Morgunblaðið - 07.02.1988, Blaðsíða 4

4 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. FEBRÚAR 1988
Stund millistríða.
Viðtal við
Bergþór
Pálsson
söngvara
„ Það er eitthvað
undursamlegt við það
að fá að eigafolk
smástund“
F yrir nokkrum árum átti
undirrituð örstutt
blaðaviðtal við ung hjón,
sem þá voru á förum til
Bandaríkjanna í söngnám.
Með þeim fóru ungur sonur
þeirra og hvatningarorð
söngfróðra kvenna og karla
hér heima. Bæði brutu brýr
að baki sér með þeirri
ákvörðun að læra söng en
sögðu engin bönd geta
haldið sér frá því að freista
gæfunnar á því sviði.
Tíminn líður, fimm ára
námi er lokið, kornabarnið
er orðið næstum sjö ára
polli, mamma hans er komin
á samning við óperuna í
Kaiserslautern í Þýzkalandi
og pabbi á leiðinni þangað
líka. En fyrst mun hann
syngja hlutverk Leporellos
í óperu Mozarts, Don
Giovanni, sem Islenska
óperan frumsýnir alveg á
næstunni undir leikstjórn
Þórhildar Þorleifsdóttur.*
Gæfan, sem þau freistuðu,
hefur ekki brugðist þeim.
Framtíðin virðist blasa við
Sólrúnu Bragadóttur og
Bergþór Pálssyni. Og
blaðamaður getur ekki á sér
setið að trufla Bergþór frá
æfingunum í íslensku
óperunni til að spyrjast fyrir
um þann tima, sem er liðinn
fráþvísíðast:
Bergþór í hlutverki greifans /
ópérunni „Samtöl Karmeiítu-
nunnanna“ eftir F. Poulenc &
sviði óperunnar við Indiana-
háskólann.
Til hamingju með þetta allt
saman. Og þú sem ætlaðir
alls ekki að verða söngvari!
Nei, það er rétt, ég er
orðinn 22 eða 23 ára þeg-
ar sú ákvörðun varð til. Ég ætlaði
að verða tónmenntakennari.
— En hafðir samt sungið töluvert.
Já, já. Ég var í kórum, t.d. var ég
í drengjakór Sjónvarpsins, sem hún
Rut Magnússon stjómaði, já og í
Langholtskómum og Pólyfón. Tón-
listaráhuginn var alltaf fyrir hendi,
ég lærði t.d. á fiðlu í ein sex ár, en
svo fékk ég unglingaveikina og hætti
því. En að syngja, það hefði þá helst
verið rokk-söngur, ég var haldinn
dálitlum rökksöngvarakomplex . ..
— og ert jafnvel enn!
Það er aldrei að vita nema maður
eigi það eftir! Reyndar held ég að
það hafi verið leiksviðið, sem heillaði
mig mest. En þegar ég var í Tónlist-
arskólanum fékk ég mikla hvatningu
frá söngkennaranum mínum, því
söngur var auðvitað hluti af tón-
menntakennaranáminu, henni Elísa-
betu Erlingsdóttur, og svo frá Rut,
öllum fannst ég ætti að leggja söng-
inn sérstaklega fyrir mig. En það sem
réði 'urslitum var svo hlutverkið sem
ég fékk í Meyjarskemmunni.
Fannst í jarðarför!
Þjóðleikhúsið setti upp Meyjar-
skemmuna eftir Schubert vorið 1982
og þar sungu þau bæði, Sólrún og
Bergþór, sem fór með hlutverk mál-
arans Von Schwind, og vakti verð-
skuldaða athygli. Skrýtin tilviljun
réði því að Bergþór valdist í rulluna:
Það var Agnes Löve, píanóleikari,
sem stakk upp á því að ég yrði lát-
inn prufusyngja fyrir þetta hlutverk.
Agnes var þá nýtekin við starfi undir-
leikara leikhússins. Þannig var, að
hún var viðstödd jarðarför í Nes-
kirkju þar sem ég söng. Þá var
einmitt verið að leita að einhveijum
í hlutverk Von Schwinds og henni
heyrðist þama vera rödd, sem gæti
hentað og stakk upp á því við leik-
husið að haft yrði samband við mig.
Svo ég var allt i einu kominn á svið
sem einsöngvari. Þama heillaðist ég
gjörsamlega af leikhúsinu. Það er
eitthvað undursamlega gaman við
það að fá að eiga fólk smástund!
— Og næsta haust farið þið sem
sagt bæði utan.
Já. Það var hann Halldór Hansen
bamalæknir, sem e.t.v. hefur mest
vit allra hér á landi á söng, sem
benti okkur á þennan skóla, Indiana
University.
— Segðu mér frá náminu.
Þetta var mjög víðtækt nám. Viss
kjarni, sem hjá okkur byggðist vitan-
lega upp í kringum sjálfan sönginn
og svo ótalmargt annað. Mér þótti
stundum of mikið af bóklegu námi
en ég er þakklátur fyrir það eftir á
að hafa verið látinn fara í gegnum
það líka. Aherslan var mikil á tónlist-
arbókmenntir, bæði almennt og
sérhæft á ljóðasöngs- og óperubók-
menntir, á tónlistarsögu, tungumál
o.fl. Síðan tók ég sem hliðarfag við-
skiptafræði og sérhæfði mig í stjóm
listastofnana, kannski til að tryggja
mig, ef söngurinn brygðist, en. svo
var líka gaman að rokka svona á
milli ólíkra deilda. Ég lauk svo mast-
ersprófi frá þessum skóla í vor.
Nemendaleikhús á
ameríska vísu
— Þama hefur líklega verið nem-
endaleikhús?
Varla hægt að kalla það nemenda-
hús, það gæfi ranga hugmynd held
ég. Háskólinn starfrækir nefnilega
fulíkomið óperuhús, sem tekur rúm-
lega 1400 gesti og sviðið er jafnstórt
sviðinu í Metrópolitan óperunni.
Þama eru færðar upp 8 óperur á ári
þar sem nemendur koma fram. Nema
reyndar ef um er að ræða sérstak-
lega erfíð hlutverk, þá eru stundum
kallaðir inn gestasöngvarar. Það var
t.d. gert þegar við færðum upp Bor-
is Gudunow og í Hollendingnum
fljúgandi.
— Sjá nemendur skólans um
reksturinn?
Nei, nei. Það eru aðeins söngvar-
amir sem eru nemendur, allt annað
er unnið af fagfólki, rekstur, sviðs-
mynd og þess háttar.
— Og fjárhagsgrundvöllurinn?
Þetta er aðalóperuhús borgarinnar
og gengur eins og svo margt annað