Morgunblaðið - 11.12.1985, Qupperneq 53

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR11. DESEMBER1985
53
brimgnýinn, vissi hann hvað var á
næsta leiti. Aðeins tveimur tímum
fyrir andlátið segir hann við dótt-
ur sína: „Nú er ég að deyja." Voru
það síðustu orð hans til hennar.
Á þeirri ferð hefur hann efalaust
hugsað um það illgresi, sem fékk
að vaxa á lífsakri hans, tóbaks-
plöntuna. Hann vissi, að sú „arfa-
sáta“ var íkveikjan, sem gerði lík-
ama hans að lokum að brunarúst.
Þótt vonir hans um að njóta ævi-
haustsins og uppskerunnar allrar
yrðu að ösku, þá mælti hann aldrei
eitt æðruorð um það. Hann hafði
notið lífsins á þann hátt, sem hann
sjálfur hafði kosið, og hann var
maður til að taka afleiðingu þess.
En við hin erum bitur út í andvara-
leysi þess þjóðfélags, sem ver
stórfé í slysa-, geisla- og áfengis-
varnir, sem er hégómi einn, þegar
reykingar eru annars vegar, án
þess að gera samsvarandi ráðstaf-
anir á því sviði.
Eins og örfoka land verður oft
hugur deyjandi manns. Nútíminn
verður að rofabörðum og milli
þeirra kemur fortíðin í ljós, eins
og óbrotgjarnar fornminjar upp úr
jarðveginum. Skarphéðinn bróðir
Ellerts hafði verið fjölskyldunni
mikill vinur, enda minnast börnin
þess, er frændi kom með eplakass-
ann fyrir jólin. í þá daga var
ávaxtailmurinn í búðunum forboði
jólanna, og það var Skarphéðinn
líka í þessari fjölskyldu. Kannski
bar þennan gróðurilm fyrir vit
Ellerts á dauðastundinni, því að í
þann mund, sem hann renndi sér
í brimgarðinn, bað hann um að fá
að tala við Skarphéðin. Hann vildi
biðja hann um að hugsa um börnin
sín. Þetta ákall voru síðustu orð
Ellerts og endurspegla hvar hugur
hans vai;, er hann lagði í brimrótið.
Stuttu síðar var hann kominn út
á lygnan sjó. Siglingin yfir hafið
miklavar hafin.
Nú, þegar þetta er skrifað, sér
hann kannski jökul fyrirheitna
landsins bera við loft, þar sem
réttlætið og fegurðin ríkir, og þar
sem sósíalisminn er ekki nauðsyn-
legur. Kannski hittumst við þar
fljótlega, þar eð mannsævin er svo
stutt. Sennilega skeggræðum við
ekkert, þar sem engin vandamál
eru þar. Þar njótum við væntan-
lega aðeins fegurðarinnar.
Ég votta tengdamóður minni
innilega samúð, henni sem var stoð
og stytta manns síns í gegnum
þykkt og þunnt, alveg fram í flæð-
armál.
Sigurður V. Sigurjónsson
Gróa H. Guðjóns-
dóttir - Minning
Fædd 18. nóvember 1933
nóvember 1985 ^^flflfl^^fl
Þó nokkuð sé um liðið frá láti
mágkonu minnar Gróu Herdísar
Guðjónsdóttur get ég ekki látið
hjá líða að minnast hennar nokkr-
um orðum. Hún lést í Landspítal-
anum 15. nóvember sl. eftir
stranga sjúkdómslegu sem hún lá
með slíku æðruleysi að við sem
eftir lifum skiljum ekki.
Gróa fæddist á Skallabúðum í
Eyrarsveit 18. nóvember 1933 og
var því aðeins 51 árs, í blóma lífs-
ins, þegar hún lést. Foreldrar
hennar voru Sigríður Elísdóttir,
dáin 1973, og Guðjón Elísson, dáin
1984. Fimm voru systkinin, fjórir
bræður og hún eina systirin og
veit ég að þeir sakna hennar mikið
enda alltaf gott á milli þeirra
systkina.
Gróa ólst upp á góðu heimili að
Skallabúðum í Eyrarsveit með
foreldrum og bræðrum fram undir
tvítugt, þá réðist hún í vist hér í
sveitinni og einnig vann hún um
tíma í Reykjavík. Arið 1954 giftist
hún eftirlifandi manni sínum
Gísla Magnússyni frá Kirkjufelli
í Eyrarsveit og bjuggu þau allan
sinn búskap hér í Grundarfirði.
Börnin þeirra urðu sex, fyrsta
barnið, drengur, dó í bernsku en
hin lifa öll, þrír drengir og tvær
stúlkur, elskuleg og góð börn. Öll
eiga þau maka og búa hér í Grund-
arfirði nema yngsti sonurinn sem
er við nám í Reykjavík. Barna-
börnin urðu átta og sakna þau
Gróu ömmu mikið. Þegar ég kom
hingað til Grundarfjarðar ung
stúlka, árið 1957 atvikaðist það
þannig að ég varð til heimilis hjá
þeim hjónum. Aldrei get ég þakkað
þeim sem skyldi móttökurnar og
elskulegheitin við mig bláókunn-
uga sem var að fara í fyrsta skiptið
að heiman. Síðan giftist ég einum
bræðra hennar og áfram er ég til
heimilis hjá þeim og bjuggum við
hjónin með fyrstu tvö börnin okkar
hjá þeim um tíma og alltaf var
Gróa boðin og búin að hjálpa mér
sem lítið kunni enda segi ég oft
þetta lærði ég í húsmæðraskóla
Gróu, svona var Gróa hún hafði
alltaf tíma fyrir aðra. Hún var
sérstaklega samviskusöm gagn-
vart heimili sínu og fjölskyldu og
var gestrisnin á heimilinu orðlögð
og það voru margir sem dvöldu þar
um lengri eða -skemmri tíma og
alltaf voru allir velkomnir. Gróa
var falleg kona, glaðleg og hress,
dugleg með afbrigðum svo oft
gustaði af henni enda þótti hún
góður vinnukraftur eftir að hún
fór að vinna utan heimilis fyrir
nokkrum árum. Við sem erum bún-
ar að vera með henni í saumaklúbb
um 25 ára skeið munum sakna
hennar mikið og verða samveru-
stundir okkar aldrei þær sömu nú
þegar hún er horfin.
Eg vil færa henni mínar bestu
þakkir fyrir allt sem hún var mér,
bróður sínum og börnum okkar
alla tíð.
Ég veit, börnin mín, að þið hafið
misst mikið, en þú Gísli minn
misstir mest. Guð styrki ykkur og
verndi um ókomin ár.
Nú legg ég augun aftur,
ó guð þinn náðar kraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
Hvíli Gróa í friði.
S.Á.
.IVIáele.
Heimilistœki
annað er mála-
miðlun.
m
\A

JÓHANN ÓLAFSSON & CO .
43 SoofUborg 104 trvliMvik Slm, 82M4 W
Þrýstimælar
AHar stæröir og geröir
wmt—Lr
^Öiyiollaíuigiyir
Vesturgötu 16, sími 1328Q
XJöfðar til
XX fólks í öllum
starfsgreinum!
Utsölustaðir:
Mikligaröur v/Sund KB, Borgarnesi
JL húsið, rafdeild
Rafha Austurveri
Gellir, Skipholti
KBH, Egilsstaðir
KASK, Höfn
Rafbúð RÓ, Keflavlk
Einkaumboð á íslandi
rjT JÓHANN ÓLAFSSON & CO
K ^ 43 Sundabora
43 Sundaborg
104 Reykjavík
□ 1000 watta — kraftmikill mótor
□ Sogkraftur 54 sekúndulltrar
□ 2400 mm vatnsúla
□ 71. poki
□ 4 fylgihlutir I innbyggðri geymslu
□ Mjög hljóðlát (66 db. A)
□ Fislétt, aðeins8,8kg
□ Þreföld ryksla
□ Hægt að láta blása
□ Teppabankarifáanlegur
□ 9,7 m vinnuradíus
□ Sjálfvirkur snúruinndráttur
□ Hagstættverð
Míele
RYKSUGAN
Hún er betri!
uppfiafi
varð aíít tií
Guð skapaði
hdminn okkar

i
í
i
fíamabibíían er bók sem
stendur xrnáir najni. Hiin
erutursegir bókina fieUju
ú exnfatdan og einícegan
hátt. Hver stða er ríku-
(ega myndskreytt. Þetta
er bók tiC að tesa upphátt,
en ftentar ekki siður þeim
bömum sem búin eru að
(cera stafina.
Séra Karí Sújurftjömsson
þýddi ftóftina.
BamaBibUan
- góð jóíagjöf

VjS/VSQ