Morgunblaðið - 17.03.1987, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. MARZ 1987
51
Sigurveig Stein-
grímsdóttir - Minning
Eitt af því besta í lífi hverrar
manneskju er góð móðir, nú vil ég
er ég kveð tengdamóður mína, Sig-
urveigu Steingrímsdóttur, segja að
það er ekki síður mikilvægt og
sannarlega lán að eignast góða
tengdamóður. Ég læt hugann líða.
Það var sumar og árið var 1961.
Sólin skein og það var gott að vera
til. Ung stúlka sunnan úr Hafnar-
firði hélt til sumarvinnu í Hvalfirði.
Hún var dökk á brún og brá og ég
verð að viðurkenna að hjartað tók
að hoppa í bijósti mínu. Hún vann
í söluskála bróður míns og ég
bauðst til að hjálpa henni við öll
frágangsverk. Við notuðum sumar-
ið til að kynnast og fljótlega fann
ég hvað hún og móðir hennar voru
nánar og ég fór að hlakka til að
hitta þess konu sem svo mjög átti
hug dóttur sinnar. Haustið kom og
ég var kynntur fyrir móðurinni sem
við kveðjum hér í dag. Þvílík mann-
eskja, þvflík móðir, þvílík kona. Hún
tók mér sem sínum kærasta syni,
umvafði mig og gladdi á alla lund.
Tíminn leið enn. Við eignuðumst
dóttur, hún hlaut nafn móðurömmu
sinnar, Sigurveigar. Veit ég vart
fallegra samband ömmu og ömmu-
bams. Þær voru samrýndar þannig
að allt kynslóðabil hvarf og sam-
verustundir þeirra voru ljúfar og
fullar af gleði.
Því bið ég að dagurinn í dag
geymi að eilífu minningu þess liðna
og minningu minnar góðu tengda-
móður.
Kári Þórisson
Sunnudaginn 8. mars lést á Sól-
vangi Sigurveig Steingrímsdóttir.
Hún var dóttir hjónanna Ólafíu
Hallgrímsdóttur, sem fædd var á
Lónakoti í Hraunum 1885, og hefði
því orðið 100 ára fyrir um tveim
árum síðan, og manns hennar,
Steingríms Torfasonar, sem fæddur
var í Hafnarfirði 1882. Sjálf var
hún fædd 26. september árið 1906
og átti því áttræðisafmæli á sl.
hausti.
Einn af hinum sterkari þáttum í
öllu fari Siwu, eins og hún var
kölluð af ættmennum og vinum, var
meðvitundin um ætt og skyldleika,
sem hún rætki fádæma vel. Því vil
ég hér með nokkrum orðum, um
leið og hennar er minnst, minnast
foreldra hennar.
Ólafía og Steingrímur gengu í
hjónaband átjánda febrúar árið
1904 og bjuggu í Hafnarfírði allan
sinn búskap, að undanskildum
tveim fyrstu árunum, sem þau
bjuggu í Reykjavík. Steingrímur
lauk gagnfræða- og k 'nnaraprófi
frá Flensborgarskóla og vann í eitt
ár við klæðaverksmiðjuna Iðunni í
Reylq'avík. Árið 1906, er hann svo
hefír lokið kennaraprófi, fæðist Sig-
urveig og þá um haustið fer hann
að starfa sem kennari í Hafnar-
fírði, til ársins 1911. Eftir það rak
hann verslun og margskonar við-
skipti í Hafnarfirði til dauðadags,
árið 1946. Auk þessa var hann af-
kastamikill í hverskonar félagsmál-
um, m.a. formaður Sjúkrasamlags-
ins og sóknamefndar Þjóðkirkju-
safnaðarins á þeim tímum er unnið
var að byggingu Hafnaifyarðar-
kirkju. Hann var ritari bæjarstjóm-
ar, 1921—23, í bæjarstjórn,
1920—23, í hafnarnefnd, skóla-
nefnd og vatnsveitunefnd.
í öllum félagsmálum og störfum
að þeim var Ölafía hans stoð og
stytta, til dæmis var hún ein af
stofnendum Kvenfélags Hafnar-
ijarðarkirkju og átti sæti í stjóm
þess um árabil. Bæði unnu þau hjón
ötullega að bindindísstarfi í Hafnar-
fírði. Þau eignuðust 7 böm og eru
nú þijú þeirra á lífi.
Sigurveig fylgdist vel með í starfí
foreldra sinna og giftist hún Jó-
hannesi Gunnarssyni 1927. Hann
var kaupmaður í Hafnarfirði allt til
dauðadags, 1951. Jóhannes hóf
verslun með tengdaföður sínum, en
síðar ráku þeir hvor sitt fyrirtæki.
Sigurveig var sérstaklega trygg-
ur vinur vina sinna og ættrækin
vel. Er þar skemmst að minnast
áttræðisafmælisins, er hún þrátt
fyrir sjúkrahúsvist sína gat ekki
hugsað sér annað en komast heim
og halda að minnsta kosti systkin-
um og bömum, ásamt mökum,
veislu að góðum og gömlum sið.
Böm þeirra Sigurveigar og Jó-
hannesar eru: Ólafur, býr í Hafnar-
firði; Hólmfríður, býr í Mosfells-
sveit; Ólafía, býr í Hafnarfírði;
Gunnar, býr í Hafnarfirði; og Guð-
rún, býr í Reykjavík.
Eftir lát manns síns rak Sigur-
veig fyrirtæki hans um nokkurt
árabil og fór síðan út í rekstur eig-
in fyrirtækis. Auk þess starfaði hún
á nokkmm stöðum er hún veitti
t.d. mötuneyti forstöðu. Til allra
sinna starfa gekk hún af einstakri
prúðmennsku og trúnaði, sem alls
staðar skapaði henni traust hjá við-
skiptavinum hennar. Hún var
áhugasöm um sálarrannsóknir og
fullviss um líf eftir þetta og góða
heimkomu til eiginmanns, foreldra,
systkina og vina. Það má því segja
um hana hið foma:
„Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur."
Hvfli hún í friði.
Mágur
Birting afmælis- og
minningargreina
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar framort ljóð um hinn látna. Leyfílegt er að birta ljóð
eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfundar getið. Sama gildir
ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minningargreinar birtist
undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla,. að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar af-
mælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.

iÖllllÖ
skrífstotupiýði
Nú hefur aldeilis hlaupið á snœrið hjá skrifstofufólki.
Þreytan er horfin og bakverkurinn líka
- þökk sé nýja Dauphin skrifborðsstólnunn.
Þeir sem setjast í stól frá Dauphin kynnast
ótrúlegri hönnun. Stólbakið heldur hryggsúlunni
í réttri stöðu, líkaminn verður afslappaður og
vinnan verður auðveldari í stól frá Dauphin.
í Skrifbæ eru Dauphin skrifborðsstólarnirí fjöl-
breyttu úrvali, litafjöldinn er mikill og verðið er frá
kr. 7.570, - stgr.
Dauphin - stílhreinlr stólar, sannkölluð skrlfstofuprýði.
DQUpHIN
HVERFISGOTU 103 SIMI 25999
Askur, abakki, beyki (rautt og ljóst), eik (ljós og
rauð), mahogny, ramin, tekk, ösp (White wood)
í ýmsum stærðum til afgreiðslu úr vörugeymslu
okkar á Smiðjuvegi 9, Kópavogi
TIMBURLAND
SMIÐJUVEGUR 9 - 200 KÓPA VOGUR - SÍMI46699