Morgunblaðið - 14.03.1986, Page 43

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. MARZ 1986
----j—, i—rrm n------------—'—i—
Minning:
Vilhjálmur Pálma
son, deildarstjóri
Fæddur 6. desember 1927
Dáinn 4. mars 1986
Vilhjálmur Pálmason lést að
heimili sínu, Sæviðarsundi 18,
Reykjavík 4. mars. Hann verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju í
dag, föstudaginn 14. mars, kl.
13.30.
Með Vilhjálmi er genginn í okkar
jarðbundna lffi, góður drengur,
dugmikill og fjölhæfur samstarfs-
maður og félagi.
Foreldrar Vilhjálms voru Jórunn
Guðmundsdóttir og Pálmi Vil-
hjálmsson, en öldruð móðir sér nú
á bak enn einu bama sinna. Árið
1954 kvæntist Vilhjálmur Margréti
Sigurðardóttur og böm þeirra em
Auður, arkitekt, fædd 20.06. 1954,
Erla hárgreiðslukona í Reykjavík
fædd 23.03. 1958, Pálmi nemi í
mjólkurverkfræði, fæddur 11.12.
1959 og Sigríður nemi í Reykjavík,
fædd 21.09.1966.
Mikill söknuður er nú kveðinn
að þessari góðu fjölskyldu, sem svo
sannarlega hefur staðið undir lýs-
ingunni samhent fjölskylda og gott
heimili, en í höndum þeirra Vil-
hjálms og Margrétar, sem vom
samhent um alla hluti, var lögð
mikil alúð, umhyggja og rækt við
þennan mikilvægasta homstein
okkar samfélags.
Allt í þeim og kringum þau bar
vott um dugnað og samviskusemi
og þann mikla hagleik til handar
og hugarfars sem bjó í þeim. Vil-
hjálmur var sérstaklega fjölhæfum
gáfum gæddur sem náði allt frá
fágaðasta handbragði vélsmíðinnar
yfir í lausn á Qölþættum gátum í
viðskiptum, þar sem kreijast varð
úrlausnar í reikningslist — tungu-
málum og mannlegum samskiptum.
Að loknu vélstjóraprófí úr raf-
magnsdeild starfaði Vilhjálmur í ein
11 ár í Sindrasmiðjunum og einnig
hjá Eimskipafélagi íslands í 3 ár
og frá í ágúst 1964 hjá Dráttarvél-
um hf., sem sölustjóri og við skipu-
lagningu þjónustu og fleira.
Á sínum langa starfsferli ávann
Vilhjálmur sér djúpstæða virðingu
og vinsældir meðal samstarfs-
manna sinna og ekki síður við-
skiptavina, sem fundu þann trausta
mann sem Vilhjálmur var. Hann
stýrði sínum störfum og annarra
traustri hendi — oft við hin erfíð-
ustu skilyrði. Ekki þarf að rifja upp
fyrir fólki sem komið er á miðjan
aldur og þekkir umbrotatíma síð-
ustu ára í þeirri gnótt vöruframboðs
sem ríkt hefur, hvílíkum erfíðleikum
það hefur verið bundið að stunda
störf er lúta að verslun og viðskipt-
um. Telja má að verslun er lítur
að nauðsynlegum vélum til land-
búnaðar og sjávarútvegs og iðnað-
ar, fyrir okkar takmarkaða markað,
verði að flokkast þar sem einna
erfiðust. Þar kemur til fjölþætt og
flókið tæknisvið sem kallar á við-
varandi þjónustu í leiðbeiningum
og varahlutum, svo lengi sem tækin
eru í notkun. Þar gildir ekki hugtak-
ið „gleymt er þá gleypt er“ og við
þetta starfaði Vilhjálmur á um-
brotatímum verðbólgubálsins, þar
sem tölulegur grundvöllur í við-
skiptum raskaðist frá degi til dags
og hefur gert þessarí grein mann-
legra samskipta erfítt fyrir.
Þessa má minnast nú þegar Vil-
hjálmur er kvaddur, því hann stóð
í miðju þessu báli og bar hönd fyrir
sitt fyrirtæki og sína viðskiptavini.
Munu margir minnast hans sem
sérstaks drengskaparmanns og
standa í þakkarskuld við hann.
Á yngri árum var Vilhjálmur
kappsfullur íþróttamaður og stóð
lengi framarlega í keppnissveitum
skíðaíþróttarinnar, en þetta kapp
og lagni sína og hagleik lagði hann
í faðm heimilislífs og stækkandi
fjölskyldu. Einnig var Vilhjálmur
góður söngmaður og tónlistarunn-
andi og starfaði með Fóstbræðrum
um árabil.
Þau hjónin byggðu sjálf að mestu
frá grunni sitt fallega heimili að
Sæviðarsundi 18, eins og vitnað er
um hér að framan.
Vilhjálmur var mikið karl- og
hraustmenni, þéttur á velli og þétt-
ur í lund. Haustið 1980 kenndi
hann sér meins sem leiddi til þess
að hann fór í hjartauppskurð í
Englandi 1982, sem gaf honum
bærilegan bata, en síðustu misseri
mun heilsu hans hafa hrakað.
Hann varð bráðkvaddur að heim-
ili sínu að loknu dagsverki.
Um leið og þessi fregn spurðist
út barst fíöldi kveðja frá samstarfs-
mönnum og viðskiptavinum víða um
land og viðskiptaaðilum erlendis,
sem sjá á bak okkar góða félaga.
Við samstarfsfólkið, konan mín
og ég vottum frú Margréti, bömun-
um og fjölskyldum þeirra svo og
aldraðri móður okkar dýpstu sam-
úð.
Gunnar Gunnarsson
Ég vil með nokkrum línum kveðja
vin minn og fjölskyldu minnar,
Vilhjálm Pálmason.
Vilhjálmur fæddist í Reykjavík
6. desember 1927. Foreldrar hans
voru Pálmi Vilhjálmsson sjómaður,
sem lést 22. desember 1960 og
Jakobína Þóra Pálsdóttir, er lifír son
sinn.
Vilhjálmur lauk prófí frá Vél-
stjóraskólanum í Reykjavík árið
1954. Sama ár, hinn 18. júní kvænt-
ist hann eftirlifandi eiginkonu sinni
Margréti Sigurðardóttur úr Reykja-
vík. Þeim varð fjögurra bama auðið,
þriggja stúlkna, Auðar, Erlu og
Sigríðar og eins sonar, Pálma, sem
lifa föður sinn, öll mesta efnisfólk.
Villi og ég áttum fyrst samleið
er við vomm samskipa á gamla
Brúarfossi fyrir um 30 ámm. Hann
var þá ungur og frískur, nýbyijaður
að starfa samkvæmt sérmenntun
sinni, framtíðin blasti við, nýjar
vélar vom að leysa af hólmi gömlu
gufuvélamar og tók Villi virkan
43 J
----------------------------------. k,
þátt í þeim stórstígu breytingum.
Þá tókst með okkur vinátta, sem 1
aldrei rofnaði þótt fækkaði fundum,
því allt of mörg næstu árin höfðu
menn of mikið að gera, vom að
byggja, fátt um frístundir og hittust
helst á hlaupum.
Villi og Magga reistu sér og
bömum sínum myndarlegt hús að
Sæviðarsundi 18 hér í borg 1964
og þar hefir heimili þeirra staðið æ
síðan.
Næst er leiðir lágu saman var á
Ítalíu sumarið 1978. Ég var þar j
með fjölskyldu minni og vomm við
svo heppin að hitta þar Villa og ,
Möggu. Þar áttum við saman
ógleymanlegar ánægjustundir. [
Þegar heim kom héldum við hópinn
og hittumst reglulega, ekki hvað :
síst ef okkur áskotnaðist nýjar j’
plötur með heimssöngvurum. Tón- ;
list og þá sérstaklega sönglist átt ^
hug Villa að stómm hluta, hann J
hafði sjálfur fallega tenórrödd og j
söng um árabil í karlakómum Fóst- j
bræðmm. Fleira var honum til lista
lagt, hann hafði m.a. haga hönd, \
eins og listaverk hans úr smíðajámi
bera vott um, bæði á hans eigin
heimili og margra annarra.
Hann starfaði frá 1964 við véla- j
sölu hjá Dráttarvélum hf., til dauða- •;
dags, þar af sem deildarstjóri frá ;
1969.
Vilhjálmur var góður fjölskyldu-
faðir, sem vildi velferð konu sinnar :
og bama sem mesta. Fjölskyldan
stóð líka saman í öllu og kom það
vel í ljós, þegar hann átti við heilsu-
leysi að stríða nú síðustu árin, þá
naut hann elsku og stuðnings smnar
góðu konu og bama.
Að lokum vil ég votta Margréti,
bömum þeirra og öðmm ástvinum
innilega samúð mína, Selmu og
sona okkar.
Það er hollt hverjum manni að
hafa átt að vini Vilhjálm Pálmason.
BÍessuð sé minning hans.
Ketill Jensson
Kveðjuorð:
Ingvar Jóhannes-
son frá Kirkjubæ
Fæddur 14. mars 1922
Dáinn 26. febrúar 1986
í dag hefði hann orðið 64 ára
ef hann hefði lifað, en hann er
farinn í það mikla ferðalag sem við
eigum öll fyrir höndum. Ingvar var
ættaður úr Staðarsveit. Foreldrar
hans vom Vilborg Kjartansdóttir
og Jóhannes Guðmundsson og var
Ingvar einn af 10 systkinum. Það
em 5 ár síðan hann veiktist hastar-
lega af þeim sjúkdómi sem leiddi
hann loks til dauða, en heim komst
hann eftir þessi miklu veikindi og
náði sér furðulega og ekki var að
spyija að því hann fór strax að
vinna eftir að hann hafði náð sér
sæmilega aftur. En svo tóku veik-
indin hans sig aftur upp f haust og
2. janúar er hann fluttur á Borg-
arspítalann og þar lést hann 26.
febrúar.
Ingvar var lánsamur að eiga góða
konu sem vakti má segja yfír honum
dag og nótt þessa mánuði á spítal-
anum. Aldrei heyrðist hann kvarta
jrfír örlögum sínum, hann var svo
stilltur og jrfírvegaður og mikið
prúðmenni. Það fór fyrir Ingvari
eins og svo mörgum ungum mönn-
um sem komu á vertíð til Eyja, eins
og það var kallað, að hann náði sér
í eina heimasætuna þar Unni Þor-
bjömsdóttur á Kirkjubæ, dóttur
stærsta kúabóndans þar. Þau
gengu í hjónaband 17.9. 1952 og
einn son eignuðust þau, Jóhannes
Þór, aðalbókara Búnaðarbankans,
kvæntur Margréti L. Kjartansdótt-
ur og eiga þau 2 böm. En Ingvar
gekk 2 bömum í föður stað, sem
Unnur átti fyrir, Ingibjörg sem býr
í Garðinum og Þorsteinn sem býr
í Vestmannaeyjum.
Ég sem þessar línur skrifa er
sjálf frá Kirkjubæ, en ekki þó úr
sama húsi og Ingvar, svo ég kynnt-
ist honum fljótt eftir að hann flutt-
ist til Eyja og strax að öllu góðu.
Ekki stofnuðu þau unnur og Ingvar
sitt eigið heimili í Vestmannaeyjum,
en bjuggu hjá Þorbimi og Helgu
tengdaforeldrum hans. Búskapur-
inn valt allur á því að systkinin
Unnur og Ingi sem vom í foreldra-
húsum fæm ekki að heiman, því í
seinni tíð vom gömlu hjónin orðin
það lasburða, svo það var góður
liðsauki sem bættist í hópinn er
Ingvar kom, en húsið var stórt svo
það gátu allir látið fara vel um sig.
Annars vann Ingvar alltaf í Hrað-
frystistöðinni og svo heima við búið
í frístundum. Fljótt keypti Ingvar
sér bíl því langt var að sækja vinnu,
og stundum var hann eins og stræt-
isvagn, því ekki keyrði hann fram
hjá Kirkjubæjarfólkinu án þess að
taka það upp í, og naut ég þess
oft, þannig var Ingvar ekkert nema
gæðin og hjálpsemin. Nú svo kom
eldgosið 1973 sem lék okkur Kirkju-
bæjarfólkið grátt eins og fleiri. Þá
fluttu Ingvar og Unnur fljótlega
hingað í Garðinn eins og ég og
nokkuð af minni fjölskyldu líka og
það var einkennileg tilviljun og happ
fyrir okkur hjónin að okkur var
úthlutað íbúð við hliðina á Ingvari
og Unni, þar sem við vomm búin
að þekkjast svo lengi, og vera áður
nágrannar, því betri nágranna var
ekki hægt að lenda með, þar bar
aldrei skugga á. Ingvar vann hér
mikið bæði í físki og ýmsum öðmm
störfum, jafnvel hlóð hann hús og
bílskúra fyrir fólk úr holsteini, jrfír-
leitt gat hann unnið hvaða störf sem
var. Fljótlega byggði hann sér bíl-
skúr, því þeir fylgdu ekki þessum
húsum, og kom það sér vel fyrir
hann á margan hátt, því honum féll
aldrei verk úr hendi, og eftir að
hann missti heilsuna og gat ekki
unnið fullan vinnudag undi hann
sér vel í bílskúmum með útvarpið
sitt, og smíðaði ýmist leikföng fyrir
bömin eða einhveija gagnlega hluti.
Ingvar þurfti oft að líta til með
Ingibjörgu stjúpdóttur sinni ef eitt-
hvað bjátaði á, því hennar maður
er sjómaður og eins og allir vita
em þeir ekki alltaf heima, og var
alltaf mjög gott samband þeirra á
milli. Ég þakka svo Ingvari góða
samvem, undir sama þaki, eins og
Unnur kemst stundum áð orði. Og
alla þá hjálp sem hann hefur veitt
mér og aðstoð á ýmsa lund.
Ég votta þér, elsku Unnur mín,
bömum, bamabömum og öllum
ástvinum, innilega samúð.
„Farþúífriði
Friður guðs þig blessi
Hafðu þökk fyrir allt og allt.“
(V. Briem)
Lijja frá Kirkjubæ
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúö, vináttu og hlýhug
viö andlát og útför
GUÐBJARGAR ÞORVARÐARDÓTTUR,
Njálsgötu 3.
GunnarS. Hólm,
Þórhildur H. Gunnarsdóttir, Skjöldur Þorgrímsson,
Garðar H. Gunnarsson,
Viktoría H. Gunnarsdóttir,
Aðalbjörn H. Gunnarsson,
Þorkell H. Gunnarsson,
Margrét H. Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Krlstín Þórarinsdóttir,
Guðlaug Hjaltadóttir,
t
Innilegar og bestu þakkir fyrir auðsýnda samúö og hlýhug við
fráfall eiginmanns míns, föðurokkar, tengdafööurog afa,
GUÐJÓNS GUÐJÓNSSON AR,
kaupmanns,
Patreksfiröl.
Guö blessi ykkur öll.
María Jóakimsdóttir,
Hrafnhildur Guðjónsdóttir, Hallgrfmur Matthiasson,
Helga Guöjónsdóttir, Hilmar Jónsson,
Gunnar Karl Guðjónsson, Ásdís Sæmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
móður okkar og dóttur,
BJARGAR SVERRISDÓTTUR.
Ingibjörg Hilmarsdóttir,
Berglind Hilmarsdóttir,
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Sverrir Sigurðsson.
t Eiginkona mín, dóttir og tengdadóttir. t Þökkum vinum og kunningjum auösýnda samúð og vináttu við
NANNA HELGADÓTTIR, andlát og útför eiginkonu minnar, móður okkar og dóttur.
verður jarðsungin í Mölmey 14. mars. MARGRÉTAR STEINARSDÓTTUR.
Guðlaugur Höskuldsson, Baldur S. Pálsson,
faðir, tengdaforeldrar og systkini. börn og foreldrar.