Morgunblaðið - 20.04.1986, Qupperneq 10

10 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. APRÍL1986
Núna er tímabil
— segir Richard Scobie, söngvari hljómsveitarinnar Rikshaw, í viðtali um tónlistina og tilveruna.
Bara í hljómsveit
Að svo stórum orðum sögðum
um tónlistina verður hún ráðandi í
samræðunum, rétt eins og öðru sem
Richard er að gera þessa dagana.
Hún er áhugamálið og hún er vinn-
an. „Ég starfa ekki við neitt annað
en Rikshaw, nema að ég sem stund-
um tónlist við sjónvarps- og út-
varpsaugiýsingar í aukavinnu. En
ég vil geta einbeitt mér að tónlist-
inni og það þýðir ekkert nema vinnu
og aftur vinnu." Svo brosir hann í
kampinn og strýkur burt svörtu
hárinu sem fellur með reglulegu
millibili niður í augun. „Það er
algengt að fólk reki upp stór augu
og spyiji: Ertu b a r a í hljómsveit?
— finnst það tæpast geta verið fullt
starf. Kannski af því að fólk lítur
gjaman á popptónlistarmenn sem
einhvers konar undirmálsfólk. Það
er horft öðruvísi á þá en aðra tón-
listarmenn eða listamenn almennt."
— Emð þið öðruvísi?
„Nei, nei, við emm ekkert öðm-
vísi og til að geta þróað okkar list
verðum við að geta einbeitt okkur
að henni.“
— í hveiju felst einbeitingin?
„í Rikshaw æfum við mjög stíft
og vinnum 10—12 tíma á dag.
Hljómsveitin er fyrirtækið okkar,
við rekum hana þannig og reynum
að gera það skynsamlega. Höldum
rækilegt bókhald og svoleiðis. Einn
vinnudagurinn getur farið í að æfa
frá tíu að morgni til tíu um kvöld
og sá næsti getur farið í að útrétta,
borga reikninga og svoleiðis fram-
eftir degi og síðan í æfingar til
miðnættis. Tónlistin er ekki bara
„Peningar fyrir ekkert" — „Money
for nothing" eins og segir í texta
Dire Straits. Þessvegna er svo
fyndið að heyra þetta „b a r a í
hljómsveit".
En auðvitað hafa alltaf verið til
margar frístunda- og áhugahljóm-
sveitir og sumum finnst að svoleiðis
hljóti málið að ganga fyrir sig.
Auðvitað emm við áhugahljómsveit
að því leyti að hljómsveitin er stóra
sameiginlega áhugamálið okkar
allra.„ Hann hagræðir sér í stólnum
0g hárlokknum í leiðinni og heldur
áfram. „Er ekki hamingjan fólgin
í því að fá að vinna við það fag sem
maður hefur áhuga á og er þrosk-
andi og skapandi. Ég held að það
hljóti að vera. Hamingjan er svo
ótrúlega mikilsverð. Stundum
finnst mér að allt of mikið af ungu
fólki haidi að hamingjan liggi í íbúð-
inni og BMW-inum. Kannski er
hamingjan í nákvæmlega þessu
fyrir einhveija og ekkert nema
yndislegt fyrir það fólk sem finnur
lífsfyllingu í veraldlegum hlutum.
En mér finnst of mikið um ungt fólk
á mínum aldri sem hefur byijað að
Hvað skildi vera sameiginlegt með Austurlandabúan-
um sem dregur tvíhjóla léttavagn á eftir sér og
fimm ungum mönnum með fyrirtæki í kjallarahús-
næði við Grettisgötu? Jú, lífsviðurværi beggja ber
sama nafn — Rikshaw — þó að bókstafurinn „c
hafi verið feildur úr heiti þess íslenska, einmitt
til að forðast samlíkingu, enda óiík hljóð létt fóta-
tak og marr í hjólum á malbiki eða taktföst tón-
list og laglínur, oftar en ekki með enskum setn-
ingum úr smiðju söngvarans í hljómsveitinni
Rikshaw, Richards Scobie. Það var 22. nóvem-
ber 1984 sem Richard stóð fyrst með félögun-
um á sviðinu í Safarí sem þá hét og bar tón-
list Rikshaw á borð fyrir þá sem heyra vildu.
Þeir reyndust nógu margir til að taugaskjáift-
inn sem einhver hafði orð á baksviðs hyrfi
fljótlega og næstu tónleikar voru fyrir fullu
húsi. A þeim tíma sem liðinn er síðan verður
ekki annað sagt en að hljómsveitin hafi
skólast talsvert í tónleikahaldi, „samt sem
áður er ég alltaf pínulítið taugaóstyrkur
áður en ég fer á svið — en ef ég væri það
nú ekki þá væri eitthvað að. Og þegar á
líður týnist maður í tónlistinni — hún er
mér allt,“ segir Richard.
vera saman 17, 18 ára, hellt sér út
í brauðstritið og svo allt í einu
uppgötvað að það var ekki búið að
rasa út og ekki tilbúið að takast á
við allt sem því fylgir að koma sér
fyrir með fjölskyldu," segir hann
alvarlegur á svip. En það er stutt
í gamla brosið sem birtist um leið
og Richard hallar sér fram á borðið
og segir: „Þú tekur þetta ekkert
persónulega, vona ég!“
Ur sálarfræði í sönginn
Það er auðheyrt að tónlistinni
einni hefur tekist að binda þennan
unga mann — og það er rétt skilið.
Richard býr hjá bestu vinunum sín-
um eins og hann orðar það sjálfur
— pabba og mömmu. „Og hef
ekkert verið að velta því fyrir mér
að búa annars staðar. Ef ég væri
ástfanginn og ætti mína eigin fjöl-
skyldu þá liti málið auðvitað öðru-
vísi við. En manni líður alltaf best
hjá sínum nánustu og ja, þess vegna
bý ég heima."
Ívs-íídí
Kchíf?'*.
oirUr q. ítle-
°r«^Sr,is
°ei>ag£ 80n
í framhaldi af þessu vaknar
spurningin um hvemig foreldmnum
hafi litist á þá ákvörðun að kveðja
Háskóla íslands „í bili“, en hann
hafði lokið fyrsta ári í sálarfræði
þegar Rikshaw kom til sögunnar.
„Þeim fannst kannski raunhæf-
ara að ég kláraði námið fyrst, en
þau hafa alltaf sagt að það sé
hveijum manni nauðsynlegt að
finna hamingjuna í því sem hann
er að gera og þau hafa stutt mig
ótrúlega mikið. Einhvemtíma klára
ég námið af því að sálarfræði er
grein, sem mig langar til að kynnast
betur. En núna er tímabil tónlistar-
Richard
Scobie
tónlistarinnar