Morgunblaðið - 11.12.1985, Qupperneq 45

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR11. DESEMBER1985
45
Minning:
Yngvi Gestsson
byggingafrœðingur
Fæddur 27. desember 1922
Dáinn 29. nóvember 1985
Yngvi frændi er dáinn. Okkur
sem eftir stöndum finnst erfitt að
skilja hvers vegna gangur lífsins
þarf að vera svo kaldur og mis-
kunnarlaus og eigum erfitt með
að sætta okkur við söknuðinn og
tómleikann.
Við systurnar munum fyrst eftir
Yngva frænda, eins og við ætíð
kölluðum hann, þegar hann flutti
inn á heimili fósturforeldra okkar,
Heiðar og Jónas, þá nýkominn frá
tæknifræðinámi í Kaupmanna-
höfn. Þar bjó hann uns hann
kynntist konu sinni Guðrúnu
Gunnarsdóttur og stofnaði eigið
heimili. Kom hann okkur
skemmtilega fyrir sjónir, hár og
fallegur, ætíð með alpahúfu á höfði
og stórar skrautlegar slaufur um
hálsinn. Yngvi frændi var móður-
bróðir okkar kominn frá útlöndum
og kunni að tala dönsku. Á hverj-
um sunnudagsmorgni gekk hann
um stofuna og talaði dönsku við
blómin. Sagði að við það döfnuðu
þau best. Yngvi frændi var alltaf
einstaklega góður við okkur. Ef
eitthvað bjátaði á, þá var hann
ekki langt undan, rólegur og íhug-
andi og ætíð með góð ráð. Þegar
við vorum óþekkar og reyna átti
að ala okkur dálítið upp, þá kom
Yngvi frændi í dyrnar, tvístígandi
og sagði svo t.d. að hann hefði nú
einmitt verið að hugsa um að fara
í bæinn og kaupa stígvél á stelp-
urnar. Og þetta stóðust auðvitað
engin hjörtu, hvorki uppalenda né
ólátaseggja. Eins var þegar við
höfðum verið þægar og góðar, þá
átti hann til að rétta að okkur
krónupening, sem við auðvitað átt-
um að nota skynsamlega þó svo
að ætíð væru keyptar karamellur
fyrir.
Það var ævintýri líkast fyrir
okkur systurnar, þá fjögurra- og
fimm ára, að fá að sitja inni hjá
honum á kvöldin. Hann hafði farið
víða um hinn stóra heim og kunni
frá mörgu að segja. Og hvernig
hann sagði frá! Góðlátleg kímni
ríkti í öllu hans málfari og háttum,
kímni sem kom öllum til að líöa
vel í tiávist hans. Herbergi hans
var fullt af alls kyns dularfullum
hlutum, í auga barnsins. Málara-
penslar, strigi, alls kyns undarjeg-
ar reglustikur, pappír úti um allt,
pennar og olíulitir með undarlega
angan. Hér og þar myndir sem
hann hafði málað, alls staðar voru
fjársjóðir.
Yngvi frændi var mjög listrænn,
notaði flestar frístundir til þess
að sinna sínum aðal áhugamálum,
myndlistinni og bókum. Ber heim-
ili Yngva og Guðrúnar ríkulega
merki þessara áhugamála, mál-
verk Yngva frænda prýða alla
veggi og bókmenntamenn gætu
fundið margan fjársjóðinn í bóka-
hillum hans.
Afganistan:
Nýr yfir-
maður leyni-
þjónustunnar
Nýju Delhi, IndUndi, 6. deaember. AP.
LEPPSTJÓRN Sovétríkjanna í Afg-
anistan hefur leyst vTirmann leyni-
þjónustu landsins frá störfum og
skipað aðstoðarmann hans f stöð-
una, að sögn útvarpsins í Kabúl. f
tilkynningunni var sagt að forseti
byltingarstjórnarinnar í Afganistan
hafi staðfest tilnefningu Yaqoobi
hershöfðingja sem yfirmanns
KHAD, Leyniþjónustu Vestur-Asíu-
þjóða.
Yaqoobi, sem hefur haft stjórn
pólitískrar deildar KHAD með
höndum, tekur við af Nazibullah.
Elsku Guðrún, Oddný, Gunn-
laug, Gestur Karl, Yngvi Gunnar,
og Bjarni. Við vottum ykkur alla
okkar samúð.
Elín og Jóna.
Er ég færði vini mínum Yngva
Gestssyni þau tíðindi einn daginn,
að nú hefði fyrsti snjórinn fallið á
Esjuna á þessum vetri, þá voru
viðbrögð hans þau, að hugsa heim
á bernskuslóðir okkar og hann
svaraði með þeim orðum, að þá
væri nú líklega tekið að kula fyrir
vestan. Sjálfum var honum um
megn að líta til veðurs og hann
mátti vart mæla sökum þjáninga,
en þó hafði hann fullan áhuga á
því sem var að gerast í veröldinni.
Á borðinu við sjúkrabeð hans var
bókin, sem hann fór síðast höndum
um, en það voru frásagnir Árna
óla úr byggðunum undir jökli. Ég
bauð hinum sjúka vini mínum að
lesa fyrir hann og hann valdi þátt
af frásögnum um sjósókn frá hin-
um fornu verstöðvum á Snæfells-
nesi. Þannig var það jafnan, er við
gáfum okkur tómstundir saman,
að viðræður okkar beindust fyrst
og fremst að átthögum okkar fyrir
vestan. Við vorum nær jafnaldrar
og kynni okkar hófust er við vorum
ungir drengir heima á Patreks-
firði. Þangað flutti hann með fjöl-
skyldu sinni, er hann var á sjöunda
ári, er Gestur faðir hans gerðist
þar kennari. Heimili þeirra varð í
næsta húsi við hús foreldra minna
og varð fljótt mikill samgangur
og vinfengi milli heimilanna. En
Gestur undi ekki hag sinum á
Patreksfirði nema í nokkur ár, og
þegar honum bauðst að gerast
kennari í Flatey á Breiðafirði
fluttist hann þangað og var þar
starfandi í tugi ára. Þau vináttu-
bönd, sem stofnað hafði verið til
meðan dvalist var á Patreksfirði,
rofnuðu aidrei. Á hverjum jólum
fékk ég vinar kveðju frá Yngva og
var það jafnan kort sem hann
hafði sjálfur teiknað mynd á.
Honum var það einkar lagið strax
sem barni að draga upp myndir
og fara með liti. Eftir að við vorum
fermdir, féllu þessar kveðjur niður
og því miður munu nú allar mynd-
irnar sem hann sendi mér vera
glataðar, en það bætti hann mér
upp nú í sumar, er hann gaf mér
málverk er hann hafði gert og nú
í haust, nokkrum dögum áður en
hann lagðist inn á sjúkrahús, gaf
hann mér einnig örnefnakort af
Flatey, sem Samúel Eggertsson
teiknaði árið 1911.
Þótt langt hlé yrði á milli sam-
verustunda okkar Yngva frá
bernskudögum til fullorðinsára,
vissum við þó oftast hvor um
annars hagi og þegar við höfðum
valið okkur ævistarf, þá höguðu
forlögin því svo, að við hittumst
nær daglega í þrjátíu ár, þar sem
vinnustaðir okkar voru lengst af í
sama húsi. Við áttum mörg sam-
eiginleg hugðarefni og þótt við-
ræðustundir yrðu færri en ég hefði
kosið, þá hygg ég, að báðir hafi
notið þeirra með jafn mikilli
ánægju.
Að loknu iðnnámi í húsasmíði
fór Yngvi til framhaldsnáms í
byggingartæknifræði til Kaup-
mannahafnar og er hann kom
heim að því námi loknu, gerðist
hann starfsmaður hjá Reykjavík-
urborg og vann í þágu borgarinnar
allt til hinstu stundar. Lengst af
vann hann á teiknistofu húsa-
meistara Reykjavíkur, en er hún
var lögð niður við fráfall Einars
Sveinssonar var Yngva falið það
viðfangsefni að annast teiknivinnu
og skipulag við sjúkrastofnanir
borgarinnar og þá fyrst og fremst
Borgarspítalann og hafði vinnu-
stofu sina þar seinustu árin.
Margir urðu til þess að leita til
Yngva um að fá hann til að teikna
endurbætur á gömlum húsum, því
að leitun var að greiðviknari
manni og sjaldnast var um það að
ræða, að hann fengist til að þiggja
þóknun fyrir vinnu sína, þegar
kunningjar eða samstarfsmenn
áttu í hlut. Gilti þá einu hvort um
teikningar var að ræða að nýjum
húsum eða endurbætur á gömlum.
Aftur á móti virtist hann eiga
erfitt með að biðja um eða þiggja
annarra greiða, nema hann fengi
að gjalda fullu verði. Slíku fengu
fleiri en ég að kynnast.
Fáa menn hef ég þekkt, sem
voru orðvarari en Yngvi og í allri
umræðu var hann svo nákvæmur,
að hann gat aldrei sætt sig við
annað en að hafa fulla vissu í
hverju máli, sem hann þurfti að
fjalla um og þekkja vandlega hvert
það efni eða hluti sem hann þurfti
að ráðleggja notkun á. Auk síns
daglega starfs hafði Yngvi marg-
vísleg áhugamál. Hann var mjög
ættfróður og rakti ættir margra
samferðamanna sinna af mikilli
nákvæmni og átti fjölda ættfræði-
rita í hinu mikla bókasafni sínu,
sem hann var fljótur að grípa til,
þegar. með þurfti við umræður um
mennogmálefni.
Allt frá barnæsku hafði Yngvi
áhuga á að mála myndir og sjálf-
sagt hefði hann getað verið einn í
hinum fjölmenna hópi listmálara
okkar, hefði hann stefnt að slíku,
en hugðarefni hans voru það mörg
að hann gat ekki einbeitt sér að
einu þeirra öðrum fremur. Ekki
vissi ég þó til að hann fengist við
Ijóðagerð þótt ljóðalestur væri
honum besta hvíldin frá dagsins
önn og mér er nær að halda að fáar
hafi þær Ijóðabækur verið er út
voru gefnar hér á landi, sem hann
hafði ekki lesið, en hann lét sér
ekki nægja ljóð íslenskra skálda
einna, heldur var hann oftlega með
ljóðabækur erlendra skálda við
höndina. Nokkrum dögum áður en
Yngvi lést, var ég vitni að því, er
hann hélt útvarpstæki að eyra og
hlýddi á ljóðalestur og það var
engu líkara en hann fengi svölun
frá þjáningum sínum þá litlu stund
sem hann gat fengið að hlusta á
ljóðalesturinn.
Eitt af áhugamálum Yngva var
að taka ljósmyndir og trúlegt þykir
mér, að myndsafn hans frá Breiða-
fjarðareyjum muni þykja dýrmætt
heimiidasafn er fram líða stundir.
Bókasafn Yngva var mikið að
vöxtum og hann varði miklum
tíma við að binda inn bækur og
marga bók færði hann nánast í
viðhafnar búning. Þá hafði Yngvi
sérstakan áhuga á náttúruskoðun
og naut þess að fást við ræktun í
garðinum sínum. Kom mér það
mjög oft á óvart hvílíka þekkingu
hann hafði á ræktun blómjurta og
margvíslegra fágætra runna sem
hann lagði alúð við að rækta. Lóð
Borgarspítalans ber þess líka
glöggt vitni, að þar var enginn
viðvaningur að fást við gróður-
skipulag, en umhverfi sjúkrahúss-
ins var unnið í samræmi við það
skipulagsem Yngvi gerði.
Én fyrst og síðast var heimilið
honum dýrmætast og mest allra
áhugaefna. Hann fór aldrei dult
með það, að hann taldi sig mikinn
gæfumann að hafa eignast sam-
hentan lífsförunaut og dugmikil
og góð börn. Það var honum dýr-
mæt gleðistund, að geta dvalist
heima nú í haust, hjá ástvinum
sínum, er fyrsta barnabarnið var
borið til skírnar og að sjálfsögðu
gladdi það hann mjög, að geta
notið þeirrar hamingju að halda á
hinum unga nafna sínum og með-
taka bros hans.
Yngvi Gestsson kvaddi með
öruggri vissu um það, að öllum
hans nánustu gæti vel vegnað, þótt
hann ætti þess ekki kost að dvelj-
ast lengur á meðal þeirra.
Við sem eftir dveljum söknum
hins góða drengs og munum
minnast hans, sem okkar besta
samfylgdarmanns.
Hafliði Jónsson
Verö frá kr. 12.980 stgr.
Getur það verið?
Já, í Bláskógum er gott
úrval boröstofuhús-
gagna í ýmsum viðar-
tegundum á óumflýjan-
lega hagstæðu verði.
Bláskógar
Ármúla 8 - S: 686080 - 686244