Morgunblaðið - 23.06.1985, Side 17

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. JÚNÍ 1985
B 17
Þeasi veggur, baksviós við Ránargötuna, flokkast víst ekki til forn-
minja, þó að einhver kynni að vera í vafa, veri hann sunnar í álfunni.
„Ég er óskaplega fljótur að mála, en
það þýðir samt ekkert annað en að
vinna verkið forsvaranlega,“ sagði
Stefán frá Möðrudal, sem rétt gaf
sér tíma til að tylla sér á tunnulok
fyrir myndatöku þar sem hann var
að koma myndunum sínum fyrir I
porti við Laugaveginn til þerris og
sýningar. Stefáni þótti það létt verk
að fylla eitt port af myndum, sagðist
geta þakið Öskjuhlíðina með mál-
verkunum sínum ef því veri að
skipta.
vegna tónlistariðkana þeirra
sem enn hafa ekki slegið í gegn á
alþjóðlegum markaði og sanna
að tími bílskúrs- og bakgarðs-
hljómsveita er ekki liðinn.
Tveir strákar stigu villtan
skrykkdans í porti við Tryggva-
götu, sem þeir höfðu líka
myndskreytt af talsverðu hug-
viti ásamt jafnöldrum sínum.
Svo var Stefán frá Möðrudal
með heila myndlistarsýningu í
húsagarði við Laugaveginn, enda
maðurinn með afbrigðum fljótur
að mála og dugir ekkert minna
undir sýningar núorðið.
„Ég á svo mikið af myndum að
ég gæti þakið alla Öskjuhlíðina,"
sagði Stefán og minnti okkur á
það, svona í leiðinni, að menn
sem hefðu lært hjá Ásgrími
væru aðalsmenn.
Einn var sá staður, sem hvað
oftast var tilnefndur „ljótasta
portið í bænum“ af áhuga-
mönnum um skúmaskot, en það
var bakgarður Myndlistar- og
handíðaskólans og fleiri fyrir-
mynd meistara Hitchcocks
„Rear Window", eða Bakglugg-
inn, sem gerist öll í einum húsa-
garði og er þó afar langt frá því
að vera hversdagsleg skemmtan.
Hvað varðar útlit og ástand
reykvískra húsagarða, er best að
láta myndirnar tala sínu máli.
Ekki verður þó betur séð en að af
nægum verkefnum sé að taka
fyrir áhugamenn um vistfræði
og borgaryfirvöld, að ógleymd-
um íbúunum sjálfum, þar sem
eru bakgarðar borgarinnar.
Enda voru ábendingarnar um
„ljótasta portið í bænum“ ófáar,
en færri gátu bent á staði, sem
flokkuðust undir andstæðuna.
Því fer þó fjarri að portin í
Reykjavík hafi reynst lífvana
með öllu. Sums staðar teygja
gamlar furur og aðskiljanleg-
ustu jurtir sig upp úr malbiki
eða mold og að sjálfsögðu njóta
skúmaskot bæjarins góðs af
nafnlausri skreytilist götunnar.
önnur port leika á reiðiskjálfi,
Ljós á leiðarenda vestast í Vesturbænum.
tækja í Skipholtinu. Eflaust
finnast mun ferlegri port en þar,
þó ekki sé það neitt augnayndi
og mætti ef til vill verða mynd-
listarnemum hvatning til þess
að líta sér nær og fá útrás fyrir
eitthvað af sköpunargleðinni á
grárri bakhlið skólans. En
kannski er bannað að gera svo-
leiðis í Reykjavík.
Hér vaxa trén upp úr steypunni eða því sem næst „Þetta port var eitt
moldarflag áður en það var steypt upp fyrir nokkrum árum,“ sagði kona,
sem býr í einu húsanna við þennan bakgarð milli Ránar- og Vesturgötu.
Hún bætti við að þarna skini lítil sól, „bara smáræma á sumrin“. En samt
er hér ágætis dæmi um að bakgarðar þurfa ekki að vera moldarflag og
fullir af drasli.
Myndlistarneminn Magnús
B Þór Jónsson, öðru nafni Megas,
■ K JÍ var þó á annarri skoðun. „Það er
^ mp mm ® fínt að hafa þetta svona, ákveð-
IIliM' * Æ inn sjarmi,“ sagði Magnús þar
'|:ííT ilfl sem hann hallaði sér út um
’ | glugga á téðri bakhlið til þess að
Jf eiga við okkur orðastað.
9 En ef skipta á bakgörðum
I - bæjarins i „góð“ port og „vond“,
^ er einfaldasta mælistikan senni-
' lega sú, hvort ibúar húsanna
sem mynda viðkomandi port,
'II»» hafa af því gagn nokkurt og
PHB |lj| ánægju eður ei.
, m Varðandi þann úrskurð er víst
» '. HHH s-pl Wt4 best að hver líti í eigin barm —
P*H| M eða bakgarð.
aK Texti: Hildur Helga
Myndir. Kriðþjófur
„Ljótasta portið i bænum?“ Varla,
en bakhlið Myndlista- og handíða-
skólans í Skipholti fær tæpast nein
fegurðarverðlaun i bráð.
„Þetta er fínt, á að vera svona, ákveðinn sjarmi,“ kallaði myndlistarneminn Megas
út um gluggann á „Hand og mynd“, þegar blaðamenn gerðu sig líklega til að setja
út á portið hans.