Morgunblaðið - 20.11.1985, Side 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. NÓVEMBER1985
17
Brugghús hugmynda
— eftirÁrna
Sigfússon
Okkur væri nær að gera at-
vinnumálin að jafn vinsælu um-
ræðuefni og bjórleysið hefur verið
okkur íslendingum. Ólíkt eru nú
atvinnumálin meira uppbyggjandi
málefni og ekki skortir síður heild-
arstefnumótun þar fremur en í
bjórmálinu.
Við stöndum á margan hátt á
tímamótum í atvinnumálum. Ör
tækniþróun hefur gert mikið af
búnaði íslenskra fyrirtækja úrelt-
an og Reykjavík, ein stærsta ver-
stöð landsins, hefur heldur ekki
farið varhluta af aflatregðu í sjáv-
arútvegi á undanförnum árum eða
rangri fjárfestingarstefnu stjórn-
valda.
Allt þetta má þó færa til betri
vegar. Þar kemur til aukin tækni-
þekking til sjós og lands og auknar
kröfur um bætta nýtingu þeirra
fjársjóða sem íslendingar varð-
veita.
En við erum ekki ein um hina
nýju tækni og aukna aðhalds-
stefnu. Við erum meira að segja á
eftir nágrannaþjóðum okkar í
þeim efnum, þótt ekki vanti mikið
á.
„Við þurfum að auka
upplýsingastreymi varð-
andi tækninýjungar til
landsins og reisa áveitu-
stöð er ber slfkar hug-
myndir til atvinnufyrir-
tækja og tækni- og vís-
indastofnana.
Við skulum reisa hér
„brugghús hug-
mynda“.“
Við höfum mjög margt vel
menntað fólk og vinnufúsar hend-
ur. Mikilvægasti efniviðurinn til
þess að byggja hér „brugghús
hugmynda" er til staðar í landinu
og við höfum fólkið til þess að
vinna slíkar hugmyndir í áþreifan-
lega hluti.
Hvað vantar þá á?
Ég vil kalla tvennt til ábyrgðar.
Eitt leiðir þó af öðru. Okkur skort-
ir jákvæða umfjöllun og stuðning
almennings við slík þjóðþrifamál.
Okkur skortir aukinn skilning
almennings á gildi atvinnurekstr-
ar og þess að hann eigi, og þurfi
að bera eitthvað út bítum til þess
að geta þroskast og dafnað. Því
hefur nægilegt áhættufjármagn
ekki verið fyrir hendi handa einka-
rekstri á íslandi. Án áhættufjár-
magns halda atvinnufyrirtæki
ekki út í nýjan atvinnurekstur.
Þessu þarf að breyta.
Við þurfum að styrkja fyrirtæki
til þess að aðlaga sig breyttum og
arðbærari framleiðsluháttum.
Við þurfum að veita fyrirtækj-
um hagstæð lán til markaðsleitar.
Við getum stutt fyrirtæki með
fyrirgreiðslu varðandi lóðaúthlut-
un, aðstöðugjald og ýmis rekstrar-
gjöld.
Við þurfum að sérhæfa okkur í
auknum mæli, byggja á aðstæðum
okkar og þeirri þekkingu sem
okkur hefur borist og er stöðugt í
mótun.
Við þurfum að auka upplýsinga-
streymi varðandi tækninýjungar
til landsins og reisa áveitustöð er
ber slíkar hugmyndir til atvinnu-
fyrirtækja og tækni- og vísinda-
stofnana.
Við skulum reisa hér „brugghús
hugmynda". í kringum öfluga
áveitustöð upplýsinga skulum við
reisa aðstöðu fyrir tæknistofnanir
háskóla og atvinnuvega, sem
þarfnast nú mun nánara innra
samstarfs og tengingar við at-
vinnufyrirtækin. Stjórnendur fyr-
Árni Sigfússon
irtækja ættu að vera daglegir og
kærkomnir gestir í slíku brugg-
húsi.
Þannig búum við þeirri snilli
sem býr í íslenskum tækni- og
vísindamönnum mun betri aðstöðu
til þess að blómstra. íslenskur
hugbúnaður, rafeindaiðnaður í
tengslum við sjávarútveg og orku-
ver, jarðvarmatækni, líftækni og
efnistækni, ásamt spennandi verk-
Breytt lánakerfi mundi
efla gömlu íbúðahverfin
— eftir Jónu Gróu
Sigurðardóttur
Húsnæðispólitíkin hefur lengi
staðið í vegi fyrir viðhaldi og
endurnýjun húsa í gamla bænum
og þar með viðgangi hans. Við svo
búið getur ekki lengur staðið.
Styrkja þarf íbúðahverfi gamla
bæjarins, og gæða þau lífi með
skipulögðum aðgerðum. Jafna
verður þann aðstöðumun á hús-
næöislánum sem nú er á milli
þeirra sem byggja og þeirra sem
kaupa notaðar (búðir.
Lánakerfið á að vera hlutlaust
að þesu leyti og á ekki að standa
í vegi fyrir góðri nýtingu á því
húsnæði sem fyrir er í borginni.
Mikill meirihluti íbúa gamla bæj-
arins hefur á undanförnum árum
verið eldri borgarar, en mikill og
vaxandi áhugi ungs fólks er nú á
því að setjast þar að.
Hagkvæm þróun fyrir
Reykvíkinga
Reykvíkingum yrði mikill hagur
í slíkri þróun með tilliti til þeirrar
þjónustu sem þar er þegar fyrir
hendi. Hér má nefna heilsugæslu,
skóla, löggæslu, góðar almennings-
vagnasamgöngur, verslanir og
aðra þjónustu.
Lífga þarf upp á gömul leik- og
útivistarsvæði með því að gera þau
aðlaðandi fyrir unga sem gamla.
Verslunina í gamla bænum þarf
að styrkja, en hún hefur átt í erfið-
leikum, þar sem þungamiðja
íbúðabyggðar hefur sífellt verið
að fjarlægjast. Lagfæra þarf ýmsa
óhagstæða þætti eins og umferðar-
hnúta og skort á bifreiðastæðum.
Margt af því gamla fólki sem
býr í gamla bænum er í allt of
stórum húsum og jafnvel eru dæmi
þess að ein manneskja búi í heilu
húsi. Þetta fólk vill gjarnan
minnka við sig húsnæði. Ef hús-
næðislánakerfið mismunaði ekki
lántakendum eftir því hvort hús-
næði er nýtt eða gamalt, hefði
þetta gamla fólk meiri möguleika
á að selja eignir sínar, ef það óskar
þess. Það gæti keypt sér hentugra
húsnæði, t.d. verndaðar þjónustu-
íbúðir fyrir aldraða, þar sem það
gæti búið við öryggi í ellinni.
Æskilegt er að íbúafjöldi í gamla
miðbænum aukist og aldurssam-
setning breytist, þannig að ungu
fólki og börnum fjölgi. Vinna þarf
í ríkum mæli að viðhaldi og endur-
bótum á gömlu húsunum.
Forsenda fyrir því að þetta geti
gerst er að reglur um lánafyrir-
greiðslur séu þær sömu, hvort sem
keypt er nýtt eða gamalt húsnæði.
Gamli bærinn í Reykjavík nýtur
þess umfram önnur hverfi að vera
bæði stór og fjölbreytilegur og
nálægt stórum atvinnusvæðum.
Þar er fyrir hendi eitt elsta versl-
unarsvæðið og þar hefur skapast
ákveðin hefð. Ovissa í skipulags-
málum gamla miðbæjarkjarnans
hefur valdið mörgum húseigand-
anum vandræðum.
Þróttmikið starf
Nú er óvissuástandi í skipulagi
vonandi að ljúka. Núverandi borg-
arstjórnarmeirihluti hefur gert
stórátak í skipulagsmálum gamla
miðbæjarins. Þar kemur fram vilji
til að efla og endurnýja gamla
miðbæinn sem miðstöð stjórn-
sýslu, þjónustu og verslunar, og
ekki síst, að þar verði vettvangur
fyrir fjölskrúðugt mannlíf. Nýtt
skipulag hefur verið gert fyrir
Skúlagötureit, sem gerir ráð fyrir
rúmlega tvö þúsund manna byggð.
Vinna sem unnin er að skipulags-
málum „Kvosarinnar" mun von-
andi verða til samþykktar á næstu
mánuðum. Nýgerðar breytingar á
neðsta hluta Laugavegar eru stórt
framfaraspor. Þar er réttur gang-
andi fólks aukinn verulega og
komið er fyrir bekkjum og trjám
til að glæða umhverfið lífi.
Ég vona að þróttmikið starf
borgarstjórnarmeirihlutans, undir
forystu Davíðs Oddssonar borgar-
stjóra, fái brautargengi í næstu
kosningum, til að það skipulags-
starf sem hafið er nái fram að
Jóna Gróa Sigurðardóttir
„Æskilegt er aö íbúa-
fjöldi í gamla miðbæn-
um aukist og aldurssam-
setning breytist, þannig
að ungu fólki og börnum
fjölgi. Vinna þarf í ríkum
mæli að viðhaldi og
endurbótum á gömlu
húsunum.“
ganga. Okkur miðar vel og auðvit-
að er ætíð hægt að gera Reykjavík
að ennþá betri borg.
Höfundur er borgarfulltrúi fyrir
Sjálfstædisflokkinn og formadur
féiagasamtakanna Verndar.
efnum í matvælaframleiðslu, yrðu
allt verðug viðfangsefni í brugg-
húsinu.
Hvernig getur náðst samstaða á
Alþingi fyrir stefnumótun að
brugghúsi hugmynda og átaki í
atvinnumálum, þegar smámálin
virðast ósættanleg?
Því miður er ekki ennþá nóg að
sjálfstæðismenn, og reytingur
þingmanna úr öðrum flokkum, séu
tilbúnir til stórra verka. Því hafa
þessi mál setið á hakanum. Þá
sýnist mér skilningur stjórnenda
margra atvinnufyrirtækja vera
takmarkaður fyrir því að þörf sé
á að leggja fram áhættufjármagn,
þótt stærsta skýringin sé auðvitað
sú að ekki skuli bjóða það sem
ekki er til. Hverjir geta þá tekið
af skarið?
Reykjavíkurborg hefur styrk til
slíkrar stefnumótunar. Við gætum
framfylgt framsækinni atvinnu-
málastefnu í samvinnu við
menntastofnanir og atvinnufyrir-
tæki. Við höfum hér hagkvæmustu
aðstöðuna, þekkingu, fólk og fjár-
magn, og síðast en ekki síst sam-
henta og áhugasama stjórn.
Aðeins ef við sjálf viljum.
Höfundur er við háskólanám í
rekstrarhagfræði og stjórnunar-
fræðum íBandaríkjunum. Hann er
fyrrrerandi framkvæmdastjóri
fulltrúaráðs sjálfstæðisfélaganna í
Reykjavík.
Reykhólasveit:
Harma seina-
gang f samn-
ingagerð um
Þörunga-
vinnsluna
Miöhúsum, 18. nóvember.
NEMENDARÁÐ Reykhóla
skóla gekkst fyrir almennum
borgarafundi í Reykhólaskóla
um Þörungavinnsluna á dögun-
um. Til þess að hafa framsögu
í málinu fékk ráðið Vilhjálm
Sigurðsson, oddvita, Inga Garð-
ar Sigurðsson, hreppstjóra, Jón
Árna Sigurðsson, formann
Verkalýðsfélagsins Grettis, og
Kristján Þór Kristjánsson, for- '
stjóra Þörungavinnslunnar.
27 manns voru mættir á
fundinn og var áhugi mikill
meðal fundarmanna um mál-
efni Þörungavinnslunnar og
voru fundarmenn á einu máli
um þá miklu þörf, sem væri
fyrir byggðarlagið að halda
rekstri Þörungavinnslunnar
áfram. Eftirfarandi tillaga
var samþykkt: „Álmennur
borgarafundur haldinn í
Reykhólaskóla 14. nóvember
1985 harmar seinagang
stjórnvalda í samningagerð
við heimamenn í samræmi við
lög frá 25. júní 1985. Fundur-
inn skorar á iðnaðarráðherra
og ríkisstjórn að taka málið
til afgreiðslu á grundvelli
nefndra laga.“ Fundarstjóri
var Ebeneser Jónsson, skrif- 1
stofumaður á Reykhólum.
Sveinn

r,íslaS—

álóí-
aðta'

pgiG«
tjSSíS-
itváVetoi-
Stuðninqsmenn Páls. Gislasonar rnæla með honum í
ANNAÐ SÆTIÐíprófkjöriSjálfstæðisflokksms. E
i