Morgunblaðið - 23.06.1985, Blaðsíða 7

heimskautsbaugur
Reykjavík
Prttiiiiinv
ATLANTSHAF
“• Rotterdam
Antwerpen
ile IxU-swtd
Lavtis End,
Halifax
1000 sjómílur
^6<T „

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. JÚNÍ 1985
kP
d^y

New York
Portsmoiiih
Norfolk
Frystigimarnir hífðir í land í Portsmouth.
málið gufi upp, eins og öllum
stjórnmálamönnum er gjarnt.
Þrýsti fslendingar á um lausn og
komi sú staöa upp, að málið bein-
línis geti haft áhrif á samskipti
ríkjanna, þá munu þeir takast á
við lausn — fyrr ekki,“ sagði Behr-
ents. „Rainbow Navigation fitnar
með hverri ferð til fslands. Flutn-
ingarnir eru mjög ábatasamir.
Forráðamenn Rainbow eru kaup-
sýslumenn — þeir hugsa fyrst og
fremst um hagnað, vitandi að þeir
geta skaðað hagsmuni Banda-
ríkjanna. En ég held að Rainbow
sé í flutningum til fslands aðeins
til að ná fljótteknum gróða og
muni síðan snúa sér að öðru,“
sagði Behrents.
Að margra áliti á fslandi mun
lausn felast í því að stjórnvöld í
Washington kaupi Rainbow frá
flutningunum. Telur þú að slíkt
muni gerast? „Nei, það held ég
ekki. Einfaldlega vegna þess að
einhverjir aðrir komi í staðinn og
krefjast flutninganna. Lögin frá
1904 um að bandarísk skip skuli
annast flutninga til bandarískra
herstöðva eru vandamálið og
framhjá þeim verður ekki gengið
nema breyta þeim og það er ekkert
einfalt mál. „Staðreyndin er sú að
flutningarnir fyrir varnarliðið
hafa gert islenzkum skipafélögum
kleift að halda uppi samkeppni á
þessari leið og þá á ég fyrst og
fremst við samkeppni milli Eim-
skips og Hafskips," sagði Richard
Behrents.
í New York
Undir kvöld færðum við skipið
yfir í Norfolk. Fimmtudagur rann
upp og við lestuðum korn 1 Nor-
folk. Að því loknu héldum við
áleiðis til New York, eða öllu held-
ur Port Elizabeth, sem er skammt
frá •Newark-flugvelli. Við vorum
við bryggju klukkan átta. Eftir
hádegi fór ég ásamt Þórhalli skip-
stjóra og Atla vélstjóra upp á
Manhattan. Þeir voru með börn
sín í ferðinni og vildu sýna þeim
heimsborgina en ég ætlaði að
ræða stuttlega við Pétur Másson,
sem vinnur hjá Burbank og er eini
íslenzki starfsmaðurinn þar. Við
ræddum um þá kosti sem Eimskip
I stendur frammi fyrir. Það er
möguleikana á að hasla sér völl á
alþjóðlegum markaði. „Sterk
staða Bandaríkjadollars hefur
gert það að verkum að mikill halli
er á utanríkisviðskiptum landsins;
með öðrum orðum að innflutning-
ur er gífurlegur en útflutningur i
lágmarki," sagði Pétur. „Því hefur
það ekki verið erfiðleikum háð að
ná í flutninga frá Evrópu og vest-
ur yfir haf, en gífurleg samkeppni
er um flutninga til Evrópu. Flutn-
ingar frá Bandaríkjunum til ís-
lands eru í lágmarki og missir
varnarliðsflutninganna gerir mál-
ið miklu erfiðara.
900 tonn af Smirnoff
til Svíþjóöar
Möguleikar Eimskips felast að
mínu mati í sérhæfðum flutning-
um og þá fyrst og fremst til Norð-
urlanda. Okkur hefur til að mynda
tekizt að komast yfir alla fíutn-
inga á Smirnoff-vodka til Svíþjóð-
ar. Og á síðastliðnum þremur
mánuðum höfum við flutt um 900
tonn af Smirnoff til Svíþjóðar,"
sagði Pétur Másson.
Hafnarkarlarnir
á kádiljákum
Hafnarkarlarnir í New York
voru mættir á kaja fyrir sjö að
morgni laugardags til þess að
leysa landfestar. Komu tveir á
glæsikerrum sínum; nýjum kád-
iljákum. Mér varð starsýnt á
drossíurnar — ekki einu sinni ráð-
herrar heima eiga svona lúxus-
kerrur. Þeir eru vel launaðir karl-
arnir á kajanum í New York. Hafa
vel á aðra milljón íslenzkar krón-
ur í árslaun.
Veðurguðirnir brostu við okkur
þegar við sigldum niður Hudsoná.
Sigldum fram á Queen Elizabeth,
tignarlegri og glæsilegri og í
fjarska mátti sjá Concorde-þotu
hefja sig til flugs frá Kennedy-
flugvelli á Long Island. Stefnan
var sett austur á bóginn.
Þokan, þessi fylginautur sjó-
manna á þessum slóðum, grúfði
sig yfir skipið þegar ég mætti á
vaktina klukkan átta um kvöldið.
Sigldum framhjá Nantucket og
Þorskhöfða og vorum undan
Maine-flóa á sunnudegi í besta
veðri. Á mánudagsmorgni lögð-
umst við á ytri höfnina í Halifax á
Nova Scotia. Urðum að bíða fram
á hádegi með að leggja að bryggju
vegna öryggisreglna, því við vor-
um með sprengiefni um borð. Veð-
ur var hið besta, 26 stiga hiti og
hálfskýjað.
Upp Belle Isle
Við gerðum stuttan stans í Hali-
fax, lögðum frá bryggju klukkan
fimm. Framundan var fimm og
hálfs dags sigling til íslands. Við
sigldum ekki suður fyrir Ný-
fundnaland. heldur upp Belle Isle,
sundið milli meginlands Kanada
og Nýfundnalands. Veður var
ákaflega fallegt, hitinn um 25 stig.
Við gengum til verka okkar —
hver stund var notuð til þess að
rústberja og mála. Skipið gekk vel
vegna hagstæðra strauma, um 16
mílur og allt upp í 17% mílu. Á
hádegi á miðvikudegi sigldum við
út á Atlantshafið. Það voru mikil
viðbrigði — á skömmum tíma féll
hitastig úr 20 gráðum í sex gráður.
Labradorstraumurinn, sem fellur
með austurströnd Kanada er or-
sök þess. Veður varð svalt, fyrstu
borgarísjakarnir blöstu við — gíf-
urleg ísfjöll, sem grandað hafa
stærstu skipum svo sem sagan
kann frá að greina. Mávarnir léku
sér í kjölfari skipsins og í fjarska
mátti sjá stróka frá hvölum.
Síðdegis kom þokan. „Þú verður
að fylgjast rosalega vel með,“
sagði Guðmundur stýrimaður með
áherzlu þegar ég kom á vaktina
um kvöldið. í radarnum mátti
greina ísjaka en ísröndin var
norðar — við sigldum í gegn um
þokuna og Þórhallur Dan og Guð-
mundur fylgdust gaumgæfilega
með ratsjánni. Ég rýndi stöðugt út
í þokuna. En allt gekk vel fyrir sig
— enda úrvalsmenn á Bakkafossi.
Urvalsmenn á
Bakkafossi
Það var fimmtudagur. Ég var í
klefa skipstjóra og spjallaði við
Þórhall Dan um ferðina. „Þessi
ferð hefur gengið vel fyrir sig,
enda úrvalsmenn í áhöfn Bakka-
foss. Það er mikilsvert að hafa
góðan mannskap,“ sagði Þórhall-
ur. Fór fjórtán ára gamall til sjós
á fiskibátum austur á Reyðarfirði.
„Ég var á sjó á sumrin og skóla á
veturna. Hugðist vera á fiskeríi en
til þess að fá réttindi úr Stýri-
mannaskólanum fór ég í far-
mannadeild og um tíma á kaup-
skip. Það var 1963 — ég festist í
netinu og hef verið hjá Eimskip
nær óslitið síðan," sagði Þórhall-
ur.
„Þessar löngu ferðir til Evrópu
yfir hafið til Ameríku og svo til
íslands eru krefjandi fyrir
mannskap og skip. En Bakkafoss
er gott skip og áhöfnin góð. Eim-
skip fór út í þessar siglingar eftir
að Rainbow Navigation tók yfir
flutninga fyrir varnarliðið. Lang-
dvalir að heiman skapa erfiðleika
fyrir menn og fjölskyldur þeirra,
eins og gefur að skilja. Þetta er
hluti af starfinu og þetta starf hef
ég valið mér og kann því vel. Ég
reyni að sigla ekki meira en 8
mánuði á ári og taka fjölskylduna
með mér á sumrin. Nú eru tvær
dætur mínar með í förinni," sagði
Þórhallur.
„Sjarmi siglinga rokinn
út í vedur og vind“
Siglingar á kaupskipum hafa
breyst mikið á tiltölulega skömm-
um tíma. Áður var algengt að skip
lægju 3—4 daga í höfn erlendís.