Morgunblaðið - 14.05.1986, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR14. MAÍ1986
tk

r
t
Móðir okkar og amma,
GUÐRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
Strandaseli 5, Reykjavík,
lést í öldrunardeild Landspítalans, Hátúni 10B, 12. maí sl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jón Holbergsson,
Sigmar Holbergsson,
Holberg Másson.
Bróðirminn, t JÓN JÓHANNESSON,
Dalbraut 9,
Bfldudal,
er látinn.
Utför hans verður gerð frá Bíldudalskirkju laugardaginn 17. maí
kl. 14.00. Aðalheiöur Jóhannesdóttir.
t
Konan mín,
SÓLVEIG SIGURÐARDÓTTIR,
andaðist í Sólvangi í Hafnarfirði 27. apríl 1986. Jarðarförin hefur
fariö fram í kyrrþey. Innilegt þakklæti sendi ég öllum þeim er
sýndu mér samúö og stuðning við fráfall hennar.
Sérstakar þakkir sendi ég forstjóra, stjórn og starfsfólki Sólvangs
fyrir góða umönnun í veikindum hennar og umsjón við útförina.
Bjarni Pálsson, Stórholti 43, Rvík.
t
Systir okkar,
SIGRÍÐUR SVEINBJARNARDÓTTIR,
Ystaskála,'
Vestur-Eyjafjöllum,
verður jarðsungin frá Ásólfsskálakirkju föstudaginn 16. maí kl.
15.00.
Systkini hinnar látnu.
t
Systir okkar og mágkona,
JÓNA S. ÁGÚSTSDÓTTIR
frá Sauðholti,
Laugarnesvegi 48.
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju i dag, miðvikudag 14. maí,
kl. 13.30.
Jónfna Ágústsdóttir, Ásmundur Pálsson,
Björgvin Ágústsson,
Hannes Ágústsson,
Óskar Ágústsson, Elín Friðriksdóttir,
Sigurjón Ágústsson, Gróta Guöráðsdóttir,
Ingigerður Guömundsdóttir,
Sigríður Einardóttir.
t
Sambýliskona mín og móðir okkar,
SIGRÚN STURLAUGSDÓTTIR,
Blikahólum 10,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum 9. maí. Útförin fer fram frá Neskirkju
föstudaginn 16. maí kl 13.30.
Einar Ermenreksson,
Steinlaug Sigurjónsdóttir, Sofffa Sigurjónsdóttir,
Hreinn Sigurjónsson, Helgi Sigurjónsson.
Hrafnhildur Marinós-
dóttir—Minning
Fædd 18. október 1946
Dáin 6. maí 1986
Mikið er fallegur sálmurinn eftir
hann Sigurð Kr. Pétursson, þar sem
segir frá þeim Drottni, sem vakir
yfir okkur, bömum sínum, daga og
nætur. Hann ber okkur í faðmi sér
eins og blíðlynd, góð móðir og fer
aldrei á burt, þótt allir aðrir bregð-
ist. Og skáldið yrkir um heilsuleys-
ið:
Löng þá sjúkdómsleiðin verður
lífiðhvergivægirþér,
þrautir magnast, þrjóta kraftar
þungt og sárt hvert sporið er,
honum treystu, hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber.
Drottinn læknar—Drottinn vakir
dagaognæturyfirþér.
Það er gott að eiga þessa trú,
þegar syrtir að og dimma fer. Og
þessa bjargföstu trú átti elskuleg
vinkona mín, Hrafnhildur Marínós-
dóttir, sem loksins hefur hlotið
hvíldina, eftir margra árá hetjulega
baráttu við mikla vanheilsu.
Hún fæddist í Reykjavík hinn 18.
október 1946, dóttir hjónanna
Marínós Jónssonar og Kristínar
Jónsdóttur. Hinn 25. júlí 1970 gekk
hún að eiga eftirlifandi mann sinn,
Þorvarð Bjömsson. Því verður vart
lýst með orðum, hve vel og drengi-
lega hann reyndist konu sinni á
langri og erfiðri veikindagöngu.
Hún leitaði sér oft lækninga í út-
löndum og þá fór Þorvaldur með
henni eins oft og hann mögulega
gat. Sama er að segja um systur
hennar; þær vom henni mikil stoð
og stytta.
Hrafnhildur var einkar skemmti-
leg kona, en það helgaðist fyrst og
fremst af því, hve innilega trúuð,
vongóð og lífsglöð hún var. Aldrei
gaf hún vonina upp á bátinn, öll
þessi erfiðu ár, heldur hélt hún fast
í sérhvem vonameista, allt til hinstu
stundar. Þess vegna var hún sterk,
því að sterkur er sá einn, sem stend-
ur meðan stætt er og kann þá list
að skapa úr andstæðum síns innra
manns trúverðuga heild.
Megi elskuð vinkona mín hvíla í
friði.
Anný
í dag kveðjum við vinkonu okkar,
Hrafnhildi Marinósdóttur, eða
Hröbbu, eins og hún var ávallt
kölluð. Hrafnhildur fæddist í
Reykjavík 18. október 1946 og
hefði því orðið fertug á þessu ári.
Foreldrar hennar em Marinó N.
Jónsson og Kristín Jónsdóttir, og
var hún næstyngst fjögurra systk-
ina.
Fyrir 15 ámm stofnuðum við
nokkrar vinkonur saumaklúbb sem
við höfum haldið síðan. Þá þegar
hafði Hrabba tekið þann sjúkdóm
sem hún að lokum var að lúta fyrir.
Öll þessi ár barðist Hrabba af ótrú-
legum krafti og margar ferðir fór
hún erlendis til lækninga. Þrátt
fýrir allt sitt stríð heyrðist hún
aldrei kvarta, bar sig vel, var sterk
og bjartsýn og alltaf í góðu skapi.
Við vinkonumar eigum margar
góðar minningar um hana, oft var
setið langt fram á nótt, dmkkið
kaffí, hlegið og að sjálfsögðu pijón-
að, svo ekki sé minnst á þau skipti
þegar við buðum eiginmönnunum í
svokölluð saumaklúbbspartý.
Hrabba var mikið fyrir hannyrðir,
sem heimili hennar ber glöggt vitni
um.
Þann 25. júlí 1970 giftist Hrabba
Þorvarði Bjömssyni, verzlunar-
manni, og áttu þau fallegt heimili
í Stigahlíð 41. Reyndist hann henni
frábærlega vel í gegnum öll hennar
veikindi, var hennar besti vinur,
stoð og stytta ásamt fjölskyldu
Hröbbu sem alltaf stóð við hlið
hennar og gerði allt sem hægt var
til að létta henni lífíð.
Nú er höggvið stórt skarð í okkar
ágæta saumaklúbb við fráfall
Hröbbu sem ekki verður brúað,
dauft er yfír hópnum og söknum
við hennar sárt en huggum okkur
við það að þjáningum hennar sé
lokið.
Við sendum þér, Varði, okkar
innilegustu samúðarkveðjur, einnig
foreldram, systkinum og öðmm
aðstandendum.
Megi góður Guð styrkja ykkur á
þessari erfíðu stundu.
Þegar þú ert sorgmæddur
skoðaðu þá aftur huga þinn
ogþú muntsjá
að þú grætur vegna þess
semvargleðiþín.
Kahlil Gibran
Saumaklúbburinn
Elsku systir okkar er dáin.
Þegar sólin er aftur farin að
hækka á lofti og gróðurinn að vakna
úr vetrardvala lauk sextán ára
langri og hetjulegri baráttu hennar
við erfíð veikindi.
Við viljum með nokkmm fátæk-
legum orðum minnast hennar.
Hún var gædd miklu sálarþreki
og aldrei gafst hún upp. Lífslöngun
hennar var mikil og hún átti trú
sem gaf henni styrk. Hún átti góðan
eiginmann, sem alltaf stóð við hlið
hennar, og studdi hana dyggilega
í baráttu hennar. Trú okkar er sú
að án hans hefði hún ekki verið
eins lengi á meðal okkar og eigum
við honum mikið að þakka.
Sjálf sagði hún: „Varði er mitt
ljós.“
Við vottum honum samúð okkar.
Aldrei heyrðum við hana kvarta.
Það var alltaf sama viðkvæðið hjá
henni. „Ég hef það gott.“ Alltaf var
hún bæði boðin og búin að hjálpa
vinum og ættingjum sem henni
t
Útför
BJÖRNS GUÐLAUGS SIGURÐSSONAR
netagerðarmanns,
Skipholti 28,
sem lést á Hrafnistu 5. maí sl., fer fram frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 15. mai kl 13.30.
Systkini hins látna og
aðrir vandamenn.
t
Faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
PÉTURBRANDSSON
loftskeytamaður,
Vatnsstfg 4,
lést í Sjúkrahúsi Suðurlands 10. maí.
Jarðsungið verður frá Fossvogskirkju föstudaginn 16. mai
kl. 10.30.
Jón Pótursson, Sigrfður Guðmundsdóttir,
Guðmundur Pétur Jónsson, Hanna Björk Jónsdóttir,
Viktor Ingi Jónsson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við fráfall og útför mannsins míns, föður okkar, tengdafööur og afa,
SIGURGARÐARSSTURLUSONAR
Hrauntungu 8,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir viljum við færa Björgun hf. fyrir ómetanlega
aðstoð.
fna Böðvarsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
fannst eíga í erfíðleikum, þó þeir
væm litlir miðað við það sem hún
mátti þola.
Eitt af því skemmtilegasta sem
hún gerði var að ferðast og þrek
hennar á ferðalögum var undravert.
í haust hefði hún orðið fertug og
var hana farið að dreyma um ferð
af því tilefni. En nú er hún farin í
ferðina löngu.
Það er mikill söknuður í hjörtum
okkar, en eina huggunin er að vita
að nú líður henni vel og góður guð
hefur tekið vel á móti henni.
„Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu ffiðinn,
ogallterorðið rótt,
núsællersigurunninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur er sá fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að sldlja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er ffá.
(V. Briem).
Guð blessi minningu hennar.
Systkini
Dýpsta sæla, sorgin þunga
svífa hljóðlaust yfír storð.
Þeirra mál ei talar tunga
tárin em beggja orð.
(Ólöf frá Hlöðum)
Þessi vísa segir meira en fátæk-
leg orð er við hljóð fylgjum Hrafn-
hildi til hinstu hvílu.
Foreldrar Hrafnhildar em Kristín
Jónsdóttir og Marinó Jónsson, sem
allan sinn búskap hafa búið á Báru-
götu 30. Þar ólst hún upp í hópi
systkina. Á Bámgötunni var hom-
steinn fjölskyldunnar lagður. Ein-
ing systkinanna er mikil og hafa
allir hjálpast að við að létta þær
þungu byrðar sem á hana vom
lagðar.
Hrafnhildur giftist Þorvarði E.
Bjömssyni 25. júlí 1970. Stofnuðu
þau heimili að Stigahlíð 41 og
bjuggu þar síðan. Aðeins 4 mánuð-
um eftir brúðkaupið veiktist hún
lífshættulega. Hún barðist hetju-
lega, vildi ekki kveðja lífíð og ást-
vini sína. Hennar mikli lífskraftur,
og færir læknar, heimtu hana úr
helju, ekki aðeins þá, heldur marg-
sinnis síðan. Vart verður tölu á
komið þær mörgu tvísýnu aðgerðir
sem hún hefur gengist undir, bæði
á sjúkrahúsum hér heima og í
Bandaríkjunum.
Hrafnhildur var hetja sem lagði
á brattann, bjartsýn á bata. Aldrei
kvartaði hún og þegar hún komst
á fætur fór hún út á meðal fólks.
Hrafnhildur hafði mikla reisn til
að bera. Henni var gefinn mikill
lífskraftur. Hvers vegna hún fékk
aðeins að nota hann til eigin lífs-
baráttu þýðir ekki að spyija. Þar
búa yfír órannsakanlegir vegir
Guðs.
í veikindum sínum naut hún
mikils stuðnings. Maðurinn hennar
stóð við hlið hennar alla tíð svo og
systkini hennar og foreldrar. Móðir
hennar sleppti aldrei vemdarhendi
af henni og studdi hana æðmlaus.
Nú þegar þjáning Hrafnhildar er
á enda, vitum við að vel verður tekið
á móti henni handan móðunnar
miklu.
Guð blessi minningu hennar.
Tengdafólk