Morgunblaðið - 13.03.1987, Blaðsíða 42

5
42
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 13. MARZ 1987
Jónas E. Jónas-
son — Minning
Fæddur 2. október 1962
Dáinn 1. mars 1987
Við urðum harmi slegin er við
fengum þá sorgarfregn að kvöldi
1. mars að vinur okkar, Jónas, hefði
látist af slysförum fyrr um daginn.
Jónas fæddist í Vestmannaeyjum
þann 2. október 1962, sonur hjón-
anna Úrsulu Guðmundsdóttur og
Jónasar Guðmundssonar. Ólst hann
upp ásamt eldri systkinum sínum á
Illugagötu 11 þar í bæ. í gosinu
fluttust þau upp á land og bjó hann
í foreldrahúsum þar til hann kynnt-
ist eftirlifandi eiginkonu sinni,
Guðrúnu Jóhannesdóttur, árið
1981. Ingunni dóttur Rúnu gekk
hann í föðurstað, Ingunn var þá á
öðru ári. Ári síðar eignast þau aðra
dóttur, Úrsulu Lindu, og reyndist
hann þeim einstakur faðir. 12. maí
1984 giftust þau Jónas og Rúna.
Tengdaforeldrar Jónasar voru Ing-
unn Ingvarsdóttir og Jóhann
Þórarinsson og reyndust þau þeim
Jónasi og Rúnu ávallt vel og var
hann þeim sem sonur.
Jónas var góður drengur og við
minnumst þess hve gott var að
koma á heimili þeirra í Köldukinn
29, og voru móttökur ætíð hlýjar
og var oft glatt á hjalla. Jónas var
ávallt hress og kátur og gaman að
vera í návist hans.
Hann var tryggur vinur og alltaf
tilbúinn að rétta hjálparhönd og
sýna góðvild á ýmsan hátt.
Svo nú er höggvið stórt skarð í
vinahóp okkar. Samband Jónasar
og Rúnu var mjög náið og gott og
fjölskyldulíf til fyrirmyndar.
í dag kveðrjum við góðan vin og
vottum foreldrum hans, tengdafor-
eldrum, systkinum og fjölskyldum
þeirra innilegustu samúðarkveðjur.
Elsku Rúna okkar, Ingunn og
Úrsúla Linda, við biðjum góðan guð
að styrkja ykkur og blessa í ykkar
miklu sorg. Minningin um góðan
vin mun ávallt lifa.
Agla og Gunni, Ágústa og
Jónas, Líney og Arnar, Vala
og Halii, Guðrún og Jói.
Kveðja frá frændsystkinum
„Fel Drottni vegu þína
og treyst honum, hann mun
vel fyrir sji
Hann mun láta réttlæti þitt
renna upp sem ljós
og rétt þinn sem hábjartan dag.“
(Davíðss. 37 vers. 5-6)
í dag verður lagður til hinstu
hvflu elskulegur frændi okkar og
föðurbróðir, Jónas Ewald. Við
systkinin urðum harmi slegin er
okkur var sagt að elsku frændi
væri dáinn. Við minnumst Jónasar
með trega í hjarta, og tilhugsunin
um að fá aldrei að sjá elsku frænda
oftar er óbærileg. Jónas geislaði af
lífsgleði og var alltaf tilbúinn að
gantast við okkur systkinin er hann
kom heim til okkar. Við systkinin
geymum í hjörtum okkar minning-
una um þær stundir er hann kom
heim með pabba í hádegismat, og
hann hljóp með okkur út í fótbolta
og aðra boltaleiki.
Blessuð sé minning hans.
Við vottum elsku Rúnu og frænk-
um okkar Ingunni og Úrsúlu Lindu
okkar dýpstu samúð og biðjum góð-
an Guð að styrkja þau í sorg sinni.
Megi góður Guð styrkja afa og
ömmu og alla þá er eiga um sárt
að binda í sorgum sínum.
Guðmar, Karen og Ómar
í dag, þegar birta vorsins er
framundan, kveðjum við Jónas Jón-
asson sem iést í hörmulegu um-
ferðarslysi aðeins 24 ára gamall.
Okkar fyrstu kynni af Jónasi voru
í gegnum frænku okkar, Guðrúnu,
sem nú sér á bak eiginmanni sínum
eftir aðeins fjögurra ára hjónaband.
Þegar Guðrún og Jónas kynntust
átti Guðrún eina dóttur, Ingunni,
sem þá var á fyrsta ári og gekk
Jónas henni í föðurstað. Þau eign-
uðust síðan eina dóttur, Úrsúlu
Lindu, og var aðdáunarvert að
fylgjast með hve vel Jónas rækti
föðurskyldur sínar.
Guðrún og Jónas hófu búskap á
heimili foreldra hennar og var sam-
band hans við tengdaforeldra sína
strax mjög kært og það breyttist
ekki er Guðrún og Jónas fluttu,
ásamt dætrum, í eigin íbúð.
Með hlýlegri framkomu sinni
ávann Jónas sér traust og virðingu
okkar allra í fjölskyldunni frá fyrstu
kynnum.
Orð duga skammt á slíkri sorgar-
stundu en við biðjum guð að gefa
Guðrúnu ogdætrunum styrk, einnig
foreldrum, tengdaforeldrum og öðr-
um aðstandendum. Guð blessi
ykkur öll.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V.Briem.
Aldís, Björn, Helga,
Bjarni, Eygló og Elísa.
„Ég er á langferð um lífsins haf
og löngum breytinga kenni.
Mér stefiiu frelsarinn góður gaf.
Ég glaður fer eftir henni.
Mig ber að dýrðlegum ljósum löndum,
þar lífsins tré gróa á fógrum ströndum
við sumaryl og sólardýrð." H.T.
Mig setti hljóða þegar Helena
tengdadóttir mín hringdi snemma
morguns þann 2. mars og sagði:
Jónas bróðir er dáinn!
Ég sat lengi hljóð og gegnum
huga minn streymdu minningamar
um kynni mín af þessum góða og
ljúfa dreng. Hann var ekki hár í
loftinu, aðeins 9 ára, þegar hann
kom í heimsókn vestur á Snæfells-
nes til mín með systur sinni og
systurdóttur, Sonju, sem þá var
aðeins tveggja ára, en á milli þeirra
var gott og kært samband. Þó
margir væru í heimili og húsakynni
ekki stór og hann kæmi úr allt
öðru umhverfi féll hann strax inn
í okkar hóp og var eins og einn af
mínum bömum. Segi ég þetta hér
því það lýsir svo vel hvemig hann
var af guði gerður. Og alltaf síðan
var eins og við ættum dálítið hvort
í öðru og vænt þótti mér um þegar
hann lét skíra litlu dóttur sína, þá
fékk ég að eiga hlutdeild í gleði
Fædd 26. september 1912
Dáin 5. mars 1987
í dag verður til moldar borin frá
Akraneskirkju Ingibjörg Jónasdótt-
ir, en hún andaðist að morgni 5.
mars á Vífílsstaðaspítala. Ingibjörg,
eða Lilla eins og hún var vanalega
nefnd í daglegu tali, var fædd og
uppalin hér á Akranesi. Foreldrar
hennar vom hjónin Jónas Sigur-
geirsson, sem látinn er fyrir
mörgum árum, og Helga Þórðar-
dóttir, sem lifír dóttur sína og er á
tíræðisaldri. Hún er nú á öldrunar-
deild Sjúkrahúss Akraness.
Jónas og Helga bjuggu hér á
Akranesi í húsi sem nefnt var Vina-
minni og voru þau ætíð kennd við
það hús eins og algengt var áður
en skipulagðar götur komu hér. Það
er búið að rífa þetta hús fyrir nokk-
uð mörgum ámm, en í staðinn er
búið að byggja þar veglegt safnað-
arheimili, sem ber nafnið Vina-
minni.
þeirra og lýsir þetta betur en mörg
orð hlýju hans í minn garð.
Elsku Rúna og litlu dætumar og
aliir aðrir ástvinir, ég sendi ykkur
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Vin minn kveð ég í þeirri fullvissu
að honum sé ætlað stærra hlutverk
hinum megin á ströndinni.
„Lát akker falla! Ég er í höfn.
Ég er með frelsara mínum.
Far vel, þú æðandi, dimma diöfn,
vor drottinn bregst eigi sínum.
Á meðan akker í Ægi falla,
ég alla vinina heyri kalla,
semfyrirurðuhingaðheim. H.T.
Guðrún Danelíusdóttir
í dag kveðjum við hinstu kveðju
ástkæran bróður og mág. Hvert
okkar hefði gmnað það er við vökn-
uðum að morgni sunnudags 1.
mars að okkur ætti eftir að berast
sú hörmulega fregn síðla dags, að
bróðir okkar og mágur hefði látist
í bflslysi. Það var ekki svartsýnis-
maður á ferð þar sem Jónas fór,
lífsgleðin ljómaði af honum og til-
hlökkunin var mikil að fara í fyrstu
alvömferðina á nýja bflnum á
sunnudaginn. Guðsvegir em órann-
sakanlegir og sannarlega vitum við
ekki hvenær okkar tími er kominn.
Jónas fæddist í Vestmannaeyj-
um, sonur hjónanna Ursulu og
Jónasar Guðmundssonar húsa-
smíðameistara. Hann gekk æsku-
spor sín í Eyjum ásamt góðum hópi
leikfélaga á Illugagötunni og eigum
við systkinin ljúfar minningar frá
þeim tíma, er við geymum í hjörtum
okkar. í gosinu fluttist Jónas ásamt
fyölskyldu sinni til Reykjavíkur.
Fyrstu mánuðina dvaldist hann hjá
Skúla og Þóm Björgu í Hraun-
bænum í félagsskap bræðranna
Gúdda og Gumma þar sem þeir
stunduðu nám saman. Fyrstu árin
í borginni vom ungum dreng erfið
þar sem flutningar milli dvalarstaða
vom tíðir, þar til foreldrar okkar
byggðu hús við Holtsbúð í Garðabæ.
Hann dvaldist í foreldrahúsum þar
til hann kynntist ástkærri eiginkonu
sinni, Guðrúnu Jóhannsdóttur, en
hún er dóttir sæmdarhjónanna Jó-
hanns Þórarinssonar og Ingunnar
Ingvarsdóttur. En á heimili þeirra
dvöldust Jónas og Rúna fyrst um
sinn þar til þau stofnuðu sitt fallega
og hlýlega heimili í Köldukinn 29
í Hafnarfirði. Þau giftu sig 12. maí
1984, og áttu eina dóttur saman,
Úrsúlu Lindu, en Guðrún átti fyrir
dótturina Ingunni, sem Jónas gekk
í föðurstað.
Hans fyrstu störf vom til sjós
með Halldóri mági sínum og um
tíma starfaði hann hjá Richardi
bróður sínum við þjónsstörf, þar til
hann hóf nám í húsasmíði undir
handleiðslu föðurins, en við þá iðn
Þau Jónas og Helga eignuðust
fjórar dætur og var Lilla þeirra elst.
Hún giftist Sveini Guðmundssyni
frá Kúlu f Innri-Akraneshreppi, en
hann lést 6. maí 1982. Næst kom
Viktoría, sem gift var Hallgrími
Hanssyni húsasmíðameistara og
vom þau búsett í Reykjavík, en hún
er látin fyrir mörgum ámm. Þriðja
dóttirin hét Aðalheiður, sem lést
bam að aldri. Yngst er Rannveig,
hún er gift Vilhjálmi Vilmundarsyni
yfírtollþjóni og em þau búsett í
Reykjavík.
Við hjónin kynntumst fyrst þeim
heiðurshjónum Lillu og Svenna, eins
og hann var kallaður í daglegu tali,
um 1947 og var það okkur mikil
gæfa. Þau bjuggu þá á Skagabraut
7, en það hús hafði Svenni byggt
af miklum dugnaði en af litlum efn-
um á kreppuárunum fyrir seinni
heimsstyijöldina. Þessi kynni leiddu
til þess að 1955 'hófum við bygg-
ingu á parhúsi í Stekkjarholti 6,
þar sem við bjuggum saman. í 23
starfaði hann eftir það með Ómari
bróður sínum og góðum félögum,
Áma og Gulla, í Súðarvogi. Við
geymum minninguna um góðan og
hjartahlýjan dreng í hjörtum vomm.
Blessuð sé minning hans.
Elsku Rúna, Ursúla Linda og
Ingunn, megi algóður Guð styrkja
ykkur í sorg ykkar.
„Biðjið, og yður mun gefast,
leitið, og þér munuð finna,
knýið á, og fyriryður mun upp lokið verða.
Því að hver sá sem öðlast, sem biður,
sá finnur,
sem leitar, og fyrir þeim, sem á knýr,
mun upplokið verða. (Matt. 7.7—8)
Helena, Halldór, Ómar,
Kristin, Richard
Elskulegur frændi og móður-
bróðir var skyndilega tekinn frá
okkur. Hann lést af slysförum
sunnudaginn 1. mars 1987.
Jónas var sonur Ursulu og Jónas-
ar Guðmundssonar byggingameist-
ara í Vestmannaeyjum, þar sem afí
okkar átti sitt eigið fyrirtæki.
Amma okkar er af þýskum ættum.
Jónas ólst upp í Vestmannaeyjum
til 10 ára aldurs. Þá kom gos í
Vestmannaeyjum og fluttumst við
þá öll upp á fastalandið. Það var
mikil raun fyrir ungan dreng, því
að æskuvina og leikfélaga saknaði
hann mikið og samheldni barna við
Illugagötu var einstæð. Fótbolti
átti hug hans allan.
Meðan afí og amma voru að
byggja sér nýtt heimili í Garðabæ
fluttist Jónas Ewald heim til okkar
í Holtsbúð 12 í Garðabæ, og í sömu
götu byggðu afí og amma sér hús.
Við ólumst upp sem systkin og fað-
ir okkar kallaði hann alltaf fóstur-
son sinn. Oft var hann stoð og
ár án þess að nokkum tíma félli
skuggi á. Við unnum öll fyögur að
byggingu á húsinu því peningar
voru af skomum skammti og
byggðist það því fyrst og fremst á
vinnuframlagi okkar allra. Þó höfðu
þau LiIIa og Svenni dálítið forskot
fram yfír okkur því þau áttu húsið
sitt til að selja þótt það væm ekki
stórir fjármunir, en þó var það svo
að ekki kom annað til mála af þeirra
hendi en að við fylgdumst að og
þegar við fluttum inn í september
1956 vom íbúðimar á nákvæmlega
sama byggingarstigi, þannig vildu
þau hafa það.
Lilla og Svenni höfðu mjög gam-
an af að ferðast um landið og fómm
við mjög margar skemmtilegar
ferðir saman eftir að við höfðum
eignast bfla. Við eignuðumst svo-
lítinn bústað ásamt þriðja aðila við
Vesturhópsvatn og voram þar einn-
ig með bát og veitti það okkur mikla
ánægju að fara þangað og renna
fyrir silung, enda ótaldar þær ferð-
ir sem við fómm þangað okkur
öllum til mikillar skemmtunar og
gleði.
Það var mikill og sár missir fyrir
Lillu þegar hún missti eiginmann
sinn 1982 og varð hún aldrei söm
aftur þótt hún léti ekki á því bera,
hún var ekki gefín fyrir að bera
tilfinningar sínar á torg. Lilla hafði
yndi af að ferðast allt sitt líf. Hún
var skáti á unga aldri, enda mat
Minning:
Ingibjörg Jónas-
dóttir Akranesi
stytta móður okkar, því pabbi er
alltaf í siglingum.
Hér í Garðabæ gekk Jónas í
Gagnfræðaskólann, síðan í Iðnskól-
ann í Hafnarfirði. Húsasmíði lærði
Jónas hjá föður sínum og byijaði
fyrst að vinna með afa I Iðnaðar-
banka íslands og síðan með Ómari
bróður sínum, sem einnig lærði
húsasmíði, hjá afa. Er þetta mikill
missir fyrir Ómar, því bræðumir
vom mjög samiýndir. Þeir áttu sér
sameiginlegan góðan vin, Áma
Guðjónsson frá Vestmannaeyjum,
og er hann mikill fy'ölskylduvinur. Á
verkstæði Áma við Súðarvog var
oft glatt á hjalla og unnið mikið.
Jónas frændi var ljúfur og góður
drengur og augasteinn ömmu, því
hann var yngstur hennar bama.
Jónas frændi fór á unglingsámm
með föður okkar, Halldóri Almars-
syni, til sjós. Var faðir okkar þá
skipstjóri á ms. Vesturlandi og tók
frænda með sem háseta. Jónas
hafði hug á að sjá sig um í heimin-
um og var þetta kærkomið tæki-
færi. Larigar og skemmtilegar
ferðir fómm við öll saman. Mamma
var þá líka með. Stundum var ferð-
inni heitið til Þýskalands, og
komum við þá til Lubeck til langafa
og langömmu.
Elsku Rúna, Úrsúla Linda, Ing-
unn, afi og amma og allir aðstand-
endur. Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og biðjum Guð að
styrkja ykkur. Guð geymi elsku
frænda.
Sonja Margrét og Anna Lena
í dag er kvaddur Jónas Jónasson
sem um nokkurra ára skeið hefur
starfað fyrir Iðnaðarbankann við
ýmiss konar trésmíðavinnu. Sér-
staklega er okkur minnisstæð
framganga hans öll við breytingar
og viðbyggingu í bankanum á sl.
hausti.
Hann tók í arf dugnað foreldra
sinna og reyndist hlýr og verklaginn
samstarfsmaður sem ávallt var
reiðubúinn til hjálpar og aðstoðar
ef á þurfti að halda.
Það er erfitt að sætta sig við að
æskumenn skuli kallaðir í þann
mund sem þeir eru að ná varan-
legri fótfestu í lífínu eftir að hafa
stofnað fjölskyldu og eignast hús-
næði. En dómi þess sem öllu ræður
verður ekki áfrýjað. Við sem eftir
lifum skiljum ekki hvers vegna ung-
ur maður er kallaður svo skjótt af
þessari jörðu. En vitundin um það,
að sá sem öllu ræður hefur kallað
hann í faðm sinn veitir huggun.
Um leið og við kveðjum Jónas
hinsta sinni hugsum við með hlýhug
til minninga um hann og sendum
konu hans, litlu stúlkunum tveim
og öðmm ástvinum bestu kveðjur.
Starfsfólk Iðnaðarbankans
hún skátahreyfinguna mjög mikils.
Á síðastliðnu sumri sagði hún okk-
ur, að sig langaði mikið til að fara
í kringum landið með ferðahópi sem
hún var meðlimur í og fór vanalega
eina ferð á sumri, en heilsan var
farin að bila svo hún treysti sér
varla, en löngunin var mikil og hún
fór þessa ferð af veikum mætti og
sagði hún okkur eftir á að þetta
hefði verið sín draumaferð.
Lilla var sérlega myndarleg hús-
móðir. Fyrir utan hin svokölluðu
hefðbundnu húsmóðurstörf hafði
hún mikla ánægju af alls konar
handavinnu og saumaði mikið út,
til dæmis ýmsar fallegar vegg-
myndir fyrir utan ýmiss konar
pijónaskap. í einkalífi sínu vom
Lilla og Svenni mjög samrýnd og
4