Morgunblaðið - 16.05.1986, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR16. MAÍ1986
Dagmar Jóns-
dóttir — Minning
Fædd 12. ágúst 1895
Dáin 7.maf 1986
Það er auðvitað aldrei hægt að
meta þau áhrif sem maður verður
h fyrir frá öðrum. Eitt er þó víst, að
. ég á ömmu Dagmar margt að
þakka.
Veruleg kynni okkar hófust árið
' 1969 þegar ég hóf skólagöngu í
Reykjavík. Hún var 74 ára og ég
) 14 en þrátt fyrir aldursmuninn átt-
um við vel saman. Ég bjó hjá henni
næstu 6 árin og eftir að ég stofnaði
heimili leið varla sú vika að við
hittumst ekki.
Amma hélt andlegu atgervi til
dánardægurs. Hún var mjög sjálf-
stæð og hélt sitt heimili, gat ekki
hugsað sér að vera upp á aðra
komin. Hún var alla tíð dugleg og
hugulsöm og hélt sambandi við
ættingja og vini. Jafnvel vandalaus-
ir, sem áttu við tímabundna erfíð-
leika að stríða, kjmntust hugulsemi
hennar og trygglyndi. Eftir að vin-
um hennar í eigin aldurshópi fækk-
aði ræktaði hún vináttu við yngri
kynslóðina, bæði innan Qöldskyld-
unnarogutan.
Hún sat aldrei auðum höndum.
Amma fór á pijónanámskeið á ní-
ræðisaldri og taldi út í saum alla tíð.
Amma var tiygg, öguð og já-
kvæð. Hún hafði ákveðnar skoðanir
ef því var að skipta. Hún brást við
hveijum vanda af einurð og festu.
En efst í huga mér er ég kveð þessa
miklu konu er þakklæti.
Arnhildur Asta Jósafatsdóttir
Látin er föðursystir mín, Dæja
frænka eins og við systkinin nefnd-
um hana, og verður hún jarðsungin
í dag frá Fríkirkjunni. Hún var átt-
unda bam hjónanna á Gamla-
Hrauni á Eyrarbakka, Jóns Guð-
mundssonar og Ingibjargar G. Jóns-
dóttur, en þeim varð sautján bama
auðið. Af þeim systkinum eru nú 4
systur á lífí. Oft var hart í ári hjá
þeim afa og ömmu eins og hjá öðru
alþýðufólki á þeim tíma og þurftu
bömin að fara að vinna fyrir sér
um leið og þau höfðu orku til. Sum
fóm í fóstur um lengri eða skemmri
tíma. Dæja var fímm ára er hún
var tekin í fóstur af Þórði Snorra-
syni verslunarmanni í Káragerði á
Eyrarbakka og konu hans, Sigríði
Jónsdóttur. Þar fékk hún gott atlæti
og var alin þar upp til fullorðins
ára sem einkabam. Dæja vann
algeng störf bæði úti og inni og var
m.a. kaupakona á Löngumýri á
Skeiðum og bast því heimili traust-
um vináttuböndum.
Dæja lærði síðan herrafatasaum
á Eyrarbakka sem þótti þá góður
skóli ungri stúlku. Dæja giftist árið
1917 Valgeiri trésmiðameistara og
verkstjóra Jónssyni Sigurðssonar
frá Melshúsum á Eyrarbakka. Hann
var fæddur 1890. Þau bjuggu
lengst af á Snorrabraut 75 hér í
Reykjavík. Þau eignuðust 4 böm.
Elst er Sigríður Þóra prófessor,
ekkja Hjörleifs prentara Baldvins-
sonar. Þau eignuðust 3 böm. Næst
elst er Ingibjörg, maki hennar er
Richard Ferrintino og em þau bú-
sett í Bandaríkjunum. Þau eiga 3
syni. Næst í röðinni er Guðrún Júl-
ía, hún var gift Jósafat Amgríms-
syni frá ísafírði og eiga þau 4 böm.
Þau skildu. Hún er nú kaupmaður
í Keflavík. Yngst bama Dæju og
Valgeirs er Geir, jámsmiður á
Stokkseyri, kona hans er Auður J.
Gunnarsdóttir og eiga þau 5 böm.
Geir átti 1 son fyrir hjónaband.
Bamaböm Dæju em nú 14 að tölu,
og hafa þau löngum átt athvarf
hjá ömmu sinni. Dæja varð fyrir
þeirri sorg að missa mann sinn árið
1950 er hún var á miðjum aldri.
Hún hafði alla tíð verið húsmóðir,
hugsað um mann sinn og böm af
mikilli alúð og myndarskap. Hún lét
ekki bugast þegar Valgeir féll frá,
heldur fór að vinna á saumastofu
við herrafatasaum og síðan í þvotta-
húsi Landspítalans og vann þar í
ein 16 ár.
Faðir minn, Guðni Jónsson, var
systur sinni og mági ævinlega
þakklátur fyrir aðstoð þeirra er
hann var við nám í Menntaskólan-
um. Þau gáfu föður mínum fæði
og húsnæði í tvo vetur og má það
hafa riðið baggamuninn að hann
t
Móðirokkar,
SIGRÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR
frá Gesthúsum,
Alftanesi,
lést á Hrafnistu í Reykjavík aö kvöldi 14. maí sl.
Ólafur Jensson,
Ketill Jensson,
Guðfinna Jensdóttir.
Kona min og móðirokkar, t
FRIÐMEY JÓNSDÓTTIR,
andaðist í sjúkradeild Hrafnistu, Hafnarfirði, að morgni fimmtu-
dagsins 15. maí. Jarðarförin auglýst síðar. Viktor Björnsson, Jóna Ágústa Viktorsdóttir,
Bjöm Viktorsson, Þóra Viktorsdóttir, Alfreð Viktorsson, Lilja Viktorsdóttir.
t
TÓMAS R. JÓNSSON,
Blönduósl,
lést 10. maí. Útför hans fer fram frá Blönduóskirkju 17. maí kl.
16.00.
Ragnar Ingi Tómasson, Anna Guðmundsdóttir,
Ásta Heiður Tómasdóttir,
Nanna Tómasdóttir, Skúli Pálsson,
Kristin B. Tómasdóttir, Einar Kristjánsson
og fjölskyldur.
t
Elskulegur sonur okkar og bróðir,
SVEINBJÖRN BREIÐFJÖRÐ EIRÍKSSON,
Hallveigarstfg 10,
Reykjavík,
áður Hegranesi 26, Garðabæ,
andaðist í Landakotsspítala þann 14. maí sl.
Útförin veröur auglýst síöar.
Eirikur Guðmundsson, Rakel Sveinbjörnsdóttir
og bræður hins látna.
f
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRA LOFTSDÓTTIR,
Suðurgötu 36, Sandgerði,
sem andaðist laugardaginn 10. maí, verður jarðsungin frá Hvals-
neskirkju laugardaginn 17. maí kl. 16.00.
Fyrir hönd aöstandenda,
Gylfi Gunnlaugsson.
Jóhanna A. Jónsdóttír
frá Möðrudal—Minning
Fædd 16. janúar 1907
Dáin 6. maí 1986
Mig langar að minnast ömmu
minnar, Jóhönnu Amfríðar Jóns-
dóttur, með nokkrum orðum. Nú
þegar hún er horfín af sjónarsviði
þessa heims, ri^ast upp margar
minningar frá liðnum árum. Heim-
sóknir mínar til Reykjavíkur á
Lindargötuna til afa og ömmu.
Alltaf þegar maður kom biðu manns
opnir armar og ekki má gleyma
öllum þeim kræsingum sem biðu
manns. Afí minn, Jón E. Jóhannes-
son, dó 5. október 1981. Það var
mikill missir en það sem maður
huggaði sig við, það var að hafa
ömmu, þessa góðu og glaðlyndu
konu, það var svo gaman og fræð-
andi að tala við hana, hún vissi svo
margt. Megi friður og ró ríkja yfír
sálu ömmu minnar.
Alma Dögg
Jóhanna Amfríður Jónsdóttir frá
Möðrudal hefur nú lokið lífsgöngu
sinni hér á jörð. Hún var fædd í
Rangárlóni í Jökuldalsheiði,
N-Múlasýslu, þann 16. janúar 1907
og lést þann 6. maí síðastliðinn eftir
stutta sjúkdómslegu. Hún hafði
fengið heilablæðingu og í kjölfar
hennar kom svo lömun. Líkamskerfi
fólks' er veikara fyrir eins og vitað
er þegar fólk eldist.
Kynni okkar urðu ei löng því hún
fluttist hingað á Laugaveg 143
þann 1. febrúar sl. Hún var því búin
að vera röska þijá mánuði undir
sama þaki og ég. í þau skipti sem
við raeddum saman var hún alltaf
hress og kát. Ég fékk eitt sinn að
vita það frá henni að hún hafði
jmdi mikið af harmonikkuspili og
fleira. Líka var hún hógvær og af
hjarta lítillát. Austfírðingur var hún
fram í fíngurgóma.
Ég vil votta öllum hennar nán-
ustu mína dýpstu samúð í sorg
þeirra. Ég bið góðan Guð að styrkja
aþá og styðja, vemda og blessa.
Sigrún Sturlaugs-
dóttir — Minning
Fædd 13. júlí 1918
Dáin 9. maí 1986
í dag er til moldar borin tengda-
móðir mín og vinur minn, Sigrún
Sturlaugsdóttir. Hún lést eftir
skamma legu á sjúkrahúsi án þján-
inga, en langt um aldur fram.
Sigrún fæddist í Stykkishólmi þ.
13. júlí 1918 og var því tæpra 68
ára gömul er hún lést. Foreldrar
hennar voru hjónin Steinunn
Bjamadóttir og Sturlaugur Einars-
son. Ung að ámm fluttist Sigrún
til Reykjavíkur og giftist Siguijóni
Sigurðssyni, byggingameistara, en
Siguijón lést árið 1968, þá aðeins
62 ára gamall. Fráfall Siguijóns
varð henni mikið áfall sem segja
má að hún hafí kannski aldrei náð
sér að fullu eftir, en tíminn dró þó
úr sársaukanum og örin urðu ekki
eins greinileg. Sorgin knúði aftur
dyra hjá Sigrúnu árið 1978 en það
ár missti hún næstyngsta bam sitt,
Harry. Dauði hans varð einnig
verulegt áfall fyrir hana og var
Harry sárt syrgður af henni og
systkinum sínum, enda sárt að sjá
á bak 32 ára syni og bróður. Sigrún
bugaðist þó aldrei, þótt andbyrinn
væri mikill og á tíðum napur.
Sigrúnu og Siguijóni varð 5
bama auðið og eru 4 á lífí, 2 dætur
og 2 synir. Báðar dætumar og
annar sonurinn era gift en öll era
bömin búsett í Reykjavík og á
Seltjamamesi. Bamaböm Sigrúnar
era 8 talsins og ber það yngsta
nafn ömmu sinnar og bamabama-
bömin era 3.
Það fór ekki mikið fyrir Sigrúnu
heitinni og hún flíkaði ekki tilfínn-
ingum sínum. Hennar starf var
unnið í kyrrþey og innan veggja
heimilisins. Fyrir um það bil 10
áram hóf Sigrún sambúð með eftir-
lifandi sambýlismanni slnum^ Einari
Ermenrekssyni múrara. A milli
þeirra var ávallt kært og var Einar
Sigrúnu svo sannarlega betri en
enginn.
Það er með trega í huga sem ég
nú kveð ágæta tengdamóður mína
og flyt henni þakkir fyrir allt það
góða sem hún gerði mér og mínum.
Aðeins hálfum mánuði áður en hún
dó spurði hún okkur hjónin frétta
gat þá haldið áfram námi. Samt
var þar ekki auður í garði. Hún
sýndi honum jafnan systurlega
umhyggju og ekki síst eftir að hann
löngu síðar missti heilsuna. Við
systkinin viljum á þessari stundu,
færa henni sérstakar þakkir fyrir
allt, sem hún gerði fyrir hann.
Dæja frænka var alla tíð glæsileg
kona jafnt I útliti sem fasi, alúðleg,
skilningsrík og hreinljmd.
Dæja var hraust lengst af ævinn-
ar, minnug og ættrækin, fylgdist
vel með sínu fólki heima og erlendis.
Bróðursonur hennar Guðni K.
Gunnarsson, verksmiðjustjóri hjá
Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna í
Bandaríkjunum, sem lést 1984, átti
heimili hjá Dæju og Valgeir í 3
vetur meðan hann var í Menntaskól-
anum og sýnir það enn ættrækni
hennar og myndarskap.
Dæja ferðaðist mikið eftir að hún
hafði náð háum aldri t.d. heimsótti
hún dótturdóttur sína í Svíþjóð eftir
áttræðisafmælið og til Bandaríkj-
anna fór hún 75 ára gömul og naut
hún þess í ríkum mæli.
Síðastliðin íjögur ár átti hún við
heilsuleysi að stríða en hún hélt
fullri reisn til endadægurs.
Um leið og ég votta bömum
Dæju og ættingjum samúð mína
með þessum fátæklegu orðum kveð
ég kæra frænku og er þess fullviss
að gott bíði góðrar konu.
Þóra Guðnadóttir
Hann veiti og það þeim er Hann
einn veit að þau þrá og þarfnast
nú og um ókomna tíma.
Blessuð sé minning hennar.
Steingrímur Kristjónsson
af dóttur okkar sem um þessar
mundir er í Ameríku. „Hvenær
kemur Helga heim? Ég hlakka svo
til að sjá hana.“ Sigrún og Helga
hittast ekki framar í þessum heimi.
Minning Sigrúnar lifír í huga
okkar sem þekktum hana. Ég flyt
bömum hennar og sambýlismanni
samúðarkveðjur.
Ólafur Stefánsson