Morgunblaðið - 14.03.1986, Síða 9

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR14. MARZ 1986
9
Það er ekki
bara
leðrið
sem við
leggjum
áhersluá
Satt að segja er hvergi hægt að finna á einum
stað meira úrval af sófasettum og sófahornum í
áklæðum. Þessi fallegu vönduðu sófasett bjóðum
við á besta verði sem þekkist og svo góðum
greiðslukjörum að jafnvel strangasta fjárhagsá-
ætlun heimilisins ræður við að kaupa sett.
Hvernig líst þér á?
Aðeins
Aðeins
a man.
6000
18.440
í útborgun
66.440
Bari hornsófi B:240 X L:300.
Við tökum að sjálfsögðu greiðslu-
kortin bœði sem útborgun á kaup-
samninga og sem staðreiðslu með
5% afslætti.
■ ■
BOS6A6NAHOLL1N
BÍLDSHÖFÐA 20-110 REYKJ AVÍK § 91-6811 99 og 681410
I Gódcin daginn!
Ágreiningur
um kvennapólitík
Samtök um kvennalista, sem skipa sér oftar en ekki nálægt
Alþýðubandalagi í afstöðu til þingmála, og Kvennaframboðið til
borgarstjórnar 1982, ganga ekki alfarið samstiga í stjórnmálavið-
horfum, ef marka má viðtal tímaritsins Þjóðlífs við Ingibjörgu
Sólrúnu Gísladóttur, borgarfulltrúa, sem Staksteinar glugga lítil-
lega í í dag. Sú samheldni, sem ýmsum virtist til staðar í þessum
herbúðum, er ekki sú sem hún sýndist.
“Rauðsokka-
hreyfingin
sálaða“
Tímaritíð Þjóðlif spyr
Ingibjörgu Sólrúnu,
borgarfulltrúa, hvernig
starfið hafi gengið. Hún
svarar;
„Það var okkur alger
nýjung að hefja störf í
borgarstjóm. Óll okkar
orka fór í að kynna sér
málin, vinna upp tillögur
til að móta stefnuna.
Samhliða þvi höfum við
getað haldið uppi dampi
i kringum Veru, blaðið
okkar. Við vonuðumst til
að geta einnig tekið á
öðrum verkefnum en það
hefur gengið verr,- verið
tilvilj anakennt. Það hafa
ekki orið neinir fastir
hópar utan um annað en
þetta tvennt. Að þvi leytí
er sömu sögu að segja
af Kvennaframboðinu og
Rauðsokkahreyfingunni
sáluðu. Við höfðum það
þó fram yfir í Kvenna-
framboðinu að við kom-
um stokki af konum inn
i borgarapparatíð . . .
Ég vonaðist til að
samhliða þessu mynduðu
konur með sér hópa til
að vinna að þeim málum
sem á þeim brenna. En
það hefur ekki gerst
nema að takmörkuðu
leytí. Það virðist vera
þannig með blessað gras-
rótariýðræðið að þar
gerist ekkert af sjálfu
sér, þar þarf að ýta við
fólki til þess að það fari
af stað . . .“
“Kvennalist-
innásinn
þáttíþessari
þróun“
„Það er orðið sjald-
gæft að Hótel Vík iði af
lífi, helzt að það gerist i
kaffinu 1. mai. Hefur
félögunum ekki fækkað
talsvert?" Þannig spyr
tímaritíð. Og borgarfull-
trúinn svarar:
„Jú, það eru færri
virkar núna en áður þótt
félagafjöldinn sé sá sami.
Það kom í ljós að einung-
is takmarkaður hópur
hefur áhuga á borgar-
málum . . .“
Þjóðlif: „Margar fóru
til liðs við Kvennalist-
ann.“
Borgarfulltrúinn: „Já,
Kvennalistinn á sinn þátt
í þessari þróun. Þegar
hann var stofnaður stóð
deilan einmitt um það,
hvort við hefðum af-
gangsorku til að sinna
þessum tveimur stóru
verkefnum, borgar- og
þingmálum, samtímis.
Það leið aðeins hálft ár
frá borgarstj ómarkosn-
ingunum þangað til að
farið var að ræða al-
þingisframboð og ég
vildi sjá tíl. Ég óttaðist
að hreyfingin yrði bara
tveir hópar.
Þessi ótti rættist að
sumu leytí, grasrótar-
starfið hefur verið litíð.
En það getur vel verið
að þetta hefði gerzt þótt
ekki hefði verið farið út
í alþingisframboð. Um
það er erfitt að segja,
enda finnst mér tilgangs-
laust að tala um pólitík i
þáskildagatíð."
„Deilur í
kvennahreyf-
ingunni“
Tímaritíð spyr síðan
um deilur í kvennahreyf-
ingunni um áramótin
1982-83. BorgarfuUtrú-
inn svarar m.a.:
„Ég á dálitíð erfitt með
að ræða innri mál
Kvennalistans þvi ég hef
ekki starfað með honum
og veit ekki hvemig
umræður hafa þróast
þar. En ef við tökum
utanrikismálin þá hefur
umfjöUun um þau breytzt
mildð hér á landi á und-
anfömum árum. Það er
rætt um þau á miklu
almennari hátt en áður
og áherzlan lögð á frið-
arbaráttu og þess háttar
hluti en ekki baráttuna
gegn NATO og heraum.
Þama finnst mér vera
horft f ramhjá sérislenzk-
um deUumálum sem ekki
mega gleymast . . .“
Já, kvennahreyfingin
hefur í það minnsta
breytzt talsvert. Nýja
kvennahreyfingin sem
kom upp í kring um 1970
lagði aðaláherzlu á að
konur hefðu það skítt.
Þá var Utíð á karla sem
einskonar fyrirmynd og
konumar lögðu frá sér
pijónana tíl að vera eins
og þeir. Að vissu leyti
festist kvennahreyfingin
í þessu fari. Með Kvenna-
framboðinu er farið að
ræða um það jákvæða
sem þrátt fyrir allt er tíl
staðar í kvennamenning-
unni.“
Ný og gömul
hugmynda-
fræði
Þannig mættí lengur
rekja hugleiðingar borg-
arfuUtrúans um „ákveð-
inn hóp kvenna, sem
mótast af gömlu hug-
myndafræðinni" og kon-
ur sem koma „beint inn
í nýju hugmyndimar“.
Ljóst er að einhver tog-
streita eða allnokkur
áherzlumunur segir tíl
sin á þessum vettvangi.
En það hefur svo sem
víðargerst.
Grasrótín, sem allt áttí
að byggjast á, hefur samt
látíð á sér standa. Konur,
sem hyggja á þátttöku í
stjómmálum, vilja máske
láta stjómmálalega sann-
færingu ráða ferð frem-
ur en kynferði. Allavega
virðist einhver skuggi
áhugaleysis hafa gert
vart við sig, ef orð borg-
arfuUtrúans em skilin
réttílega.