Morgunblaðið - 07.02.1988, Blaðsíða 24

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. FEBRÚAR 1988
24 B
Eru kraKkcM-nir aé> kcmo- heim úr
stóíauuin, /Magnúsr’
*
Ast er...
... aðsprauta á hann
ilmvatni.
TM Rag. U.S. P«t OH. — tll nghtt >««v«t
• 1987 Los Ar>gete» Times Syndictt*
Gjöra svo vel að skrifa
þetta hjá mér. Hér er kort-
ið mitt...
Næsta lag tileinka ég
pabba mínum, sem gaf
mér þennan gítar er ég var
fimm ára .. %!
HÖGNI HREKKVISI
„þú ERT HE-PPJNM.. ALLT SEM ÉG Vje FRÍÁ
(VUNUM. KKÖKKUA1 "
Hrein borg - fögnr torg
Til Velvakanda.
Fátt er skemmtilegra á björtum
sólskinsdögum en að spóka sig í
náttúrunni og njóta útivistar og
enda þótt nú sé vetur og oft á
tíðum kalt eru þeir ófáir sem dag-
lega leggja land undir fót og fara
í gönguferðir í snjóleysunni sem
við höfuðborgarbúar höfum átt að
fagna í vetur.
Við Reykvíkingar erum svo
heppnir að eiga marga góða og
skemmtilega staði innan borgar-
markanna sem vel eru fallnir til
útivistar og gönguferða, svo sem
Öslguhlíðina, Elliðaárdalinn og
Laugardalinn.
Óhætt er að segja að þessi þijú
svæði séu helstu útivistarsvæði
Reykvíkinga.
En þegar maður fer að fá sér
heilsubótagöngur á þessum annars
fallegu svæðum kemur sú spum-
ing upp í hugann hvort Reyk-
víkingar séu sóðar, ekki vil ég
meina það. En hvað myndum við
kalla nágranna okkar ef hann
tímdi ekki að kaupa ruslafötur og
kastaði þess í stað öllu ruslinu í
garðinn hjá sér?
Ég myndi kalla hann bæði sóða
og nánös.
En þetta er einmitt sú aðstaða
sem Reykjavíkurborg býður íbúum
sínum uppá á þessum annars
ágætu útivistarsvæðum.
Því að þótt þessi útivistarsvæði
séu hverju öðru ólík eiga þau öll
það sameiginlegt að þar fínnast
næstum engar mslafötur.
Fólk fellur í þá freistni að kasta
rusli frá sér þar sem það er statt
í það og það skiptið, að ekki sé
minnst á hundaeigendur sem skylt
er að hirða upp saur eftir hunda
sína, þeir freistast líka til að láta
saurinn liggja þar sem hundurinn
losaði sig þar sem þeir geta ekki
fleygt honum „í ruslið".
Ég vonast til þess að þessi grein
verði til þess að Reykjavíkurborg
kiopi í lag þessu „ruslatunnu hall-
æri“ svo að Reykvíkingar komist
undan því að kallast sóðar.
Með fyrirfram þokk fyrir birt-
inguna. Reykvíkingur
Víkverji skrifar
Ifréttum ríkissjónvarpsins um
síðastliðna helgi var meðal annars
farið nokkrum orðum um bílaeign
okkar íslendinga sem nú nálgast
óðfluga heimsmetið miðað við höfða-
tölu. Mikið við verðum bara ekki
komin með það upp á vasann eftir
árið, verðum þá búin að skjóta jafn-
vel sjálfum Kananum afturfyrir
okkur, þeirri óseðjandi fjórhjólaþjóð.
Víkjveiji hjó sérstakíega eftir því
í fyrmefndri frétt að íbúar Rangár-
vaílasýslu teljast nú eiga stærsta
bílaflotann á öllu íslandi, og vakti
það satt best að segja furðu undirrit-
aðs. Víkveiji var nefnilega nýbúinn
að lesa í einum af þessum heims-
endafréttum íjóðviljans að þama í
sýslunni horfði til „landauðnar" eins
og það var orðað, og nú kom Sjón-
varpið blaðskellandi og sagði okkur
frá því að svo rækilega væri mann-
skapurinn samt vélvæddur á þessum
slóðum að 650 bílar og þó liðlega
það kæmu í hlut hverra þúsund
sálna.
XXX
Hér var á dögunum vitnað í frétt
í The Guardian um erlenda
verkafólkið, sem sækir til okkar í æ
ríkara mæli. Eftir að hafa svipast
hér um, komst breski blaðamaðurinn
sem samdi fréttina að þeirri niður-
stöðu að vísast byggjum við íslend-
ingar nú við meiri velmegun en
nokkur önnur þjóð í víðri veröld.
Hann dró þessa ályktun meðal ann-
ars af bflaeign okkar en líka raunar
af fjölmörgum öðrum velsældarein-
kennum.
Bílamir em jafnan hafðir ofarlega
á blaði þegar verið er að smíða al-
þjóðlegan mælikvarða á auðinn.
Sjáið bara hve Bandaríkjamenn búa
vel í þessum efnum, hrópa hagfræð-
ingamir hástöfum, enda em þeir
auðugastir allra þjóða. Þessum al-
þjóðlegu viðmiðunarreglum verðum
við íslendingar að hlíta rétt eins og
aðrir og getum ekki snúið upp á
okkur þegar okkur hentar og sagt
að þetta sé eintóm vitleysa.
Það verða Rangæingamir bless-
aðir líka að láta sig hafa, þó að það
skuli fúslega viðurkennt að þeir hafi
orðið fyrir búsifjum upp á síðkastið.
Þeir verða að minnstakosti ekki í
vandræðum með að forða sér þegar
hilla tekur undir hina boðuðu „land-
auðn“ Þjóðviljamanna.
XXX
Ritstjóra í einu Eystrasaltsríkj-
anna var fyrir skemmstu vikið
fyrirvaralaust úr stólnum en þó án
þess að hljóta samtímis ókeypis vist
í Síberíu eins og hann hefði getað
vænst fyrir fáeinum ámm. Hann
þótti víst fara of geyst á „glasnost"-
skeiðvellinum. Fréttaskýrendur hér
vestra túlkuðu brottvikninguna að
minnsta kosti sem einskonar aðvör-
unarskot frá Flokknum eina sem
teldi tímabært að minna pennana
sína á að kmmla stóra bróður væri
svo sem fjarri því að vera visnuð.
Samt er það svo þarna eystra að
slökunarstefnan margrómaða er
þegar búin að sanna svo ekki verður
í móti mælt hve dæmalaus dragbítur
ritskoðun er á alla útgáfustarfsemi
og þar með á sjálfstæða hugsun.
Glænýjar upplagstölur bókmennta-
tímaritsins Novy Mir em rétt eitt
dæmið. Upplagið, sem var hálf millj-
ón fyrir fáeinum mánuðum, er nú
rokið upp í 1.250.000 eintök.
XXX
Framkvæmdastjóri Vinnuveit-
endasambandsins hlýtur
skuggaverðlaun málvemdar
Víkveija að þessu sinni fyrir við-
brögð sín þegar hann neitaði að
svara einni af spumingum frétta-
manns ríkissjónvarpsins á þriðjudag-
inn var.
„No comment," kvað stjórinn. „No
comment."