmunds-
sonar, en hann lést að Sólheimum,
langlegudeild Sjúkrahúss Suður-
lands, þann 27. þ.m.
Erlingur Guðmundsson fæddist
Sigríður Guðmundsdóttir frá
Dæli í Fnjóskadal, Einarsnesi 54,
Reykjavík, var til moldar borin í
gær. Hún er mér hugstæð kona í
allri sinni hógværð og staðfestu.
Ég kynntist Sigríði mest á Akur-
eyri veturinn 1963—’64, þegar ég
hóf mína fyrstu kennslu við Hús-
mæðraskólann að Laugalandi í
Eyjafirði, 18 ára að aldri. Á heim-
ili Sigríðar á Mýrarvegi 124 var ég
ætíð aufúsugestur, þegar ég átti
helgarfrí. Naut ég þar jafnan
góðra veitinga og einlægrar hlýju,
sem var mér afar mikils virði,
fjarri fjölskyldu minni í Reykja-
vík. Ég minnist gönguferða með
Sigríði um Akureyri, sem hún
lagði á sig mín vegna, þótt hún
ætti við vanheilsu að stríða. Það
var ekki margt, sem okkur fór á
milli, en samt stóðum við hvor
annarri mjög nærri. Síðan finnst
mér, að ósýnileg taug hafi mynd-
azt okkar á milli. Þó að stundum
liði langur tími milli þess að fund-
um okkar bæri saman, fannst mér,
að hlýtt handtak hennar og hreinn
svipur gerðu þann tíma að engu.
Víst er ég þakklát fyrir kynni
mín af þessari hógværu konu.
Guð fylgi henni.
Fríða Ásbjörnsdóttir
t
Þökkum innilega sýndan hlýhug viö fráfall og útför
HALLFRÍÐAR K. JÓNSDÓTTUR,
Hóli, Bolungarvík.
Sérstakar þakkir eru færöar starfsfólki SJúkrahúss isafjaröar fyrir
yndislega umönnun og hjúkrun.
Hélfdón Örnólfsson,
Ragnar Ingi Hálfdánsson, Halldóra Hálfdánsdóttir,
Örnólfur G. Hálfdánsson, Kristín Hálfdánsdóttir,
Einar D. Hálfdánsson, Lilja Hálfdánsdóttir,
Jón Hálfdánsson, Sjöfn Hálfdánsdóttir,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.