Morgunblaðið - 06.10.1985, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. OKTÓBER1985
„Ég á mér þennan
draum um það þegar ég
dey,“ segir Roger Vadim,
„og kem að hliðum himna-
ríkis og Lykla-Pétur tekur
á móti mér, og segir hann:
Við erum mjög ánægð að
sjá þig. Þú hefur verið góð-
ur maður og eftir augna-
blik sýni ég þér hvar þú
átt að vera. Én segðu mér
fyrst (Vadim hallar sér
fram í stólnum og setur
upp svip eins og væri hann
sjálfur Lykla-Pétur) hvern-
ig voru Bardot, Fonda og
Deneuve þegar þær voru
ungar? Hvernig litu þær
út? Þegar þær koma hing-
að verða þær gamlar konur
og við fáum aldrei að vita
það. Segöu mér því, hvern-
ig voru þær?“
og konur
Um Roger
Vadim, sem
gerði Bardot,
Fonda og
Deneuve að
stjörnum
að eru sjálfsagt margir
sem áhuga hafa á
konum Vadims, vand-
ræðabarni frönsku ný-
bylgjunnar í kvik-
myndagerð seint á sjötta áratugn-
um og stjörnugerðarmanni extra-
ordinaire. Vadim giftist Brigitte
Bardot, bjó með Catherine Dene-
uve og skóp Jane Fonda áður en
hún snéri sér að pólitík, kvenfrels-
isbaráttu og að græða peninga á
líkamsrækt. Hann giftist líka
Annette Stroyberg og stóð í nánu
sambandi við hertogaynju að nafni
Catherine Schneider, auk þess að
vera orðaður við ástarsambönd við
fjöldan allan af öðrum fallegum
stúlkum. Og nú er hann orðinn
skáldsagnahöfundur og vill verða
metinn að eigin verðleikum. En
hann veit það alltof vel að fáir
mundu sýna sögum hans nokkurn
áhuga ef ekki væri fyrir konurnar
fræ.gu í lífi hans.
Þegar minnst er á þetta við hann
segist honum vera alveg sama.
„Það er óumflýjanlegt að maður,
sem gifst hefur frægustu og falleg-
ustu konum veraldar, verður að
borga fyrir það. Hjónabönd mín
vekja meiri áhuga blaðamanna en
sú staðreynd að ég er kvikmynda-
leikstjóri. Þetta veit ég; ég var eitt
sinn blaðamaður á Paris-Match.
En ég er ekki bitur þótt ég sé
svolítið leiður yfir því að fólk skuli
ekki tala meira um myndirnar
mínar. Þrjár þeirra — Et Dieu
Crea la Femme, Les Liaisons
Dangereuses og Barbarella — er
hluti af námskeiði við Kalíforníu-
háskóla. En í 99 prósent tilvika
spyr fólk mig um fyrrverandi eig-
inkonur mínar. Og nú er ekki einu
sinni nóg að skrifa sig frá þeim
hans
Birgitte Bardot
(hann glottir) sjáðu til, þótt ég
skrifaði skáldsögu um þrjá karl-
menn á Norðurpólnum, yrði ég
samt spurður út í hjónabönd mín
og einhver mundi koma með þá
tilgátu að ég skrifaði um þrjá
karlmenn vegna þess eins að ég
átti þrjár eiginkonur og að ég hefði
fengið nóg af konum.“ Þannig
grínist Vadim en er ekki skemmt.
Sjálfsævisaga Vadims (útg.
1976) hét „Minningar skrattans".
Fyrsta skáldsaga hans, sem komið
hefur út í Frakkiandi, Ameríku og
nú nýlega Bretlandi, heitir
„Hungraði engillinn". Báðar eru
bækurnar sannsögulegar og að stór-
um hluta um hann sjálfan. Núna
vildi hann að hann hefði verið
hreinskilnari í sjálfsævisögulegu
bókinni en hann hikaði við að segja
allt um uss-þú-veist-hverjar —
jafnvel þótt myndir af þeim öllum
Catherine Deneuve
Jane Fonda
Annette Stroyberg
hefðu birst á bókarkápunni. Þegar
bókin kom út, var haft eftir Vadim
að hann vildi fá viðurkenningu
sem rithöfundur og útgefandi *
nokkur gerði samning við hann um
útgáfu á skáldsögu. Hann segist
hafa endurskrifað fyrsta kaflann
í „Hungraða englinum" fimm sinn-
um vegna þess „að mig skorti
sjálfstraust" og fjórum árum
seinna fékk útgefandinn handritið.
„Bókin er um 16 ára strák, sem
hungrar eftir frelsi, tilfinningum
og ást, eftir fjögurra ára hersetu
þjóðverja í landinu ...“ Allt í einu
er leikstjórinn orðinn afar Vadim-
ískur í orðum og talar um ástina
og eldheitar tilfinningar á hinn
sérstæða franska máta eins og
íslendingar myndu tala um veðrið:
líkt og eitthvað sem þeir einir eiga.
Vadim segist vera feiminn en
það losnar aðeins um málbeinið
þegar hann fer að tala um nýjustu
myndina sína — ekki þessa sem
Christian sonur hans og Deneuve
leikur í, heldur þá sem hann hefur
nú í undirbúningi. „Það er saga
um mjög sérstaka unga konu. Hún
er afar mótsagnakennd, meðvituð
og skapandi persóna en sérlega
frjálslynd í ástarmálum. Ég hélt
að kvikmyndaverið fengi áhuga ef
ég segði að þetta væri einskonar Et
Dieu Crea la Femme — 1985. Ég
hélt að það yrði álitin sæmileg
söluvara.“
Vadim hefur gert 22 kvikmyndir
og virðist vera í sömu sporum og
1956 þegar hann gerði Bardot
fræga í Et Dieu Crea la femme (Og
guð skapaði konu). Hann neitar
því að hann hafi ráðið öllu í fari
stjamanna sem hann skóp; að
hann hafi steypt þær í mót, sem
hann valdi. „Að hjálpa fólki er
ekki það sama og að stjórna því,“
segir hann. „Ég veitti þeim það
sjálfstraust sem þær þurftu, fékk
þær til að trúa á sjálfar sig. Hvað
Brigitte Bardot snerti þá var hún
kornung, 15 ára, þegar ég hitti
hana en ég sagði aldrei við hana
„gerðu þetta, gerðu hitt“. Það sama
á við um börn. Þau verða að fá að
ráða sinni eigin persónugerð.
Eins og til dæmis þegar Brigitte